Πόσο απέχει η κόλαση από τον παράδεισο;
Ε, δύο μέρες, τις μέρες αυτές που ο Απόστολος Χρήστου έπρεπε να συνέλθει, να ηρεμήσει, να επαναπροσδιορίσει, να αποφασίσει και να στοχεύσει εκ νέου. Και να που αποδεικνύεται περίτρανα πως, όταν δοκιμάζεσαι χαλαρά και χωρίς άγχος, χωρίς να υπάρχει ένα «μα εδώ πρέπει να διακριθείς», τότε ανοίγονται οι μεγάλοι δρόμοι.
Διότι ο δρόμος του Απόστολου Χρήστου δεν ολοκληρώθηκε με εκείνη την “άχαρη” τέταρτη θέση των 100μ. ύπτιο, στα οποία για δύο δέκατα του δευτερολέπτου βρέθηκε εκτός βάθρου. Δεν ολοκληρώθηκε με μια ωραία, τιμητική θέση στα 200μ. του ιδίου αγωνίσματος που “δεν ήταν το καλό του”.
Ο δρόμος ολοκληρώθηκε με μια φοβερή κούρσα, στην οποία λες και έδινε όλη του την ψυχή, κάθε του ικμάδα, ό,τι είχε και δεν είχε. Κολυμπώντας στη δεύτερη διαδρομή, πέρασε πρώτος στο πρώτο, το δεύτερο και το τρίτο 50άρι και φαινόταν σαν να μην υπήρχε αύριο, φαινόταν ότι πηγαίναμε για πρωτιά. Και ποιος θα το ‘λεγε στο φαβορί, Χούμπερτ Κος από την Ουγγαρία, ότι έπρεπε να υπερβάλει εαυτόν για να μη χάσει το Χρυσό μετάλλιο!
Αδιανόητο, ιστορικό για την ελληνική κολύμβηση που ποτέ, μα ποτέ, δεν έχει χαρεί Έλληνα αθλητή ή αθλήτρια της κλασικής κολύμβησης στο βάθρο. Ποιος ξέρει τι είχε στο μυαλό του αυτό το παιδί τις ημέρες μετά την “αποτυχία”, τι σκέψεις, πώς αφυπνίστηκε για να έρθουν το Ασημένιο μετάλλιο και αυτό το 1:54.82!
Ήταν ένας θρίαμβος για τον Έλληνα Πρωταθλητή, ο οποίος ήταν σαν να βρέθηκε σε σύγχυση μετά την μεγάλη κατάκτηση: «Δεν το πιστεύω, δεν έχω πάρει χαμπάρι τι έχει γίνει! Σε λίγες μέρες από την κόλαση πήγα στον παράδεισο». Και ακολούθησε η φράση-κλειδί, «τα έπαιξα όλα για όλα»:
«Ήξερα ότι έχω δυνατότητες για το μετάλλιο, μπήκα δυνατά από την αρχή, έβλεπα ότι ήμουν μπροστά, στο τέλος έχασα δυνάμεις, αλλά είχα πάρει διαφορά και έτσι κατάφερα να πάρω το μετάλλιο. Τα έπαιξα όλα για όλα και ανταμείφθηκα».
Ανταμείφθηκε αυτός ο λαμπρός αθλητής, αυτός ο σεμνός κολυμβητής που μιλάει σπάνια, που δίνει σπάνια συνεντεύξεις για να μην αποσπάται, να μην αποδιοργανώνεται από τις προπονήσεις και τους αγώνες του. Ανταμείφθηκε και πλέον ζει το όνειρό του: «Δεν μπορώ να το πιστέψω, πάντα στο μυαλό μου είχα τα 100μ., δεν ήταν βασικός στόχος τα 200μ., βρήκα δυνάμεις για να κολυμπήσω ένα απίστευτο 200άρι. Πλέον είναι το αγαπημένο μου το 200άρι».
Η ίδια η ζωή φέρνει τις αλλαγές και τις νέες επιλογές και πάντα, μα πάντα, η ιστορία γράφεται στο τέλος. Και αυτό το Ασημένιο μετάλλιο ήταν ένα μικρό τέλος για τον Απόστολο Χρήστου, το τέλος αυτής της διαδρομής, με τον εμβληματικό τίτλο:
«Ο Απόστολος Χρήστου κατέκτησε το Ασημένιο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού»!
CHECK IT OUT:
Παρίσι 2024 | Απόστολος Χρήστου: Αυτός που χτυπά την καρδιά με τη γροθιά του
Απόστολος Χρήστου: Δίνοντας ό,τι έχω
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
