Πόσες στιγμές χωράνε μέσα σε δέκα ημέρες αγώνων;
Στιγμές θριάμβου, κατάκτησης, διάκρισης, βάθρου, συναισθημάτων, ευτυχίας αλλά και απογοήτευσης, όλες αυτές οι στιγμές που έζησαν οι 37 Έλληνες Παραολυμπιονίκες, άντρες και γυναίκες. Οι αθλητές και αθλήτριές μας που το βράδυ της 28ης Αυγούστου 2024 παρέλασαν μεταξύ 4.400 Πρωταθλητών στην Τελετή Έναρξης των Παραολυμπιακών Αγώνων του Παρισιού στην Πλατεία Κονκόρντ και τα Ηλύσια Πεδία!
Παραολυμπιονίκες με εμφανείς και μη εμφανείς αναπηρίες, άνθρωποι χωρίς μέλη, όργανα, αισθήσεις, με παραπληγίες, τετραπληγίες, αναπηρίες, οι οποίοι μπήκαν σ΄αυτήν την γιορτή όχι απλώς απτόητοι αλλά με φιλοδοξίες, όνειρα και στόχους ακριβώς σαν και αυτά των “άλλων”, των αρτιμελών συναδέλφων τους στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Και εδώ η μάχη είναι πιο απαιτητική, οι σκόπελοι μεγαλύτεροι, οι “αντίπαλοι” σκληρότεροι. Εδώ δεν έχεις μόνο να αντεπεξέλθεις σε μεζούρες και χρονόμετρα, όρια και ζητούμενα. Εδώ έχεις να αντεπεξέλθεις στις σκοτεινές σου σκέψεις, τη δύσκολη καθημερινότητα, τις συνθήκες ζωής και σε κάποιους Γολγοθάδες.
Και πώς ξεκίνησαν όλα για την Ελλάδα στους Παραολυμπιακούς του Παρισιού;
Με ένα κοριτσάκι 12 ετών, την Αρετή Αραβέλα Σπυρίδου, η οποία πάσχει από αρθρογρύπωση και, ούσα η νεότερη Ελληνίδα που συμμετέχει σε Παραολυμπιακούς Αγώνες, κολύμπησε στα 100μ. ύπτιο και τερμάτισε σε 3:45.65, καταλαμβάνοντας την 10η θέση στα προκριματικά. Μπράβο της!
Αλλά ουσιαστικά η ελληνική σημαία φάνηκε σε έναν γύρο θριάμβου στα χέρια της Χριστίνας Γκέντζου, η οποία κατέκτησε το πρώτο μετάλλιο της Ελλάδας στο Τάε Κβον Ντο χρώματος Χάλκινου και άνοιξε λογαριασμό για τη χώρα μας στο Παρίσι, προκαλώντας και το συγχαρητήριο μήνυμα του Πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη.
Ας το πάμε λοιπόν όπως στις απονομές, με το μελάνι να χύνεται πρώτα για τα Χάλκινα μετάλλια.
Και, ω τι σύμπτωση, ένα ακόμα και πάλι στο Τάε Κβον Ντο από τη συναθλήτρια της Γκέντζου, την Ελένη Παπασταματοπούλου, η οποία με ανατομικό πρόβλημα στο δεξί άνω άκρο ήταν τρίτη στα +65 κιλά.
Και πώς να λείπει από τον χορό του βάθρου ο εμβληματικός Γρηγόρης Πολυχρονίδης, ο φοβερός αυτός αθλητής με τετραπληγία, ο οποίος από το 2008 βρίσκεται σταθερά στο παιχνίδι των μεταλλίων και που στους αγώνες του Παρισιού κέρδισε το Χάλκινο, φυσικά στο μπότσια, με την σύντροφό του και ramp operator, Κατερίνα Πατρώνη, να του χαρίζει ένα φιλί μετά την απονομή!
«Μάνα, τα καταφέραμε!», φώναξε ο Κωνσταντίνος Τζούνης, ο φοβερός δισκοβόλος, ο οποίος ό,τι δεν κατόρθωσε να κάνει στους Παραολυμπιακούς του Τόκιο (έχασε “στο τσακ” την τρίτη θέση) το έκανε στην «Πόλη του Φωτός», στέλνοντας τον δίσκο στα 41.32μ., βολή που του προσέφερε το τρίτο σκαλί του βάθρου.
Όταν μπαίνεις πρώτος στο στάδιο κρατώντας την ελληνική σημαία, όταν είσαι σημαιοφόρος, έχεις μια ευθύνη, έχεις μια υποχρέωση. Υποχρέωση αν μη τι άλλο να τα δώσεις όλα για όλα για τη διάκριση!
Αυτό ακριβώς έκανε και ο σημαιοφόρος της ελληνικής αποστολής, Μανώλης Στεφανουδάκης, ο οποίος εν τέλει στέφθηκε Χάλκινος στον ακοντισμό, ανεβάζοντας σε τρία τα μετάλλια στην καριέρα του, μετά το Χάλκινο του 2012 και το Χρυσό του 2016.
Ένα τυφλό κορίτσι, η Δώρα Πασχαλίδου, και αυτή σημαιοφόρος μας, ακολούθησε, θα ‘λεγε κανείς, τον Μανώλη και έγινε Χάλκινη στο τζούντο, ένα παλληκαρίσιο μετάλλιο, καθώς έκαμψε την Μογγόλα αντίπαλό της με ippon σε μόλις 54 δευτερόλεπτα!
Πώς μπορεί ένα Χάλκινο μετάλλιο να έχει χρυσή λάμψη; Μα όταν βρεθεί παραδίπλα στο Χρυσό! Η 3η Σεπτεμβρίου 2024 ήταν βραδιά όνειρο για την Ελλάδα, καθώς μόνο ο Ασημένιος ξένος αθλητής χώρισε τον Θανάση Κωνσταντινίδη από τον Λάζαρο Στεφανίδη στο αγώνισμα της σφαιροβολίας. Ο Λάζαρος τρίτος με 9.84 και ο Θανάσης πρώτος με 11.93, καταρρίπτοντας στις τελευταίες προσπάθειες δύο φορές το Ευρωπαϊκό ρεκόρ.
Σίδερα μάσησε ο φοβερός αθλητής με δυστονία από την παιδική ηλικία, η οποία σε καμία περίπτωση δεν τον εμπόδισε να έχει μια κανονική ζωή και να εργάζεται ως αποθηκάριος σε σούπερ μάρκετ, απ’ όπου ωστόσο απολύθηκε, όταν επιβαρύνθηκε η υγεία του!
Και πώς τα ‘φερε έτσι η ζωή, το ύψιστο αυτό μετάλλιο να έρθει λίγες μέρες μετά την κατάκτηση του Ασημένιου στον Τελικό της κορίνας, κάνοντας τη φοβερή βολή των 38.65 στην τελευταία προσπάθεια!
Η Λήδα Μανθοπούλου, η κόρη του αείμνηστου ηθοποιού, Αίαντα Μανθόπουλου, θριάμβευσε! Κατέκτησε το Ασημένιο μετάλλιο στα 100μ. μέσα στο Stade de France, αφιερώνοντας την επιτυχία της στους δικούς της και σε όλη της Ελλάδα. Ένα κορίτσι που είδε τα δεδομένα στη ζωή της να αλλάζουν, όταν διαπίστωσε ότι πάσχει από σκλήρυνση κατά πλάκας περίπου στα 17.5 χρόνια της, αλλά παρέμεινε στους στίβους και πήρε την πρόκριση για τους Παραολυμπιακούς.
Τι μπορεί άραγε να πει κανείς για τον μεγάλο Αντώνη Τσαπατάκη; Τι μπορεί να πει γι’ αυτόν τον γίγαντα της κολύμβησης, ο οποίος, καθηλωμένος στο αναπηρικό καρότσι από το 2006, έκανε μια απίθανη κούρσα στον Τελικό των 100μ. πρόσθιο και κατάφερε να κατακτήσει το Ασημένιο μετάλλιο, δηλώνοντας αποστομωτικά: «Σήμερα είναι η πρώτη μέρα που θα παραδεχθώ ότι κάτι δεν μπορώ… Δεν μπορώ να τα παρατάω»!
Back to back! Στο καπάκι! Χρυσό και πάλι Χρυσό! Είναι ο ένας, ο φοβερός, ο Νάσος Γκαβέλας, ο τυφλός δρομέας, ο οποίος, με οδηγό τον Γιάννη Νυφαντόπουλο, κατάφερε να γίνει ο πρώτος Έλληνας σπρίντερ που υπερασπίζεται τον τίτλο του σε Παραολυμπιακούς αγώνες.
Ο Νάσος μπήκε σε ένα κλειστό κλαμπ Ελλήνων αθλητών που καταφέρνουν να κατακτήσουν δύο σερί Χρυσά μετάλλια σε Παραολυμπιακούς Αγώνες στο αγώνισμά τους, μετά τον Χαράλαμπο Ταϊγανίδη στα 100μ. ύπτιο (Αθήνα 2004, Πεκίνο 2008) και τον Χρήστο Ταμπαξή στα 50μ. ύπτιο (Αθήνα 2004, Πεκίνο 2008).
Και πώς το είπε μετά τον τερματισμό; «Όχι, μάγκες, δεν τελείωσα. Πάμε τώρα να πανηγυρίσουμε με Καραλή και Τεντόγλου». Πήγαινε, Νάσο, πήγαινε να πανηγυρίσεις με Καραλή και Τεντόγλου!
Η δεινή κολυμβήτρια, Αλεξάνδρα Σταματοπούλου, στα 38 της χρόνια κατέκτησε την κορυφή στα 50μ. ύπτιο! Την ημέρα των γενεθλίων της κέρδισε το πρώτο Χρυσό μετάλλιο της καριέρας της σε Παραολυμπιακούς Αγώνες, τερματίζοντας πρώτη.
Ήταν κι άλλα κι άλλα, τέταρτες θέσεις (τρεις το σύνολο), τελικοί, προκρίσεις, ατομικά ρεκόρ, υπερβάσεις. Ήταν ένα λαμπρό δεκαήμερο, απ’ αυτά που μας έχουν συνηθίσει, εδώ που τα λέμε, οι Έλληνες και Ελληνίδες Παραολυμπιονίκες στους αγώνες τους. Δεν περίμενε κανείς τίποτα λιγότερο, περίμενε αυτό που έγινε, το άξιο από άξιους ανθρώπους, οι οποίοι έχουν να κοντράρουν καθημερινά με πολύ περισσότερους από τους συνήθεις αντιπάλους όλων των “άλλων”, των αρτιμελών Πρωταθλητών!
Γι’ αυτό και οι νίκες τους έχουν άλλο βάρος!
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Κατερίνα Πολυχρονίδη-Πατρώνη: Ο Ένας Για Τον Άλλον
Νάσος Γκαβέλας: Τα Μάτια Της Ψυχής
Αλεξάνδρα Σταματοπούλου: Η αποδοχή αρχίζει από μέσα σου
Χαράλαμπος Ταϊγανίδης: Ένας Ευτυχισμένος Άνθρωπος / Το όνειρό μου έγινε όνειρο όλων
CHECK IT OUT: