Ένας μύθος, ένας θρύλος με την ελληνική σημαία στους ώμους! Ο ένας και μοναδικός Μίλτος Τεντόγλου!
Tο παιδί από τα Γρεβενά που έμελλε να ντουμπλάρει το Χρυσό μετάλλιο στο άλμα εις μήκος σε δύο διαδοχικούς Ολυμπιακούς Αγώνες!
Ο Έλληνας αθλητής που από το 2019 δεν έχει αφήσει τίποτα όρθιο, Χρυσά μετάλλια σε ανοιχτό και κλειστό στίβο Παγκόσμιων και Ευρωπαϊκών Πρωταθλημάτων και βέβαια, εν προκειμένω, Ολυμπιακών Αγώνων.
Ο Μίλτος, ξέρουμε, δεν χαμογελάει και πολύ, δεν είναι πολύ εκφραστικός, δεν είναι όπως ο φίλος του, Εμμανουήλ Καραλής, ο οποίος παρεμπιπτόντως ήταν εκεί, στις κερκίδες, για τον Τελικό του μήκους, φορώντας μάλιστα το Χάλκινο μετάλλιό του!
Ο Μίλτος ίσα που μειδίασε στην παρουσίασή του, ίσα που σήκωσε το χέρι του, τίποτα παραπάνω. Πολλά παραπάνω έκανε στη συνέχεια, καθώς ήταν η ώρα του έργου και της ουσίας.
Κι εκείνος ο Φουρλάνι με το πρώτο του άλμα θα λεγε κανείς ότι τον “ντόπαρε”, ότι τον προκάλεσε με το 8.34, το οποίο μπορεί και να μούδιασε λίγο τους Έλληνες φιλάθλους. Αλλά όχι τον Μίλτο!
Ο Ιταλός αθλητής, ο νεαρότερος του Τελικού, του άνοιξε τον δρόμο για το Χρυσό μετάλλιο! Δεύτερο άλμα, πάτημα τέλειο, στα 0.8, και τελική προσγείωση στα 8.48! Ε, τότε χαμογέλασε ο Μίλτος, χαμογέλασε και ο Γιώργος Πομάσκι, ο μέντορας, ο δάσκαλος και ο πατέρας, ο οποίος με το καπελάκι στις κερκίδες δεν σταματούσε να δίνει συμβουλές, αν και ο αθλητής του πλέον λες και είναι στον αυτόματο πιλότο.
Το 8.48 λοιπόν ήταν το άλμα για το Xρυσό μετάλλιο, ούτε ο Φουρλάνι που έμεινε στην τρίτη θέση με εκείνο το 8.34 ούτε ο Πίνοκ με το 8.36 που τελικά ήταν δεύτερος αποδείχτηκαν αντίπαλοι ολκής για τον μεγάλο Έλληνα Πρωταθλητή. Φαινόταν εξαρχής, αντίπαλος δεν υπήρχε!
Ποιος ξέρει πριν το τελευταίο άλμα, όταν πλέον είχε καπαρώσει το Χρυσό, τι σκεφτόταν να κάνει, πώς σκεφτόταν να κλείσει αυτή τη μαγική βραδιά; Με ένα “απλώς” καλύτερο άλμα ή με ένα άλμα πάνω από τα 8.66, ώστε να ξεπεράσει επιτέλους αυτό το ρεκόρ του Λούη Τσάτουμα από το 2006; Τίποτα από τα δύο δεν έγινε τελικά, αλλά ποιος νοιάζεται;
Ο Μίλτος Τεντόγλου άνοιξε την ελληνική σημαία, αγκάλιασε τον Ιταλό και τον Τζαμαϊκανό και χτύπησε την καμπάνα, αυτό το εύρημα των Γάλλων διοργανωτών υπενθυμίζοντας τη «Notre Damme».
Θρίαμβος, έπος γι’ αυτόν τον αθλητή που στις δηλώσεις του στην «ΕΡΤ» είπε και πάλι το αμίμητο «Ήθελα να κάνω κάτι παραπάνω, δεν ξέρω, κάτι μου έλειπε!». Ευτυχώς όμως δήλωσε πολύ χαρούμενος για αυτό το Χρυσό και, στρεφόμενος στην κάμερα, πολύ αγνά και αυθόρμητα ευχαρίστησε όλους τους Έλληνες που τις τελευταίες ημέρες με σχόλια, μηνύματα και αναρτήσεις έδειχναν την αγάπη και την υποστήριξή τους.
Πώς τα έχει καταφέρει αυτό το παιδί, να θεωρούμε δεδομένο το μετάλλιο, δεδομένη την απόλυτη διάκριση, σχεδόν δεν προξενεί εντύπωση το βάθρο.
Μπορεί εν τέλει να είναι η περίπτωση της δημοσιογραφικής παραδοχής «είδηση δεν είναι όταν ο σκύλος δαγκώσει άνθρωπο, αλλά όταν ο άνθρωπος δαγκώσει σκύλο».
Είδηση δεν είναι λοιπόν όταν ο Μίλτος κατακτά μετάλλιο, αλλά εάν δεν κατακτήσει! Και ποιος ξέρει πόσα χρόνια θα κάνει να γραφτεί!
CHECK IT OUT:
Παρίσι 2024 | Η νύχτα του ονείρου για τον Εμμανουήλ Καραλή
Γιώργος Πομάσκι: Στη ζωή μου έμαθα τρία πράγματα
Λούης Τσάτουμας: Ο αθλητής της στιγμής
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
