Το πρώτο μετάλλιο για την Ελλάδα στους 33ους Ολυμπιακούς Αγώνες είχε χρώμα χάλκινο και αύρα σεβασμού και ευγένειας.
Διότι το τζούντο είναι αυτής της φιλοσοφίας, άλλωστε αυτό σημαίνει και το όνομά του, «ευγενής δρόμος».
Και αυτός που το φόρεσε, αυτός που ανέβηκε στο τρίτο σκαλί του βάθρου, ήταν ο Θεόδωρος Τσελίδης, ο τζουντόκα που έζησε για πολλά χρόνια στην Οσετία.
Ο αθλητής που αγκάλιασε και παρηγόρησε τους δακρυσμένους αντιπάλους του στον μακρύ δρόμο των αγώνων μέχρι το βάθρο, ο αθλητής του ήθους και του σεβασμού, χωρίς να έχει στρέψει ποτέ επάνω του τα φώτα της δημοσιότητας ως “φαβορί για μετάλλιο”. Ήταν αυτός που θριάμβευσε ταπεινά!
Τι με τη νίκη του επί του Άραμ Γκριγκοριάν από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα που τον οδήγησε στον Τελικό του ρεπεσάζ, τι με την τελειωτική του επικράτηση επί του Ισπανού Τριστάνι Μοσακλισβίλι, αυτός ο αθλητής, ήρεμος και γαλήνιος, λες και έκανε απλώς τη δουλειά του, σκαλί-σκαλί, χωρίς φανφάρες, προσέφερε το ζητούμενο. Ένα μετάλλιο.
Τον έβλεπες να δίνει μόνος του ενέργεια στον εαυτό του, χτυπώντας το πρόσωπο και τα χέρια του. Τον έβλεπες, με τη φοβερή σωματοδομή του, αποκλειστικά να επιτίθεται, να μην αμύνεται ποτέ. Τον έβλεπες και με τις ολιγόλογες δηλώσεις του: «Το όνειρό μου έγινε πραγματικότητα. Είναι η πιο χαρούμενη ημέρα της ζωής μου. Είμαι πολύ χαρούμενος που πήρα μετάλλιο για την πατρίδα μας».
Και έβλεπες στην τελετή απονομής των μεταλλίων απλώς ένα χαμόγελο και έναν χαιρετισμό για τον κόσμο που τον χειροκροτούσε μαζί με όλους τους μεταλλιούχους.
Πρώτο μετάλλιο λοιπόν για τη χώρα μας στους Αγώνες του Παρισιού και πρώτο για αυτόν τον χαμηλών τόνων αθλητή, ο οποίος πήρε μια μεγάλη Ολυμπιακή γεύση επιτυχίας. Θα μπορούσε να ήταν και μεγαλύτερη;
«Το έληξαν και δεν μου έδωσαν βαθμό, ήταν σίγουρο ότι θα βοηθήσουν τον Γάλλο με κάθε προσπάθεια. Εγώ έκανα αυτό που μπορούσα, αλλά δεν τα κατάφερα», δήλωσε στην «ΕΡΤ» μετά την ήττα του από τον Γάλλο Μαξίμ-Γκαέλ Ενγκαγιάπ Χαμπού, χάρη σε μια αμφιλεγόμενη διαιτητική απόφαση που τον έκοψε από μια συνέχεια για το Χρυσό ή το Ασημένιο μετάλλιο! Ένα “Déjà vu” περίπτωσης όπως κι εκείνη της Δώρας Γκουντούρα και της άνευ προηγουμένου αδικίας στον αγώνα με τη Γαλλίδα! Αλλά δεν πειράζει, είναι μόνο η αρχή!
Κοινός παρονομαστής στις Ολυμπιακές επιτυχίες τόσο του Χρυσού και Χάλκινου τοτέμ του τζούντο, του Ηλία Ηλιάδη, αλλά και πλέον του Θοδωρή Τσελίδη ο μετρ του τζούντο, Νίκος Ηλιάδης, φτιαγμένος από τη στόφα της επιτυχίας. Αυτός ο άνθρωπος, ο Ομοσπονδιακός προπονητής, σε μια πορεία 25 χρόνων και βάλε σφραγίζει τις πρωτιές.
Το ποδαρικό έγινε, η σημαία κυμάτισε, το μετάλλιο βρήκε ελληνικό στήθος, συνεχίζουμε και με όνειρα για τον ύμνο!
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
