Κάποιες φορές, προσπαθώ να βγω έξω από τη Μαρία και να καταλάβω ότι αυτό που έχω κάνει είναι αρκετά μεγάλο.
Όταν μπαίνω ξανά μέσα στην Μαρία, συνειδητοποιώ πως αυτό δεν είναι αρκετό.
Νομίζω ότι αυτή είναι η σωστή λογική της προσέγγισης της κατάστασης.
Δεν θέλω να σταματήσω εδώ…
Δεν θέλω να σκέφτομαι πως «εντάξει, τώρα τα κατάφερα, τελείωσε».
Πιστεύω ότι μπορώ να γίνω καλύτερη και γι’ αυτό δουλεύω κάθε μέρα.
Σαφώς και είναι ένα μεγάλο σκαλοπάτι για την καριέρα μου η πρώτη παρουσία μου στο Top20 της παγκόσμιας κατάταξης του επαγγελματικού τένις γυναικών.
Ωστόσο, δεν το έχω συνειδητοποιήσει… «Top20 στο WTA!».
Μαρία Σάκκαρη / Photo by: Eurokinissi.
Δεν ξεχνάω το γεγονός ότι εγώ ήρθα σχετικά αργά στο Tour, συγκριτικά με τις υπόλοιπες κοπέλες.
Το τένις αλλάζει συνεχώς. Κάθε μήνα, κάθε μέρα και όχι μόνο αγωνιστικά.
Όταν βλέπουμε τις άλλες αθλήτριες να είναι 18 ετών και να βρίσκονται ήδη στις 50 κορυφαίες του κόσμου, το ότι εγώ ήρθα στα 20 χρόνια μου, ίσως να μοιάζει με «αργά».
Είναι κάτι καινούριο για μένα.
Υπάρχουν αθλήτριες που έκαναν αίσθηση σε ακόμη μικρότερη ηλικία από τη δική μου.
Πλέον, παίζω αντίπαλος κάθε εβδομάδα με τις καλύτερες παίκτριες του κόσμου.
Συνηθίζω σε αυτό το επίπεδο, βελτιώνομαι βδομάδα με την βδομάδα, τουρνουά με το τουρνουά.
Δουλεύω σκληρά, όμως μου αρέσει η προπόνηση και δεν θέλω να σταματήσω να το κάνω.
Νομίζω πως μεγαλώνοντας, ωριμάζω.
Ωριμάζω και μπορώ να διαχειρίζομαι τις κρίσιμες καταστάσεις, λίγο καλύτερα.
Photo by: Eurokinissi.
Υπάρχει μεγάλο βάθος στο τένις γυναικών.
Όταν διεξάγεται ένα τουρνουά Γκραν Σλαμ, περίπου 20 τενίστριες μπορούν να παίξουν για να κατακτήσουν τον τίτλο.
Ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος.
Μεγαλύτερος από τους άνδρες, στους οποίους τα δεδομένα δεν είναι τα ίδια.
Αυτό μου δίνει κουράγιο και ελπίδα.
Κοιτάζω τον εαυτό μου, αναλύω το παιχνίδι μου και αισθάνομαι πως ανήκω σε αυτές τις παίκτριες, με τους υψηλούς στόχους.
Το χώμα είναι η αγαπημένη μου επιφάνεια.
Έχω, πια, προσδοκίες από τον εαυτό μου, στον «δρόμο» για το Ρολάν Γκαρός του 2020.
Δεν θέλω, όμως, να κάνω το ίδιο λάθος που έκανα πιο μικρή.
Το λάθος να μπαίνω σε κάθε τουρνουά με υψηλές προσδοκίες.
Προσέθετα άγχος στον εαυτό μου, στο παιχνίδι μου και τα κατέστρεφα όλα…
Η Μαρία Σάκκαρη, σε αγώνα του FED Cup 2018 / Photo by: Eurokinissi.
Ξέρω ότι μπορώ να παίξω καλά στο χώμα.
Όλα τα τουρνουά, στη Στουτγάρδη, στη Μαδρίτη, στη Ρώμη και βέβαια στο Παρίσι, είναι πολύ δυνατά και ανταγωνιστικά.
Περιμένω, επίσης, με μεγάλη ανυπομονησία τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο.
Αν όλα πάνε καλά, θα είμαι εκεί.
Είναι κάτι που ονειρεύομαι από μικρό παιδί.
Για μένα δεν θα είναι ένα απλό τουρνουά.
Στην ομάδα μου είμαστε όλοι 24 ετών. Στην ίδια ηλικία είμαστε κι εγώ και ο προπονητής μου, Τομ Χιλ. Στα 24 είναι και ο φυσιοθεραπευτής, Ντάνιελ Πολ.
Είμαστε όλοι γεννημένοι το 1995. Αυτό μετράει.
Περνάμε αρκετό χρόνο μαζί και εκτός κορτ.
Τρώμε μαζί, κάνουμε πράγματα και εκτός τένις μαζί και όλο αυτό είναι κάτι που λειτουργεί πολύ καλά.
Οι στιγμές στα σπορ είναι, πια, πάρα πολύ «γρήγορες».
Δεν θυμάμαι, όμως, ακριβώς ποια είναι η πρώτη ανάμνησή μου από το τένις.
Περνούσα πολλά καλοκαίρια με τον παππού και την γιαγιά μου.
Η γιαγιά μου δεν έχει παίξει ποτέ στη ζωή της, ωστόσο είναι μεγάλη φαν. Παρακολουθούσαμε τένις καθημερινά στην τηλεόραση. Έχω ακόμη κάποιες εικόνες στο μυαλό μου από τις πρώτες προπονήσεις μαζί με τον παππού μου.
Τίποτε άλλο.
Το τένις είναι όλη η ζωή μου.
Τουλάχιστον, μέχρι κάποια ηλικία, γιατί φυσικά και έχω κάνει κι άλλα πλάνα για τη ζωή μου.
Το τένις είναι το πάθος μου.
Απολαμβάνω να αγωνίζομαι και αυτό είναι ίσως το σημαντικότερο πράγμα σε ό,τι κάνει κάποιος στη ζωή του.
Photo by: Eurokinissi.
Η Μαρία Σάκκαρη είναι επαγγελματίας παίκτρια τένις.
Επιμέλεια κειμένου: Γιώτα Κουνάλη