Κάθε αθλητή, τον ακολουθεί -εύλογα- η πορεία του.
Ωστόσο, αυτό που πρέπει να τον συνοδεύει πάντα είναι το πνεύμα του.
Το νέο κίνητρό του.
Δεν επαναπαύτηκα ποτέ, ούτε στα χρήματα που κέρδισα από το μπάσκετ, ούτε στη “λεζάντα” της εκάστοτε ομάδας, κυρίως κάποιας μεγάλης, στην οποία αγωνίστηκα.
Δεν θεώρησα ποτέ μου ούτε υπερεκτιμημένο ούτε υποτιμητικό ένα βήμα που αποφάσισα να κάνω και, όπως πάντα, να δώσω ό,τι έχω μέσα μου σ’ αυτό.
Με ρώτησαν: «Γιατί το έκανες αυτό;», όταν υπέγραψα το καλοκαίρι του 2018 στον Χολαργό.
Γιατί, ξαφνικά, έχω πάρα πολλούς στόχους.
Και όλους αυτούς τους στόχους τους κατάφερα, τους έφτασα.
Από εδώ και πέρα, είναι η ώρα να βάλω καινούργιους.
Και οι στόχοι είναι, πλέον, να γυρίσω και να παίξω στο “πάνω” επίπεδο.
Νομίζω ότι είμαι έτοιμος γι’ αυτό, πάλι.
Είμαι έτοιμος, γιατί πάλεψα και με τον εαυτό μου, για να βρεθώ ξανά σ’ αυτή την κατάσταση.
Το «Βλαδίμηρος» σημαίνει «κυβερνώ εν ειρήνη».
Το έχω και σε τατουάζ, στα ρωμαϊκά.
Την έχω βρει τη γαλήνη μου και είμαι πολύ χαρούμενος γι’ αυτό.
Και την έχω βρει, περνώντας διάφορες καταστάσεις.
Τώρα, νιώθω πιο καλά από ποτέ ως μπασκετμπολίστας.
Νιώθω πιο έτοιμος, πιο καλά και πιο γεμάτος από ποτέ. Πιο έτοιμος να δώσω πιο πολλά από ποτέ.
Ο στόχος μου, πλέον, είναι να φτάσω να παίξω ξανά στο υψηλότερο επίπεδο, στο οποίο έχω παίξει και στο παρελθόν.
Γιατί νομίζω πως μπορώ να προσφέρω πολύ περισσότερα από ό,τι προσέφερα πριν από δύο, τρία, πέντε χρόνια.
Και αυτό με κάνει να προετοιμάζομαι ακόμη πιο πολύ.
Να προπονούμαι ακόμη πιο σκληρά.
Να “διψάω” ακόμη πιο πολύ.
Όταν δεν έχεις παίξει για πολλά χρόνια στο υψηλότερο επίπεδο, σε κάνει να “διψάς”.
Και νιώθω πιο “διψασμένος” και έτοιμος από πριν.
Εγώ, σαν εγώ, μπήκα σε μία κατάσταση και νόμιζα πως φοβόμουν πάρα πολύ την αποτυχία.
Και αυτό, το να φοβάμαι την αποτυχία, και ξέροντας πως αν δεν πετύχω αυτό που θέλω στον Χολαργό, μετά δεν θα παίξω σε υψηλό επίπεδο, είναι πολύ σημαντικό για μένα.
Σαν κίνητρο.
Μπορεί να είναι σημαντικό και για άλλους εκεί έξω.
Οι αθλητές δεν πρέπει να φοβούνται να πάνε πίσω και να πάνε χαμηλά, έτσι ώστε να πάρουν ξανά φόρα και να γυρίσουν στα ψηλά.
Εγώ δεν το φοβήθηκα ποτέ.
Πήγαινα στους αγώνες και “δίψαγα”.
Ήξερα ότι πρέπει να παίξω.
Το έλεγα στον εαυτό μου.
«Πάμε τώρα! Πάμε πιο δυνατά. Βάλε, κάνε, ράνε, παίξε»!
Και με βοήθησε αυτό.
Το αποτέλεσμα σ’ όλη αυτή την πορεία μου είναι πάρα πολύ καλό για μένα.
Δεν πιστεύω ότι ένας αθλητής “καίγεται”.
Είμαι 29 ετών, είμαι υπερβολικά νέος και πιστεύω ότι θα πάρω την ευκαιρία που μου αναλογεί, ώστε να γυρίσω στο επίπεδο που μου αναλογεί και να δείξω αυτά που θέλω να δείξω.
Είναι πολύ απλό.
Οι παίκτες δεν πρέπει να φοβούνται ποτέ.
Νομίζω, πηγαίνοντας στον Χολαργό, αν κάτι θα ήθελα να αποδείξω και στον εαυτό μου και στους απ’ έξω είναι αυτό που είμαι εγώ, σαν εγώ.
Ως αθλητής, ως ικανότητα και ποιότητα.
Είμαι πολύ χαρούμενος τώρα, το καλοκαίρι, που μπορώ να το πω αυτό.
Που μπορώ να το πω τόσο απλά και ωραία, ότι βρήκα τον εαυτό μου, έπαιξα, έκανα τα νούμερα, έδειξα την ποιότητά μου.
Τα έκανα όλα εναντίον πιο δύσκολων αντιπάλων και νιώθω πιο καλός από ποτέ!
Ένας αθλητής, αν δεν έχει στόχους, αρχικούς στόχους χρονιάς, στόχους εβδομάδας, στόχους αγώνα και μελλοντικούς στόχους, νομίζω ότι είναι αποτυχημένος.
Πρέπει να έχεις στόχους.
Κι εγώ, μπαίνοντας σ’ αυτή τη μπασκετική χρονιά, είχα στόχους.
Αν πίστευα ποτέ ότι ένας αθλητής “καίγεται” με μία αναποδιά, θα σταματούσα να παίζω και θα έμενα σπίτι μου.
Όταν αγαπάς αυτό που κάνεις, δεν κοιτάζεις “ταμπέλες” και “βιτρίνες” και κάνεις αυτό που θέλεις και αυτό που μπορείς.
Αυτό, για το οποίο δουλεύεις σκληρά κάθε μέρα.
Και, τότε, οι στόχοι σου θα πραγματοποιηθούν, δίχως να σου χαριστεί ποτέ τίποτα.
Τόσο απλά.
Δεν έχω μετανιώσει για τίποτα στη ζωή μου.
Υπάρχουν πολλά, πάντως, που θα τα έκανα διαφορετικά.
Πιο νωρίς στην καριέρα μου, όταν ήμουν 18-19 ετών ή 20-21, θα δούλευα ακόμη πιο πολύ.
Δεν θα πήγαινα ούτε σινεμά, αν γύρναγα πίσω.
Γιατί και στα 37 μπορείς να πας σινεμά.
Αλλά να πας στα 37 σινεμά, λέγοντας ότι «τα έδωσα όλα, ρε φίλε»!
Να λες ότι «από τα 21 μου και μετά, τα έδωσα όλα»!
Δεν είμαι ποτέ ευχαριστημένος, αλλά πάντα “πεινασμένος” για κάτι παραπάνω.
Για κάτι πιο πολύ, για κάτι καλύτερο.
Το ‘χω ως τρόπο σκέψης, ότι πάντα πρέπει να κοιτάω για το καλύτερο.
Πάντα πρέπει να κοιτάω καλύτερα, για πιο πολλά.
Θέλω να φτάσω στα 37 μου, ξέροντας μεν πως έχω κάνει λάθη στα 19-20, αλλά και ξέροντας ότι από τα 21 μου και μετά τα έδωσα όλα.
Έτσι νιώθω αυτή τη στιγμή, ότι από τα 21 μου και μετά τα έδωσα όλα.
Τα δίνω όλα.
Στο μυαλό μου έχω πολλές κλειστές πόρτες.
Είμαι ένας άνθρωπος σχετικά κλειστός.
Δεν θέλω να σκέφτομαι πολλά «αν».
Αν αυτό, αν εκείνο, αν το άλλο…
Είμαι μεγάλος ρεαλιστής των πραγμάτων.
Αν δεν μου αρέσει κάτι, θα το πω.
Δεν είναι κάτι που θα το κρύψω.
Βλέπω μία κατάσταση, στην οποία δεν βλέπω παράλληλα και διέξοδο.
Θα το πω ότι δεν βλέπω διέξοδο.
Θα το πω, ότι δεν είμαστε καλά, ότι έχουμε πρόβλημα.
Πολλά πράγματα τα βλέπω πιο πολύ ρεαλιστικά, παρά αισιόδοξα.
Με τα χρόνια, ανοίγουν οι πόρτες μέσα στο μυαλό.
Όταν περνάνε τα χρόνια και ωριμάζεις και έχεις δίπλα σου ανθρώπους που σε στηρίζουν και σε γεμίζουν, σε ολοκληρώνουν, σε βοηθάνε, ανοίγουν οι πόρτες.
Δεν είναι ορθάνοιχτες, αλλά ανοίγουν.
Είναι θέμα και εμπειρίας και διαχείρισης.
Είναι θέμα πραγμάτων και συνθηκών.
Είναι πολλά μαζεμένα.
Είναι όσα έμαθες μεγαλώνοντας.
Είναι οι δυσκολίες, οι οποίες σε ωρίμασαν…
Είναι τα διδάγματα των γονιών σου.
Όταν γίνω γονιός, μπορώ να ξέρω πιο πολύ πώς θα χειριστώ τα πράγματα.
Ελπίζω να μπορώ να δώσω ό,τι μου έδωσαν κι εμένα οι γονείς μου.
Γιατί νιώθω πως ο χαρακτήρας μου διαμορφώθηκε, γιατί πέρασα όλα αυτά που πέρασα.
Η προσωπικότητά μου διαμορφώθηκε από τα μαθήματα που έλαβα από τη μητέρα μου και τον πατέρα μου.
Πέρασα, όσα πέρασα, είχα, όμως, και την προστασία που έπρεπε.
Αυτά με οδήγησαν ως εδώ.
Αυτά με οδηγούν και μπροστά.
Ο Βλάντο Γιάνκοβιτς είναι διεθνής καλαθοσφαιριστής.
Επιμέλεια κειμένου: Γιώργος Αδαμόπουλος
Επιμέλεια βίντεο: Λουκάς Μαστροδήμος
Βίντεο / Μοντάζ: Θόδωρος Κώτσικας
CHECK IT OUT: Βλάντο Γιάνκοβιτς: «Πόνος με χαμόγελο»
CHECK IT OUT: Βλάντο Γιάνκοβιτς: «Το μπάσκετ είμαστε εμείς»