Ανοιχτή Πληγή

Ήμουν πάρα πολύ ανυπόμονη για όλο αυτό αλλά ταυτόχρονα και πάρα πολύ κουρασμένη και εξαντλημένη.

Παρόλ’ αυτά, η προσμονή ήταν πολύ μεγάλη, δουλεύαμε χρόνια, εγώ από το 2007 είμαι στην Εθνική ομάδα, άρα τα χρόνια που γενικά δουλεύω στο άθλημα αυτό είναι πάρα πολλά.

Δεν είναι μόνο τα τέσσερα που διαρκεί ο κάθε Ολυμπιακός κύκλος, αλλά είναι το άθροισμα όλων αυτών.

Ήταν κάτι πολύ έντονο όλο αυτό που έζησα, έτσι όπως εξελίχτηκε.

Το προσμονούσα να το ζήσω και το έζησα κιόλας υπό μια έννοια.

Μπορεί να ήταν πολύ διαφορετικό απ’ αυτό που περίμενα να βιώσω στους Ολυμπιακούς του Τόκιο, αλλά ακόμα κι έτσι το έζησα.

Αυτό που μου συνέβη, με τον κορωνοϊό να με εμποδίζει να ολοκληρώσω τη συμμετοχή μου στους Αγώνες, ήταν μυθιστορηματικό.

Μου αρέσει πολύ να γράφω και μπορεί κάποια στιγμή να γράψω βιβλίο και να αποτυπώσω όλο αυτό που πέρασα.

Άλλωστε έχω πολλές ιστορίες να διηγηθώ για όλη την πορεία μου.

Έχουν συμβεί πάρα πολλές, για τις οποίες θα μπορούσα να γράψω βιβλίο.

Η συγκεκριμένη ήταν απρόβλεπτη, μη αναμενόμενη.

Έγραψα και στον λογαριασμό μου ότι ήταν είτε ένας εφιάλτης είτε μια δοκιμασία ζωής.

Τελικά σκέφτομαι ότι ήταν μια δοκιμασία ζωής.

Βέβαια, εκείνη την περίοδο θα το έλεγα σίγουρα εφιάλτη, ότι ζούσα έναν εφιάλτη.

Εκείνη η περίοδος ήταν εφιαλτική για εμένα, αλλά παρόλ’ αυτά με έκανε πολύ πιο δυνατή, κατάλαβα ότι είμαι δυνατή, κατάλαβα ότι έχω ψυχή μέσα μου και ότι το αγαπώ αυτό που κάνω.

Για να περάσω όλα αυτά, με τα συνεχή covid τεστ, την καθυστερημένη μου άφιξη στο Τόκιο, να βρεθώ τελικά να αγωνίζομαι στους Ολυμπιακούς με μια τόσο καλή εκτέλεση και να περνάω στον Τελικό μετά από όλα όσα έγιναν και χωρίς προπόνηση, θεωρώ ότι η ψυχή ήταν αυτή που μίλησε εκεί, στον αγώνα.

Με ένα λανθασμένο θετικό τεστ να με φρενάρει από την ολοκλήρωση της προσπάθειάς μου και έχοντας “φύγει” από όλο αυτό, θα έλεγα ότι είναι μια δοκιμασία ζωής.

Ως χρονιά, όμως, το 2021 ήταν η καλύτερή μου, αν εξαιρέσω το ότι δεν εξελίχθηκε έτσι όπως το είχα στο μυαλό μου σχετικά με τους Ολυμπιακούς.

Κατάφερα να πάρω δύο Ευρωπαϊκά μετάλλια για την χώρα μου, κάτι που δεν έχει ξαναγίνει, κατάφερα να περάσει η χώρα μου και να πάρει την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες με το ομαδικό, κάτι το οποίο επίσης δεν έχει ξαναγίνει. Και κατάφερα, παρόλ’ αυτά που πέρασα, να βρεθώ εκεί, στο Τόκιο, να αγωνιστώ να βαθμολογηθώ και με μια εκτέλεση που πραγματικά δεν περίμενα ποτέ να έχω ειδικά μετά από όλη την περιπέτεια.

Η χρονιά λοιπόν μου άφησε ένα γλυκόπικρο στίγμα αλλά, παρόλ’ αυτό που συνέβη στο τέλος, ήταν η καλύτερή μου χρονιά.

Είναι κάτι πολύ άσχημο για την ψυχολογία ενός αθλητή αυτό που περάσαμε, αλλά δεν μπορούμε να ζούμε με τον φόβο, μήπως συμβεί ξανά κάτι παρόμοιο.

Προσωπικά ξέρω ότι έκανα τα πάντα για να είμαι ασφαλής, ήμουν εμβολιασμένη, πρόσεχα πάρα πολύ, τους δικούς μου ανθρώπους δεν τους έβλεπα, είχα μειώσει τις μετακινήσεις μου στο ελάχιστο.

Ήξερα ότι έχω κάνει τα πάντα, επομένως είμαι ευχαριστημένη και “καλυμμένη” απ’ τον εαυτό μου, καθώς ξέρω ότι προσπάθησα μέχρι τελευταία στιγμή να προστατευτώ.

Το ότι κόλλησα, αν και εμβολιασμένη, όπως και όλος ο πλανήτης μπορεί να κολλήσει, είναι κάτι το οποίο κανείς δεν μπορεί να προβλέψει και δεν μπορώ πλέον να ζω με αυτόν τον φόβο.

Θεωρώ ότι όλα γίνονται για κάποιον λόγο, ότι όλο αυτό ήταν γραφτό για κάποιον λόγο να γίνει.

Ο καθένας μας έχει διαφορετική άποψη για τον τρόπο αντιμετώπισης.

Εγώ ακούω την επιστήμη, αυτή είναι η δική μου άποψη, το δικό μου πιστεύω, το οποίο δεν μπορώ να το επιβάλλω σε κάποιον, και θεώρησα σωστό να εμβολιαστώ. Εύχομαι να τελειώσει όλο αυτό το κακό που μας συμβαίνει, όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, τα εμβόλια να δράσουν και να το ξεπεράσουμε.

Είναι κάτι πολύ άσχημο, να φοβάσαι να παρευρεθείς σε χώρο με πολλά άτομα, να φοβάσαι να δεις τους γονείς σου, σκεπτόμενος ότι πρέπει να τηρήσεις τις αποστάσεις ασφαλείας, γιατί έχεις συγχρωτιστεί με κόσμο πιο πριν.

Το γεγονός είναι ότι ήταν μια χαμένη ευκαιρία αυτή στο Τόκιο, αλλά με το να το σκεφτόμαστε και να το συζητάμε μετά από τόσους μήνες δεν θα μας βοηθήσει να προχωρήσουμε στη ζωή μας και θα μείνουμε στάσιμοι.

Για εμένα, κερδήθηκε ο αγώνας, παίρνοντας την πρόκριση. Ο μεγάλος στόχος ήταν αυτός, ο πρώτος.

Αυτό είναι αναμφισβήτητα μια ανοιχτή πληγή και πονάει όλη η ομάδα και πονάω κι εγώ.

Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε για να εξελιχθούμε ως αθλήτριες είναι να συνεχίσουμε να δουλεύουμε και, όπως κερδίσαμε αυτήν τη νίκη της πρόκρισης, επειδή υπάρχει πολύ υλικό και μέλλον στην Εθνική ομάδα, μπορούμε να κερδίσουμε και άλλες μάχες. Πρέπει επίσης να εξελιχθούμε ως άνθρωποι και να πετύχουμε τους επόμενους στόχους μας. Έτσι θα το ξεπεράσουμε όλο αυτό.

Το Παρίσι είναι πολύ κοντά και αποτελεί έναν πολύ μεγάλο στόχο, ειδικά μετά τις καταστάσεις στο Τόκιο, αλλά το πιο σημαντικό είναι να βελτιωνόμαστε χρόνο με τον χρόνο και να βλέπουμε πιο βραχυπρόθεσμα τους στόχους μας. Μακροπρόθεσμος αλλά όχι και τόσο είναι το Παρίσι.

Οι πιο άμεσοι στόχοι είναι να προετοιμαστούμε ως ομάδα για όλους τους επόμενους αγώνες, γιατί, για να φτάσουμε στο Παρίσι, είναι απαραίτητοι.

Χρόνια τώρα, κοντά μου βρίσκονται συνεργάτες και εταιρείες που με βοηθούν, ώστε να μπορώ να προπονούμαι και να προετοιμάζομαι απρόσκοπτα.

Οτιδήποτε μας ευχαριστεί και θεωρούμε ότι μας βοηθάει μας κάνει καλό.

Το ίδιο και οι συνεργασίες και οι χορηγοί που επιλέγω.

Θεωρώ ότι με βοηθούν, με στηρίζουν και μου κάνουν καλό.

Από την άλλη, εκστρατείες, όπως αυτή της Estée Lauder για την καταπολέμηση του καρκίνου του μαστού, στην οποία συμμετείχα, με κάνουν χαρούμενη.

Χαίρομαι να συμμετέχω σε τέτοιες καμπάνιες και να βοηθάω για έναν τόσο όμορφο σκοπό.

Οποιαδήποτε συνεργασία και δουλειά κάνω, την κάνω με πολύ μεράκι, με όρεξη και με βοηθάει. Ειδάλλως δεν θα την έκανα.

Αυτήν την περίοδο συνεργάζομαι με την Bwin, την Herbalife, την Puma, την Garnier, την Amita και την Sarakakis.

Το όφελος είναι και οικονομικό, είναι σχέση αλληλένδετη και δεν θα έκανα κάτι, αν θεωρούσα ότι με “κράταγε”, με εμπόδιζε από την προπόνηση ή δεν με ωφελούσε ουσιαστικά.

Οι χορηγικές συνεργασίες είναι και ένας τρόπος να ανταμείβονται οι κόποι μας για το αποτύπωμά μας στον πρωταθλητισμό.

Πέρα από αθλήτρια είμαι και γυναίκα.

Πέρα από τους στόχους μου στον αθλητισμό, είμαι κι εγώ άνθρωπος, έχω τη ζωή μου, προσωπική και μη προσωπική, που αποτυπώνεται μέσα από τα social media.

Και άλλες κοπέλες δραστηριοποιούνται μέσα από τα social media, είτε έχοντας ένα πλούσιο προφίλ είτε έχοντας ρόλο influencer.

Δεν γίνονται όλες οι συνεργασίες, απλώς και μόνο επειδή είμαι αθλήτρια, αλλά κάτι τέτοιο γενικότερα υπάρχει στην εποχή μας.

Και αυτές οι συνεργασίες δεν είναι για να “λύνω τα προβλήματά μου”, γιατί είμαι ένας άνθρωπος που θέλει να εξελίσσεται και με ευχαριστεί πολύ η δουλειά μου.

Είναι βοήθεια, αλλά δεν είναι κάτι που μου προκαλεί επανάπαυση ούτε θέλω να κάνω μόνο αυτό στη ζωή μου.

Η ζωή μου δεν είναι για να ασχολούμαι με το Instagram.

Ναι, μου αρέσει, το απολαμβάνω πολύ, με βοηθάει και το να κάνω κάτι παράλληλα με τον αθλητισμό είναι αρκετά δύσκολο.

Μου αρέσει να εξελίσσομαι και δεν επαφίεμαι σε αυτές τις συνεργασίες εσαεί.

Ψάχνομαι στη ζωή μου, ψάχνομαι στο επαγγελματικό κομμάτι και είμαι ένας πολύπλευρος άνθρωπος.

Παλιότερα είχα μια συμμετοχή στο «Nomads».

Αυτή η επιλογή με βοήθησε σε κάποια πράγματα, όχι σε άμεσο αποτέλεσμα.

Το έκανα, περισσότερο γιατί ήθελα να ζήσω όλη αυτή την εμπειρία.

Με έμαθε κόσμος, κόσμος που δεν με γνώριζε ως αθλήτρια.

Αλλά έχει περάσει καιρός από τότε και πλέον υπάρχουν πολλοί που με ξέρουν για την αθλητική μου ιδιότητα και όχι ως παίκτρια του «Nomads».

Όλα αυτά τα χρόνια δεν έκανα μόνο πρωταθλητισμό.

Έχω τελειώσει Οργάνωση και Διοίκηση Επιχειρήσεων, αλλά δεν θέλω να μείνω εκεί.

Μου αρέσει να εξελίσσω το κομμάτι της μόρφωσης και της εκπαίδευσής μου και είμαι σε μια περίοδο που ψάχνω για μεταπτυχιακά προγράμματα.

Αναζητώ το τι είναι ακριβώς αυτό που θα ήθελα να κάνω μετά την ολοκλήρωση της αθλητικής μου καριέρας ή και παράλληλα με τον αθλητισμό.

Δεν έχω πάρει αποφάσεις σχετικά με τον χρόνο που θα εξακολουθήσω να κάνω πρωταθλητισμό.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι εδώ και πάρα πολλά χρόνια η Ευαγγελία ήταν 12-13 ώρες στην πισίνα και τώρα θέλω να αρχίσω να φτιάχνω τη ζωή μου.

Αλλά απόφαση για το πότε θα σταματήσω δεν έχω πάρει .

Η δημιουργία οικογένειας δεν είναι στα άμεσα σχέδιά μου, ο στόχος μου είναι να δω τα όριά μου ως αθλήτρια και παράλληλα να αρχίσω να χτίζω και κάτι άλλο στον επαγγελματικό τομέα.

Αυτό που με στενοχωρεί είναι ότι η χώρα μας δυστυχώς δεν βοηθάει τους Πρωταθλητές στο κομμάτι της αποκατάστασης.

Εγώ ασχολούμαι με τον πρωταθλητισμό και είμαι στην Εθνική ομάδα 15 χρόνια, έχω πάει σε τρεις Ολυμπιακούς Αγώνες και τώρα σκέφτομαι αν θα προχωρήσω μέχρι το Παρίσι.

Μετά θα είμαι 30 χρόνων και θέλω σε αυτήν την ηλικία να ξέρω τι κάνω στη ζωή μου.

Πέρα από τις γνώσεις και τα πτυχία που έχω, θέλω να έχω βρει και τι θέλω να ακολουθήσω.

Εάν το κράτος μάς παρείχε αυτήν την δυνατότητα και κάποια προνόμια, θα ήταν όλα πιο εύκολα και αναμφισβήτητα δεν θα το σκεφτόμουν αν μπορώ και πρέπει να πάω για άλλη μια φορά σε Ολυμπιακούς Αγώνες.

Φυσικά δεν φοβάμαι, είμαι πάρα πολύ δραστήρια και ένας άνθρωπος που του αρέσει η δημιουργικότητα, επομένως δεν φοβάμαι την περίπτωση ότι, όταν σταματήσω, δεν θα έχω τι να κάνω ή πώς θα συνεχίσω τη ζωή μου.

Ακόμα και τώρα, ως αθλήτρια, κάνω συνεχώς πράγματα και δεν επαναπαύομαι ποτέ.

Η Ευαγγελία Πλατανιώτη είναι αθλήτρια της καλλιτεχνικής κολύμβησης.

Επιμέλεια κειμένου: Ζέτα Θεοδωρακοπούλου

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:

Φανή Τζέλη: Ένα κορίτσι από τα Τρίκαλα

Ελισάβετ Τελτσίδου: Όλη η ζωή μου είναι Τζούντο

Μαρία Πρεβολαράκη: Δεν τα παρατάω ποτέ

Παύλος Καγιαλής: Τέλος Και Αρχή / Αριάδνη Σπανάκη: Κοινός Στόχος

Παναγιώτης Γκιώνης: Πέμπτος Κύκλος

Στέφανος Ντούσκος: Ζώντας Ένα Θαύμα

Άλκης Κυνηγάκης: Τα όνειρά μου ήταν ακριβώς αυτό που κατάφερα

Θοδωρής Ιακωβίδης: Σα να βγήκα Ολυμπιονίκης

Άννα Ντουντουνάκη: Συναισθήματα που δεν είχα ζήσει ποτέ

ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΤΑ ΣΠΟΡ