Μου ζητήθηκε από τους συντελεστές του AthleteStories.gr να μοιραστώ μια ιστορία.
Όσοι με ξέρουν, καταλαβαίνουν πως δεν θα το κάνω για λόγους προσωπικής προβολής.
Δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος.
Στόχος μου είναι να μιλήσω, από τη δική μου πλευρά, για την πραγματική δύναμη και αξία του ποδοσφαίρου.
Του αθλήματος που λάτρευα ως παιδί.
Του αθλήματος που έχω την ευλογία να μας ζει, εμένα και τα αγαπημένα μου πρόσωπα.
Του αθλήματος που μου έχει προσφέρει απλόχερα αγάπη και σεβασμό από τους γύρω μου.
Από μια καλή κουβέντα ενός παππού, ο οποίος μπορεί να με είχε βρίσει την προηγούμενη εβδομάδα για μια χαμένη φάση, ως την αγκαλιά ενός μικρού παιδιού που ζητά μια φωτογραφία μαζί μου.
Ήμουν και εγώ παιδί, κάποτε, και γνωρίζω το συναίσθημα του να βρίσκεσαι κοντά σε αγαπημένους παίκτες σου.
Photo by: Eurokinissi (Motion Team).
Ήμουν κι εγώ ball boy και νεαρός ποδοσφαιριστής της ΑΕΛ και ξέρω, εδώ και χρόνια, πόση ευαισθησία μπορεί να χωρέσει μέσα στα αποδυτήρια μιας ομάδας.
Ήμουν κι εγώ μέλος της ομάδας του ΠΑΣ Γιάννινα, πριν λίγα χρόνια, όταν δέκα παίκτες προσφέρθηκαν για δότες αιμοπεταλίων για τον μασέρ μας, τον Γιάννη, ο οποίος έφυγε, τελικά, από τη ζωή από λευχαιμία, σε νεαρή ηλικία.
Οι παραστάσεις αυτές και ο τρόπος που μας μεγάλωσαν με τον αδερφό μου η οικογένειά μου με έχουν βοήσει να καταλάβω καλά πως όλοι είμαστε άνθρωποι.
Όλοι είμαστε ίδιοι και δεν έχει σημασία αν κάποιος είναι σε πλεονεκτική ή μειονεκτική θέση για να δείξουμε το ενδιαφέρον μας απέναντί του.
Ειδικά αν ένας άνθρωπος έχει ανάγκη, είναι «χρέος» μας να τον βοηθήσουμε.
Με αυτό το σκεπτικό λειτούργησα, σχεδόν ασυναίσθητα, ένα πρωί, πριν λίγες ημέρες, διαβάζοντας μια είδηση σε ένα τοπικό Μέσο, στη Λάρισα.
Το δημοσίευμα ανέφερε πως μια οικογένεια ζούσε στο σκοτάδι, χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα!
Ένας «κόμπος» έσφιξε το στομάχι μου.
Δίχως καν να το σκεφτώ, έκανα ένα σχόλιο από κάτω, ζητώντας να μάθω αν υπάρχει κάποιος λογαριασμός τράπεζας ή κάποια γραφεία για να απευθυνθώ με τρόφιμα ή χρηματικό πόσο.
Λίγα λεπτά αργότερα, συνειδητοποιούσα πως δεν εκπροσωπούσα απλώς τον εαυτό μου.
Εκπροσωπούσα την ομάδα της ΑΕΛ, της οποίας έχω την τιμή να φορώ το περιβραχιόνιο.
Photo by: Eurokinissi.
Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν, πραγματικά, συγκινητική!
Την ίδια μέρα, ενημέρωσα τους συμπαίκτες μου για το ότι μια οικογένεια χρειαζόταν τη στήριξή μας και εκείνοι ανταποκρίθηκαν άμεσα.
Φρόντισα, επίσης, να επικοινωνήσω με τον Δήμο της Λάρισας, την Μητρόπολη, την Πρόνοια, αλλά και φίλους μου που θα μπορούσαν να βοηθήσουν τους συγκεκριμένους ανθρώπους, εκτός από το ζήτημα του ρεύματος, σε θέματα υγείας, σίτισης και εύρεσης εργασίας.
Είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένος από την κινητοποίηση όλων!
Αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση, πάντως, είναι το ότι με αναζήτησε, στο τηλέφωνο ο πατέρας της οικογένειας.
Απευθύνθηκε στον ΟΤΕ, ζητώντας το τηλέφωνό μου.
Είχε μάθει για την έκταση που πήρε το θέμα και, μιλώντας μου στον πληθυντικό, θέλησε να με ευχαριστήσει.
Ντράπηκα…
Περιττό να σας πω, όμως, πως για μένα, πέρα από νίκες, ήττες, χαρές και λύπες, στιγμές όπως αυτή χαράσσονται για πάντα στην καρδιά μου.
Γιατί αυτή είναι η πραγματική περιουσία ενός αθλητή.
Να μπορεί να επηρεάσει θετικά τις ζωές των άλλων ανθρώπων.
Να εμπνεύσει μικρά παιδιά και νέους ανθρώπους.
Το ποδόσφαιρο δεν είναι μια απλή υπόθεση, άλλωστε.
Βρίσκεται στις οθόνες κάθε σπιτιού, σε όλον τον κόσμο.
Είναι η διασκέδαση και η απάντηση στα προβλήματα εκατομμυρίων ανθρώπων.
Είναι το γιατρικό για πλούσιους και φτωχούς.
Είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο.
Το δικό μας φως στο σκοτάδι.
Δεν ισχυρίζομαι πως είναι αγγελικά πλασμένο, όχι…
Αλλά, σίγουρα, το ποδόσφαιρο είναι πολλά παραπάνω από παρασκήνιο, διαιτησίες, βία και όσα περιστατικά μας προκαλούν, πολύ συχνά, δυσφορία.
Όσοι, λοιπόν, έχουμε την τύχη να παίζουμε ποδόσφαιρο, όσο μεγάλοι ή μικροί παίκτες είμαστε, οφείλουμε να το σεβόμαστε και να μην το ξεχνάμε ποτέ αυτό.
Photo by: Eurokinissi.
*Ο Νίκος Καρανίκας είναι επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και αρχηγός της ΑΕΛ.
Επιμέλεια κειμένου: Λουκάς Μαστροδήμος
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Βαγγέλης Μόρας: Για τον Σούπερμάν μου
Στέλιος Βενετίδης: Όταν νιώσαμε ότι μπορούμε να ανατρέψουμε το κατεστημένο