Στο σπίτι, πάει κι έρχεται κόσμος, τα τηλέφωνα χτυπούν συνεχώς, σταθερά και κινητά, δυνατές κουβέντες και γέλια ακούγονται.
Γιατί σ’ αυτό το σπίτι, στα Γιάννενα, τα μαντάτα, απ’ τα ξημερώματα, είναι άνευ προηγουμένου, καθώς ο Στέφανος φόρεσε το Χρυσό μετάλλιο, τραγούδησε (πώς να φανεί με την μάσκα;) τον Εθνικό ύμνο και είδε την Ελληνική σημαία στον ψηλότερο ιστό. Και τα είδαμε κι όλοι μας, όσοι ξενυχτήσαμε, αλλά και βίντεο, το πρωί. Είδαμε τον Στέφανο Ντούσκο να τερματίζει πρώτος κι αδιαμφισβήτητος, κάνοντας Ολυμπιακό ρεκόρ στο απλό σκιφ και γράφοντας ιστορία.
Γιατί αυτή η διάκριση, στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου, είναι ό,τι το καλύτερο έχει γευτεί η χώρα μας στην κωπηλασία, μετά το Χάλκινο του Πολύμερου με τον Σκιαθίτη το 2004 στο διπλό σκιφ ελαφρών βαρών, το Ασημένιο, επίσης, του Βασίλη με ζευγάρι τον Σκιαθίτη το 2008 και, στις γυναίκες, το Χάλκινο των Τσιάβου-Γιαζιτζίδου στο Λονδίνο.
Ο Βασίλης Πολύμερος, λοιπόν, με τις τέσσερεις συμμετοχές του σε Ολυμπιακούς Αγώνες, με τα Παγκόσμια και Ευρωπαϊκά μετάλλιά του να γυαλίζουν στην βιτρίνα του σπιτιού του, έριξε κι αυτός ξενύχτι, για να δει τον Στέφανο και να χαρεί η ψυχούλα του με την ύψιστη στιγμή της ελληνικής κωπηλασίας. «Δεν μπορούσα να μην δω live τον αγώνα, δεν υπήρχε περίπτωση να με πιάσει ύπνος (γέλια). Όλοι μας το πιστεύαμε και εγώ προσωπικά, επειδή μιλούσαμε και με τον Στέφανο και με τον προπονητή του, τον Τζιάνι Ποστιλιόνε. Μην ξεχνάμε ότι οι Έλληνες κωπηλάτες ήταν εκεί, στην Ιαπωνία, για προετοιμασία, από την 1η Ιουλίου. Ξεκινώντας, λοιπόν, ο Στέφανος, από τον προκριματικό, φαινόταν ότι είναι σε πάρα-πάρα πολύ καλή κατάσταση. Μέσα από την κούρσα έδειχνε την καλή του κατάσταση, αλλά και τη σιγουριά του που είχε πάνω στο σκάφος. Πίστευα εκατό τοις εκατό ότι θα είναι μέσα στα μετάλλια και η μεγάλη γιορτή για μας είναι ότι κατέκτησε το Χρυσό μετάλλιο. Είναι το επιστέγασμα και το καλύτερο μετάλλιο που φέρνει η ελληνική κωπηλασία. Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος που υπάρχει εξέλιξη στο άθλημά μας».
Βασίλης Πολύμερος και Τζιάνι Ποστιλιόνε, τον Σεπτέμβριο του 2005 / Photo by: Eurokinissi (Action Images).
Ο 24χρονος κωπηλάτης δεν ήταν και κανάς πρωτάρης στους Ολυμπιακούς!
Η έκτη θέση στους προηγούμενους, αυτούς του Ρίο, με την τετράκωπο ελαφρών βαρών άνευ πηδαλιούχο, αποτέλεσε μια πρώτης τάξεως παρακαταθήκη. Αλλά και η διαδρομή του ήταν μακρά και πολύπλευρη, απ’ τα δεκατέσσερά του χρόνια, οπότε και μπήκε στους κωπηλατικούς στίβους. Ξεκινώντας από τετράκωπο, περνώντας σε δίκωπο εν συνεχεία, ο παρ’ ολίγον αθλητής του άλματος εις μήκος, διακρίθηκε σε όλες τις παγκόσμιες διοργανώσεις της ηλικιακής κατηγορίας του, με το μονό σκιφ να κερδίζει την προτίμησή του, από το 2019.
Ο Βασίλης Πολύμερος, πλέον, στο Διοικητικό Συμβούλιο της κωπηλατικής Ομοσπονδίας, εκτός των άλλων, παρακολουθούσε όλ’ αυτά τα χρόνια την εξέλιξη του Στέφανου και, φυσικά, στην κούρσα είδε να αποτυπώνεται τακτική και σχέδιο: «Σίγουρα, ο Στέφανος έκανε την τακτική έτσι, όπως το είχε σχεδιάσει με τον Τζιάνι Ποστιλιόνε, και στις πρώτες του δηλώσεις είχε πει ότι έκανε το ανέβασμά του εκεί, στα 600 μέτρα, όπου πήρε κεφάλι. Και ο ίδιος είπε ότι περίμενε μια πιο ζωηρή αντίδραση από τους δύο αντιπάλους. Κατάφερε να διατηρήσει αυτήν την διαφορά και δεν έδωσε ψυχολογικό αβαντάζ. Ξέρετε, ο πρώτος, καθώς προηγείται, βλέπει τον αντίπαλό του και έχει ψυχολογικό αβαντάζ, καθώς είναι μπροστά, και, αντίθετα, αυτός που είναι πίσω, έχει ντισαβαντάζ, γιατί δεν βλέπει τον προπορευόμενο. Οπότε μπόρεσε να διαχειριστεί και να κρατήσει μια απόσταση ασφαλείας και, στο τέλος, στα τελευταία 200-250 μέτρα πριν το φίνις, όπως είπε και ο ίδιος ο Στέφανος, δεν υπήρχε περίπτωση να αφήσει να του ξεφύγει το Χρυσό μετάλλιο».
Αυτό είναι για την Ελλάδα, λέει ο Στέφανος Ντούσκος για το χρυσό μετάλλιο που κατέκτησε στο Τόκιο pic.twitter.com/FFzdcrirTd
— Ηellenic Olympic Committee (@HellenicOlympic) July 30, 2021
Μια ολόκληρη πόλη στο πόδι σήμερα, με τα Γιάννενα σε Ολυμπιακούς ρυθμούς και τους κατοίκους να γεύονται τον απόηχο του θριάμβου, σαν συνοδοιπόροι στη μεγάλη διαδρομή. Διαδρομή που έφτασε στην κορύφωσή της με την πολιτική και πολιτειακή ηγεσία του τόπου μας να κατακλύζουν τον Ολυμπιονίκη με «συγχαρητήρια» και «μπράβο». Ο Στέφανος ζει ένα όνειρο, λέγοντας μπροστά στις κάμερες ότι ήταν η καλύτερη μέρα της ζωής του, μην πιστεύοντας καλά-καλά τι έχει κάνει, τονίζοντας: «Αυτή είναι η κούρσα σου για να πεθάνεις, για να πας μέχρι τελικής πτώσης». Από τις αρχές Ιουλίου στο Τόκιο, ο Ντούσκος αναλογιζόταν τη στιγμή, η οποία, στα τελευταία μέτρα της κούρσας, απέκτησε υπόσταση, ειδικά όταν πέρασε απ’ το μυαλό του η σκέψη:« Το Χρυσό δεν το χάνω με τίποτα»!
Ο Βασίλης Πολύμερος λέει: «Μιλήσαμε λίγο με τον Στέφανο, του έδωσα τα συγχαρητήριά μου, ανταλλάξαμε μηνύματα. Θα τα πούμε αναλυτικά από κοντά, γιατί, αυτήν την στιγμή, όλοι θέλουν να μιλήσουν μαζί του, όλοι θέλουν να χαρούν με αυτήν την μεγάλη επιτυχία. Αλλά, με την επιστροφή του, θα είμαι εκεί, στο «Ελευθέριος Βενιζέλος», να τους υποδεχτώ και να τα πούμε από κοντά. Ο Στέφανος είναι ένα πολύ μεγάλο ταλέντο, από μικρή ηλικία είχε δείξει στις Εθνικές ομάδες τις ικανότητές του, αλλά στην κωπηλασία, για να διακριθείς, δεν φτάνει μόνο το ταλέντο. Και πολύ περισσότερο, όταν μιλάμε για Ολυμπιακούς Αγώνες. Όλο αυτό που πέτυχαν ο Στέφανος, η Μαρία Κυρίδου και η Χριστίνα Μπούρμπου με την πέμπτη και η Αννέτα Κυρίδου με την δέκατη θέση στους Ολυμπιακούς, είναι επιστέγασμα πολύ σκληρής δουλειάς. Μόνο έτσι μπορείς να πετύχεις τόσο μεγάλα αποτελέσματα».
Η άφιξη του χρυσού Ολυμπιονίκη Στέφανου Ντούσκου στο Ολυμπιακό Χωριό. Τον υποδέχθηκαν μέλη του Αρχηγείου καθώς και άλλοι αθλητές της Ολυμπιακής ομάδας…#TeamHellas #Ntouskos pic.twitter.com/HicgX9DZik
— Ηellenic Olympic Committee (@HellenicOlympic) July 30, 2021
Από τα χίλια μύρια κύματα έχει περάσει το “χρυσό παιδί”, με τραυματισμούς, αρρώστιες, με τη μέση να τον βασανίζει, με το σώμα του να προσπαθεί να ανταπεξέλθει στις αλλαγές του βάρους του για τις απαιτήσεις του κάθε αγωνίσματος. Και, βέβαια, θυσίες, πολλές θυσίες, σαν αυτές που θέλει πάντα ο πρωταθλητισμός, εδώ που τα λέμε: «Εκφράζοντας προσωπική άποψη, όταν κάνεις πρωταθλητισμό σε τόσο υψηλό επίπεδο, το να στερείσαι κάποια πράγματα είναι θέμα επιλογής. Όπως επιλογή στη ζωή είναι να κάνεις μια δουλειά που σου αρέσει ή δεν σου αρέσει, έτσι, και στον πρωταθλητισμό, το να κάνεις θυσία, για να κάνεις πρωταθλητισμό, κατά την άποψή μου, δεν ισχύει. Είναι επιλογή του καθενός να ζει με αυτόν τον τρόπο ζωής, να προσέχει τη διατροφή του, το ωράριό του, τι ώρα θα κοιμηθεί, τι ώρα θα ξυπνήσει, αν θα είναι σωστά προετοιμασμένος για την προπόνηση, αν θα είναι στα κοινόβια 250 μέρες τον χρόνο, μακριά απ’ την οικογένειά του. Όλα αυτά είναι πράγματα που τα βάζεις στη ζυγαριά, και κάνεις τις επιλογές σου. Δεν είναι θυσία να ασχολείσαι με κάτι που αγαπάς και όπου θέλεις να διακριθείς».
Οι σπουδαίοι βετεράνοι, οι παλαίμαχοι, οι παλιοί, οι οποίοι βλέπουν το νέο αίμα να βράζει, να κατακτά και να διακρίνεται, ανακαλούν μνήμες και στιγμές. Εικόνες απ’ το παρελθόν, τότε που έκαναν άλλες γενιές και ηλικίες περήφανες, τότε που τα φώτα επικεντρώνονταν πάνω τους και τα μικρόφωνα στρέφονταν στα δικά τους λόγια. Αναμνήσεις επί αναμνήσεων που στην περίπτωση του Βασίλη Πολύμερου μόνο γλυκιές είναι. Η ζωή προχώρησε, η σελίδα γύρισε κι ένας χορτάτος άνθρωπος μόνο χαρά μπορεί να νιώσει, καθώς ο χώρος που αγάπησε κι αγαπά, έχει πλέον νέο πρωταγωνιστή να αποθεώνει: «Έκανα έναν πολύ μεγάλο κύκλο στην κωπηλασία, μετείχα σε τέσσερεις Ολυμπιάδες, κέρδισα τα δύο Ολυμπιακά μετάλλια, το Χάλκινο και το Ασημένιο, και, όταν σταμάτησα το 2010, ολοκλήρωσα πολύ γεμάτος από αυτό. Και τώρα είμαι πολύ γεμάτος, γιατί βλέπω, με την προσπάθεια που γίνεται από όλους τους εμπλεκόμενους, τους αθλητές, τους προπονητές, τους γιατρούς, τους φυσιοθεραπευτές, την Ομοσπονδία, το προσωπικό, τα σωματεία, τις οικογένειες, όλο αυτό να πιάνει τόπο και να πηγαίνουμε ένα σκαλί παραπάνω και αυτό είναι που με κάνει ιδιαίτερα χαρούμενο».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
