"athletestories"

Εκείνος ήταν κάθε άλλο παρά ψηλός, σκάρτη μισή ριξιά από γεννησιμιού του. Και οι δικές του μπούκλες δεν ήταν κατάμαυρες, δεν στέκονταν σαν αδιάβροχη ανθοδέσμη στην κορυφή της κεφαλής του,…

Ήμουν ένα παιδί της Ε’ τάξης του Δημοτικού σχολείου, το οποίο μεγάλωνε σε μια γειτονιά στο κέντρο της Αθήνας, τα Κάτω Πατήσια, όταν για πρώτη φορά πέρασα το κατώφλι του…

Ένας μαύρος σίφουνας με μακριά ντρέντλοκς που καταλήγουν σε αλογοουρά, στο ύψος του αριθμού του στην πλάτη. Και που πάνε πέρα-δώθε, “χαστουκίζοντας” τους αντιπάλους που μάταια προσπαθούν να ανακόψουν το…

Δεν ακολουθεί κείμενο… against modern football. Ούτε και κάποιο αποθέωσης και καθαγιασμού του πάλαι ποτέ football. Κάθε άλλο. Η μνήμη πάντα ωραιοποιεί, κρατάει μόνο όσα καλά προτεραιοποιεί, ανασύροντας στη σύγκριση…

Ο Άρης Πετεινού είναι η ομάδα του χωριού μου, από εκεί κατάγομαι, στην οποία πήγα το 1998. Όταν ήμουν πιο μικρός, ήμουν σε μια ακαδημία στην Ξάνθη, αλλά στα 12-13 μου…

Ήρθε στη ζωή μας, υπέπεσε τέλος πάντων στην αντίληψή μας, εκεί, στο γύρισμα του αιώνα. Με τη Μακάμπι, προτού έρθει και ως φυσική παρουσία στην Ελλάδα για τον Ολυμπιακό. Δεν…

«Ship be sinkin’». «Το πλοίο βυθίζεται». Σε αυτήν τη λανθασμένη γραμματικά απόδοση. Από το στόμα του Μάικλ Ρέι Ρίτσαρντσον, πηχυαίος τίτλος των «NY Times» . Φράση που επανέρχεται στην επικαιρότητα,…

Ένα τσούρμο ανθρώπων να περικυκλώνουν το γκαζάκι. Και πάνω σε αυτό μια κατσαρόλα να σιγοκαίει. Λευκά φασόλια βυθισμένα στην παχύρευστη πικάντικη σάλτσα ντομάτας. Λίγο μοσχοκάρυδο, η αψάδα από το σκόρδο…

Ξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο στο χωριό μου, την Σκυλλούρα, στην Κύπρο, η οποία σήμερα βρίσκεται στα Κατεχόμενα. Ήταν την πενταετία 1965-1970. Δεν υπήρχε ανάπτυξη τότε. Παίζαμε φυσικά σε ξερά γήπεδα.…

«Ο θάνατος φαίνεται να είναι πάντα γύρω μου. Θάβω ανθρώπους εδώ και πολύ-πολύ καιρό». Αν υπάρχει μία δήλωση του Λαμάρ Όντομ που να συνοψίζει όσα έχει ζήσει (ειρωνεία!) και ταυτόχρονα…