Σέλι-Αν Φρέιζερ-Πράις: Θαρραλέα, Κυριάρχη, Ανθεκτική!

Στην υποβαθμισμένη και κακόφημη γειτονιά της συνοικίας Γουότερχαουζ στο Κίνγκστον της Τζαμάικα, η νεαρή Σέλι-Αν ονειρευόταν έναν καλύτερο κόσμο για εκείνη και τη μητέρα της.

Έναν κόσμο τον οποίο βρήκε μέσω του αθλητισμού και την οδήγησε στην τέταρτη συμμετοχή της στους Ολυμπιακούς Αγώνες, με την ελπίδα ότι θα προσθέσει το τρίτο χρυσό μετάλλιο (στα 100μ.) στη πλούσια συλλογή της.

Έναν κόσμο μακριά από το μικρό σπίτι με το μοναδικό δωμάτιο, το διπλό κρεβάτι που μοιράζονταν τρεις άνθρωποι, τον κόκκινο καναπέ που έφτανε μέχρι την εξώπορτα και ένα βαρέλι, που ήταν το «έπιπλο» πάνω στο οποίο ήταν τοποθετημένη μια τηλεόραση.

«Δεν μπορώ καν να περιγράψω πόσο μικρό ήταν εκείνο το σπίτι. Ήταν σαν κουτί…», θυμάται η Τζαμαϊκανή σπρίντερ, xρυσή Ολυμπιονίκης, Σέλι-Αν Φρέιζερ-Πράις εξιστορώντας τα δύσκολα παιδικά της χρόνια.

Τότε που η μητέρα της, μη αντέχοντας τους συνεχείς καυγάδες και τις εντάσεις με τον σύντροφό της, τον εγκατέλειψε και μετακόμισε μαζί με την κόρη της στο σπίτι της μαμάς της.

Για ένα μεγάλο διάστημα η μητέρα της Σέλι έκανε πολλές δουλειές προκειμένου να τα βγάζουν πέρα. Η βασική της δουλειά ήταν μικροπωλήτρια. Πουλούσε ρούχα, παντόφλες και αντικείμενα. Τις ημέρες που έφερνε πίσω στο σπίτι το μεγαλύτερο μέρος από την «πράματειά» της, με δυσκολία έμπαινε το φαγητό στο τραπέζι. Κι όταν δεν πουλούσε τίποτα, αναλάμβανε την πώληση η Σέλι.

«Δεν είχα καταλάβει πόσο φτωχοί ήμασταν. Το συνειδητοποίησα βλέποντας τα ρούχα που φορούσαν οι συμμαθητές μου κι όταν τους άκουγα να συζητούν τί έτρωγαν το πρωί πριν έρθουν στο σχολείο.

»Κάποιες φορές έπαιρνα πράγματα από αυτά που πουλούσε η μαμά μου και τα πήγαινα στο σχολείο ρωτώντας τις δασκάλες μου αν τις ενδιέφερε να αγοράσουν κάτι. Αυτό έκανα ένα πρωί όταν μού είπε πως δεν είχε χρήματα να μου δώσει για να αγοράσω το μεσημεριανό μου φαγητό στο σχολείο.

»Πήρα ένα ζευγάρι παντόφλες, το έβαλα στον σάκο μου και μετά το μάθημα ρώτησα ευγενικά την δασκάλα μου αν ήθελε να τις αγοράσει. Τις πήρε και με τα λεφτά που μού έδωσε αγόρασα το φαγητό μου».

Οι δυσκολίες που πέρασε η Τζαμαϊκανή αθλήτρια διαμόρφωσαν και τον χαρακτήρα της. Αν και χρειάστηκε να περάσει αρκετό διάστημα μέχρι να γιατρευτούν οι πληγές από τα παιδικά τραύματα, όταν αυτές επουλώθηκαν, κατάφερε να γίνει πιο καλή!

Πιο σκληρή! Πιο δυνατή! Και γρήγορη! Πολύ γρήγορη!

Το τελευταίο διαπιστώθηκε χάρη στην παρατηρητικότητα της μητέρας της και την επιμονή της να ασχοληθεί η κόρη της με τον αθλητισμό. Ούσα αθλήτρια η ίδια στο παρελθόν στον στίβο (μέχρι την στιγμή που έμεινε έγκυος) μπορούσε να διακρίνει το ταλέντο του παιδιού της.

«Μα, πιστεύεις ότι είμαι τόσο καλή;», ρώτησε μια μέρα η Σέλι τη μητέρα της όταν εκείνη της είπε με επιτακτικό τρόπο πως πρέπει να συνεχίσει να ασχολείται με τον αθλητισμό, διότι μέσω αυτού, θα μπορούσε να διεκδικήσει μια υποτροφία για το πανεπιστήμιο κι έναν καλύτερο τρόπο ζωής. «Ναι, είσαι!», τής απάντησε.

Η κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου λίγο καιρό αργότερα στους σχολικούς αγώνες, ήταν απλά η επιβεβαίωση. «Εκείνο το μετάλλιο μου έδειξε τί μπορώ να κάνω. Ωστόσο δεν επαναπαύτηκα σ΄ αυτό. Χάρηκα την επιτυχία μου, διασκέδασα, αλλά ήξερα ότι αν ήθελα να πετύχω κάτι παραπάνω και να περάσω στο επόμενο επίπεδο, έπρεπε να δουλέψω περισσότερο. Με το ίδιο σκεπτικό λειτουργώ μέχρι σήμερα», θα πει.

Το ταλέντο και η ταχύτητα της νεαρής δεν πέρασαν απαρατήρητα ούτε από τον Στίβεν Φράνσις, προπονητή στο παρελθόν του Ασάφα Πάουελ. Την  προσκάλεσε στην Ακαδημία του (MVP), κι άρχισε να προπονείται υπό την καθοδήγησή του.

Μέχρι που το 2007 ανέβηκε για πρώτη φορά στην «κεντρική σκηνή» του Kλασικού Aθλητισμού. Το ασημένιο μετάλλιο που κατέκτησε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στην Οσάκα, αποδείχθηκε ότι ήταν απλά η πρόβα για την «εκτόξευση» της στην κορυφή τον επόμενο χρόνο στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Πεκίνο.

Η Φρέιζερ πήρε το πρώτο της χρυσό μετάλλιο στα 100μ. με χρόνο 10.78, σημειώνοντας παράλληλα μια τεράστια επιτυχία για τη χώρα της, καθώς, ήταν η πρώτη σπρίντερ που κατέκτησε την πρωτιά στην κορυφαία αθλητική διοργάνωση. Είχε, όμως, την…ατυχία να πέσει πάνω στον συμπατριώτη της, Γιουσέιν Μπολτ, ο οποίος στο Πεκίνο κατέπληξε τα πλήθη κι έστρεψε πάνω του το μεγαλύτερο μέρος από τα φώτα της δημοσιότητας.

Την περίοδο, πάντως, που τα φλας των φωτογράφων άστραφταν στον σόουμαν του Στίβου, η “Pocket Rocket” («ρουκέτα τσέπης») όπως την ονομάζουν λόγω της ταχύτητας και του ύψους της (1,52μ.), δεν σταμάτησε να δουλεύει σκληρά και μεθοδικά. Το αποτέλεσμα ήταν το 2009 να κατακτήσει στο Βερολίνο άλλα δύο χρυσά μετάλλια (στα 100μ. με χρόνο 10.73 και στα 4Χ100μ. με χρόνο 42.06) και να αποδείξει ότι δεν ήταν ένας διάττοντας αστέρας, αλλά μια αθλήτρια που είχε μπει στον στίβο για να μείνει, όσο θα άντεχε η ψυχή και το σώμα της!

Το πάθημα του 2010 στον αγώνα της σειράς Diamond League στη Σαγκάη -όπου στο ντόπινγκ κοντρόλ στο δείγμα της ανιχνεύθηκε οξυκωδόνη με συνέπεια να της επιβληθεί ποινή αποκλεισμού έξι μηνών– ήταν ένα καλό μάθημα.

Εκείνη την περίοδο ο προπονητής της Στίβεν Φράνσις, δήλωσε πως η ουσία που ανιχνεύθηκε βρισκόταν στο παυσίπονο που έδωσε στην αθλήτρια του για να αντιμετωπίσει τον πονόδοντο που την ταλαιπωρούσε, ενώ η Φρέιζερ το 2011 είπε στο BBC για το θέμα.

«Είμαι επαγγελματίας αθλήτρια. Μεταξύ εκείνων που αποτελεί παράδειγμα για τους νέους. Για οτιδήποτε, λοιπόν, βάζω μέσα στο σώμα μου υπεύθυνη είμαι πρώτα εγώ και πρέπει να αναλαμβάνω την ευθύνη γι’ αυτά που πράττω. Τώρα, ό,τι έγινε, έγινε. Δεν μπορώ να το αλλάξω. Θα ήθελα, αλλά, δεν μπορώ…».

Τον ίδιο χρόνο η Φρέιζερ, η οποία εν τω μεταξύ είχε παντρευτεί τον σύντροφό της Τζέισον Πράις, στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα στη Νταεγού τερμάτισε στην τέταρτη θέση των 100μ. (10.99) , με συνέπεια να αρχίσει και το…κουτσομπολιό.

Οι «κακές» γλώσσες ανέφεραν πως ο χρόνος μάλλον είχε αρχίσει να μετράει αντίστροφα για το φινάλε της καριέρας της αθλήτριας, αλλά το 2012, ήρθε η διάψευση μέσα από την κατάκτηση του δεύτερου χρυσού Ολυμπιακού μεταλλίου στα 100μ. (10.75) στο Λονδίνο και των δύο ασημένιων στα 200μ. και 4Χ100μ. ( 22.09 και 41.41 αντίστοιχα).

Shelly-Ann Fraser-Pryce burst onto the Olympic scene with a 100m win in 2008 for Jamaica.

In 2021, aged 34, can she become Olympic champion for the third time?
Her motivations explained in our daily #OlympicChannelPodcast.#StrongerTogether I @realshellyannfp pic.twitter.com/2UpnOE77uy

— Olympics (@Olympics) July 29, 2021

Ο τραυματισμός της στο πόδι (φλεγμονή στο δάχτυλο του ποδιού) ο οποίος επηρέασε αισθητά τις επιδόσεις της και την προετοιμασία της ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων  το 2016, έδωσε ξανά τροφή για νέα σχόλια. Κι όταν στο Ρίο ντε Τζανέιρο έχασε το χρυσό μετάλλιο από την συμπατριώτισσά της Ελέιν Τόμπσον, τα σχόλια έγιναν ακόμη περισσότερα.

Η Σέλι, όμως, ήταν απόλυτα ικανοποιημένη από το χάλκινο που είχε πάρει στα 100μ. (10.86). «Ηθελα να έχω την ευκαιρία να υπερασπιστώ τον τίτλο μου. Ήταν δύσκολο. Πολύ δύσκολο!», δήλωσε μετά τον αγώνα στην Βραζιλία συμπληρώνοντας. «Αυτός ο αγώνας ήταν με διαφορά η καλύτερη εμφάνιση που έχω κάνει μέχρι σήμερα!».

Στα χρόνια που ακολούθησαν μέχρι τους Ολυμπιακούς Αγώνες το 2021 στο Τόκιο, η 34άχρονη σήμερα σπρίντερ, απέδειξε τους λόγους για τους οποίους συγκαταλέγεται στις κορυφαίες αθλήτριες του Στίβου. Εκτός από εξαιρετική αθλήτρια, προσγειωμένη και πάντα προσηλωμένη, είναι κι ένας άνθρωπος που αρνείται να εγκαταλείπει την προσπάθεια.

Κάθε φορά που οι άλλοι τής έβαζαν όρια στα «πρέπει» και τα «δεν πρέπει», στα «μπορεί» και δεν «μπορεί», εκείνη ξεπερνούσε τον εαυτό της.

Η θέληση, μάλιστα, και η επιθυμία να πάει στο επόμενο επίπεδο, όπως συνηθίζει να λέει, έγιναν ακόμη πιο ισχυρά μετά τη γέννηση του γιού της Ζάιον, το 2017.

«Είμαι εδώ! Τριάντα δύο χρόνων. Μια μητέρα που εκπροσωπεί και εμπνέει ένα πλήθος γυναικών να συνεχίσει να ονειρεύεται και να πιστεύει ότι όλα είναι πιθανά!», είπε μετά την εμφατική νίκη της στις κούρσες των 100μ. (με χρόνο 10.71) και 4Χ100μ. (41.44) στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα το 2019 στην Ντόχα.

«Μου έχουν πει πολλές φορές στη ζωή μου τί μπορώ να κάνω και τι δεν μπορώ. Τί είναι εφικτό για μένα και τι δεν είναι. Κι εγώ πάντα με έβαζα σε δοκιμασία για να δείξω ότι δεν είμαστε περιορισμένοι. Είμαστε κάτι πολύ περισσότερο. Είμαστε ισχυροί! Πολύ ισχυροί!».  

Στο Τόκιο, η Σέλι-Αν Φρέιζερ-Πράις πήγε ως η δεύτερη ταχύτερη γυναίκα στον κόσμο (πρώτη είναι η αείμνηστη Φλόρενς Γκρίφιθ-Τζόινερ) με επίδοση 10.63, και στόχο να κατακτήσει το τρίτο χρυσό μετάλλιο.

Ακόμα, όμως και στην περίπτωση που δεν τον πετύχει, έχει ήδη μείνει στην Ιστορία του στίβου όπως θέλει να τη θυμούνται οι φίλοι του Κλασικού Αθλητισμού, όταν αποφασίσει να αποχωρήσει από την «κεντρική σκηνή».

Θαρραλέα, κυρίαρχη ανθεκτική!

UPD: Στις 31/7/2021, η Σέλι-Αν Φρέιζερ-Πράις κατέκτησε το Ασημένιο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο, στα 100μ. με χρόνο 10.74. Χρυσή Ολυμπιονίκης αναδείχθηκε η συμπατριώτισσά της Ελέιν Τόμπσον-Έρα, με χρόνο 10.61 που αποτελεί νέο Ολυμπιακό ρεκόρ, ενώ το Χάλκινο μετάλλιο κατέκτησε η, επίσης Τζαμαϊκανή, Σερίκα Τζάκσον (10.76).

CHECK IT OUT:

Φλόρενς Γκρίφιθ Τζόινερ: Fast and flashy

Η ιστορία της Κουανίσα Μπερκς (δεν) κρύβεται πίσω από το χαμόγελό της

Η Τιάνα Μπαρτολέτα είναι άνθρωπος των ονείρων και όχι των αναμνήσεων

Η Ουίλμα Ρούντολφ έτρεξε πιο γρήγορα, όταν της είπαν ότι δεν θα περπατήσει ξανά…

Το διπλό (βιωματικό) μάθημα φιλοδοξίας της δασκάλας, Τζέσι Νάιτ

ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΤΙΒΟ / ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΤΑ ΣΠΟΡ 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:👇