Η σκέψη μου να σταματήσω να παίζω είχε πλέον ωριμάσει μέσα μου.
Το “μετά” είχε έρθει στο προσκήνιο, αλλά δεν ήμουν σίγουρος το ποιο θα είναι αυτό. Δεν είχα εξαρχής κατασταλάξει, αν θα ασχοληθώ με την προπονητική ή θα αναζητούσα την παρουσία μου σε ένα πόστο, όπως αυτό του τεχνικού, του αθλητικού διευθυντή.
Το τελευταίο διάστημα, όμως, αυτό άρχισε να ξεκαθαρίζει. Θα ήθελα να γίνω προπονητής. Ξέρεις, είναι από αυτές τις εσωτερικές συζητήσεις που μερικές φορές ξεφεύγουν και γίνονται ατέρμονες, αλλά κάποια στιγμή πρέπει να ολοκληρώνονται, για να φτάσεις στο τέλος της συζήτησης και την αρχή τής πραγμάτωσης τής απόφασης που παίρνεις.
Η αρχή έγινε με τη “δουλειά” που έκανα στο μυαλό μου ότι θα σταματήσω το ποδόσφαιρο. Και είναι πολύ σημαντικό αυτό. Ναι, το λες ότι θα το κάνεις, ότι ήρθε η ώρα, το έχεις αποφασίσει. Το ξέρεις, καταλαβαίνεις ότι έρχεται, προετοιμάζεσαι, λες μέσα σου ότι είσαι προετοιμασμένος, αλλά δεν…
Θέλει δουλειά μέσα σου. Αλλάζουν όλα.
Το δικό μου φινάλε ήρθε σε αυτή την πολύ περίεργη χρονιά λόγω κορωνοϊού, με τις υποχρεώσεις να τελειώνουν στα τέλη Ιουλίου. Για έναν μήνα έκανα διακοπές, ξεκουράστηκα από όλο αυτό, αλλά το ότι έχεις σταματήσει το ποδόσφαιρο, δεν το καταλαβαίνεις τότε. Το καταλαβαίνεις, όταν τελειώνουν οι διακοπές. Όταν κανονικά ήταν ο καιρός που θα επέστρεφα, αλλά δεν είχα να επιστρέψω κάπου.
Photo by: Eurokinissi.
Μετά τις διακοπές, μπήκα σε πρόγραμμα στο γυμναστήριο. Όχι, βέβαια, σαν αυτό που ακολουθούσα πριν, αλλά ένα καθημερινό πρόγραμμα. Να ξαναβρώ τη ρουτίνα μου. Ξέρεις, η ρουτίνα είναι κάτι που από τη μια σε τρώει και από την άλλη σε τρέφει. Ξυπνάς, κάνεις ό,τι είναι να κάνεις, βγαίνεις από το σπίτι, πας για ένα καφέ, κάποιος σε σταματάει, τα λέτε, πας για προπόνηση, γυρίζεις σπίτι να ξεκουραστείς.
Ναι, είχα αποφασίσει ότι θα σταματήσω το ποδόσφαιρο, ήρθε η ώρα, αλλά δεν μπορούσα να σκεφτώ ότι θα το σταματήσω και θα φύγω από αυτό. Από το ποδόσφαιρο, από τη ρουτίνα του, από τη ρουτίνα μου…
Με το που αποφάσισα να ξεκινήσω τις διαδικασίες για να βγάλω τα διπλώματα προπονητικής, άρχισα να ψάχνω τον τρόπο, με τον οποίο θα πρέπει να κάνω την “χαρτούρα”. Σε αυτά με βοήθησε ο Αλέξης Τζιόλης. Μου έδειξε τον μπούσουλα, το τι χαρτιά έπρεπε να συγκεντρώσω, το πού θα έπρεπε να τα καταθέσω. Τα μάζεψα, τα έστειλα και μετά ήρθε η πρώτη καραντίνα. Τις διαδικασίες τις ξεκίνησα, πριν σταματήσω το ποδόσφαιρο. Αν και δεν είχα πάρει την οριστική μου απόφαση για το αν θα ακολουθούσα τον δρόμο της προπονητικής εξαρχής, ήθελα να το βάλω σε μια σειρά, να το ξεκινήσω. Με ενδιέφερε.
Photo by: Eurokinissi (Motion Team).
Και πλέον με τον Αλέξη, από εκεί που κάποτε ήμασταν συμπαίκτες, τώρα είμαστε συμμαθητές. Και δεν είναι μόνο ο Αλέξης. είναι αρκετά παιδιά που τα ξέρω από τα γήπεδα. Ο Χρήστος Καρυπίδης, τον οποίον πέτυχα την τελευταία του χρονιά στον ΠΑΟΚ, ενώ εγώ ήμουν στην πρώτη μου. κάποια παιδιά, με τα οποία ήμουν μαζί στην Εθνική, όπως ο Κατσουράνης, ο Γκέκας, ο Κονέ, ο Πάμπλο Γκαρσία και ο Μίροσλαβ Σνάουτσνερ. Με το 40% των “συμμαθητών” μου ήμασταν συμπαίκτες σε ομάδες.
Και όπως δεν είναι εύκολο να γίνεις από ποδοσφαιριστής πρώην ποδοσφαιριστής, έτσι δεν είναι εύκολο να γίνεις από πρώην ποδοσφαιριστής προπονητής.
Ως ποδοσφαιριστής, αυτό που έχεις να κάνεις, είναι να αντιληφθείς και να αφομοιώσεις σε αυτό που σου λέει ο προπονητής σου.
Ως προπονητής, θα πρέπει αρχικά να τεκμηριώσεις στον εαυτό σου αυτό, το οποίο θέλεις να περάσεις στους ποδοσφαιριστές σου, και ακολούθως να βρεις τον τρόπο να περάσεις στους ποδοσφαιριστές ότι αυτό, το οποίο τους ζητάς να κάνουν, είναι το σωστό και πως αυτός είναι ο τρόπος, με τον οποίον θα πρέπει να το κάνουν.
Ο πρώτος που πρέπει να ξέρει το γιατί γίνεται το κάθε τι είναι ο προπονητής. Μόνο έτσι θα το περάσει στον ποδοσφαιριστή. Όλα αρχίζουν και τελειώνουν στη μεταδοτικότητα.
Και αυτό είναι κάτι που συνδέει τη ζωή σου ως ποδοσφαιριστή με τη ζωή σου ως προπονητή…
Η “τάξη” του Στέλιου Μαλεζά στη σχολή προπονητικής / Photo by: Alexandros Tziolis (Twitter).
Ως ποδοσφαιριστής, ξεχωρίζεις τον προπονητή που θα σε “κερδίσει”, θα σε πείσει, θα σου δώσει το κάθε τι να το καταλάβεις.
Τώρα, αυτό είναι που θα πρέπει να βρω εγώ, να δουλέψω εγώ, πέραν του κομματιού της καθαρά αγωνιστικής, προπονητικής δουλειάς. Υπάρχουν προπονητές που ξέρουν χίλια δυο πράγματα, είναι διαβασμένοι, έχουν σωστές απόψεις και ιδέες, αλλά δεν μπορούν αυτά να τα περάσουν στον ποδοσφαιριστή ή δεν μπορούν να αντιληφθούν πως ο ποδοσφαιριστής δεν τα καταλαβαίνει, ώστε να αλλάξουν τον τρόπο μετάδοσης…
Ως ποδοσφαιριστής, έβλεπα ποδόσφαιρο, αρκετά. Ακόμα και για να περάσει η ώρα, διότι απλώς είχε ποδόσφαιρο στην τηλεόραση. Και τώρα βλέπω, αλλά αρχίζει και αλλάζει ο τρόπος με τον οποίον το βλέπω. Προσπαθώ να μπω στη θέση του προπονητή.
Όλοι αυτό κάνουμε. Απλά προσπαθώ να το κάνω, βάζοντας όσο περισσότερα δεδομένα έχω -το πόσο ξέρω την ομάδα που βλέπω, τους παίκτες και των δυο ομάδων- και προσπαθώ να σκεφτώ τι θα έκανα εγώ στη θέση του. Ναι, εντάξει, αυτό κάνουμε όλοι μας.
Απλά το θέμα είναι αν έχεις στο μυαλό σου ότι δεν τα ξέρεις όλα. Γι’ αυτό και η συγκεκριμένη σκέψη δεν είναι ρεαλιστική. Δεν ξέρεις τι γίνεται στα αποδυτήρια, τις προπονήσεις. Αλλά ακόμα και κάτω από αυτό το πρίσμα, από κάθε παιχνίδι που βλέπω, προσπαθώ να πάρω κάτι. Να μάθω κάτι. Να κρατήσω κάτι.
Ο Στέλιος Μαλεζάς, σε ηλικία 23 ετών, σε προπόνηση των Ακαδημιών του ΠΑΟΚ, το 2008 / Photo by: Eurokinissi (Action Images).
Αυτό το διάστημα, έχω επικεντρωθεί στο να μάθω όλα, όσα μου δίνει η σχολή. Δεν έχω ακόμα πιάσει κάποιο βιβλίο να διαβάσω. Θα γίνει και αυτό. Τελευταία, μίλησα με τον αδερφό τού Ευθύμη Κουλούρη, τον Σπύρο, ο οποίος έχει γράψει βιβλίο για προπονητές και έχει και website, το football-mind, το οποίο παρακολουθώ. Αρχίζω και μπαίνω σε αυτή τη διαδικασία.
Λόγω της κατάστασης, δεν έχω ακόμα ζήσει καθημερινότητα ομάδας, με προπονήσεις. Πρόλαβα να κάνω δύο-τρεις. Δεν μπορώ να πω ότι έχω προαποφασίσει το ποια θα είναι η τακτική μου. Νωρίς είναι ακόμα για αυτό…
Στην Κ19 του ΠΑΟΚ, στην δεύτερη προπόνηση άλλαξα κάτι στο σύστημα, διότι ένιωσα ότι δεν μου πήγαινε.
Θα ήθελα κάποια στιγμή να δω προπονήσεις προπονητών. Θα ήθελα να δω τον τρόπο δουλειάς του Αντόνιο Κόντε. Αυτή τη δική του τακτική, τη δική του φιλοσοφία. Τρελαίνομαι για τον Μαρσέλο Μπιέλσα. Αυτό το στυλ του, το ύφος του, το «θα παίξω αυτό που θέλω, ανεξάρτητα από τον αντίπαλο». Αυτήν την τρέλα και τον ρομαντισμό του επιθετικού ποδοσφαίρου. Είναι ένα σημείο αναφοράς ως προπονητής, με τα θετικά και τα αρνητικά του.
Αλλά για αρχή, θα ήθελα να ξεμπερδεύουμε από όλο αυτό που ζούμε, να μπω σε προπονήσεις ως προπονητής, και θα έρθει η ώρα να βρω συστήματα και τακτικές…
Photo by: Eurokinissi.
Ο Στέλιος Μαλεζάς είναι προπονητής ποδοσφαίρου και πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής.
Επιμέλεια κειμένου: Αντώνης Τσακαλέας
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Κώστας Γιαννακίδης: Γιώργος Κούδας, ο πρώτος σούπερ ήρωας