Το εντυπωσιακό αεροπλάνο “της Εθνικής”, εντάξει, της AEGEAN είναι, αλλά… αφιερωμένο, δεν ήταν ούτε η πρώτη φορά που αποκαλύφθηκε ούτε και η πρώτη που ταξίδεψε την ομάδα.
Και στο Βελιγράδι με αυτό είχε ταξιδέψει, είχε προηγηθεί η τελετή της παρουσίασής του και σήμερα ήρθε η ώρα για τα πραγματικά σπουδαία.
Ήταν η πρώτη φορά που η αποστολή στήθηκε για δυο πόζες πριν την επιβίβαση, με τα χαμόγελα να υποδηλώνουν δύο πράγματα. Το ένα, την αυτονόητη και διαρκή χαρά και προσδοκία κάθε μέλους αθλητικής ομάδας που αναχωρεί για μια μεγάλη διοργάνωση. Το δεύτερο, την κρυφή προσδοκία να υπάρχουν… πόζες και στην επιστροφή. Και φλας και η αψίδα με τις ρίψεις νερών που συνηθίζεται για τους νικητές.
Ώπα, πολύ το τρέξαμε. Όχι φυσικά ότι θα παρασυρθεί κανείς από αυτή την ομάδα. Αμέτρητα “χιλιόμετρα” έχουν κάνει όλοι τους σε απαιτήσεις πρωταθλητισμού. Ξέρουν τον δρόμο, ξέρουν τις κακοτοπιές, τα ξέρουν όλα. Όπως επίσης ξέρουν και δεν κρύβουν ότι είναι καλή ομάδα, όπως ξέρουν και ότι στην εκκίνηση έχουν να αντιμετωπίσουν πολλά προβλήματα, όχι μόνο αυτά των τραυματισμών αλλά και των επίσης δυνατών αντιπάλων.
Αρέσει στον Έλληνα το προγνωστικό και το… καφενείο. Έχουν βγει ήδη τα “σταυρώματα” της Εθνικής στον… προημιτελικό της 14ης Σεπτεμβρίου. Ναι, εκεί την έχουν φτάσει όλοι και ο καθένας λέει τον δικό του αντίπαλο. Το δεύτερο δεν είναι παράξενο. Όποιος ξέρει να διαβάσει το σύστημα και το έχει κάνει, έχει δει ότι στο άλλο ταμπλό, των ομίλων Α και Β, έχει μαζευτεί η… κρεμ ντε λα κρεμ του ευρωπαϊκού μπάσκετ, πλην Ελλάδας και Σερβίας. Άρα, αν με το καλό φτάσει η ομάδα μέχρι τους “8”, θηρίο θα πρέπει να πετάξει έξω.
Μα πάλι ξεφύγαμε. Αύριο μπαίνει ο Σεπτέμβριος και μπαίνει απαιτητικά. Στις 2 του μήνα με την πάντα ταλαντούχα, φιλόδοξη και επικίνδυνη Κροατία και στις 3 με την αναγεννημένη, διψασμένη και γηπεδούχο Ιταλία. Μπαίνει επίσης αύριο με την Εθνική να είναι η τελευταία από τις 24 ομάδες που θα δηλώσει 12άδα, αφού ταξίδεψε εδώ στο Μιλάνο με 14 παίκτες και συνεχίζει τον αγώνα δρόμου των τραυματιών, τεσσάρων βασικών παικτών.
Όλα με μέτρο λοιπόν. Χαμόγελα ναι, γιατί δεν έχει λόγο να μη χαμογελάει αυτή η ομάδα. Μα και συγκράτηση ναι, γιατί όποιος πάει για πάνω από ένα βήμα τη φορά μπορεί και να σκοντάψει. Εδώ θα είμαστε το επόμενο 20ήμερο και θα τα λέμε καθημερινά, αναλύοντας το κάθε βήμα. Και κρατώντας μέσα όλο το… πακέτο ελπίδας και ελπίζοντας στο δικαίωμα να βγάζουμε λίγο καθημερινά, μαζί με την ατμόσφαιρα της διοργάνωσης από το Μιλάνο αρχικά και το Βερολίνο στη συνέχεια.
