Από επαγγελματική και προσωπική διαστροφή εδώ και πολλά χρόνια, τουλάχιστον 8-9, παρακολουθώ τα πρωταθλήματα Παίδων και Εφήβων μπάσκετ.
Στην ΕΣΚΑ περισσότερο, στην ΕΣΚΑΝΑ λιγότερο. Όχι μόνο τελικούς, αλλά και αγώνες μέσα στη χρονιά. Όλων των ομάδων.
Έχω δει τον Χαραλαμπόπουλο 15 χρονών στο Παιδικό του Παναθηναϊκού. Τον Αντετοκούνμπο με το Εφηβικό του Φιλαθλητικού πριν πλακώσουν οι σκάουτερς από το ΝΒΑ.
Επίσης, από επαγγελματική και προσωπική διαστροφή, συνηθίζω να διαβάζω τις ιστοσελίδες και τους λογαριασμούς στο facebook όλων των ομάδων υποδομών.
Οι περισσότεροι, η μεγάλη πλειψηφία για την ακρίβεια, δείχνουν ένα στοιχειώδη σεβασμό στον αντίπαλο.
ΟΚ, πάντα υπάρχουν θριαμβολογίες του στιλ: «Ο στόχος επιτεύχθηκε: η ομάδα προ-προ-προ-μίνι του συλλόγου μας βγήκε πρώτη στο τουρνουά που διοργάνωσε ο Οδυσσέας Κάτω Ραχούλας».
Είναι και λίγο γραφικό όλο αυτό, κάπου γελάς, κάπου το προσπερνάς. Καταλαβαίνεις ότι αν δεν διαφημίσουν και το προϊόν τους, δεν θα προσελκύσουν κι άλλα παιδιά.
Στην πραγματικότητα, την έχω κάνει κι εγώ αυτή τη δουλειά για ομάδα και γι’ αυτό έχω άποψη.
Σχεδόν πάντα προσπαθούσα να βάλω λέξεις και εκφράσεις όπως «αξιόμαχος», «υπολογίσιμος», «δυνατός», «πολύ καλός» κλπ κλπ, τηρώντας το δέοντα σεβασμό στον αντίπαλο. Κυρίως, προσπαθούσα να μην προσβάλω.
Βασίλης Χαραλαμπόπουλος και Γιάννης Αντετοκούνμπο το 2012, σε ηλικία 15 και 18 ετών αντίστοιχα / Photos by: Eurokinissi (Action Images).
Αυτό όμως που υπέπεσε τις προάλλες στην αντίληψή μου με έκανε να απορήσω. Να σκεφτώ. Και στο τέλος να θυμώσω.
Η ιστορία είναι η εξής: πέρσι το πρωτάθλημα μπάσκετ της ΕΣΚΑ Παίδων για παιδιά γεννημένα το 2003, κατέκτησε το Περιστέρι που νίκησε μια φορά στην κανονική περίοδο και μια φορά στα πλέι οφ τον Δούκα μέσα στην έδρα του. Δύο εκτός έδρας νίκες συνολικά.
Πριν από λίγες μέρες (22/10/19) έπαιξαν για το φετινό Παιδικό Δούκας-Περιστέρι. Δηλαδή παιδιά γεννημένα το 2004, αφού πλέον οι του 2003 έχουν πάει στο Εφηβικό.
Ο Δούκας νίκησε με μεγάλη διαφορά. Μπράβο στα παιδιά. Εγώ απλά, αντιγράφω από την ΕΠΙΣΗΜΗ ιστοσελίδα του Δούκα:
Πηχυαίος τίτλος: «Μπάσκετ Παίδων: Σκόραραν και για πέρυσι!!!».
Πρώτο σοκ. Για πέρυσι; Σοβαρά τώρα;
Άνοιξα το κείμενο: Διαβάζω ανάμεσα σε άλλα: «οι φιλοξενούμενοι υπέφεραν…».
Νομίζω ότι δεν είναι και πολύ σούπερ να κάνουν κάποια παιδιά, κάποια άλλα παιδιά να υποφέρουν.
Θα μου πείτε φυσικά ότι υπάρχουν πάντα μεγάλες διαφορές σε αυτά τα πρωταθλήματα.
Και ναι, όντως, υπάρχουν ομάδες και παιδιά που δεν μπορούν να περάσουν τη σέντρα.
ΟΚ, αλλά να μην το διαφημίζουμε κιόλας ότι τους κάναμε να υποφέρουν ε; Δεν νομίζετε;
Συνεχίζω πιο κάτω. Νέο σοκ: «οι περσινοί χαμένοι τελικοί κλπ κλπ, δημιούργησαν υψηλό κίνητρο για μα άτυπη ρεβάνς…».
Παρένθεση εδώ για να το ξαναπώ, για όποιον δεν κατάλαβε: κανείς από το φετινό Παιδικό τμήμα του Περιστερίου -παιδιά δηλαδή γεννημένα το 2004- δεν ήταν στην περσινή ομάδα. Άρα ποιοι πήραν ρεβάνς από ποιους;
Το καλύτερο πάντως ήταν στο τέλος: «Ήταν μια τεράστια νίκη ενός μεγάλου αντιπάλου αλλά δυστυχώς… τίποτα περισσότερο».
Πέρα από το γεγονός ότι στο συντάκτη ξέφυγε η λέξη «επί», λέμε «επί ενός μεγάλου αντιπάλου», αλλά ψιλά γράμματα αυτά, οι γραμματικές, τα συντακτικά κλπ, προσπερνάω τις τρεις τελείες στις οποίες διακρίνω μια δόση ειρωνίας και αναρωτιέμαι: Δηλαδή τι περισσότερο έπρεπε να είναι μια νίκη 15χρονων επί 15χρονων σε ένα πρωτάθλημα υποδομών;
Δούκας – Περιστέρι 89-43 / Photos by: ased.gr.
Δεν συνδέω το συγκεκριμένο ατυχές γεγονός με το αγωνιστικό επίπεδο του ελληνικού μπάσκετ.
Ούτε το πώς λειτουργούν οι υποδομές στην Ελλάδα. Τα ξέρει καλύτερα αυτά ο Νίκος Κεραμέας, “γκουρού” στο χώρο, τα έγραψε τις προάλλες εδώ στο AthleteStories. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο.
Αυτό που διάβασατε όμως, είναι ένα καλό παράδειγμα για το πού πηγαίνει το ελληνικό μπάσκετ σε επίπεδο ήθους και αξιών: εκεί όπου πάει όλη η ελληνική κοινωνία.
Το χειρότερο το άφησα για το τέλος.
Τα αποσπάσματα-εκτρώματα που διαβάσατε, προέρχονται από μια ομάδα εκπαιδευτηρίων, που -υποτίθεται- ότι θα έπρεπε να πρεσβεύει άλλες αρχές και αξίες.
Ειλικρινά εύχομαι ολόψυχα και δημόσια να πάρει το πρωτάθλημα Παίδων -όχι ότι έχει κάποια σημασία για το μπασκετικό και όχι μόνο μέλλον των παιδιών- οποιαδήποτε άλλη ομάδα πλήν του Δούκα.
Μόνο για ένα λόγο.
Για να τιμωρηθούν η αλαζονεία και η αμετροέπεια γονιών και παραγόντων.
Γιατί είμαι σίγουρος ότι με αυτή, έχουν ήδη ποτίσει και τα παιδιά τους.
Αλλά μάλλον θα διαψευστώ!