ΑΓΚΟΣΤΙΝΟ ΝΤΙ ΜΠΑΡΤΟΛΟΜΕΪ

Στην πόλη επικρατεί μια αφύσικη σιωπή. Ο συνηθισμένος θόρυβος, η βαβούρα που λειτουργεί σαν βαλβίδα πίεσης και αποσυμπίεσης μιας ολόκληρης πρωτεύουσας, έχει εκμηδενιστεί από μια αόρατη αλλά εκκωφαντική ένταση. Άδειοι…

Αν χρειαστεί, επιστρέφουμε στο παρελθόν για να θεραπεύσουμε το μέλλον. Ο Άγκο δεν κατόρθωσε να αντισταθεί, χάθηκε στον κυκεώνα του μεσοδιαστήματος, βυθίστηκε στο λίμπο, δεν άντεξε το «μετά», δεν ξέχασε ποτέ το πριν. Δεν έβγαλε ποτέ από μέσα του αυτά που τον βασάνιζαν, δεν εξωτερίκευσε ποτέ τα συναισθήματά του, δεν ήθελε ποτέ να μάθουν τις αδυναμίες του.