ΕΘΝΙΚΗ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗΣ

«Πίναμε τον καφέ μας ήσυχα σε μία παραλία λίγο έξω από την Αθήνα, όταν μας πλησίασε μία γερασμένη γυναίκα. Ήταν τσιγγάνα που έλεγε τη μοίρα. Μας ρώτησε εάν θα θέλαμε…

Το γαλάζιο του ουρανού και το μαύρο της αβύσσου. Μια βρώμικη γυαλάδα, μια τέλεια εκτελεσμένη σονάτα στη λάσπη. Αμφίθυμος, δεν γινόταν να τον μπερδέψεις μέσα στο γήπεδο κι ας ήταν…

Σε ένα ξέφωτο μέσα στο πυκνό δάσος, ανάμεσα σε αγριεμένα σκυλιά και λύκους, ξεπρόβαλε το παλάτι της Κίρκης. Επιβλητική, πανέμορφη, μια τρομερή θεά να υφαίνει στον αργαλειό της, περιτριγυρισμένη από…

Ο χρόνος είναι μια διαίσθηση διασπασμένων στιγμών που συνδέονται μεταξύ τους με μια αιτιώδη σχέση αναπόφευκτης συνέχειας. Είναι φυσικό κομμάτι της ζωής μας, πολλές φορές αυτή η συνάφεια μας διαφεύγει,…

Περπατά με γοργό βήμα στοv στενό, φρεσκοσοβατισμένο διάδρομο. Μοιάζει με εκατόμβη, είναι μια σήραγγα που καταλήγει στα παλιά, τσιμεντένια σκαλιά που βγάζουν στο γρασίδι. Το Μπομπονέρα πάλλεται, χορεύει, είναι ήδη…

Ο Αλμπέρ Καμύ το είχε θέσει όσο πιο απλοϊκά και εύστοχα θα μπορούσε κανείς να το στοχαστεί. «Ζωή είναι το άθροισμα των επιλογών μας»! Μόνο που ο ο Ροδρίγο Παλάσιο…

Ὁ ἔρωτας, ὄνομα οὐσιαστικόν, πολύ οὐσιαστικόν, ἑνικοῦ ἀριθμοῦ, γένους οὔτε θηλυκοῦ οὔτε ἀρσενικοῦ, γένους ἀνυπεράσπιστου. Ὁ φόβος, ὄνομα οὐσιαστικόν, στήν ἀρχή ἑνικός ἀριθμός καί μετά πληθυντικός: οἱ φόβοι. Οἱ φόβοι…

«Δεν μπορώ να συνεχίσω. Θα συνεχίσω»… Στο υπέροχο θεατρικό έργο του, «Περιμένοντας τον Γκοντό», ο Σάμουελ Μπέκετ έχει τοποθετήσει αυτές τις προτάσεις στο φινάλε ενός εκ των ηρώων του. Είναι…

Μακρύ μαύρο μαλλί, σκουρόχρωμο δέρμα, σκαμμένο πρόσωπο, φιγούρα εμβληματική, μεγαλοπρεπής, άγρια, στα όρια του εκφοβιστικού. Φυσιογνωμία ηγετική, καθηλωτική, όπως ακριβώς θα άρμοζε στον μεγάλο αρχηγό της πιο περήφανης φυλής ιθαγενών…

H συμφωνία… συμφωνία. Ο Δεκέμβριος θα ήταν (κάτι σαν) αγρανάπαυση. Απαραίτητη, επιβεβλημένη. Τόσο για τη γη όσο και για το μυαλό. Η εξαίρεση, η μόνη εξαίρεση, προγραμματισμένη εκ των προτέρων.…