ΕΛΛΑΔΑ

«Πού είναι το ρολόι μου»; Αυτή λέγεται πως ήταν η τελευταία φράση του Σαλβαντόρ Νταλί, προτού πεθάνει. Αναφερόταν είτε στο αγαπημένο του αξεσουάρ, ένα ρολόι τσέπης, είτε στον γνωστότερο πίνακά…

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, έπαιζα ποδόσφαιρο. Με τους φίλους μου σε πλατείες, με τους συμμαθητές και συνομήλικούς μου στο σχολείο και τη γειτονιά μου, την Κηφισιά, όπου…

Το ποδοσφαιρικό εκτόπισμα του πατέρα μου αποτέλεσε για εμένα μια κληρονομιά, ένα όνομα που, είτε θέλεις είτε δεν θέλεις, σε βαραίνει. Ειδικά από τη στιγμή που αποφάσισα να ακολουθήσω κάτι…

Η Καζαμπλάνκα δεν είναι πόλη. Είναι πληγή. Μια χαρακιά ανοιχτή που αιμορραγεί βαβούρα, αλμύρα και σκουριασμένα όνειρα. Στο Ντερμπ Μιλά οι τοίχοι στέκονται σαν ραγισμένα κόκαλα, θαρρείς και κουβαλούν μαζί…

Η συνεισφορά, ο τρόπος και γενικότερα η παρουσία του πατέρα μου στον χώρο μας μπορώ να πω ότι με έχουν επηρεάσει πάρα πολύ. Ήταν η βάση για να ανοίξουν οι…

Η πρώτη ποδοσφαιρική μου μνήμη ανήκει στο 2012. Τότε πρωτοξεκίνησα και το ποδόσφαιρο στην ομάδα του Φείδωνα Άργους, ενός συλλόγου στον οποίον υπήρξα μέλος από την πρώτη κιόλας ημέρα της…

Μια φορά κι έναν καιρό, ένας Αθηναίος ταξίδευε με πλοίο. Έπιασε φουρτούνα, εκείνο αναποδογύρισε. Όλοι κολυμπούσαν για να σωθούν, αυτός προσευχόταν στην Αθηνά. Αντί δηλαδή να κοιτάξει να μη θαλασσοπνιγεί,…

Ο μπαμπάς μου δεν είχε εκφράσει κάποια επιθυμία για να γίνω ποδοσφαιριστής, εξάλλου τον έχασα πολύ νωρίς, σε ηλικία 13 ετών. Με έπαιρνε όμως μαζί του και πηγαίναμε να δούμε…

Το στερητικό «α-» και η «λήθη» μάς δίνουν ετυμολογικά την «αλήθεια». Και πραγματικά, ποιος μπορεί να ξεχάσει, δεκαετίες μετά την παρουσία του σε διάφορες ελληνικές ομάδες, τον Γουόλτερ «The Truth»…

Αν και ανήκω σε μεταγενέστερη γενιά, πρόλαβα λίγο τη “γειτονιά”. Δεν υπήρχαν τότε τόσο πολύ τα σόσιαλ, βγαίναμε, φωνάζαμε με τα παιδιά, περνούσε ο ένας κι έπαιρνε τον άλλον πόρτα-πόρτα,…