ΕΛΛΑΔΑ

«Μικρέ, τι μέγεθος ρούχα φοράς;»… Ήμουν περίπου 18 ετών, και εκείνος ο Αμερικανός με την εντυπωσιακή σωματοδομή, αλλά την τόση ευγένεια και σεμνότητα απευθυνόταν σε μένα. Ήταν ένα εκτός έδρας…

Είχα την τύχη να ταξιδέψω πολύ χάρη στο μπάσκετ. Να γευτώ χαρές και πίκρες, αγωνιστικά. Αλλά, κυρίως, να ζήσω καταστάσεις που ενδεχομένως εντός κι εκτός γηπέδου να μην είχα φανταστεί…

Το όριο μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας μπορείς ενίοτε να το ορίσεις κι εσύ ο ίδιος. Να ονειρευτείς πέρα από όσο θα μπορούσες ποτέ να σκεφτείς. Να αλλάξεις το «ταβάνι» σου.…

Ο παίκτης στον πάγκο «καίγεται» να αγωνιστεί. Δεν διαφέρω από τον «κάθε» παίκτη. Ωστόσο, υπάρχει μία συγκεκριμένη στιγμή στην καριέρα μου που δεν ήθελα να παίξω. Και τι στιγμή… Πολλοί…

Αγαπώ τους παίκτες μου. Με διαφορετικό τρόπο από την οικογένειά μου, αλλά τους αγαπώ. Σέβομαι τη διαφορετικότητά τους. Άλλες χώρες, άλλες θρησκείες, άλλες προσωπικότητες. Τέτοιου είδους προβλήματα δεν είχα ποτέ στη διαδρομή μου. Είμαι από τους προπονητές που πιστεύουν κάθε παίκτη και θέλουν να βελτιώνουν κάθε παίκτη.

Έχουν περάσει λίγες ώρες από το φιλικό με τη Γαλατάσαραϊ. Δεν θέλω να κάνω δηλώσεις για τον αγώνα. Μπορώ, όμως, να μιλήσω για κάτι άλλο…