ΚΛΑΟΥΝΤΙΟ ΡΑΝΙΕΡΙ

Μοντεβιδέο. Πόλη μνήμης, επιθυμίας, ονείρων. Μια πόλη κρυφή, αδιόρατη, σαν θρησκευτική παραβολή. Το Μοντεβιδέο δεν εντάσσεται σε ιστορικά πλαίσια, δεν εκδηλώνεται, οι άνθρωποί του δεν το αφήνουν να φανεί. Τα…

Οι Ιταλοί μελωδικά, όπως σχεδόν κάθε τι, το απέδωσαν με μια καινοφανή στην γλώσσα τους λέξη, της οποίας η γέννηση ανάγεται στις αρχές του 16ου αιώνα: «sprezzatura». Η ευκολία, σχεδόν στα…

Δεν είναι και το πλέον ενισχυτικό για ένα κείμενο το ξεκίνημα με κλισέ. Αφενός όμως δικαιολογείται, όταν πρόκειται για τον πλέον συνηθισμένο, ordinary που λένε και οι αγγλοσάξονες, τύπο του…

Στα τέλη του 19ου αιώνα η φάρμα του Χοακίν Ντελ Βαλ στη Ναβάρα έβγαζε τους καλύτερους ταύρους για τις ταυρομαχίες. Κανείς δεν έμαθε ποτέ το μυστικό του Χοακίν, ο οποίος…

Το γαλάζιο του ουρανού και το μαύρο της αβύσσου. Μια βρώμικη γυαλάδα, μια τέλεια εκτελεσμένη σονάτα στη λάσπη. Αμφίθυμος, δεν γινόταν να τον μπερδέψεις μέσα στο γήπεδο κι ας ήταν…

Λίγο λιγότεροι από 370.000 είναι. Όλοι σε ένα νησί ζουν. Στη «Γη του Πάγου», όπως μεταφράζεται το Iceland. Πάνω-κάτω όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους. Ή έστω δεν έχουν την ανάγκη να…

Καλοκαίρι του 1994. Είμαι ένα παιδί 13 ετών που ρουφάει μέσα από την τηλεόραση κάθε στιγμή του Μουντιάλ, το οποίο διεξάγεται για πρώτη φορά στις ΗΠΑ. Κάποια στιγμή γυρνάω στον…

Η μορφή του Χουάν Ντίας ήταν, έτσι κι αλλιώς, απολύτως χαρακτηριστική. Όταν προσωποποίησε και την περσόνα που δημιούργησε ο Άλντο Καμαρότα, συνέβαλε πλέον στο να την μετατρέψει σε χαρακτηρισμό, σε…

Πουθενά δεν αγαπήθηκε ο Ρανιέρι, ίσως μονάχα στη Ρώμη. Οπουδήποτε αλλού είχε μονίμως κολλημένη την ταμπέλα του «μέτριου» επάνω του, απέπνεε μια αύρα κατώτερου των περιστάσεων, ίσως επειδή ποτέ δεν…

Είναι τέλη Μαρτίου του 2005, όταν ο Ότο Ρεχάγκελ με καλεί για πρώτη φορά στην Εθνική ομάδα. Λίγες εβδομάδες πριν, τον Γενάρη, έχω πάει στον Παναθηναϊκό, μετά από τρεισήμισι πολύ…