ΜΟΥΝΤΙΑΛ

Στη Βραζιλία, το λένε «drible da vaca» που σημαίνει «η τρίπλα της αγελάδας». Ο θρύλος λέει ότι η τρίπλα ανακαλύφθηκε πριν εκατοντάδες χρόνια στον Αμαζόνιο, όταν οι ερασιτέχνες ποδοσφαιριστές προσπαθούσαν να αποφύγουν τα ζώα που εισέβαλλαν στον αγωνιστικό χώρο και διέκοπταν το παιχνίδι. Αυτό έκανε περίπου ο Πελέ.

Στη Garça, τη νεοσύστατη πόλη στην επαρχία του São Paulo στις αρχές της δεκαετίας του ’70, οι περισσότεροι οικισμοί ήταν χτισμένοι επάνω στους λόφους, προκειμένου να αποφεύγονται οι πλημμύρες από…

Τις προηγούμενες ημέρες, στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, και δίχως το παραμικρό ελληνικό ενδιαφέρον, διεξήχθη από την CONMEBOL στη Χιλή, το 29ο πρωτάθλημα νέων της Νοτίου Αμερικής, το επονομαζόμενο Campeonato…

Ο πιο γνωστός Ούγγρος στον κόσμο, από το 2009 η FIFA έχει δώσει το όνομά του στο βραβείο του καλύτερου γκολ της σεζόν, ο μοναδικός ποδοσφαιριστής που έχει σκοράρει τέσσερις φορές σε τελικό Champions League, ο άνθρωπος που πριν τον Κρόιφ, τον Πελέ, το Μαραντόνα, άλλαξε το ίδιο το ποδόσφαιρο. Ο Φέρεντς Πούσκας.

Το πεπρωμένο του Roberto Baggio ήταν η περιπλάνηση, η διάδοση της τέχνης του χωρίς αντίκρυσμα, τουλάχιστον χειροπιαστό. Χάθηκε στη δίνη του ταλέντου του, δε λύγισε σε τρομακτικούς τραυματισμούς, αλλά τον κατακερμάτισε ένα πέναλτι.

Ακόμη και σήμερα, θυμάμαι όλους τους αγώνες που έχω παίξει. Τα πάντα. Στο γήπεδο, δεν είχα το νου μου μόνο στη μπάλα. Τον είχα και σε αυτόν που θα ερχόταν πάνω μου. Έλεγαν πως κοίταγα κάτω αλλά έβλεπα όλο το γήπεδο. Γι’ αυτό, με λέγανε «στρατηγό»…

Η απονομή είχε ολοκληρωθεί, οι αναμνηστικές -ομαδικές- φωτογραφίες είχαν “βγει” και ο κάθε “τρικολόρ” άρπαζε το πιο βαρύτιμο τρόπαιο που υπάρχει εκεί έξω -και αφορά το ποδόσφαιρο, σε εθνικό επίπεδο- για να το νιώσει στα ακροδάχτυλά του, στο δέρμα του, την ύπαρξή του.

Το πρόσωπό του σκαμμένο, κάθε ρυτίδα φανερώνει πόσο έχει υποφέρει. Ένα πρόσωπο σημαδεμένο, χαρακωμένο και διαβρωμένο μετά από μάχες που δεν είναι μόνο αθλητικές. Αυτό το πρόσωπο έγινε πολύ γρήγορα…

Στην ποδοσφαιρική εκδοχή του «Κύκλου των Χαμένων Ποιητών», τη θέση του καθηγητή Κίτινγκ παίρνει ένας… Όσκαρ. Ο δάσκαλος Ταμπάρεζ! Στα νιάτα του, όντως, έχει υπάρξει δάσκαλος, γι’ αυτό και τον αποκαλούν «Maestro».

Όταν ήμουν μικρός, ήθελα να γίνω ποδοσφαιριστής, να βρίσκομαι μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Το ξέρω, δεν είναι πρωτότυπο. Στην 3η Γυμνασίου, λάτρεψα τη χημεία. Φανταζόμουν τον εαυτό μου ως… τρελό επιστήμονα με τα αντιδραστήρια στα χέρια.