ΜΠΑΣΚΕΤ

Τα «φαντάσματα» του παρελθόντος δεν τον τρόμαξαν ποτέ. Οι φωνές έγιναν μέσα στο κεφάλι του μία ηχώ, που εξελίχθηκε σε κίνητρο. Εκείνες οι φωνές του αδικοχαμένου πατέρα του, σε συνδυασμό…

Ένα από τα πράγματα που έχω μάθει στη ζωή μου, είναι πως τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο! Αρκεί να το πιστεύεις και να το θέλεις πραγματικά! Είμαι εργαζόμενη, φοιτήτρια στο τρίτο…

Ήταν καλοκαίρι του 1983 όταν συνάντησα για πρώτη φορά ένα 18χρονο παιδί που μόλις είχε έρθει στον Πανιώνιο, από την Δάφνη. Ένας νέος σεμνός, μαζεμένος και μας είχε εντυπωσιάσει από…

Ήμουν στην τρίτη σεζόν μου στον Πανιώνιο, όταν οι παράγοντες της ομάδας, είχαν στρέψει τα βλέμματά τους σε έναν νεαρό που εντυπωσίαζε στα ανοικτά γήπεδα της Αθήνας. Η διοίκηση, με…

Μεγαλώνοντας, δεν φοβήθηκα ποτέ έναν τραυματισμό. Είχα πολλές φοβίες, όμως ένας τραυματισμός δεν υπήρξε ποτέ σαν σκέψη στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Είχα μία απλή οπτική, ότι αν κάτι…

Τα φώτα σβήνουν σταδιακά. Η αυλαία ανοίγει και ο πρωταγωνιστής στέκει με την πλάτη στο κοινό. Δεν είναι το κοινό «του» και το γνωρίζει. Όταν εκείνος γυρίζει, ο κόσμος μένει…

Η διαχωριστική γραμμή της μοναξιάς από την ένταξη και την αποδοχή ήταν πάντα ιδιαιτέρως λεπτή για εκείνη. Για δέκα χρόνια, η Τζάσμιν Ουόκερ μπορούσε να αποφύγει τη μοναχικότητα μόνο κοιτώντας…

Η φωνή του ακούγεται ταυτόχρονα ήρεμη, στοργική αλλά και «βαριά», διδακτική. Τα μάτια του προσπαθούν πολύ να μην βουρκώσουν, να παραμείνουν «καρφωμένα» σε εκείνα των αδερφών του. Όπως κάθε συνθήκη…

Δεν χρειάζεται απαραίτητα να «γεννηθείς με μία μπάλα στα χέρια», όπως λένε για όσους λατρεύουν το μπάσκετ. Χρειάζεται να το αγαπήσεις. Να το αισθανθείς σαν κάτι μοναδικό την πρώτη φορά…

Τριάντα τρία χρόνια μπάσκετ. Τριάντα τρία χρόνια γεμάτα χαρές και λύπες, φόβους και αγωνία. Με γέλια και κλάματα, επιτυχίες και αποτυχίες, εντάσεις και ηρεμία. Ξέρετε τι διαπίστωσα σ’ αυτά τα…