ΟΝΕΙΡΑ

Επρόκειτο να ήταν η πρώτη μέρα της ενήλικης ζωής μου. Η πρώτη φορά ζώντας μόνη μου και παίζοντας μπάσκετ στο εξωτερικό. Έγινε, ωστόσο, η πρώτη μέρα της νέας, δεύτερης ζωής…

Το βλέμμα δεν κοίταζε πάντα ψηλά. Δεν ήταν μόνιμα αποφασιστικό. Το ντροπαλό αγόρι που είχε χαμηλά το κεφάλι δεν υπάρχει πια. Αυτό που επίσης έχει αλλάξει είναι ένα μέρος του…

Η προπόνηση ήταν εξαρχής ιδιάζουσα, ξεχωριστή. Όχι μόνο λόγω της ιδιαίτερης τοποθεσίας, αλλά κι ενός διαφορετικού πρωτοκόλλου. Δεν άρχιζε με τον ήχο μίας σφυρίχτρας, αλλά όταν σώπαιναν οι σειρήνες των…

Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, έλεγα ιστορίες. Είμαι άνθρωπος της αφήγησης και τα εγγόνια μου θα υποφέρουν! Αυτό έκανα και με τον γιο μου, Βασίλη, ειδικά όσο έβλεπα ότι θέλει…

Το δωμάτιο ήταν συνήθως φωτεινό. Παρά το άπλετο φως, όμως, η εικόνα δεν ήταν καθαρή. Για το παιδί που καθόταν εκεί, ο χώρος ήταν μόνιμα σκοτεινός… Κάποτε οι καθρέφτες αντικατόπτριζαν…

Η πρώτη εντύπωση, η παρθενική ανάμνησή του τη στιγμή που πάτησε το πόδι του στο νέο σχολείο του, δεν ήταν το ψηλό κτίριο. Του έμεινε στο μυαλό εκείνη η «θάλασσα»…

Σκέφτεται συχνά πόσο μισεί τα κλισέ. Ωστόσο, ξέρει επίσης πολύ καλά, μέσα της, ότι θα ήθελε να ακούσει έστω μία φορά εκείνη τη χιλιοειπωμένη ερώτηση του «πώς αισθάνεσαι, ως πρωταθλήτρια;».…

Στα μέρη του, το αθλητικό «παραμύθι» μοιάζει συνηθισμένο. Μία παραλία, μία ασπρόμαυρη μπάλα, μερικές δεκάδες παιδιά που άφησαν τα παπούτσια τους στη άκρη και μία κοινή φιλοδοξία. Σε μία επαρχιακή…

Ποτέ δεν μου άρεσε η «ταμπέλα» που αναφέρει «έμπνευση». Ειλικρινά, προτιμώ τον χαρακτηρισμό προς εμένα που λέει απλώς «προπονήτρια φυσικής κατάστασης». Κάποιες φορές είναι λυπηρό να θεωρείσαι έμπνευση, όμως κανένας…

Το μυαλό λειτουργεί συχνά αντιφατικά, περίεργα. Τη στιγμή που απαιτεί -ίσως και βαρετές- επαναλήψεις, αναζητά διαφορετικούς τρόπους έμπνευσης και παρακίνησης. Πριν από κάθε αγώνα τένις, η Λέιλα Φερνάντεζ ακούει τον…