ΠΡΟΠΟΝΗΤΙΚΗ

Δεν χρειάζεται απαραίτητα να «γεννηθείς με μία μπάλα στα χέρια», όπως λένε για όσους λατρεύουν το μπάσκετ. Χρειάζεται να το αγαπήσεις. Να το αισθανθείς σαν κάτι μοναδικό την πρώτη φορά…

Στη δουλειά μας λέμε συχνά ότι «το μπάσκετ είναι απλώς ένα παιχνίδι». Πολλές φορές, ένα ματς το έχουμε στο μυαλό μας σαν μία ταινία, σαν σενάριο που εμείς οι προπονητές…

Η τελική επιτυχία δεν είναι προδιαγεγραμμένη από το τυχόν ταλέντο, αλλά είναι αποτέλεσμα πολλών παραμέτρων. Το σημαντικότερο είναι ο χαρακτήρας του κάθε παιδιού, που θα του επιτρέψει να επικεντρωθεί στην σκληρή και μεθοδική δουλειά.

Στο άκουσμα της «επιστράτευσής» του από την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και του «δανεισμού» του από την Μόλντε (με την οποία είχε αξιοπρόσεκτα αποτελέσματα), οι περισσότεροι χαμογέλασαν πονηρά. Τον Δεκέμβριο του 2018, για όλους -μηδέ της διοίκησης της αγγλικής ομάδας εξαιρουμένης- ήταν αναλώσιμος.

Προπονητής ποδοσφαίρου αναπτυξιακών ηλικιών! Βασική και αδιαπραγμάτευτη -κατά τη γνώμη μου- προϋπόθεση, ο παιδαγωγικός του ρόλος.

Στην ποδοσφαιρική εκδοχή του «Κύκλου των Χαμένων Ποιητών», τη θέση του καθηγητή Κίτινγκ παίρνει ένας… Όσκαρ. Ο δάσκαλος Ταμπάρεζ! Στα νιάτα του, όντως, έχει υπάρξει δάσκαλος, γι’ αυτό και τον αποκαλούν «Maestro».

Όταν ήμουν μικρός, ήθελα να γίνω ποδοσφαιριστής, να βρίσκομαι μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Το ξέρω, δεν είναι πρωτότυπο. Στην 3η Γυμνασίου, λάτρεψα τη χημεία. Φανταζόμουν τον εαυτό μου ως… τρελό επιστήμονα με τα αντιδραστήρια στα χέρια.