ΡΕΤΡΟ

Τον γνωρίσαμε πριν πολλά χρόνια. Στην αρχή τον αμφισβητήσαμε, μετά τον σεβαστήκαμε, στο τέλος τον αγαπήσαμε. Ο Ντούσαν Ίβκοβιτς δίκαια συγκαταλέγεται στις μεγαλύτερες παγκόσμιες μορφές του μπάσκετ και η χώρα…

Το φημισμένο ησυχαστήριο του Κάρλοβι Βάρι είναι ένας παραδεισένιος τόπος με θέρμες. Κάποτε, τον καιρό που ονομαζόταν ακόμα Karlsbad, είχε μαγέψει τον Μπετόβεν, τον Σοπέν, τον Γκαίτε, τον Μπαχ και…

Πώς το είχε πει ο Άντι Ουόρχολ; Αυτό με το τέταρτο της διασημότητας, το οποίο όλοι μας, σε αυτή τη ζήση, κάποια στιγμή, θα βρούμε; Θέλει ανανέωση. Διαφοροποίηση. Η πραγματικότητα,…

«Θεωρώ τη σκληρή δουλειά πολυτιμότερη από το ταλέντο. Μπορείς να επιβιώσεις και να κάνεις καριέρα μόνο με πολύ σκληρή δουλειά, δεν μπορείς μόνο με το ταλέντο. Λάτρευα την προπόνηση, γιατί…

Κανένα άλλο άθλημα δεν έχει συγκρίσιμο συναίσθημα με το γκολ. Δεν συγκρίνεται με ένα καλάθι, έναν πόντο, ακόμα και ένα matchpoint. Στο γκολ απελευθερώνεται η ένταση, κεφαλαιοποιείται η συλλογική προσπάθεια…

Αν ήταν στίχος από κάποιο περίφημο δημώδες τανγκό, θα ήταν το Caminito (το μονοπάτι) του Carlos Gardel. Οι στίχοι ξεκινούν με έναν άνθρωπο που κοιτάζει πίσω στο παρελθόν, αναλογίζεται το τέλος της διαδρομής, ξέρει ότι έχει ακόμη λίγα βήματα πριν ολοκληρώσει το ταξίδι, διαβαίνει το μονοπάτι. Ο Emanuel David Ginobili διάβηκε αυτό το μονοπάτι μια θλιμμένη Δευτέρα, αυτή της 27ης Αυγούστου.

Υπάρχει μια εθιμική παράδοση στην Αργεντινή για οποιονδήποτε αποκλίνει από τα τετριμμένα ή παρουσιάζεται “αντισυμβατικός”, έστω και για ένα μικρό χρονικό διάστημα, να τον αποκαλούν τρελό. «Loco». Ο χαρακτηρισμός είναι…

Η βιογραφία που έγραψαν ο Πατρίκ Φορτ και ο Ζαν Φιλίπ με τίτλο «Ζιντάν – από τον Γιαζίντ στον Ζιζού» ξεκινά με μια χαμένη κεφαλιά. Για την ακρίβεια, με τον…

«Το Μολυβένιο Στρατιωτάκι». «Τα ρούχα του Βασιλιά». «Η Μικρή Γοργόνα». «Τα Κόκκινα Παπούτσια». «Το Κοριτσάκι με τα Σπίρτα». «Η Χιονάτη». Παραμύθια όλα. Ξακουστά σε όλον τον πλανήτη. Όλοι μας, μικροί-μεγάλοι,…

«Άγγελος και Διάβολος». Του ίδιου του άρεσε το «Μότσαρτ», το είχε κατοχυρώσει, γιατί πιο πάνω στη μουσική δεν έχει, καλύτερος δεν υπήρχε. Για μένα, προσωπικά, είναι σκέτο «Ντράζεν», γιατί ο…