ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΩΝΗΣ

Το 1996 είναι πολύ μακρινό, τότε που για πρώτη φορά έφυγα απ’ το σπίτι μου στα Γιάννενα και πήγα στη Β’ ομάδα του Παναθηναϊκού, στους ερασιτέχνες. Είχα πάει να δοκιμαστώ…

Το έναυσμα για να ασχοληθώ με το ποδόσφαιρο το πήρα από τον αδερφό μου, ο οποίος είναι δυο χρόνια μεγαλύτερος και έπαιζε στις ακαδημίες του Άρη. Εγώ ήμουν στην τυχερή…

Ξεκίνησα από την αλάνα! Το χωριό μου, ο Λούρος, τότε δεν είχε ακαδημίες, παρά μόνο ένα γήπεδο με χώμα κάτω και από πολύ μικρή ηλικία έπαιρνα μόνος μου το ποδήλατο…

Άρχισα να καταλαβαίνω για το ποδόσφαιρο από μικρή ηλικία, από τον πατέρα μου που μιλούσε και ασχολιόταν συνέχεια με αυτό. Το μόνο που θυμάμαι είναι ότι ο μπαμπάς έφευγε από…

Όταν ήμουν μικρός είχα μικρόβιο και για το μπάσκετ και για το ποδόσφαιρο. Ξεκίνησα με το πρώτο λόγω ύψους και ταλέντου, αλλά έπαιξα μόλις έναν χρόνο σε ομάδα. Εντελώς τυχαία…

Εκτός από τα θέματα τα αγωνιστικά, αυτά που έγιναν μες στο γήπεδο, δεν θυμάμαι και πολλά πράγματα από εκείνη τη μέρα, έχουν περάσει και τόσα χρόνια από τότε! Στο δωμάτιο…

Πέρασαν κιόλας 12 χρόνια από εκείνη τη στιγμή. Πέντε Μαΐου του 2007. Μία ντουζίνα έτη. Γεμάτα όμορφες αναμνήσεις από εκείνο το Κύπελλο. Την κορυφαία στιγμή στη σύγχρονη ιστορία της ΑΕΛ.