Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που ο Νίκος Γκάλης μπήκε στη ζωή μας. Μπήκε ξαφνικά, απροειδοποίητα, αναπάντεχα, σαν μια καταιγίδα, σαν ένα ξωτικό από το υπερπέραν! Το υπερπέραν ήταν…
Η ιστορία του Ρέφικ Σαμπανάτζοβιτς δεν είναι θορυβώδης. Δεν έχει εξάρσεις, εντάσεις. Δεν πασπαλίζεται με χρυσόσκονη. Είναι απλώς ένας αντικατοπτρισμός του ρόλου του, της υπόστασής του στο γήπεδο. Όχι πως…
Τέλος δεκαετίας του ’90, αρχές της επομένης, κι έχοντας ήδη θητεύσει ως βοηθός στην ΑΕΚ και τη Νήαρ Ηστ αλλά κι ως υπηρεσιακός προπονητής στο Σπόρτιγκ, αποφασίζω να αναζητήσω δουλειά…
Χέρι-πούπουλο. Πηγαίνει και από τα αριστερά και από τα δεξιά. Ξέρει τι κάνει, δεν χρονοτριβεί. Πρόκειται για ρουτίνα άλλωστε. Τον λένε Ντικ Κέλογκ και είναι ο μπαρμπέρης στο Razor’s Edge…
Κάθε ιστορία έχει αρχή, μέση και τέλος. Το τέλος ο χρόνος το μεταθέτει μελλοντικά. Εκείνος όμως υπήρξε πάντα μία προσμονή και ένας ονομαστικός προσδιορισμός για το μέλλον. Στην περίπτωσή του…
«Θέλω να γίνουμε φίλοι. Στο χωριό μου, για να γίνουμε φίλοι, πρέπει να πιούμε από το ίδιο ποτήρι και να ακούσουμε το ίδιο τραγούδι». Θανάσης Βέγγος στον Χάρβεϊ Καϊτέλ, σε…
Είχε ξημερώσει η 26η Μαΐου 1958. Για την ακρίβεια κόντευε μεσημέρι. Η αποστολή της ΕΣΣΔ για το επερχόμενο Παγκόσμιο Κύπελλο στη Σουηδία μετρούσε τις τελευταίες ημέρες της προετοιμασίας της στο παραδοσιακό…
Τα θυρανοίξιά του έγιναν με ένα παιχνίδι της Καστεγιόν με κάποια Θερβάντες. Τότε το γήπεδο στην Plaza Labrador το ονομάσανε ως αυτό που ήταν. Campo del Villarreal, το «γήπεδο του…
Ξεχασμένες, σκονισμένες κούτες στο πατάρι. Χρόνια, δεκαετίες ολόκληρες περασμένες από πάνω τους, “σκασμένες” μονωτικές ταινίες, ταλαιπωρημένα άψυχα χαρτόκουτα που κρύφτηκαν εκεί όπου δεν μπαίνει ποτέ το φως για να μην…
Το βράδυ της παραμονής της 4ης Ιουλίου καθένας κοιμόταν μόνος του στο δωμάτιο, όπως συνήθως. Ήμουν κι εγώ μόνος λοιπόν, δυστυχώς ή ευτυχώς. Η απομόνωση και η συγκέντρωση νομίζω ότι…