Dreamkeeper
Γιατί το πιστεύω;
Είναι όλη η ζωή μου, σε μία λέξη.
Dreamkeeper
Αυτός που κρατάει τα όνειρά του. Αυτός που τα πραγματοποιεί.
Το έβαλα γιατί είχε ένα σκοπό: να φτάσω στο μέγιστο των δυνατοτήτων μου.
Και να πετυχαίνω τους στόχους που θέλω.
Ακόμη το θυμάμαι. Δεν είναι μία ιστορία, η οποία προκαλεί θαυμασμό. Δεν είναι τόσο εντυπωσιακή, όσο άλλες.
Ήμουν 18 ετών. Βρισκόμουν στο Λας Βέγκας και αποφάσισα να κάνω ένα τατουάζ.
Ήθελα αυτή τη λέξη.
Dreamkeeper.
Ένας καλός φίλος μου το έκανε. Μόλις του πρότεινα την ιδέα μου, μου είπε αμέσως «ναι». Δεν με ρώτησε καν αν είμαι σίγουρος γι’ τη λέξη.
Ήμουν.
Είναι από τις στιγμές που δεν χρειάζεται μεγαλύτερη σκέψη. Δεν του φάνηκε περίεργο. Ήξερε πόσο λατρεύω αυτή τη λέξη.
Αυτή είναι όλη η ζωή μου. Βάζω έναν στόχο. Τον πετυχαίνω. Και πάω στον επόμενο. Και στον επόμενο. Οι στόχοι θα υπάρχουν πάντα. Και θα μεγαλώνουν. Έτσι πρέπει.
Το τατουάζ στην πλάτη του Γουίλιαμς – Γκος.
Από το κολέγιο, βρέθηκα στην Παρτίζαν. Και από εκεί στον Ολυμπιακό. Όλα αυτά έγιναν πραγματικότητα.
Ποιος είναι ο επόμενος στόχος μου; Δεν θέλω να κοιτάξω παραπέρα από το επόμενο βήμα.
Η παρουσία μου στην Ευρώπη είναι μία ανακούφιση.
Προερχόμουν από ένα καλό πανεπιστήμιο και μία σεζόν που μας έφερε στο Final Four του NCAA με το Γκονζάγκα.
Πίστευα πως αυτό ήταν αρκετό για να μου προσφέρει μία καλή θέση στο Draft και στο ΝΒΑ. Τα όνειρα δεν πραγματοποιούνται πάντα. Αυτό δε σημαίνει πως πρέπει να τα παρατάς.
Διαλέγεις έναν άλλον δρόμο. Και περιμένεις.
Η νύχτα του Draft ήταν δύσκολη. Φίλε, δούλεψα τόσο σκληρά για να φτάσω ψηλά. Και όμως κατέληξα στο Νο51. Ήταν σκληρό. Αλλά αυτή είναι η νύχτα του Draft.
Το σκέφτηκα ξανά και ξανά. Βρίσκομαι εδώ και αυτή είναι μία μορφή αναζήτησης. Όλοι οι αθλητές βρισκόμαστε στην αναζήτηση του καλύτερου. Του κορυφαίου. Και τούτη τη στιγμή δεν υπάρχει μεγαλύτερη αναγνώριση για εμένα.
Το καλοκαίρι είχα στα χέρια μου προτάσεις από διάφορες ομάδες της Euroleague. Όχι και άσχημα για το Νο51 του Draft.
Εκείνη τη στιγμή κατάλαβα που βρίσκομαι. Και πως ό,τι κάνω, το πράττω ορθά.
Την ημέρα της παρουσίασής του από τους Γιούτα Τζαζ.
Αισθάνθηκα πως αναγνωρίστηκε ο κόπος μου και η δουλειά που έκανα την περσινή σεζόν.
Βλέπετε, αγαπώ το μπάσκετμπολ. Παίζω μόνο μπάσκετ, μολονότι μεγάλωσα στις ΗΠΑ, όπου όλα τα αθλήματα ανθούν, από την ηλικία των έξι.
Από τότε ήθελα να μεγιστοποιήσω τις πιθανότητές μου. Για να φτάσω στο επόμενο όνειρο. Στο επόμενο όνειρο. Στο επόμενο όνειρο.
Δούλευα γι’ αυτό πριν το σχολείο. Μετά το σχολείο. Στις προπονήσεις. Με αυτό το κίνητρο έρχομαι κάθε ημέρα στις προπονήσεις.
Πολλά βράδια έμεινα ξύπνιος, μαζί με καλούς φίλους. «Μία ημέρα θα είμαι εγώ εκεί», τους έλεγα κάθε φορά που μιλούσα για μπάσκετ. «Μία ημέρα θα παίζω στο Final Four», τους έλεγα. «Μία ημέρα θα είμαι εγώ στην τηλεόραση. Θα με δείτε στο ESPN», τους έλεγα.
Αποφοίτησα από το Πανεπιστήμιο: στόχος επετεύχθη.
Έπαιξα καλό μπάσκετ στο Γκονζάγκα: σίγουρα!
Ήρθα στην Ευρώπη και έκανα ένα καλό όνομα: Ναι!
Από το Eurocup, βρέθηκα στην Euroleague: Σίγουρα!
Ποιο είναι το επόμενο όνειρο, με ρωτάς; Αυτή τη στιγμή θα απαντήσω, η Euroleague.
Μετά από αυτό; Δεν ξέρω. Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι στο υψηλότερο επίπεδο.
Σας το είπα και παραπάνω: πάντα κοιτάω το επόμενο βήμα. Ποτέ δύο – δύο τα σκαλοπάτια.
Είμαι ο Dreamkeeper…
Ο Νάιτζερλ Γουίλιαμς-Γκος είναι πρώην καλαθοσφαιριστής του Ολυμπιακού και των Γιούτα Τζαζ και νυν της Ρεάλ Μαδρίτης.
Επιμέλεια κειμένου: Μιχάλης Γκιουλένογλου