Το ποδόσφαιρο είναι ένα σχετικά δίκαιο άθλημα. Όχι πάντα, αλλά τις περισσότερες φορές.
Το κλάμα του Μο Σαλάχ και του Ντάνι Καρβαχάλ, οι οποίοι αφότεροι αποχώρησαν τραυματίες από τον τελικό του Champions League, λίγο μετά το 30ό λεπτό, λειτουργεί ως εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον -περί δικαιοσύνης- κανόνα.
Το κλάμα του Λορίς Κάριους, πάλι, στο φινάλε του Ρεάλ-Λίβερπουλ, είναι κάτι (λίγο) διαφορετικό. Στην περίπτωσή του, ρεαλιστικά, η μεγαλύτερη ευθύνη ανήκει στον Γιούργκεν Κλοπ.
Σε κάθε περίπτωση, το ποδόσφαιρο είναι, επίσης, μια ζωντανή απόδειξη πως «τίποτα δεν είναι αδύνατο».
Πίσω από τον χορό εκατομμυρίων, μιας βαριάς βιομηχανίας θεάματος και… συναισθήματος, κρύβονται αμέτρητες ενδεικτικές ιστορίες.
Παιδιά της διπλανής πόρτας γίνονται ινδάλματα ή «αποδιοπομπαίοι τράγοι» για εκατομμύρια ανθρώπους. «Κλοτσώντας μια μπάλα», θα πουν, με δόση αμφισβήτησης, ορισμένοι.
«Κάνοντας αυτό που λατρεύουν τα περισσότερα πιτσιρίκια ανά την υφήλιο, τα τελευταία εκατό χρόνια, ανεξαρτήτως θρησκείας, χρώματος ή κοινωνικής θέσης», ας μου επιτραπεί να συμπληρώσω (σε αυτόν τον υποθετικό διάλογο)…
Η δύναμη των ποδοσφαιριστών -και των αθλητών, εν γένει- είναι τεράστια. Το ίδιο και η ευθύνη, όπως έχει επισημάνει σε άρθρο του στο AthleteStories.gr o Γιώργος Μπαντής.
Ο Μοχάμεντ από το Ναγκρίγκ της Αιγύπτου είχε την ευκαιρία να αγωνιστεί και να πρωταγωνιστήσει στον τελικό. Η τύχη δεν τον βοήθησε. Η νηστεία για το Ραμαζάνι, ίσως, υπήρξε καθοριστική.
Μια ονειρική σεζόν δεν είχε και happy end.
Στα 26 του, όμως, θεωρείται το αντίπαλο δέος των Μέσι και Κριστιάνο. Ένας σύγχρονος «Φαραώ». Ένα ίνδαλμα για το Λίβερπουλ και την φίλαθλη κοινή γνώμη. Φαίνεται πως είναι, όμως, και ένας σπουδαίος τύπος…
Το 2006, για να προπονηθεί χρειαζόταν να αλλάξει τέσσερα λεωφορεία. Τον Οκτώβριο του 2017, οδήγησε την Αίγυπτο σε Μουντιάλ, μετά από 28 χρόνια, πετυχαίνοντας το γκολ της πρόκρισης και προκαλώντας αυτό…
Για να τον ευχαριστήσει, ο πρόεδρος της Ζάμαλεκ του έκανε δώρο μια έπαυλη. Ο Σαλάχ τον ευχαρίστησε, αρνήθηκε την πρόσφορά του και του ζήτησε να δωρίσει τα χρήματα στην πόλη του, Ναγκρίγκ.
Για τον τόπο του, ο παίκτης της Λίβερπουλ έχει αγοράσει ασθενοφόρο, μισθώνει ιατρική ομάδα, κατασκευάζει νοσοκομείο και σχολείο. Παράλληλα, δίνει κάθε μήνα 4000 ευρώ για σίτιση σε ανθρώπους που το έχουν ανάγκη.
Μεταξύ άλλων, ο Σαλάχ έχει συγχωρέσει και έναν κλέφτη. Ένας διαρρήκτης μπήκε στο σπίτι της οικογένειας και όταν συνελήφθη, εκείνος έπεισε τον πατέρα του να μην τον καταγγείλει. Τα κατάφερε, απέσυρε τη μήνυση και παράλληλα του έδωσε χρήματα για να αλλάξει ζωή και να βρει μια νέα δουλειά.
Στον προπονητή της Ζάμαλεκ, ο οποίος κάποτε έκρινε πως δεν είναι αρκετά καλός για την ομάδα του, φρόντισε να προσφέρει μια θέση στη σουίτα του Άνφιλντ για να τον παρακολουθήσει δια ζώσης στον προημιτελικό του Champions League με την Μάντσεστερ Σίτι.
Photo by: INTIME
Αμφισβήτηση είχε γνωρίσει και ο Κάριους. Ο «Κάρι» από το Μπίμπεραχ της Γερμανίας. Παιδί μεσοαστικής οικογένειας, γιος παλιού πρωταθλητή του μοτοκρός. Από μικρός κουβαλούσε τη φήμη του «ευαίσθητου» και στράφηκε στο ποδόσφαιρο χάρη στη στήριξη του παππού του και της μητέρας του.
Στα 24 του, έγινε η τραγική φιγούρα του τελικού. Με απόλυτη ευθύνη στα δύο από τα τρία γκολ της Ρεάλ. Ανάμεσά τους, αγωνιζόταν σχεδόν βουρκωμένος. Έκανε και δύο πολύ καλές επεμβάσεις. Αλλά, στο τέλος, λύγισε, προσφέροντας πολύ δυνατές σκηνές στον σκηνοθέτη και τους τηλεθεατές της αναμέτρησης.
Λυτρωτικά το κλάμα και το νεύμα «συγγνώμης» του προς την κερκίδα, λυτρωτική και η αντίδραση των Άγγλων στο Κίεβο. Όπως και ο Ντέγιαν Λόβρεν, είχε δεχθεί, παλιότερα, διαδικτυακό bullying από θερμόαιμους. Κάτι που, λογικά, θα επαναληφθεί.
Για τον Γερμανό κίπερ, πάντως, είχαν «προειδοποιήσει» και δύο δοξασμένοι βετεράνοι (πολυ-πρωταθλητές των 80΄s) αμυντικοί της Λίβερπουλ. Ο Φιλ Τόμσον και ο Μάρκ Λόρενσον. Άκομψα.
Πριν τον τελικό, ο δεύτερος είχε δηλώσει: «Η Ρεάλ θα σημαδέψει τον Κάριους και πιστεύω πως θα είναι ο αδύναμος κρίκος μας. Είμαι σίγουρος γι’ αυτό».
Photo by: INTIME
Σύμφωνα με τον Κλοπ, πιθανότατα σε μια απόπειρα αποφόρτισης του κλίματος, σε λίγα χρόνια κανείς δεν θα θυμάται το πώς έχασε η Λίβερπουλ από την Ρεάλ. Θα θυμούνται όλοι το αποτέλεσμα.
Ακόμη και αν τα δάκρυα τους στεγνώσουν σύντομα, είναι σχεδόν βέβαιο πως ο Σαλάχ και ο Κάριους έχουν τελείως διαφορετική γνώμη από τον προπονητή τους.