Στο αριστερό του χέρι, έχει «χτυπήσει» ένα τατουάζ.
Μια φράση από την ταινία «Το κυνήγι της ευτυχίας», που λέει ο πρωταγωνιστής Γουίλ Σμιθ σε μια σκηνή: «Ποτέ μην αφήσεις κάποιον, να σου πει ότι υπάρχει κάτι που δεν μπορείς να κάνεις».
Και όπως ο Κρις Γκάρντερ, ο ήρωας της πραγματικής ιστορίας της ταινίας, πέρασε από τεράστιες δυσκολίες και τελικά κατάφερε με επιμονή και πείσμα να ορθοποδήσει και να τα καταφέρει, το ίδιο κάνει και ο Ντάνιελ Τιούν.
Βήμα-βήμα, ξεπερνά δυσκολίες και προκαταλήψεις και εν τέλει γράφει ιστορία.
Ένας πρωτοπόρος στο είδος του, ο πρώτος μαύρος Γερμανός προπονητής, στην ποδοσφαιρική ιστορία της χώρας που γέννησε το φαινόμενο του ναζισμού.
Ο νέος προπονητής του Αμβούργου από τις 6 Ιουλίου 2020.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Ο Ντάνιελ Μουσταφά Τιούν γεννήθηκε στις 21 Ιουλίου του 1974 σε μια μικρή πόλη στην Κάτω Σαξονία. Πατέρας από τη Σενεγάλη, μητέρα Γερμανίδα.
Άρχισε να παίζει ποδόσφαιρο μιας και απέναντι από το σπίτι του, στην άλλη πλευρά του δρόμου, ήταν η έδρα μιας μικρής ομάδας της γειτονιάς του.
Αγωνίστηκε σε τοπικούς συλλόγους, στη μεγαλύτερη ομάδα της πόλης την Όσναμπρικ (65 γκολ σε 170 αγώνες Β’ εθνικής) και στην Ροτ Βάις Άλεν, στη βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία.
Παράλληλα, πήρε στα χέρια του και το πτυχίο Παιδαγωγικής και Αθλητισμού από το Πανεπιστήμιο της Βέχτα.
Ο Ντάνιελ Τιούν ως νεαρός ποδοσφαιριστής (αριστερά) και ως προπονητής.
Ήταν, δεν ήταν 35 ετών, όταν φοίτησε στην ανώτατη σχολή προπονητών της γερμανικής ομοσπονδίας, «σειρά» με τον Τζούλιαν Νάγκελσμαν, νυν τεχνικό της Χόφενχαϊμ, με τον οποίο τους συνδέει πλέον μια στενή και αληθινή φιλία.
Έπιασε δουλειά σε ένα οικείο περιβάλλον, τις ακαδημίες της Όσναμπρικ, ως κυνηγός ταλέντων. Γρήγορα προβιβάστηκε και τελικά, τον Οκτώβριο του 2017 διαδέχθηκε τον Αμερικανό Τζο Ένοκς στον πάγκο της αντρικής ομάδας. Ο πρώτος μαύρος Γερμανός προπονητής σε επαγγελματικό επίπεδο.
Η πρώτη του χρονιά στην 3η εθνική, δεν ήταν εύκολη. Η ομάδα τερμάτισε στην 17η θέση. Τον περιέβαλαν με εμπιστοσύνη. Μια ομάδα, χωρίς ρατσιστικά «κατάλοιπα», με οπαδούς που ανήκουν στον προοδευτικό χώρο, μια μικρογραφία της Ζανκτ Πάουλι, θα μπορούσε να πει κάποιος.
Άλλωστε, το Πάσχα του 2018, με εντολή του προέδρου Μάνφρεντ Χούλσμαν, οι φανέλες της ομάδας, αντί για το χορηγό είχαν τυπωμένο το ξεκάθαρο σύνθημα «Gegen Rechts», ενάντια στις ακροδεξιές πολιτικές.
Στο Όσναμπρικ, ποτέ το χρώμα του προπονητή, δεν υπήρξε θέμα. «Κανείς δεν συζητά γι’ αυτό, είναι απόλυτα φυσιολογικό, ούτε μου… χάρισαν τη δουλειά, από ευαισθησία.
Είμαι πια 45 ετών και σίγουρα λόγω του χρώματός μου, αντιμετώπισα περισσότερα προβλήματα, απ’ ότι ο μέσος λευκός Γερμανός.
Αλλά είμαστε πλέον σε μια εποχή, που σημασία δεν έχει αυτό, αλλά το αν είμαι καλός στη δουλειά μου ή όχι. Σ’ αυτό, νομίζω ότι τα καταφέρνω», έχει πει.
Ο Ντάνιελ Τιούν, ως προπονητής της Όσναμπρικ.
Η εμπιστοσύνη έφερε αποτέλεσμα. Την επόμενη χρονιά η Όσναμπρικ αναδείχθηκε πρωταθλήτρια Γ’ εθνικής και η πρώτη σεζόν στην 2η κατηγορία της Μπουντεσλίγκα (2019-20) βρήκε αυτή τη μικρή ομάδα από την -επίσης μικρή- πόλη των 170 χιλιάδων κατοίκων, στη 13η θέση.
Αν κάτι τον χαρακτηρίζει, λένε οι αναλυτές, είναι ο τρόπος με τον οποίο «παρεμβαίνει» στο παιχνίδι. Ο βοηθός του, ο 30χρονος Μέρλιν Πόζλιν, τον οποίο παίρνει μαζί του, στον Αμβούργο καθώς θεωρείται εξαιρετικά φέρελπις, υποστηρίζει πως: «Αυτά που λέει και ο τρόπος που μιλά στο ημίχρονο, είναι γροθιά στο στομάχι. Είναι ένας αληθινός ηγέτης».
Τι λεει ο ίδιος;
«Θέλω να παίρνω πάντα δύσκολες, αλλά ξεκάθαρες αποφάσεις. Μετά το ματς, προτιμώ να σπάσω το κεφάλι μου για κάτι που έκανα, παρά για κάτι που δεν έκανα».
Η επιρροή που είχε ο Τιούν, όχι μόνο στην ομάδα, αλλά και σε όλη την περιοχή, φαίνεται από το γεγονός ότι τον Ιούλιο του 2020 ήταν επίσημος προσκεκλημένος του Δημάρχου της πόλης, που ήθελε προσωπικά να τον ευχαριστήσει και να τον αποχαιρετήσει.
Γιατί το έργο του, ξεπέρασε τις τέσσερις γραμμές του γηπέδου. Το 2019, το γυμνάσιο «Γκραφ-Στάουφενμπεργκ», από το οποίο αποφοίτησε στα νεανικά του χρόνια, τον έχρισε κεντρικό πρόσωπο της καμπάνιας «Σχολείο χωρίς ρατσισμό / Σχολείο με θάρρος», ενός προγράμματος που «έτρεχε» σε όλη τη χώρα.
«Στην ομάδα δεν κάνουμε διακρίσεις. Ο καθένας φέρνει τα δικά του προσόντα, τη δική του δυναμική. Αυτό μας κάνει ομάδα. Το ίδιο είστε κι εσείς, εδώ στο σχολείο. Μόνο ενωμένοι θα προχωρήσετε.
Φυσικά και αντιμετώπισα ρατσισμό στη ζωή μου, από αντίπαλους οπαδούς, στα πρώτα χρόνια της καριέρας μου, ως παίκτης. Δεν θέλω να το ξαναζήσω. Γι’ αυτό, να είστε ενωμένοι», είπε στην ομιλία του, με κοινό και μαθητές να τον χειροκροτούν.
Οι μαύροι προπονητές στη Γερμανία είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού. Από την Νυρεμβέργη και την Βόλφσμπουργκ πέρασε πριν από χρόνια, αλλά μόνο για λίγους μήνες, ο Γάλλος Βαλιεριέν Ισμαέλ, που δεν στέριωσε ούτε στο δικό μας Απόλλωνα, το 2018.
Ο Ότο Άντο είναι μέλος του προπονητικού τιμ στη Γκλάντμπαχ, και υπάρχουν και κάποιοι άγνωστοι βοηθοί στην 3η κατηγορία.
«Αυτή είναι μια ερώτηση που καλύτερα να απευθύνετε στους παράγοντες, οι οποίοι και επιλέγουν ποιους θα προσλάβουν. Έχουμε ακόμα δρόμο να κάνουμε προς αυτή την κατεύθυνση, έτσι ώστε να είναι κάτι απόλυτα φυσιολογικό, όπως στη Γαλλία ή στην Ολλανδία», λέει ο Τιούν που με τη δουλειά του στο Αμβούργο πλέον, ίσως ρίξει τελικά και το τελευταίο τούβλο, στον τοίχο της προκατάληψης.
«Στη ζωή μου βρήκα λίγα παραπάνω εμπόδια από τους περισσότερους. Το χρώμα μου έχει παίξει ρόλο στο να μην μπορώ ίσως να ξεπεράσω κάποια από αυτά, αλλά έχω μάθει να τα ξορκίζω.
Ολα γίνονται βήμα-βήμα. Από το ένα σκαλοπάτι στο άλλο. Ακόμα κι αν σε ένα σκαλί, χρειαστεί να καθίσεις περισσότερο χρόνο απ’ ότι στα άλλα.
Ξέρω ότι όσο δύσκολος κι αν είναι ο δρόμος, θα τον περπατήσω μέχρι τέλους».
Εντός γηπέδου, οι παίκτες του τον λατρεύουν και θα έκαναν τα πάντα για εκείνον. Το καλοκαίρι, ανάμεσα στην πρώτη και τη δεύτερη σεζόν του στην ομάδα, είπε στον επιθετικό της ομάδας Μάρκος Άλβαρεζ, ότι αν δεν χάσει τα περιττά κιλά μέχρι την προετοιμασία, καλύτερα να μην εμφανιστεί.
Ο Άλβαρεζ πέρασε τις διακοπές του, μαζί με τον αρχηγό της Όσναμπρικ Μαρκ Χάιντερ, κολυμπώντας το πρωί και τρέχοντας το απόγευμα. Έκλεισε την πρώτη χρονιά στη Β’ κατηγορία με 11 γκολ και τη σεζόν 2019-20 είχε 13!
Η δουλειά του και η μεθοδικότητά του, αυτές τις τρεις χρονιές, δεν πέρασαν απαρατήρητες. Το Αμβούργο, για δεύτερη συνεχόμενη φορά, υπέστη αγωνιστικό στραπάτσο, καθώς δεν κατάφερε να επιστρέψει στη Μπουντεσλίγκα.
Στο πιο κρίσιμο ματς της χρονιάς, εντός έδρας με τηαδιάφορη Σαντχάουζεν ήθελε απλά νίκη ή ισοπαλία για να ανέβει, αλλά κατάφερε να χάσει με 5-1(!).
Ο Ντίτερ Χέκινγκ φυσικά τελείωσε και ο Ντάνιελ Τιούν πήρε τη σκυτάλη.
«Στο πρόσωπό του, αναγνωρίσαμε, το πως εξέλιξε την ομάδα του, παρά τις δυσκολίες που είχε μπροστά του. Ταιριάζει στο προφίλ μας. Από την πρώτη στιγμή που επικοινωνήσαμε, νιώσαμε το πόσο όρεξη και κίνητρο έχει», αιτιολόγησε την επιλογή του, ο επικεφαλής του Αμβούργου, Γιόνας Μπολντ.
Στο μεγάλο Αμβούργο, των έξι πρωταθλημάτων, μιας από τις μεγαλύτερες ομάδες στη χώρα με πάνω από 85 χιλιάδες μέλη, το έργο του ανθρώπου που είναι ο τέταρτος προπονητής στη σειρά, μέσα σε μόλις δύο χρόνια, δεν θα είναι εύκολο.
Η πίεση θα είναι μεγάλη, μετά από δύο αποτυχημένες προσπάθειες ανόδου. Επιπλέον το μπάτζετ θα πέσει αισθητά.
Ο Τιούν τα ξέρει όλα αυτά. Αλλά θα παλέψει. Γιατί και εκεί, θα είναι ο απλός και προσιτός Ντάνιελ του Όσναμπρικ. Αυτός που έμπαινε σε κάθε συνέντευξη Τύπου και πριν καθίσει να μιλήσει, χαιρετούσε έναν έναν δια χειραψίας, όλους τους παρευρισκόμενους.
Δεν είναι διατεθειμένος να αλλάξει, να κάνει εκπτώσεις. Και γι’ αυτό, οι πιθανότητες να πετύχει, είναι συντριπτικά περισσότερες από το να αποτύχει…
Photo by: hsv.de.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Ο πρώτος τελικός του ΟΑΚΑ