Ιανουάριος 2018. Ετοιμάζομαι να βρεθώ από την τέταρτη κατηγορία της Γερμανίας, όπου και αγωνιζόμουν με την δεύτερη ομάδα της Ντόρτμουντ, στη Βίλεμ, στην πρώτη κατηγορία της Ολλανδίας.
Είναι η στιγμή που καταλαβαίνω πως θα έχω την ευκαιρία μου για το πρώτο μου σημαντικό βήμα. Είναι η στιγμή που ξέρω πως θα πρέπει να κάνω αυτό που πάντα μου έλεγαν, αυτό που πάντα συζητούσα, αυτό που με συμβούλευαν. Και είναι κάτι απλό. Στην ουσία, δεν θα άλλαζε κάτι. Πρέπει πάντα να δουλεύεις, με την ίδια ένταση, την ίδια διάθεση, το ίδιο πάθος, την ίδια όρεξη. Είτε είσαι στην τέταρτη κατηγορία, είτε είσαι στην πρώτη, πρέπει πάντα να δουλεύεις με στόχο την επόμενη μέρα, τον επόμενο αγώνα.
Όταν αποφάσισα, στα 16 μου, να φύγω από την Ελλάδα, το έκανα, έχοντας στόχο να πετύχω και με σκοπό να δουλεύω κάθε μέρα, για να βελτιώνομαι.
Άλλαξα χώρα, άλλαξα κατηγορία, άλλαξα επίπεδο, αλλά δεν άλλαξα όρεξη, δεν άλλαξα διάθεση, δεν άλλαξα το πόσο δούλευα.
Η ικανοποίηση του να πετυχαίνεις κάτι, όπως είναι το να πηγαίνεις να παίξεις σε μεγαλύτερο επίπεδο, κρατάει πόσο; Μια μέρα; Προχωράς, συνεχίζεις να δουλεύεις. Αν μου έλεγε κάποιος ότι η σεζόν μου θα ξεκινούσε με το να παίζω στην τέταρτη κατηγορία της Γερμανίας και θα τελείωνε με το να παίζω στον Τελικό Κυπέλλου Ολλανδίας, ναι, θα απορούσα, αλλά θα σκεφτόμουν πως πρέπει να δουλέψω, αν θέλω αυτό να γίνει πραγματικότητα.
Photo by: Eurokinissi.
Ναι, μπορεί να βρισκόμουν σε ένα μεγάλο κλαμπ, όπως η Ντόρτμουντ, αλλά έπαιζα στην δεύτερη ομάδα και η τέταρτη κατηγορία Γερμανίας δεν έχει καμία σχέση με την Eredivisie.
Η δεύτερη χρονιά με την Βίλεμ ήταν ουσιαστικά η πρώτη ολόκληρη για μένα. Το μόνο πράγμα που σκεφτόμουν, ήταν το πώς θα γίνει να συνεχιστεί η πορεία που είχα. Ένιωθα ότι πηγαίνω καλά, αλλά πάντα μπορείς, αν δουλέψεις, να τα πας ακόμα καλύτερα.
Το πιο σημαντικό είναι να μη σου λείψει ποτέ η δίψα για το κάτι καλύτερο, το κάτι παραπάνω. Ίσως, όταν συμβιβαστείς με αυτό που έχεις, να κάνεις το πρώτο βήμα πίσω. Και μέσα σε όλα, πρέπει να έχεις και τύχη. Χωρίς την τύχη, δεν θα πετύχεις. Αυτή όμως έρχεται ως… συμπλήρωμα. Δεν αρκεί να είσαι τυχερός.
Η χρονιά τελείωσε, με τα όσα έγιναν με τον κορωνοϊό. Μας βρήκε όλους απροετοίμαστους, αλλά και πώς να έχεις προετοιμαστεί για κάτι τέτοιο; Ξαφνικά, ήταν σαν να μεγάλωσε η μέρα, διότι είχαμε πολύ ελεύθερο χρόνο. Η ομάδα μάς στάθηκε. Μας έδιναν συνεχώς οδηγίες για το τι πρέπει να κάνουμε, ώστε να διατηρηθούμε σε μια φόρμα. Ασκήσεις στο σπίτι, τρέξιμο εκτός σπιτιού. Και υπήρχε και αυτή η αίσθηση ότι ήθελες να πας στην πατρίδα σου και δεν μπορούσες. Σιγά-σιγά, όλα αυτά τα αφήσαμε πίσω μας και, φυσικά, το μόνο που σκεφτόμαστε όλοι είναι το να μην τα ζήσουμε ξανά.
Photo by: willem-ii.nl.
Κάναμε μια καλή χρονιά και πήραμε ευρωπαϊκό εισιτήριο. Για όλους ήταν κάτι πολύ σημαντικό. Τα πράγματα, όμως, την επόμενη σεζόν ήταν εντελώς διαφορετικά. Αυτή η σεζόν ήταν δύσκολη για μας. Βρεθήκαμε να παλεύουμε για την παραμονή μας και έπρεπε όλοι να μη χάσουμε την πίστη μας και να τα δώσουμε όλα μέχρι το τέλος. Και τα καταφέραμε στο τέλος.
Πετύχαμε δυο νίκες που μας έδωσαν τους βαθμούς, τους οποίους θέλαμε, για να παραμείνουμε στην κατηγορία.
Όλοι μου μιλάνε για το γκολ που πέτυχα την τελευταία αγωνιστική. Και τι δεν διάβασα μετά από αυτό το γκολ και τα απόλαυσα όλα. Αυτό που μετράει, όμως, είναι ότι ήταν ένα σημαντικό γκολ. Αυτό του δίνει μεγαλύτερη αξία.
Θέλαμε νίκες, για να παραμείνουμε στην κατηγορία. Είναι δύσκολο -ψυχολογικά- να παλεύεις για την παραμονή. Περιμένεις να έρθει το παιχνίδι, για να φύγει όλο αυτό το βάρος, να τα δώσεις όλα και να δεις αν θα καταφέρεις τον στόχο σου.
Goal of the season.
For sure. pic.twitter.com/Io8NstHWuj— Willem II (@WillemII) May 17, 2021
Γυρίζοντας πίσω τον χρόνο, αυτά τα 2.5 χρόνια με τη Βίλεμ, κανένας αγώνας δεν ήταν ήρεμος, αδιάφορος, χαλαρός. Την πρώτη χρονιά που βρέθηκα εκεί, είχαμε την πορεία μέχρι τον Τελικό Κυπέλλου. Τη δεύτερη χρονιά, τα πήγαμε καλά και παλεύαμε -αγώνα με τον αγώνα- να είμαστε σε θέση που βγάζει στην Ευρώπη. Υπήρχε στιγμή που ήμασταν δέκατοι, υπήρχε και στιγμή που ήμασταν τρίτοι. Την τρίτη σεζόν, δώσαμε μάχη, για να μείνουμε στην κατηγορία και το πετύχαμε στο τέλος.
Όσο για την παρουσία μου στην Εθνική; Το κεφάλαιο αυτό είναι κάτι το ξεχωριστό, κάτι το τιμητικό για εμένα. Όταν σε καλούν στην Εθνική ομάδα, νιώθεις περηφάνια και, ξαφνικά, μπαίνει ένα μεγάλο στοίχημα. Το να μπορέσεις να είσαι σε τέτοιο επίπεδο, ώστε να κρατήσεις τη θέση σου.
Την πρώτη μου κλήση την είχα χαρεί πολύ και, από τότε, η παραμονή μου στην ομάδα είναι κάτι, για το οποίο παλεύω κάθε φορά, σε κάθε αγώνα. Ειδικά, όταν είσαι σε μια Εθνική ομάδα που θέλει να επιστρέψει σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο, να ξαναβρεθεί, δηλαδή, σε τελικές φάσεις Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος και Παγκοσμίου Κυπέλλου, υπάρχει πίεση και άγχος, αλλά αυτό είναι κάτι που πρέπει να μάθεις να το διαχειριστείς. Άλλωστε, είναι μεγάλη υπόθεση για κάθε ποδοσφαιριστή να βάλει στην καριέρα του ματς σε τέτοιες διοργανώσεις.
Έχεις το άγχος και την πίεση, για να το πετύχεις, αλλά έχεις και το μεγάλο «θέλω», για να το παλέψεις.
Photo by: Eurokinissi.
Ο Βαγγέλης Παυλίδης είναι διεθνής ποδοσφαιριστής.
Επιμέλεια κειμένου: Αντώνης Τσακαλέας
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Στέλιος Ηλιάδης: Γιατί σταμάτησα στα 28 μου
Στέλιος Μαλεζάς: Η πρώτη ημέρα της υπόλοιπης ζωής μου
Πέτρος Κανακούδης: Εδώ (δεν) είναι Βαλκάνια!