Ως το τέλος της εφηβείας του, η ζωή του περιελάμβανε λίγους διαλόγους.
Συνήθως, βρισκόταν προ απροόπτου, προ δεδικασμένου, δίχως πολλά περιθώρια αντίδρασης.
Γινόταν μάρτυρας καταστάσεων που στις σκληρές γειτονιές των Η.Π.Α. δεν διεκδικούν δα και βραβείο «πρωτότυπου σεναρίου».
Για πολύ καιρό δεν είχε την ευχέρεια να μιλήσει, να «απαντήσει».
Τα παιδικά χρόνια του Σακίλ ΜακΚίσικ ήταν κάτι περισσότερο από δύσκολα.
Το πρόσωπο του βιολογικού πατέρα του δεν το είδε ποτέ.
Στο Έλκχαρτ της Ιντιάνα, όπου γεννήθηκε στις 17 Αυγούστου 1990, έζησε για λίγο.
Στην Ουάσινγκτον, όπου μετακόμισε μαζί με τη μητέρα του, το ρεύμα και το νερό στο σπίτι δεν ήταν αυτονόητα.
Το «μαμά» δεν το είπε πολλές φορές, καθώς εκείνη ήταν υποχρεωμένη να δουλεύει διπλοβάρδιες, ώστε να υπάρχει φαγητό στο τραπέζι για εκείνον και για τον αδερφό του, Ντέιβιντ.
Οι συνέπειες, μάλλον εύλογες.
Ο μικρός Σακίλ άρχισε να μπλέκει σε καταστάσεις που δεν ταιριάζουν σε παιδιά.
Δεν μπορούσε να μιλήσει, αλλά σκεπτόταν. «Όχι αρκετά, όμως», όπως παραδέχθηκε αργότερα.
Η ζωή του άλλαξε τον Ιούλιο του 2009, όταν στάθηκε ενώπιον του δικαστηρίου και, σε αντίθεση με ό,τι είχε συνηθίσει, ο δικαστής τού έδωσε την ευκαιρία να μιλήσει…
«Νεαρέ μου, τι ακριβώς θέλεις να κάνεις στη ζωή σου;», ήταν η ερώτηση του προέδρου.
«Θα παίξω μπάσκετμπολ στην πρώτη κατηγορία του NCAA», ήταν η μάλλον απρόσμενη απόκριση.
Ο νέος παίκτης του Ολυμπιακού θυμάται ακόμη το ειρωνικό βλέμμα αποδοκιμασίας του δικαστή.
Δεν ξεχνά ποτέ τα γέλια που άκουσε από το ακροατήριο…
Ο Σακίελ ΜακΚίσικ / Photo by: courant.com.
Αν ο ΜακΚίσικ είχε τη δυνατότητα να μιλήσει στον νεότερο εαυτό του, θα του έλεγε «σταμάτα. Σκέψου. Και μετά σκέψου λίγο ακόμη».
Ο τότε 19χρονος καταδικάστηκε σε τρεις μήνες στη φυλακή, όταν μαζί με δύο φίλους του επιχείρησαν να διαρρήξουν ένα σπίτι στην περιοχή Ρέντον.
Η αστυνομική αναφορά έκανε λόγο για απόπειρα, καθώς οι δράστες έσπασαν το παράθυρο με πέτρα, αλλά δεν εισέβαλλαν ποτέ στη συγκεκριμένη οικία.
Μετά το τρίμηνο στο τσιμεντένιο κελί, ο ΜακΚίσικ αποφυλακίστηκε, αλλά με διετή επιτήρηση.
Όταν ο δικαστής τού είχε ανακοινώσει την ποινή και τον ρώτησε για το μέλλον του, δεν είχε ιδέα ότι άλλαξε τη ζωή ενός νεαρού…
«Όταν του είπα για το μπάσκετμπολ, με κοίταξε με ένα βλέμμα που υπονοούσε κάτι σαν “ωραία καλή τύχη μ’ αυτό, αν και μάλλον θα σε ξαναδώ σύντομα”. Ξέρω ότι εκείνος δεν θα με θυμάται, αλλά τον θυμάμαι εγώ. Δεν ξεχνάω τα λόγια του, τη ματιά του. Ήταν το “σημείο μηδέν” για μένα», εξήγησε.
«Από τότε, όταν βλέπω κάποιον να σκέφτεται να κάνει κάτι πραγματικά βλακώδες, του μιλώ από την καρδιά μου και λέω ότι δεν αξίζει».
Ο ίδιος, ωστόσο, επιμένει πως δεν θα άλλαζε τίποτα από το ταραχώδες παρελθόν του.
Με τη φανέλα του πανεπιστήμιου Αριζόνα Στέιτ / Photo by: azcentral.com.
Η μητέρα του, Βίβιαν Τόμας, αποφάσισε να συνεχίσει κανονικά τη ζωή της.
Του πρόσφερε ένα νέο σπίτι, όταν παντρεύτηκε έναν πάστορα.
Ο πατριός του Σακίλ, πάντως, μόνο την αγάπη δεν κήρυττε.
Οι καταγγελίες της συζύγου κάνουν λόγο για βίαιη συμπεριφορά, η οποία την ανάγκασε να φύγει και να επιστρέψει στην Ιντιάνα, το 2009, έπειτα από μήνες σε ένα σπίτι με απλήρωτους λογαριασμούς ηλεκτρικού και νερού.
Μία σημαντική λεπτομέρεια είναι ότι πήρε μαζί της μόνο τον μικρότερο αδερφό του Σακίλ, αφήνοντάς τον μεγάλο στην πρωτεύουσα, για να συνεχίσει να κυνηγά το μπασκετικό όνειρό του…
Σε ηλικία 20 ετών, ο ΜακΚίσικ δεν είχε δεύτερη αλλαξιά ρούχα.
Είχε χάσει την υποτροφία του από το τζούνιορ κόλετζ, Νόρθερν Άινταχο. Μετεγγράφηκε στην ομάδα μπάσκετμπολ του κολεγίου Έντμοντς, στο Σιάτλ της Ουάσινγκτον, με κόουτς για λίγο καιρό τον άλλοτε φόργουορντ του Άρη (το 1993-94) και πρωταθλητή NCAA με το Μίσιγκαν (1989), Σον Χίγκινς.
Φοίτησε και αγωνίστηκε μόλις για μία σεζόν…
Δεν είχε παπούτσια να παίζει μπάσκετμπολ και περίμενε κάποιον φίλο να του δανείσει ένα ζευγάρι από τα παλιά «Air Jordans» του.
Δεν παραπονέθηκε ποτέ. Μονάχα που υπήρξε μία στιγμή στην οποία αναρωτήθηκε αν η ζωή είναι τελείως άδικη απέναντί του.
Λίγους μήνες μετά την επιστροφή της μητέρας του στην Ιντιάνα, ένας συμπαίκτης του στο γυμνάσιο Κέντριτζ, ο Ντέβιν Τοπς, πυροβολήθηκε και δολοφονήθηκε σε ένα πάρτι…
Μπορεί ο ίδιος να έκανε πολλές ανοησίες, μπορεί να μπαινόβγαινε στα δικαστήρια και τα κρατητήρια για μικροκλοπές καταστημάτων ή σπιτιών, όμως δεν ήθελε, μετά τον βιολογικό πατέρα του, να ζήσει πάλι την απώλεια.
Κάθε είδους απώλεια… Κάθε αναποδιά, ωστόσο, γινόταν ένα μάθημα για τον ΜακΚίσικ.
Όταν βγήκε από τη φυλακή, δεν μπορούσε να βάλει το όνομά του σε μισθωτήριο ενοικίασης σπιτιού, καθώς γνώριζε ότι κάθε αίτηση θα απορριφθεί.
Έζησε για περίπου δύο χρόνια σε μικρούς καναπέδες σε σπίτια φίλων, όμως κάθε φορά που ο σπιτονοικοκύρης ανακάλυπτε την παρουσία του, του έδειχναν την πόρτα…
Το 2012 βρήκε και πάλι θέση στην του Έντμοντς, έπειτα από δύο χρόνια δίχως μπάσκετμπολ.
Για μερικές εβδομάδες, στο μεσοδιάστημα, ο Σακίλ και ο φίλος του, Λαρόν Ντάνιελς (με τον οποίο είχαν καταδικαστεί μαζί), έκαναν σπίτι τους το πίσω κάθισμα μίας εγκαταλελειμμένης Cadillac Catera, στο πάρκινγκ του γυμναστηρίου 24 Hour Fitness, στο Λίνγουντ της Ουάσινγκτον.
Την πρώτη βραδιά ως άστεγοι, ξέσπασαν σε γέλια. Είχαν αποφασίσει, ενδόμυχα, να μην παραιτηθούν και να μην «λυγίσουν» από κανένα εμπόδιο.
Ο Ντάνιελς, ο οποίος στη συνέχεια φοίτησε στο πανεπιστήμιο Ουόρνερ Πασίφικ στο Πόρτλαντ, παίζοντας μπάσκετμπολ και κάνοντας στίβο στο NAIA, δήλωσε το 2014 στο ESPN ότι «εκείνος μου έμαθε να μην τα παρατάω.
»Όλη την ώρα μιλούσε για το όνειρό του να παίξει στο NCAA και την Division I. Δεν το έλεγε υπεροπτικά. Τώρα έχω την ίδια νοοτροπία. Δεν αφήνω τίποτα να μην κάνει να τα παρατήσω».
Ο ΜακΚίσικ, στο Αριζόνα Στέιτ / Photo by: espn.com.
Εκείνα τα βράδια στο πάρκινγκ, ο ΜακΚίσικ δεν καταλάβαινε ότι αλλάζει τις ζωές των άλλων.
Το πρωταρχικό μέλημά του ήταν να αλλάξει τη δική του.
Σε συνέντευξή του, πολλά χρόνια αργότερα, ο νέος γκαρντ/φόργουορντ του Ολυμπιακού είχε επισημάνει ότι «δεν ήταν εύκολο για ένα ψηλό παιδί σαν εμένα να κοιμηθώ σε αυτοκίνητο.
»Σκεφτόμουν, τότε, πως το να είσαι άστεγος είναι το χειρότερο, το πιο χαμηλό σημείο… Χειρότερο και από τη φυλακή».
Όλες οι αιτήσεις του για εργασία απορρίπτονταν.
Μέχρι που βρήκε δουλειά αρχικά σε ένα κατάστημα επίπλων και στη συνέχεια στο «Anthony’s», ένα εστιατόριο με θαλασσινά.
Εκεί ήταν σερβιτόρος, έπλενε πιάτα, έκανε παράδοση σε σπίτια.
Κατάφερε να βρει και διαμέρισμα να μείνει.
Με τον καιρό, άρχισε να βάζει σε τάξη και την μπασκετική πορεία του.
Στο Έντμοντς κατέγραψε σε δύο χρόνια μ.ό. 22,5 πόντους, 9,9 ριμπάουντ και 3,8 ασίστ.
Ξεκίνησε να βιντεοσκοπεί τα ματς του, να μοντάρει ο ίδιος τα καλύτερα στιγμιότυπα και πάτησε στην αναζήτηση του Google τις λέξεις «emails ομάδων και προπονητών NCAA».
Όταν συγκέντρωσε πολλά από αυτά, έστειλε τα DVD του, ευελπιστώντας κάποιος να τον παρατηρήσει.
Ο πρώτος που του απάντησε ήταν ο Σταν Τζόνσον, βοηθός του κόουτς του πανεπιστήμιου Αριζόνα Στέιτ, Χερμπ Σέντεκ.
Ο ΜακΚίσικ ήταν ιδιαιτέρως απλός στη συνάντησή τους.
Και ο Σέντεκ τόνισε ότι «δεν είχα καμία ανησυχία για το παρελθόν του, από τη στιγμή που τον γνώρισα.
»Κατάλαβα εξαρχής σε ποιο σημείο της ζωής του βρισκόταν και δεν φοβόμουν για την αφοσίωσή του».
Τη διετία 2013-2015 στους Sun Devils του Αριζόνα Στέιτ, ο Σακίλ δεν ήταν ο καλύτερος σκόρερ.
Ήταν, όμως, και λόγω ηλικίας και προσωπικής εμπειρίας, ο βετεράνος, ο «μπαρουτοκαπνισμένος» της ομάδας.
Ο ΜακΚίσικ τόνισε από την πρώτη μέρα στον Σέντεκ ότι δεν έχει να κρύψει κάτι.
Δεν ήθελε να μείνει κάτι μυστικό.
«Το πρώτο πράγμα που είπα στον προπονητή μου είναι ότι θέλω η ιστορία μου να γίνει γνωστή. Αν μπορώ να τα καταφέρω εγώ, τότε μπορεί να το πετύχει ο καθένας εκεί έξω. Δεν θα αποκρύψω καμία λεπτομέρεια»…
Τον Απρίλιο του 2014, το NCAA χορήγησε στον ΜακΚίσικ το δικαίωμα να αγωνιστεί για άλλον έναν -έκτο- χρόνο στο κολεγιακό πρωτάθλημα, αν και είχε αποφοιτήσει από γυμνάσιο το 2009.
«Αυτή ήταν μία από τις καλύτερες ευκαιρίες της καριέρας μου, σαν προπονητής», σχολίασε ο κόουτς Σέντεκ, ο οποίος είχε ανακοινώσει την απόφαση στον Σακίλ με γραπτό μήνυμα.
Στα δύο χρόνια που τον είχε υπό την καθοδήγησή του, ο Αμερικανός γκαρντ/φόργουορντ μέτρησε μ.ό. 12,4 πόντους και 4,7 ριμπάουντ.
Επιλογή στο ντραφτ του ΝΒΑ δεν έγινε, αλλά από το 2015 άρχισε η (κυρίως ευρωπαϊκή) επαγγελματική «περιπέτειά του».
Πρώτο συμβόλαιο στην ιταλική Πέζαρο, πριν από τις Τσανγκγουόν (Κίνα), Αβτοντόρ Σαράτοφ (Ρωσία), τις τουρκικές Ουσάκ Σπορτίφ, Γκαζιαντέπ, Μπεσίκτας (πριν υπογράψει στον Ολυμπιακό) και το 2017 στην Γκραν Κανάρια.
Στην ισπανική ομάδα έμεινε μόνο για πέντε μήνες, καθώς κατηγόρησε τον τότε προπονητή (νυν της Μάλαγα) Λουίς Κασιμίρο ότι τον προσέβαλε.
Αποχώρησε με ένα «αιχμηρό» tweet που ανέφερε: «Το παιχνίδι μου είναι σε κίνδυνο. Προτιμώ να καθίσω στο σπίτι μου για το υπόλοιπο της ζωής μου παρά να παίξω για αυτόν τον κόουτς στην Γκραν Κανάρια»…
Ο ΜακΚίσικ ως παίκτης της τουρκικής Μπεσίκτας, στον αγώνα εναντίον του ΠΑΟΚ στο κλειστό της Πυλαίας, για το Basketball Champions League της σεζόν 2019-20 / Photo by: Eurokinissi.
Τον Μάρτιο του 2015 ευχαρίστησε όλους τους προπονητές και τους συμπαίκτες του στο Αριζόνα Στέιτ, «για την ευκαιρία που μου έδωσαν.
»Για τη δυνατότητα να με δουν να μεγαλώνω, να ωριμάζω».
Ακόμη και τότε θεώρησε ότι δεν τελείωσε κάτι. Ήταν μία ακόμη νέα αρχή. Ο Σακίλ ΜακΚίσικ έχει πάντα αυτό το σκεπτικό.
«Ποτέ δεν πίστεψα ότι είμαι τελειωμένος», είχε τονίσει στο ESPN. «Δεν το αισθάνθηκα όταν ήμουν πεσμένος και ένιωθα λες και κάποιος μου πατάει το κεφάλι στο έδαφος. Ούτε τότε ήταν το τέλος. Δεν θα ήταν αυτό το τέλος της ιστορίας μου».
Ο νέος παίκτης του Ολυμπιακού πιστεύει στο κισμέτ. Πιστεύει ότι όσα πέρασε ο ίδιος μπορούν να βοηθήσουν κάποιους άλλους.
Ξέρει, βεβαίως, πως για κάθε έναν σαν τον ίδιο, που βρίσκει τον δρόμο του, υπάρχουν άλλοι δεκάδες που δεν το κατορθώνουν.
Η πορεία του έχει μεγάλη δόση έμπνευσης και κινήτρου, όπως και του νέου συμπαίκτη του, Όγκουστιν Ρούμπιτ.
Επιμένει, πάντως, ότι «δεν θα άλλαζα τίποτα. Δεν θα έκανα κάτι διαφορετικά».
Ο λογαριασμός του στην ιστοσελίδα twitter, με όνομα «ShaqInTheBox» (=«Ο Σακ στο κουτί») είναι μία εξιστόρηση του «ταξιδιού» του.
Είναι σαν να «φωνάζει» κάτι σαν «αυτός είμαι. Αυτά έχω κάνει».
Θα συνεχίζει να φορά το Νο40 στη μνήμη του Ντέβιν Τοπς.
Ο αδερφός του, Ντέιβιντ, δημιούργησε το («σκληρά») ειλικρινές ντοκιμαντέρ «SM40», για τον Σακίλ.
Σε αυτό ο ΜακΚίσικ είχε επισημάνει ότι «η επιτήρηση μετά τη φυλακή ήταν δύσκολη. Τώρα, πια, δεν χρειάζεται να περπατώ και να κοιτάζω πίσω από τον ώμο μου. Απολαμβάνω την ελευθερία μου».
Όσο κι αν έμαθε να μιλά και να σκέφτεται, ενδεχομένως και ο ίδιος να μην έχει καταλάβει ακόμη τι είχε στο μυαλό του εκείνο τον Ιούλιο του 2009, όταν πέταξε την πέτρα και έσπασε το παράθυρο του σπιτιού στο Ρέντον.
Δεν ξέρει αν απλώς βαριόταν. Αν τον παρακίνησε ένα «διαβολάκι» μέσα του.
Στο ESPN είχε κάνει λόγο για μία «καρμική πύλη» που άνοιξε διάπλατα μπροστά του.
Ένα σφάλμα που έβαλε σε τάξη τη ζωή του.
Σε αντίθεση με τον άλλοτε γκαρντ των Κλίβελαντ Καβαλίερς, Ντελόντε Ουέστ, ο ΜακΚίσικ βίωσε στην αρχή τις τραγωδίες του.
Σε συνέντευξή του στο FOX Sports ξεκαθάρισε ότι «κάθε λάθος μου, το αγαπώ, το αγκαλιάζω, 110%.
»Όλα… Η αποβολή από το σχολείο, η προσωρινή αποβολή από το κολέγιο, η επιστροφή… Η απώλεια ενός φίλου, η ενδοοικογενειακή βία, είναι πράγματα του εαυτού μου.
»Μου αρέσει να τα κουβαλάω μέσα μου, για έναν απλό λόγο…
»Αν κατάφερα να τα ξεπεράσω εγώ, αισθάνομαι ότι υπάρχουν εκατομμύρια παιδιά εκεί έξω που μπορεί να ακούσουν την ιστορία μου και να σκεφτούν ότι μπορούν να κάνουν τα πάντα.
»Ίσως η ιστορία μου δεν αλλάξει τον κάθε έναν, όμως αν έστω κι ένας μού στείλει μήνυμα που να λέει ότι το βοήθησα να αντιστρέψει τα δεδομένα της ζωής του, τότε όλα άξιζαν».
Ο Σακίλ ΜακΚίσικ πιστεύει πάντα πως «αν έχεις μία κακή μέρα, άσε την να εξελιχθεί. Όμως την επόμενη ημέρα, προχώρα μπροστά. Τίποτα δεν τελείωσε»…
Γιατί εκείνος θέλει και να προχωρά και να βιώνει κάθε νέα αρχή του, γνωρίζοντας, πλέον, για τα καλά τι αναζητά.
Photo by: pu24.it.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
Ανδρέας Γλυνιαδάκης: «Κυνήγησε το όνειρό σου»
Αρσέν Μουλουντά: «Νίκησε το μίσος!»
Η αβάσταχτη απλότητα του (περίπλοκου) εαυτού του Ντένις Ρόντμαν
Όγκουστιν Ρούμπιτ: Διπλή οικογένεια, διπλή ευκαιρία
Άστεγη, έφηβη μητέρα, όμως η Τζάσμιν Ουόκερ δεν έχασε ποτέ το κίνητρό της