Γιώργος Αδαμόπουλος

Η Ελλάδα, είτε το θέλουμε είτε όχι και είτε το αντιλαμβανόμαστε ή επιμένουμε να το κρύβουμε, είναι μία μικρή αγορά με πολλές στρεβλώσεις. Είναι δύσκολο σε αυτό το μέρος, εκτός…

Το ενοικιαζόμενο διαμέρισμα Airbnb στο κέντρο της Ιντιανάπολις, αρκετά μεγάλο για την περίσταση και τους προσκεκλημένους του, δεν ήταν διόλου ψυχρό. Στο πλάι του, όταν ξύπνησε, ήταν η σύντροφός του,…

Ο ήχος ήταν και είναι ο ίδιος. Απλώς, με τα χρόνια θαρρεί κανείς ότι ακούγεται διαφορετικός. Δεν είναι επιφανειακός. Είναι, αντίθετα, πιο βαθύς. Είναι, την ίδια στιγμή, πιο σημαντικός και…

Το μυαλό του ήταν γεμάτο εικόνες. Σκηνές από το παρελθόν, στιγμές που ζούσε στο «τώρα», αλλά και εικόνες που φανταζόταν από παιδί για το μέλλον που ονειρευόταν. Κάποιες από αυτές…

Το απαιτούμενο, αν και συχνά απλώς υποχρεωτικό χαμόγελο της νεαρής αεροσυνοδού έδειχνε εξαρχής αμήχανο. Δεν ήταν μόνο μέρος του «πρωτοκόλλου» και της απαραίτητης ευγένειας. Η κοπέλα, κρατώντας έναν άδειο δίσκο…

Οι κλειστές πόρτες της παιδικής ηλικίας του ήταν άλλες φορές λυτρωτικές και άλλες έμοιαζαν μελαγχολικά κλειδαμπαρωμένες. Αισθανόταν ακόμη και μέσα στο σπίτι του ότι δεν γνώριζε τι θα συναντήσει στην…

Τα αγγλικά του ήταν ούτως ή άλλως σκουριασμένα. Άκουγε, ήξερε να μιλήσει, όμως δεν ήταν πολλές φορές που επέλεγε να ξεστομίσει ό,τι σκεφτόταν, σε αυτή τη γλώσσα. Σε εκείνη την…

Επρόκειτο να ήταν η πρώτη μέρα της ενήλικης ζωής μου. Η πρώτη φορά ζώντας μόνη μου και παίζοντας μπάσκετ στο εξωτερικό. Έγινε, ωστόσο, η πρώτη μέρα της νέας, δεύτερης ζωής…

It was supposed to be the first day of my grown-up life. My first time alone, playing basketball abroad. It became the first day of my new, second life, though……

Το βλέμμα δεν κοίταζε πάντα ψηλά. Δεν ήταν μόνιμα αποφασιστικό. Το ντροπαλό αγόρι που είχε χαμηλά το κεφάλι δεν υπάρχει πια. Αυτό που επίσης έχει αλλάξει είναι ένα μέρος του…