Χαμένος μέσα στις σκέψεις του. Ενδεχομένως, και στους φόβους του. Τη στιγμή της αποθέωσης, του παραληρήματος, εκείνος έστεκε για λίγο σιωπηλός.
Όχι μελαγχολικά σιωπηλός, αλλά -και πάλι, μόνο για λίγο- ήρεμος.
Γαλήνιος, όσο είχε ονειρευτεί για καιρό και το περίμενε με ανυπομονησία.
Δεν ήταν αυτή η μακάβρια παρομοίωση ότι, σε μία στιγμή τρόμου, όλη η ζωή σου περνά σε κλάσματα δευτερολέπτου μπροστά από τα μάτια σου.
Έμοιαζε με αυτή, αλλά δεν ήταν μελαγχολική.
Για τον Μιγκέλ Άνχελ Ρούσο, ήταν μία ακόμη συνάντηση με το πεπρωμένο, μέσα στην απόλυτη (ποδοσφαιρική) παράνοια.
Μία «τρέλα» που από τη μία εκφράστηκε με τον Κάρλος Τέβες να σκαρφαλώνει στα κάγκελα της εξέδρας του «Μπομπονέρα» και από την άλλη με τον ίδιο τον «Καρλίτος» να φιλά το χορτάρι του θρυλικού γηπέδου.
Η Μπόκα Τζούνιορς, κόντρα σε όλα τα προγνωστικά, αναδείχθηκε τα ξημερώματα της Κυριακής 8 Μαρτίου 2020 πρωταθλήτρια Αργεντινής για 34η φορά στην ιστορία της.
Ο Τέβες είχε σκοράρει το νικητήριο 1-0 κόντρα στη Χιμνάσια, την ώρα που η πρωτοπόρος (και πολυνίκης, με 36 τίτλους) Ρίβερ Πλέιτ «γκέλαρε» κόντρα στην Ατλέτικο Τουκουμάν.
Ο κόουτς Ρούσο δεν ήθελε να τον λένε πρωτεργάτη του θριάμβου, καθώς είχε επιστρέψει στον πάγκο της Μπόκα για τα επτά τελευταία ματς πρωταθλήματος.
Άλλωστε, ο ίδιος, είχε «νικήσει» νωρίτερα σε έναν άλλον, διαφορετικό και πιο δύσκολο «αγώνα»…
Μιγκέλ Άνχελ Ρούσο / Photo by: copalibertadores.com.
Ο Βρετανός πρωθυπουργός, Ουίνστον Τσόρτσιλ, είχε πει κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ότι «αισθανόμουν πως περπατούσα με τη μοίρα μου και ότι όλη η ζωή μου ήταν προετοιμασία για αυτή την ώρα, για αυτή τη δοκιμασία…
»Ήξερα πώς πρέπει να το αντιμετωπίσω. Και, το κυριότερο, ήμουν βέβαιος ότι δεν θα αποτύχω».
Αν και δυναμικός από τη φύση του σαν άνθρωπος και ποδοσφαιριστής, ο Μιγκέλ Άνχελ Ρούσο δεν το ανέλυσε τόσο πολύ όταν, το 2017, κλήθηκε να περάσει τη δυσκολότερη δοκιμασία της ζωής του.
Γνώριζε, απλώς, δεν μετρούσε η φιλοσοφία, αλλά οι πράξεις, η αντίδραση.
Μερικές δυσκολίες στην ούρηση, τον οδήγησαν το 2017 στον γιατρό.
Τα μαντάτα δεν ήταν ευχάριστα. Καρκίνος του προστάτη…
«Το μόνο που ήθελα, όταν μου το είπε ο γιατρός, είναι να ξέρω πώς θα είμαι την επόμενη μέρα. Μόνο αυτό. Τίποτα λιγότερο και τίποτε περισσότερο».
Αυτό εκμυστηρεύτηκε σε συνέντευξη Τύπου λίγο καιρό αργότερα, όταν ανακοίνωσε το πρόβλημά του.
Την εποχή της διάγνωσης, ήταν προπονητής στη Μιγιονάριος της Κολομβίας.
Αποφάσισε να «πολεμήσει» την ασθένεια με θάρρος. Δεν σκέφτηκε ούτε μία στιγμή να τα παρατήσει, να κλειστεί στον εαυτό του.
Γι’ αυτό δεν αποχώρησε από τους πάγκους.
Μία μικρή υποτροπή και ένα πρόβλημα με ένα βακτήριο στον οργανισμό του ήταν μεν πισωγύρισμα, ωστόσο παρέμεινε «μαχητής».
Μιλώντας στην εκπομπή «The Coaches’ Voice», παραδέχθηκε ότι «στο άκουσμα της διάγνωσης θύμωσα…
»Ήμουν για λίγο σε άσχημη κατάσταση. Όμως βίωσα πολλή αγάπη και από τους ανθρώπους γύρω μου και από κάθε ομάδα στην οποία εργάστηκα».
Στα τέλη Ιανουαρίου 2018, με δάκρυα στα μάτια και τρεμάμενη φωνή, εξηγούσε ότι «ο καρκίνος γιατρεύεται με αγάπη, τίποτα άλλο». Είχε «νικήσει»!
Δεν σταματούσε να ευχαριστεί «τη Μιγιονάριος, τη διοίκηση και τους παίκτες της.
»Είμαι ευγνώμων στον ογκολόγο μου και σε κάθε γιατρό που με φρόντισε με αγάπη».
Όταν τον ρωτούσαν για τη μάχη του, η απόκρισή του ήταν «κάποιος που δεν το έχει περάσει, δεν θα καταλάβει εύκολα τι σημαίνει να ακούς τη λέξη “καρκίνος”…
»Μπορεί να σκεφτείς ότι γκρεμίζεται ο κόσμος σου και ότι χάνεις το έδαφος κάτω από τα πόδια σου.
»Μαθαίνεις να κοιμάσαι και να ξυπνάς με το φόβο και την πιθανότητα ότι αυτή είναι η τελευταία μέρα σου. Απορείς και αγχώνεσαι αν θα καταφέρεις να δεις την οικογένειά σου και το επόμενο πρωί».
Ο Ρούσο, όμως, ξεκαθάρισε ότι έμαθε από νωρίς το μάθημά του.
«Κάποια στιγμή, καλύτερα αυτό να γίνει άμεσα, συνειδητοποιείς ότι δεν πρέπει να λυγίσεις, δεν γίνεται να τα παρατήσεις.
»Δεν το κάνεις μόνο για τον εαυτό σου. Το κάνεις και για όσους γύρω σου παλεύουν μαζί σου. Αν πέσεις, πρέπει να σηκωθείς».
Παρόλα αυτά, επιμένει ότι «ποτέ δεν θεώρησα τον εαυτό μου “ήρωα”. Εκεί έξω υπάρχουν πολλοί οι οποίοι δεν είναι επώνυμοι σαν εμένα και μπορεί να βιώνουν κάτι ακόμη δυσκολότερο.
»Το μάθημα που μας δίνουν είναι πως συνεχίζουν και δεν το βάζουν κάτω».
Ο καρκίνος δεν έμελλε να είναι το πεπρωμένο του Μιγκέλ Άνχελ Ρούσο.
Η Μπόκα Τζούνιορς, από την άλλη, ήταν.
Για τον παλαίμαχο διεθνή αμυντικό μέσο που πέρασε όλη την ποδοσφαιρική καριέρα του στην Εστουδιάντες ντε Λα Πλάτα (1975-1988), οι προορισμοί έμοιαζαν πάντα σημαδιακοί.
Γεννήθηκε στις 9 Απριλίου 1956 στο Μπουένος Άιρες και έμαθε ποδόσφαιρο στη γειτονιά Αλσίνα.
Αν και εκ των κορυφαίων στην ιστορία της ομάδας του (τρίτος σε συμμετοχές, με 418) και πρωταγωνιστής στους τίτλους του 1982 και 1983, κλήθηκε στην Εθνική Αργεντινής μόλις 17 φορές.
Λίγο πριν από το -όπως εξελίχθηκε- θριαμβευτικό Μουντιάλ του 1986 στο Μεξικό, ο κόουτς Κάρλος Μπιλάρδο τον κάλεσε στην προετοιμασία, όμως ο Ρούσο τραυματίστηκε και έχασε τη διοργάνωση…
Το 1989 άρχισε την προπονητική καριέρα του, από τη Λανούς, την οποία, όπως και την αγαπημένη του Εστουδιάντες στη συνέχεια, βοήθησε στην άνοδο στην πρώτη κατηγορία.
Ξενιτεύτηκε σε Χιλή, Μεξικό και Ισπανία (Σαλαμάνκα), πριν επιστρέψει στην Αργεντινή και κατακτήσει τον παρθενικό τίτλο του σαν προπονητής, το 2005 με τη Βελέζ Σάρσφιλντ.
Το 2007 βρέθηκε για πρώτη φορά στη Μπόκα Τζούνιορς και την οδήγησε στον θρίαμβο στο Κόπα Λιμπερταδόρες, με σταρ τον Χουάν Ρομάν Ρικέλμε.
Ωστόσο, απομακρύνθηκε έπειτα από μερικούς μήνες.
Εργάστηκε σε άλλες πέντε ομάδες της χώρας (Σαν Λορένζο, Ροζάριο Σεντράλ, Ρασίνγκ, Βελέζ) πριν επιλέξει και πάλι το εξωτερικό, σε Κολομβία, Περού, Παραγουάη.
Με τον παλαίμαχο σταρ και νυν αντιπρόεδρο της Μπόκα Τζούνιορς, Χουάν Ρομάν Ρικέλμε (αριστερά), στην πρώτη θητεία του στον σύλλογο, το 2007.
Το πεπρωμένο του, όμως, ήταν πάλι, έστω και για λίγο, η Μπόκα.
Άλλωστε, οι συμβολισμοί δεν κρίνονται, δεν καθορίζονται και δεν αξιολογούνται από τον χρόνο, αλλά από το περιεχόμενο, από την ουσία.
Στις 31 Δεκεμβρίου 2019, ο νέος πρόεδρος της Μπόκα, Χόρχε Αμόρ Αμεάλ άκουσε τον αντιπρόεδρο πια, Χουάν Ρομάν Ρικέλμε, και απολύοντας έπειτα από 11 μήνες τον Γκουστάβο Αλφάρο, προσέλαβε τον 64χρονο Ρούσο.
«Πάντα κάτι μέσα μου έλεγε ότι θα επιστρέψω εδώ», τόνισε στην επίσημη παρουσίασή του. «Ο θεός μόνο ξέρει το πού και πότε, όμως αυτή η πρόκληση με βρίσκει σε καλή κατάσταση».
Το επόμενο όνειρό του είναι ένα ακόμη Κόπα Λιμπερταδόρες, το οποίο η Μπόκα έχασε το 2018 από τη μισητή Ρίβερ Πλέιτ και έχει να κατακτήσει από το 2007, όταν το κέρδισε για έκτη φορά.
Μονάχα που ο Ρούσο δεν πρόκειται να προτρέξει. Δεν πρόκειται να βιαστεί.
Όχι απλώς διότι γνωρίζει ότι υπάρχουν σημαντικότεροι αγώνες στη ζωή.
Αλλά και διότι το πεπρωμένο του τον συνδέει και με μία άλλη ατάκα του Ουίνστον Τσόρτσιλ, ο οποίος επέμενε ότι «είναι λάθος να κοιτάς πολύ μακριά…
»Μόνο ένας κρίκος τη φορά, στην “αλυσίδα” του πεπρωμένου, είναι εύκολος στη διαχείριση».
Ο Μιγκέλ Άνχελ Ρούσο απολαμβάνει κάθε μέρα, κάθε βήμα, κάθε «κρίκο». Γιατί η «αλυσίδα» είναι, πλέον, στα δικά του χέρια.
Photo by: tn.com.ar.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
Ο καρκίνος δεν έσβησε τη μόνιμη «φλόγα» στο στήθος της Τιάνα Μανγκακάχια
Η ιστορία επιβίωσης της οικογένειας Τζόουνς
Χερμάν Μπούργος: «Οργισμένο είδωλο» και το… «ηρεμιστικό» του Ντιέγκο Σιμεόνε
Ο Άντι Κόουλ λάτρευε τη -μισητή, πια- μοναξιά του / Τόνι Χάρις: Ζωή με τραύματα, αλλά χωρίς υποθέσεις
Τζρου και Λόρεν Χόλιντεϊ «παίζουν» σε έναν συνεχή «αγώνα» με αναποδιές, αλλά και συνεισφορά
Ο Λανς Άρμστρονγκ δείχνει οργισμένος, αλλά όχι μετανιωμένος…