Στην Αγγλία το να παρακολουθείς ποδόσφαιρο τις ημέρες των γιορτών είναι το ίδιο παραδοσιακό με τις ευχές.
Σε προσωπικό επίπεδο, ήμουνα πολύ τυχερός, γιατί, πολύ γρήγορα γυρνώντας πίσω, την πρώτη χρονιά που δούλευα επαγγελματικά, στο μακρινό 1979, μετά από μια πρόσκληση φίλων βρέθηκα στην Αγγλία και έζησα για πρώτη φορά από κοντά τη μυσταγωγία και την ατμόσφαιρα της «Boxing Day». Της αγωνιστικής δηλαδή που παραδοσιακά διεξάγεται τη δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων, στις 26 Δεκεμβρίου.
Άλλωστε, το ποδόσφαιρο στην Αγγλία είναι κάτι παραπάνω από ένα παιχνίδι.
Το «πάμε γήπεδο» για τον μέσο Άγγλο φίλαθλο είναι μια ιεροτελεστία, μια συνήθεια που αρχίζει από την ετοιμασία στο σπίτι, συνεχίζεται στις pubs γύρω από τα γήπεδα και κορυφώνεται στις εξέδρες των γηπέδων, όχι μόνο της Premier League αλλά και όλων των υπόλοιπων κατηγοριών.
Πόσο μάλλον στη διάρκεια των Χριστουγέννων, με τον κόσμο να είναι έτσι κι αλλιώς έξω για να ψωνίσει και να διασκεδάσει. Συνήθως βέβαια ο καιρός στο Νησί πάντα τέτοιες μέρες δεν είναι ο ιδανικός. Το κρύο είναι τσουχτερό, μπορεί να έχει χιονίσει κιόλας, αλλά αυτό ελάχιστα πτοεί τους Άγγλους.
Αυτές τις μέρες στα γήπεδα όλης της χώρας θα δείτε μικρούς και μεγάλους, παρέες και ζευγάρια, ανθρώπους κάθε ηλικίας κι από όλα τα κοινωνικά στρώματα να τηρούν ευλαβικά την παράδοση. Να πηγαίνουν δηλαδή στο γήπεδο για να δουν την αγαπημένη τους ομάδα.
Ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος στο Old Trafford, το Anfield και το Stamford Bridge / Photos by: Προσωπικό αρχείο Χρήστου Σωτηρακόπουλου.
Όλα αυτά λοιπόν, τον συνδυασμό της μαγείας ενός ποδοσφαιρικού αγώνα με τη μαγεία των Χριστουγέννων, τα έζησα για πρώτη φορά από κοντά στις 26 Δεκεμβρίου 1979. Βρέθηκα στο Anfield, όπου η Λίβερπουλ του Μπομπ Πέισλι, με Κλέμενς, Νταλγκλίς και αρχηγό τον Φιλ Τόμσον, υποδέχθηκε τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ , η οποία είχε στον πάγκο της τον Ντέιβ Σέξτον και στη βασική ενδεκάδα παίκτες όπως ο Ρέι Γουίλκινς, ο Φρανκ Στέιπλετον και ο ξανθομάλλης γκολκίπερ, Γκάρι Μπέιλι.
Και οι δύο ομάδες διεκδίκησαν τον τίτλο μέχρι το τέλος εκείνη τη χρονιά, τον κατέκτησε τελικά η Λίβερπουλ με μόλις δύο βαθμούς διαφορά στο τέλος, 60 έναντι 58.
Το μεταξύ τους ματς λοιπόν ήταν ένα κλασικό ντέρμπι, ωστόσο η ατμόσφαιρα ήταν μοναδική και χωρίς παρατράγουδα, αν και τότε ο χουλιγκανισμός ήταν στα φόρτε του.
Ήταν ένα παιχνίδι που θεωρώ πως η Λίβερπουλ έβαλε τις βάσεις για τον τίτλο εκείνης της χρονιάς, καθώς κέρδισε με 2-0, με τα γκολ του Άλαν Χάνσεν και του Ντέιβιντ Τζόνσον από πάσα του Σούνες.
Το 1982 είδα τη Λίβερπουλ πάλι να παίζει με τη Μάντσεστερ Σίτι και να κερδίζει 5-2, με χατ τρικ του -σημερινού Σερ πλέον- Κένι Νταλγκλίς. Αυτό παραμένει και το τελευταίο ματς μεταξύ των δύο ομάδων που ένας παίκτης σκοράρει τρεις φορές.
Δύο χρόνια αργότερα, το 1985, δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων ήμουν πάλι στο Λίβερπουλ, αλλά αυτή τη φορά στο Goodison Park, το γήπεδο της άλλης ομάδας της πόλης, της Έβερτον.
Αλήθεια, πόσοι θυμούνται ότι τη δεκαετία του ’80 η Έβερτον, υπό τις οδηγίες του θρυλικού Χάουαρντ Κένταλ, κατέκτησε δύο φορές τον τίτλο, μια το 1984-1985 και μια το 1986-1987;
Ήταν τρία συνεχόμενα χρόνια εκ των οποίων τα δύο ήταν πρώτη η Έβερτον και δεύτερη η Λίβερπουλ, ενώ την ενδιάμεση σεζόν τερμάτισαν ανάποδα, Πρωταθλήτρια η Λίβερπουλ και δεύτερη η Έβερτον!
Σ’ αυτή την ενδιάμεση σεζόν λοιπόν είδα την κάτοχο του τίτλου, Έβερτον, να υποδέχεται τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και να την κερδίζει 3-1, με δύο γκολ του σούπερ σκόρερ, Γκάρι Λίνεκερ, και ένα του Σαρπ.
Ήταν μια σεζόν συναρπαστική στην εξέλιξή της. Έβερτον και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ήταν στις δύο πρώτες θέσεις για μεγάλο διάστημα, ωστόσο η Λίβερπουλ, από την τέταρτη θέση που βρισκόταν τα Χριστούγεννα, με εκπληκτικό ντεμαράζ στο τέλος κατέκτησε τον τίτλο!
Ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος στο Goodison Park / Photo by: Προσωπικό αρχείο Χρήστου Σωτηρακόπουλου.
Ερχόμαστε στην εποχή της Premier League και δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων του 1993 παρακολουθώ στο Old Trafford την αναμέτρηση της ομάδας του -μετέπειτα Σερ- Άλεξ Φέργκιουσον με την ανερχόμενη Μπλάκμπερν, η οποία στον πάγκο της έχει προπονητή τον Κένι Νταλγκλίς.
Οι φιλοξενούμενοι της Ρόβερς προηγήθηκαν, αλλά τους ισοφάρισε στο προτελευταίο λεπτό του ματς o Ινς, για το τελικό 1-1.
Στο τέλος της σεζόν η Γιουνάιτεντ ήταν Πρωταθλήτρια και η Μπλάκμπερν στη δεύτερη θέση, όμως την επόμενη χρονιά η άνοδος και η βελτίωση της Μπλάκμπερν συνεχίστηκαν, με αποτέλεσμα να στεφθεί δίκαια Πρωταθλήτρια, ξανά μετά από 78 ολόκληρα χρόνια!
Την «Boxing Day» του 1994 πήγα στο Maine Road, την παλιά έδρα της Μάντσεστερ Σίτι, και είδα τη Μπλάκμπερν να κερδίζει 3-1, πετυχαίνοντας την όγδοη νίκη της σε εννιά ματς και ξεφεύγοντας στη βαθμολογία στον δρόμο για την κατάκτηση του τίτλου.
Στις 26 Δεκεμβρίου 1996 η Λίβερπουλ με προπονητή τον Ρόι Έβανς ήταν στις πρώτες θέσεις του πίνακα τέτοιες μέρες και υποδεχόταν στο Anfield τη Λέστερ του Μάρτιν Ο’Νιλ.
Οι «Αλεπούδες», παρότι βρίσκονταν αρκετά πιο κάτω βαθμολογικά, άντεξαν την πίεση της Λίβερπουλ, η οποία έχασε πολλές κλασικές ευκαιρίες, και τελικά κράτησαν τους γηπεδούχους στο 1-1, ισοφαρίζοντας με γκολ του Κόλιμορ.
Η Λίβερπουλ, λίγες αγωνιστικές αργότερα, έπεσε από την κορυφή και τελικά Πρωταθλήτρια αναδείχθηκε η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ενώ τρεις ομάδες, Νιούκασλ, Άρσεναλ και Λίβερπουλ, τερμάτισαν μαζί στη δεύτερη θέση με 68 βαθμούς!
Το 1997 στο Anfield είδα τη Λίβερπουλ να επικρατεί με 3-1 της Λιντς, χάρη σε δύο γκολ του Φάουλερ και ένα του Όουεν. Ο πρώτος ήταν 22 χρόνων, ο δεύτερος μόλις στα 18 του!
Το μοναδικό γκολ της Λιντς είχε πετύχει ο Άλφι Χάαλαντ. Ναι, ο πατέρας του Έρλινγκ, ο οποίος έκανε σπουδαία καριέρα σε αγγλικές ομάδες, όπως η Νότιγχαμ, η Λιντς και τελευταίος σταθμός η Σίτι, ομάδα στην οποία αργότερα θα διέπρεπε ο γιος του!
Δεκέμβριος 2003: Πατρίκ Βιεϊρά εναντίον Πολ Ινς σε Χριστουγεννιάτικη αναμέτρηση Άρσεναλ – Γουλβς / Photo by: Eurokinissi (Action Images).
Τη σεζόν 2003-2004 η Άρσεναλ έγραψε ιστορία, καθώς κατέκτησε αήττητη το Πρωτάθλημα με 26 νίκες, 12 ισοπαλίες και σύνολο 90 βαθμούς! Είχα την τύχη να δω από κοντά σε μεγάλα κέφια την ομάδα-μοντέλο του Αρσέν Βενγκέρ, με Βιεϊρά, Πιρές, Μπέργκαμπ, Ζιλμπέρτο Σίλβα και φυσικά τον Τιερί Ανρί.
Στη «Boxing Day» ο Γάλλος στράικερ, ο οποίος αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ στη σεζόν με 30 γκολ, πέτυχε δύο από αυτά στη νίκη με 3-0 επί της Γουλβς, στην τότε έδρα της ομάδας, το Highbury, ένα από τα θρυλικά γήπεδα της Αγγλίας, το οποίο δεν υπάρχει πια!
Θα προσπεράσω αρκετές σεζόν και θα έρθω στο 2019. Είναι και πάλι 26 Δεκεμβρίου και η Λίβερπουλ παίζει στο Λέστερ με την τοπική ομάδα.
Με… φορά από την κατάκτηση του Παγκόσμιου Κυπέλλου συλλόγων στο Κατάρ πριν από λίγες μέρες, βάζει τέσσερα γκολ στην ομάδα του Κλοντ Πιελ, η οποία είναι τότε δεύτερη στη βαθμολογία.
Η Λέστερ τελικά τερμάτισε στην πέμπτη θέση, λίγες εβδομάδες μετά ο Γάλλος προπονητής αποχωρεί και αρχίζει η εποχή Μπρένταν Ρότζερς για τις «Αλεπούδες». Όσο για την αρμάδα του Κλοπ, αυτή κατακτά με άνεση το Πρωτάθλημα, με 18 βαθμούς διαφορά από τη δεύτερη Μάντσεστερ Σίτι.
Τη σεζόν 2023-2024 είχαμε για πρώτη φορά από το 1995 παιχνίδι και την παραμονή Χριστουγέννων, Γουλβς εναντίον Τσέλσι, με νικητές τους «Λύκους» με 2-1, ενώ το 2024-2025 η αγωνιστική δράση σταμάτησε στις 22 Δεκεμβρίου, έχοντας κανονικά αγώνες τη «Boxing Day», όπως για παράδειγμα τη λονδρέζικη αναμέτρηση, Τσέλσι-Φούλαμ.
Οι δύο ομάδες εδρεύουν στην ίδια γειτονιά, το Stamford Bridge από το Craven Cottage απέχουν λιγότερο από 5 χλμ και είναι μια κόντρα με μεγάλο πάθος για τους οπαδούς!
Έχοντας λοιπόν βρεθεί συνολικά περισσότερες από 25 φορές σε κάποιο γήπεδο της Αγγλίας για αγώνα τη δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων και τουλάχιστον άλλες δέκα στο στούντιο για περιγραφή, το μόνο που έχω να πω είναι ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο ξεχωριστό στον ποδοσφαιρικό πλανήτη από την «Boxing Day»!
Γιατί στην Αγγλία μπάλα και γιορτές πάνε χέρι-χέρι παραδοσιακά, πολλές δεκαετίες τώρα…
Ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος στο γιορτινό Λονδίνο / Photo by: Προσωπικό αρχείο Χρήστου Σωτηρακόπουλου.
Ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος είναι δημοσιογράφος.
CHECK IT OUT: Δημήτρης Κωνσταντόπουλος: Χριστούγεννα στο Νησί
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Βάσω Μώραλη: Οι «ηρωικές» εποχές των μεταδόσεων ποδοσφαίρου
Βασίλης Σκουντής: Να ‘τανε, λέει, το ΄87! / Μαμά, μαμά, είδα τον Γκάλη στο Παπαστράτειο!
Αλέξης Σπυρόπουλος: Το ποδόσφαιρο ως ιστορία τέχνης και πάθους / Γιάννης Διακογιάννης, «η φωνή»
Χειμωνάς – Zastro – Καρπετόπουλος: Η σημασία του να είσαι ο Νίκος Αναστόπουλος
Νίκος Παπαδογιάννης: Η τραγωδία του Μπόμπαν / Πίσσα και πούπουλα στη Γάνδη
Παναγιώτης Περπερίδης: Καλέ μου άνθρωπε, ξέρεις από πόλο;