Δεν μεγάλωσε «χωμένος» μέσα στα βιβλία. Προτιμούσε να «χάνεται» μέσα τους, αλλά αυτά να είναι «συμπαίκτες» του και όχι ανεπιθύμητοι φίλοι.
Η εικόνα, συνηθισμένη, στα σχολεία όπου φοίτησε.
Ένας μεγαλόσωμος και καλογυμνασμένος νεαρός 188 εκατοστών και 98 κιλών να τρέχει πάνω – κάτω στο προαύλιο ή τα γήπεδα των πανεπιστημίων.
Ένας φαινομενικά απρόσιτος τύπος -μόνο, όμως, όταν καταπιανόταν με μαθήματα ή προπόνηση- που από τα ξημερώματα φρόντιζε να εκπληρώνει κάθε υποχρέωση του «φορτωμένου» προγράμματός του.
Φορτωμένα ήταν συνήθως και τα χέρια του, με δεκάδες βιβλία.
Ανάμεσα σε αυτά, πάντως, πάντα και το playbook, το τετράδιο με τις σημειώσεις και τα συστήματα των ομάδων του αμερικανικού φούτμπολ στις οποίες αγωνίστηκε κατά καιρούς.
Ο Μάιρον Ρολ έμαθε να πετυχαίνει σε καθετί που κάνει, σε όλη τη ζωή του.
Στο πανεπιστήμιο Φλόριντα Στέιτ ήταν ανάμεσα στους κορυφαίους αμυντικούς των Η.Π.Α. και είχε συμπεριληφθεί στην τρίτη καλύτερη All-American ομάδα της χώρας.
Παράλληλα, έπαιζε σαξόφωνο και τραγουδούσε σε σχολικές παραστάσεις. Ήταν επικεφαλής της σχολικής εφημερίδας του γυμνασίου του και χρειάστηκε λιγότερο από τρία χρόνια για να αποφοιτήσει από το Φλόριντα Στέιτ με πτυχίο στην Ιατρική Ανθρωπολογία, με υψηλό μάλιστα βαθμό.
Ωστόσο, δεν ήταν ο πιο δημοφιλής στο κολέγιο. Δεν είχε την «ταμπέλα» του σταρ. Χρησιμοποιούσε επειδή το ήθελε και το πίστευε το «σας παρακαλώ» και το «σας ευχαριστώ».
Όπως έλεγαν οι φίλοι, οι συμμαθητές του, «δεν έτρωγε απλώς λαχανικά επειδή τον υποχρέωναν. Του άρεσαν, κιόλας»!
Ο Μάιρον Ρολ. στο πανεπιστήμιό του / Photo by: sbnation.com.
Ο Μάιρον Ρολ δεν υπήρξε ο τυπικός «αθλητής-μαθητής» στο NCAA.
Είχε καταφέρει να αντιστρέψει τους όρους και να είναι πρώτα φοιτητής και μετά παίκτης φούτμπολ.
Αν και πέμπτος γιος της οικογένειας του υπαλλήλου τράπεζας Ουίτνι και της επιφορτισμένης με τα οικιακά Μπέβερλι Ρολ, δεν του έλειψε η προσοχή.
Κάθε παιδί ήταν ξεχωριστό για τη φαμίλια από τις Μπαχάμες, που μετακόμισε στο Γκάλογουεϊ του Νιου Τζέρσεϊ, το 1986. Ο Μάιρον είχε γεννηθεί στο Χιούστον, όπου η μητέρα του μετακόμισε τεσσάρων μηνών έγκυος, διότι επιθυμούσε το πέμπτο παιδί της να αποκτήσει αυτόματα την αμερικανική υπηκοότητα.
Αποδείχθηκε ότι η ζωή του μωρού που είδε το πρώτο φως στις 30 Οκτωβρίου 1986 στο Τέξας, θα μετουσίωνε το περίφημο «αμερικανικό όνειρο».
Το όνειρό του, όμως, δεν ήταν να αποκτήσει μία Bentley, σε αντίθεση με το ταπεινό Ford με το οποίο τον μετακινούσε σε μαθήματα και προπονήσεις ο πατέρας του, ενώ οι γονείς συμπαικτών και συμμαθητών οδηγούσαν ακριβότερα και γρηγορότερα αυτοκίνητα.
Ο νεαρός είχε πολλά αμερικανικά όνειρα, δίχως πηχυαίους τίτλους να συνοδεύουν κάθε πρόοδό του. Το φούτμπολ ήταν το αρχικό πάθος του, όχι όμως και το πεπρωμένο, η ζωή του.
Στην πέμπτη τάξη του γυμνασίου, έπεσε στα χέρια του το βιβλίο «Gifted Hands» του Δρος Μπεν Κάρσον και ο έφηβος Μάιρον λάτρεψε την ιατρική.
Στο «γεμάτο» και πολλών σελίδων βιογραφικό του θα διαβάσει κάποιος το «παλαίμαχος παίκτης φούτμπολ».
Κυρίως, όμως, θα μάθει πως εκείνο το βιβλίο τον καθοδήγησε και, πλέον, ο Δρ. Ρολ είναι νευροχειρουργός στο Γενικό Νοσοκομείο της Μασαχουσέτης, στη Βοστόνη, και στην «πρώτη γραμμή» στη μάχη κατά του κορονοϊού.
Ο 33χρονος πρώην αθλητής των Τένεσι Τάιτανς και Πίτσμπεργκ Στίλερς παραχώρησε συνέντευξη στο ραδιόφωνο του ESPN και εξήγησε ότι «περπατώντας στα επείγοντα βλέπεις παντού ανθρώπους με αναπνευστικές δυσκολίες.
»Ο αριθμός αυξάνεται και ο όροφος της νευροχειρουργικής έχει μετατραπεί σε χώρο γεμάτο με ασθενείς του ιού Covid-19».
Ο Ρολ παραδέχεται ότι «αυτό που αντικρίζουμε είναι, σαφώς, τρομακτικό».
Οι θάνατοι λόγω του ιού coronavirus στη Μασαχουσέτη έχουν ξεπεράσει τους 50, τα κρούσματα είναι κοντά στις 6.000 άτομα και από τις 42.800 ανθρώπους που υποβλήθηκαν στο τεστ για τον κορονοϊό, οι 450 νοσηλεύονται.
Η πολιτεία της Μασαχουσέτης έχει δημιουργήσει έναν διαδκτυακό τόπο όπου εταιρίες ή πολίτες μπορούν να δωρίσουν χρήματα ή προστατευτικές μάσκες, γυαλιά, απολυμαντικά, προστατευτικά εσώρουχα ή γάντια.
Ο Μάιρον Ρολ συχνά προχωρά σε αναρτήσεις στον λογαριασμό του στην ιστοσελίδα Instagram σχετικά με ό,τι νεότερο υπάρχει από το νοσοκομείο.
Δεν πτοείται από 24ωρες βάρδιες με τη μάσκα στο πρόσωπό του και επισήμανε στο ESPN ότι «το φούτμπολ δεν με άφησε ποτέ, παρά τα όσα λένε.
»Ακόμη ξυπνάω το πρωί και σκέφτομαι ότι μία επέμβαση είναι σαν έναν αγώνα. Είναι “παράσταση”, στην οποία πρέπει να πετύχεις.
»Πρέπει να κάνω ό,τι έχω να κάνω, γιατί οι άνθρωποι στηρίζονται πάνω μας. Το κίνητρο της βοήθειας προς τους άρρωστους είναι αυτό που ακόμη με οδηγεί, κάθε μέρα».
Η προσφορά, όμως, δεν είναι για τον Μάιρον Ρολ «επάγγελμα». Δεν είναι αγγαρεία, υποχρέωση.
Είναι φιλοσοφία, τρόπος ζωής και, κυρίως, κάτι που δεν είναι «λεζάντα» της εκάστοτε ασχολίας του.
Στα σχολικά χρόνια του, ενώ οι συμμαθητές του ξενυχτούσαν στα πάρτι και γνώριζαν κοπέλες, εκείνος κοιμόταν νωρίς για να σηκωθεί νωρίς, για προπόνηση.
Δεν είχε παράπονο. Κάθε πρωί ξυπνούσε με χαμόγελο, με κίνητρο, ξέροντας πως ό,τι κι αν κάνει το κάνει με όρεξη, δίχως κανένας να τον πιέσει.
Όταν η ιατρική κυριάρχησε στο μυαλό του, δεν το «έριξε» απλώς στη μελέτη.
Στο πανεπιστήμιο, σε συνεργασία με το υπουργείο εσωτερικών των Η.Π.Α., συμμετείχε στην εκπόνηση ενός προγράμματος κατά της παιδικής παχυσαρκίας. Συγκέντρωνε χρήματα για τα τοπικά νοσοκομεία της Φλόριντα και κάθε δραστηριότητά του δεν «ξέκλεβε» χρόνο από τις υπόλοιπες.
Τα τέσσερα μεγαλύτερα αδέρφια του, Μάρτσαντ, Μάρβις, Μόρντεκαϊ, ΜακΚίνλεϊ απορούσαν για την αστείρευτη ενέργειά και την τακτικότητά του.
Παράλληλα με την εξωσχολική ατζέντα του, ήταν επιμελής μαθητής και στο γυμνάσιο, εκτός από φούτμπολ, έπαιζε και μπάσκετμπολ και δοκίμασε και διάφορα αγωνίσματα του στίβου!
Το προφίλ που παρουσιαζόταν προς τα έξω θα αρκούσε σε έναν υποψήφιο… πολιτικό.
Όμως ο Ρολ δεν είχε τέτοιες βλέψεις. Στο τέλος της ακαδημαϊκής σεζόν 2007-2008 έμαθε το πιο ευχάριστο νέο της μαθητικής πορείας του.
Με τη φανέλα του πανεπιστήμιου Φλόριντα Στέιτ / Photo by: usatoday.com.
Το όνομά του συμπεριλήφθηκε σε εκείνα των 32 φιναλίστ για την περίφημη υποτροφία Rhodes Scholarship, που προσφέρει μεταπτυχιακές σπουδές στο φημισμένο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, στην Αγγλία.
Η συνέντευξη που θα καθόριζε σε μεγάλο βαθμό αν θα λάβει την υποτροφία, είχε προγραμματιστεί την ίδια ώρα με έναν αγώνα του Φλόριντα Στέιτ με το Μέριλαντ.
Το NCAA επέτρεψε στο Ρολ να ταξιδέψει με πτήση τσάρτερ στο Μπίρμινγχαμ της Αλαμπάμα, για τη συνέντευξή του.
Τρεις ώρες πριν από την έναρξη του ματς, ο Μάιρον Ρολ ενημερώθηκε ότι θα λάβει την υποτροφία! Είχε γίνει ο τέταρτος μαθητής του FSU και μόλις δεύτερος αθλητής στον οποίο απονεμήθηκε η Rhodes Scholarship.
Στις 12 Ιανουαρίου 2009, ανακοίνωσε επισήμως ότι το ακαδημαϊκό έτος 2009-2010 θα σπουδάσει στην Οξφόρδη, ώστε να πάρει το master του και το 2010 θα δηλώσει συμμετοχή στο ντραφτ του NFL.
Πίστευε ακόμη, πριν αφοσιωθεί στην ιατρική, ότι όλα μπορούν να συνδυαστούν.
Ο ίδιος ανταποκρινόταν στις απαιτήσεις και το επιβεβαίωνε.
Η αθλητική κοινότητα στην οποία επέλεγε να προσχωρήσει, από την άλλη, έδειχνε δύσπιστη, ήταν διστακτική και επέμενε στο δόγμα «τα σπορ (πρέπει να) είναι η ζωή του αθλητή»…
Ποζάροντας πλάι στην κολεγιακή φανέλα του, φορώντας τη “φανέλα” του νευροχειρουργού / Photo by: si.com.
Ο Ρολ άλλαξε τόπο, όχι όμως και συνήθειες.
Ο Αμερικανός σηκωνόταν κάθε πρωί στις 5:30 για να ξεκινήσει τρέξιμο, προκειμένου να μην χάσει τη φόρμα του ενόψει του ντραφτ.
Στη συνέχεια έβαζε τους τόμους με τις εγκυκλοπαίδειες στην πλάτη και τα χέρια και έτρεχε από το ένα εργαστήριο στο άλλο και από τη μία διάλεξη στην επόμενη. Χωρίς παράπονα, χωρίς γκρίνια ή αναζήτηση δικαιολογίας.
Δίχως να χάνει ενέργεια και διάθεση, γνώριζε ότι το NFL μπορεί να περιμένει.
Τα σκαλοπάτια τα οποία πατούσε κάθε μέρα στην Οξφόρδη τα είχαν περπατήσει επτά Βρετανοί πρωθυπουργοί. Τα έτρεχε ο Άγγλος επιστήμονας και μηχανικός, Τιμ Μπέρνερς-Λι, εφευρέτης του World Wide Web (πιο γνωστού ως «www.»).
Τα είχε περάσει ο άλλοτε πρόεδρος των Η.Π.Α., Μπιλ Κλίντον και λιγοστοί άλλοι από την Αμερική. Όπως ο ηθοποιός και τραγουδιστής Κρις Κριστόφερσον, και ο παλαίμαχος σέντερ και δις πρωταθλητής ΝΒΑ (1970, 1973) με τους Νικς, Μπιλ Μπράντλεϊ (ο οποίος έγινε στη συνέχεια Γερουσιαστής), επίσης υπότροφοι της Rhodes Scholarship.
Ο Μάιρον είχε ανεβάσει ιδιαιτέρως τον πήχη των προσδοκιών. Όχι των δικών του, αλλά των άλλων.
Αυτό παραδέχθηκε σε συνέντευξή του στο δίκτυο ESPN όταν φοιτούσε στην Αγγλία, εξηγώντας πως «στη ζωή μου δεν συνάντησα προσωπικά τραγικά γεγονότα, ώστε να κλονίσουν το “είναι” μου.
»Αυτό το οποίο έγινε ο μεγαλύτερος “εχθρός” και αντίπαλός μου ήταν η πίεση. Οι άνθρωποι που άρχισαν να με κοιτούν διαφορετικά.
»Άρχισαν να δημιουργούν οι ίδιοι νέες προσδοκίες για μένα και με καλούσαν να κάνω κάτι ακόμη, κάτι παραπάνω»…
Ο νεαρός φοιτητής, όμως, επέμενε ότι «το μεγαλύτερο κίνητρο για μένα είναι να μου πεις τι ΔΕΝ μπορώ να κάνω!».
Τονίζοντας ότι «έχω όρεξη για πολλά πράγματα και είμαι πολύ φιλόδοξος».
Όταν «τσέκαρε» και το «Rhodes Scholarship» στο σημειωματάριο με τους στόχους του, το μυαλό γύρισε άμεσα στις Η.Π.Α..
Όπως συνήθιζε στο πανεπιστήμιο να… μιλάει στον εαυτό του, κατά τη διάρκεια των αγώνων, αλλά και όταν είχε να αντιμετωπίσει μία προσωπική αποτυχία ή την επόμενη πρόκληση, έτσι και την άνοιξη του 2010 φώναξε από μέσα του: «Πάμε και για το ντραφτ».
Ήταν ίσως η πρώτη στιγμή της ζωής του στην οποία δεν έλεγχε ο ίδιος την επαγγελματική μοίρα του.
Η υποτροφία για την Οξφόρδη ήταν μεταξύ 32 εξαιρετικών μαθητών, με κοινωνικό προφίλ και προσφορά στην κοινότητα. Το ντραφτ ήταν υπόθεση απαιτητικών τζένεραλ μάνατζερ και προπονητών, συνήθως ζητώντας «κλισέ» αθλητικά προσόντα και, κυρίως, ήταν και θέμα εκατοντάδων νέων παικτών.
Η βραδιά του ντραφτ του NFL του 2010, όμως, όπως έγραψε η ιστοσελίδα «BleacherReport», ήταν «μία επιβεβαίωση της υποκρισίας του αμερικανικού φούτμπολ».
Η, κατά το δημοσίευμα, «περίεργη υπόθεση του Μάιρον Ρολ, για τον οποίο το NFL κατέστρεψε μία όμορφη ιστορία», είχε μία απρόσμενη εξέλιξη για τον απόφοιτο του Φλόριντα Στέιτ.
Ο Ρολ γνώριζε ότι παρά το ταλέντο και τις επιδόσεις του και στο γήπεδο, δεν ήταν σταρ.
Δεν περίμενε να ακούσει το όνομά του στις πρώτες επιλογές, αλλά δεν πίστευε ότι θα αναμένει ως το τελευταίο πικ του έκτου γύρου και το Νο207 του ντραφτ, από το Τένεσι…
Ο Μάιρον Ρολ, σε αγώνα προετοιμασίας των Τένεσι Τάιτανς / Photo by: sportsspectrum.com.
Οι Τένεσι Τάιτανς τον διάλεξαν και ειδικοί της Λίγκας και του αμερικανικού Τύπου προσπαθούσαν να εξηγήσουν πως οι ομάδες τον προσπέρασαν γιατί αμφισβήτησαν την αφοσίωσή του στο άθλημα.
Οι ομάδες δεν είχαν αμφισβητήσει την αφοσίωση του Τσαντ Τζόουνς του Λουιζιάνα Στέιτ, όταν εκείνος μοίραζε τον κολεγιακό χρόνο του παίζοντας και μπέιζμπολ.
Ή την προσήλωση του μετέπειτα σταρ Τιμ Τέμποου, ο οποίος τα καλοκαίρια συμμετείχε σε περιοδείες ιεραποστόλων.
Φαίνεται ότι η απόφαση του Ρολ να αποσυρθεί από την τελευταία αγωνιστική σεζόν του -ενώ ήταν ήδη πτυχιούχος του FSU- για το μεταπτυχιακό του στην Οξφόρδη «πλήγωσε» το αθλητικό προφίλ του.
Το «BleacherReport» τόνισε επίσης ότι με την αντιμετώπιση στον Μάιρον Ρολ δεν αναγνωρίστηκε ότι ένας νέος ρίσκαρε τα άμεσα πλούτη του NFL για να μορφωθεί.
Επίσης, ανέφερε ότι «το NCAA προφανώς λησμόνησε τις αρχές του, που κάνουν λόγο για ερασιτέχνες παίκτες και, κυρίως, για φοιτητές-παίκτες και όχι για αθλητές-μαθητές».
Το δημοσίευμα κατέληγε με την απορία «αν το NFL άξιζε τον Μάιρον Ρολ, αν και τον είχε ανάγκη.
»Όπως και να έχει, ο ίδιος ο Ρολ δεν έχει ανάγκη το NFL»…
Η απόρριψη ήταν ένα νέο συναίσθημα για τον Μάιρον Ρολ. Δεν τον ξένισε και δεν τον έκανε να μελαγχολήσει ή να χάσει το κίνητρό του.
Παρά την παρουσία του σε Τένεσι Τάιτανς και Πίτσμπεργκ Στίλερς, το 2013 αποχώρησε σε ηλικία μόλις 26 ετών, χωρίς να έχει αγωνιστεί σε κανένα επίσημο ματς κανονικής περιόδου του NFL.
Ήταν η μεγαλύτερη απογοήτευση της ζωής του, όμως δεν τον έκανε να αμφισβητήσει τον εαυτό του.
Δεν ταίριαζε στο προφίλ αναγνωρισμένων παικτών οι οποίοι είχαν αποδεδειγμένα προβληματικό χαρακτήρα, είχαν τιμωρηθεί για χρήση ναρκωτικών ή απαγορευμένων ουσιών και είχαν κατηγορηθεί για επιθετική συμπεριφορά σε γυναίκες ή συγγενείς…
Αυτά τα «κουτάκια» δεν είχαν «σημειωθεί» από τον Ρολ.
Δεν έκρυψε σε συνέντευξή του στην ιστοσελίδα «sbnation.com» ότι «υπάρχουν στιγμές που αναρωτιέμαι τι θα είχε συμβεί αν είχα αγωνιστεί στη λίγκα για οκτώ – εννέα χρόνια».
Μονάχα που εξαρχής ο Μάιρον δεν ήθελε να ταυτιστεί με τους σταρ του κολεγιακού φούτμπολ που έδειχναν να έχουν λαμπρό μέλλον στο NFL. Επιθυμούσε να είναι απλώς ο Μάιρον Ρολ.
Επιμένει ακόμη και σήμερα ότι «η ζωή σου δεν είναι δική σου. Δεν ανήκει, όμως, και στο NFL και στα στερεότυπά του.
»Η ζωή σου πρέπει να “ανήκει” και στους άλλους. Να είναι ένα φωτεινό παράδειγμα για τον κόσμο».
Κάτι το οποίο επιβεβαίωσε και με τη στάση του στις συζητήσεις σχετικά με τα ακαδημαϊκά στάνταρ των αθλητών του NCAA, όταν είχε ξεσπάσει το ζήτημα σχετικά με το αν ο αμερικανικός κολεγιακός αθλητισμός εκμεταλλεύεται τους παίκτες και αν πρέπει οι αθλητές να μπορούν να συνάπτουν εμπορικές συμφωνίες.
Ανάμεσα στους γονείς του, κατά την απονομή του πτυχίου της ιατρικής από το Φλόριντα Στέιτ / Photo by: Myron Rolle – Instagram.
Η τρόπον τινά «περιθωριοποίηση» του Ρολ ουσιαστικά έβγαλε στο φως τη «μεσαιωνική», οριακά «ρατσιστική», με ανύπαρκτα στερεότυπα, και διόλου ανθρώπινη αντίληψη του NFL για τα τυπικά προσόντα ενός καλού παίκτη φούτμπολ…
Ο Μάιρον Ρολ συνήθιζε να χαλαρώνει όχι με μία μπάλα στα χέρια, αλλά κάνοντας διατάσσεις στις βιβλιοθήκες κάθε σχολείου όπου φοίτησε, όμως δεν έχασε ούτε μία προπόνηση και ούτε ένα μάθημα.
Δέχθηκε 83 υποτροφίες από πανεπιστήμια, πέρασε τις πύλες του πανεπιστήμιου της Οξφόρδης και συνέχισε τις σπουδές του και όταν αποχώρησε από το NFL.
Το 2013 επέστρεψε στο Φλόριντα Στέιτ ως φοιτητής ιατρικής και σε τέσσερα χρόνια πήρε το πτυχίο του.
Αμέσως μετά την αποφοίτησή του αποφάσισε να χτίσει με την οικογένεια του ένα νοσοκομείο στο σύμπλεγμα (365) νησιών στην περιοχή Εξούμα στις Μπαχάμες, όπου γεννήθηκαν οι γονείς και τα αδέρφια του.
Το προφίλ του «τσαλακώθηκε» από το NFL, όχι όμως και από μία παρεξήγηση.
Τον Φεβρουάριο του 2019, η τραγουδίστρια Αμάντα Σιλς τον κατηγόρησε για σεξουαλική παρενόχληση… Ωστόσο λίγες ημέρες αργότερα η ίδια ανασκεύασε, λέγοντας ότι έκανε λάθος από σχόλια που είχε ακούσει από άλλες γυναίκες.
Ούτε αυτό πτόησε τον Μάιρον Ρολ, ο οποίος όποτε επισκέπτεται ασθενή στο Γενικό Νοσοκομείο στη Βοστόνη, δεν ρωτά απλώς για την υγεία του αλλά και για την οικογένειά του και θέλει να τον αισθάνονται ως δικό τους άνθρωπο.
Πάντα ευγενικός, με το «σας παρακαλώ» και το «σας ευχαριστώ».
Όταν ήταν πιο νέος, φιλοδοξούσε και επρόκειτο να γίνει πολλά πράγματα. Έγινε ένας εξαιρετικός νευροχειρουργός.
Ωστόσο, εκείνος επιθυμεί απλώς να είναι ο -δοτικός και αλτρουιστής- εαυτός του, κουβαλώντας κάθε «βάρος» που επιθυμεί ο ίδιος και δεν του προσθέτουν οι άλλοι.
Photo by: Myron Rolle – Instagram.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
Γιώργος Παυλίδης: «Δύο καριέρες, μία ζωή»
Λεωνίδας Μπουμπάρης: «Όχι Σωτήρας»
Ο Άαρον Κραφτ άλλαξε τη φανέλα με ιατρική ποδιά