Η Γέννηση Της Ιδέας

Ήταν προσωπικό μου όνειρο να ταξιδέψω στην Αφρική.

Ήταν προσωπικό μου όνειρο να γνωρίσω έναν διαφορετικό κόσμο και μια άλλη υπαρκτή πραγματικότητα.

Και έμελλε να εκπληρωθεί το καλοκαίρι του 2019.

Η συμπαίκτριά μου στην γαλλική Μιλούζ, Κάρλι Σνάιντερ, είχε επισκεφθεί και το καλοκαίρι του 2018 μερικές χώρες της Αφρικής, για τουριστικούς λόγους.

Με την Κάρλι, κατά τη διάρκεια των διατάσεων, καθόμασταν δίπλα δίπλα κι η αλήθεια είναι ότι δεν σταματούσε να μιλάει.

Και, κάπως έτσι, μέσω συζητήσεων, γεννήθηκε η ιδέα ενός διαφορετικού ταξιδιού.

Οι δυο μας (να) οργανώνουμε ένα σχέδιο δράσης σε ένα σχολείο στην Ζανζιβάρη της Τανζανίας!

Στόχος μας ήταν να αφιερώσουμε ένα κομμάτι από τον ελεύθερο χρόνο μας εκεί, να γίνουμε μέρος της καθημερινής τους ζωής, προσφέροντας βοήθεια στους εκπαιδευτικούς, εμπλέκοντας τους μαθητές σε εναλλακτικούς τρόπους μάθησης μέσω του αθλητισμού.

Επιπλέον, προσπαθούσαμε να συλλέξουμε σχολικά είδη και αθλητικό εξοπλισμό, τα οποία θα παρέμεναν στην κατοχή του σχολείου.

Τώρα, το πώς η αρχική αυτή ιδέα μεταμορφώθηκε σε πρότζεκτ, είναι μάλλον δύσκολο να το προσδιορίσω με ακρίβεια.

Ήταν αποτέλεσμα πολλών συζητήσεων κι αλλεπάλληλων ιδεών, με κύριο άξονα την άποψη ότι μόνο εάν συμβιώσεις με τους ανθρώπους κάθε τόπου, μπορείς πραγματικά να πάρεις μια ιδέα για τον τρόπο ζωής τους, τη νοοτροπία και τις ιδιαιτερότητές τους.

Το βασικό ερώτημα ήταν: «τι μπορούμε να προσφέρουμε, που να το έχουν ανάγκη;».

Αναλογιζόμενη την πορεία μου μέχρι τότε, ως επαγγελματίας αθλήτρια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, σε συνδυασμό με τις ακαδημαϊκές μου σπουδές, παράλληλα, συνειδητοποιούσα πως κάθε άτομο επηρεάζει το περιβάλλον στο οποίο κινείται με ιδιαίτερο τρόπο και κάθε ένας από εμάς μπορεί να συνεισφέρει στο ομαδικό σύνολο με τη δική του ξεχωριστή προσωπικότητα.

Ο αθλητισμός και η εκπαίδευση ήταν οι καθοριστικοί παράγοντες που καλλιέργησαν το χαρακτήρα μου, σηματοδότησαν τη στάση ζωής μου, διαμόρφωσαν και διεύρυναν τους ορίζοντές μου, σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο.

Σπουδαιότερο όλων θεωρώ τις νέες δυνατότητες που απέκτησα, δυνατότητες και γνώσεις που θα ήθελα με ευχαρίστηση να μοιραστώ με ανθρώπους, στους οποίους η ζωή δεν έδωσε ίδιες και ίσες ευκαιρίες.

Η αρχή έγινε όταν ήρθαμε σε επαφή με το «Σχολείο της Ελπίδας» στην Ζανζιβάρη. Οι ιδρυτές του ήταν ενθουσιασμένοι με την ιδέα να πάμε εκεί, για την ακρίβεια ήταν ανοιχτοί σε οποιαδήποτε βοήθεια.

Το σχολείο αυτό είναι το μοναδικό στην περιοχή χωρίς δίδακτρα, αλλά για το λόγο αυτό οι εκπαιδευτικοί είναι λίγοι, οι εξωσχολικές δραστηριότητες περιορισμένες και η λειτουργία του βασίζεται σε δωρεές και εθελοντικές δράσεις.

Ξεκίνησε το 2015 με μόλις 20 παιδιά και στεγαζόταν σε ένα μικρό κτίριο που τους παρείχε η τοπική κοινότητα. Μέσα σε δύο χρόνια, μέσω δωρεών, μετακόμισε σε ένα μεγαλύτερο που το 2019 στέγαζε 200 παιδιά και έξι δασκάλους.

Αντιληφθήκαμε πως κάθε βοήθεια για τα παιδιά και τους δασκάλους θα ήταν καταλυτική, γιατί η πρόσβαση σε πόρους ήταν ιδιαίτερα περιορισμένη.

Και κάπου εκεί, είπαμε «ας το κάνουμε λοιπόν!». Η Κάρλι κι εγώ, οι ιδέες μας κι το μεράκι μας!

Το πρότζεκτ αυτό δεν είναι μια προσπάθεια να αλλάξουμε τον κόσμο, είναι όμως μια προσπάθεια να κάνουμε αυτό που μπορούμε, να βελτιώσουμε τους ανθρώπους και να μεταλαμπαδεύσουμε τη γνώση που αποκτήσαμε.

Είναι μια προσπάθεια να συνεισφέρουμε κάτι διαφορετικό, να μοιραστούμε τις εμπειρίες μας, να επηρεάσουμε και να επηρεαστούμε από τους ανθρώπους και τις δομές κάθε τόπου.

Ο στόχος μας ήταν να καταφέρουμε να δημιουργήσουμε ένα πρόγραμμα που θα μπορούσε να διατηρηθεί και μετά την αναχώρησή μας και να έχει συνέχεια και δράση και σε άλλες περιοχές του κόσμου μελλοντικά.

Γι’ αυτό κι αποφασίσαμε να αποκτήσει και νομική υπόσταση, ιδρύοντας μια μη κερδοσκοπική οργάνωση με το όνομα Thriboo.

Το όνομα προέρχεται από τις λέξεις THRive και BOOst, που σημαίνει ότι όλοι χρειαζόμαστε λίγη ώθηση για να λάμψουμε.

Και, κάπως έτσι, μια ιδέα σε μια προπόνηση εξελίχθηκε σε μια πραγματική δράση.

Τα πρώτα μας βήματα ήταν αρκετά διστακτικά. Με όποιον το συζητούσαμε, συμφωνούσε ότι όντως «είναι πολύ ωραία ιδέα», αλλά η εντύπωση που είχα ήταν πως ουδείς πίστευε ιδιαίτερα στην υλοποίησή της.

Μέχρι που το συζητήσαμε με τον σύλλογο στον οποίο παίζαμε κατά τη διάρκεια της χρονιάς, την Μιλούζ.

Συγκεκριμένα, μιλήσαμε με την προπονήτρια, τις συμπαίκτριες μας και τους ανθρώπους που περιστοιχίζουν το σύλλογο. Μας ενθάρρυναν και δήλωσαν πρόθυμοι να μας βοηθήσουν σε ό,τι χρειαστούμε. 

Οι Γάλλοι είναι ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένοι σε θέματα αλληλεγγύης κι αλληλοπροσφοράς και στήριξαν από την πρώτη στιγμή την ιδέα μας.

Είναι πραγματικά αξιοσημείωτο το πώς αυτό αντανακλάται στην παιδεία τους κι η αλήθεια είναι ότι αυτό μας έδωσε ώθηση να προχωρήσουμε με ενθουσιασμό και χωρίς ενδοιασμούς.

Όταν, πλέον, η ιδέα είχε αποκτήσει υλική υπόσταση και μπορούσαμε να την παρουσιάσουμε επίσημα κι οργανωμένα, η ανταπόκριση έγινε ακόμα μεγαλύτερη.

Ξεκινήσαμε να μαζεύουμε χρήματα μέσω του gofundme.com, τα οποία θα χρησιμοποιούνταν για να καλύψουμε τις ανάγκες από σχολικά και αθλητικά εφόδια.

Εξηγούσαμε ποιοι είμαστε και γιατί το κάνουμε. Υπήρχε πολύ μεγάλη ανταπόκριση από Αμερική, Ελλάδα κι από Γαλλία και, μέσα σε ένα μήνα, μπορέσαμε να πετύχουμε το στόχο μας.

Οι δημοσιογράφοι σε Γαλλία κι Ελλάδα βοήθησαν ιδιαίτερα στον επικοινωνιακό μέρος, έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον και αυτό βοήθησε πολύ στη διάδοση του πρότζεκτ, γεγονός εξίσου σημαντικό.

Ταυτόχρονα, ζητήσαμε ο καθένας να συνεισφέρει με όποιο τρόπο μπορεί και επιβεβαιώθηκε εντυπωσιακά το ότι αν ο καθένας δώσει κάτι μικρό, στο τέλος μαζεύεται κάτι μεγάλο! Εκεί συνειδητοποίησα την αξία της συλλογικής προσφοράς.

Για παράδειγμα, θα αναφέρω έναν κύριο που ήταν υπεύθυνος σε ακαδημίες μπάσκετ στη Μιλούζ και μας προσέφερε προπονητικές εμφανίσεις μπάσκετ για παιδάκια, την εταιρία Gala και τον κύριο Μπαντιανίδη που μας χορήγησαν με αθλητικό εξοπλισμό (μπάλες, φιλέ κ.ά) και άλλους πολλούς που είτε συνέδραμαν ανώνυμα ή προσέφεραν παπούτσια, ρουχισμό, τετράδια, μαρκαδόρους και σχολικό εξοπλισμό.

Κι όλα αυτά μέσα σε δύο μήνες.

Υπήρχαν τόσοι πολλοί άνθρωποί που μας προσέγγισαν και είπαν ότι θα μπορούσαν να βοηθήσουν ακόμα περισσότερο, αν υπήρχε περισσότερος χρόνος, εταιρίες που εξέφρασαν επιθυμία για μελλοντική στήριξη.

Γεγονότα που ενίσχυαν τη θέληση μας να έχει διάρκεια κι εξέλιξη αυτό που κάνουμε.

Μερικοί συναθλητές και φίλοι δήλωσαν ότι θα ήθελαν να ακολουθήσουν στην Ζανζιβάρη και να συμμετέχουν στο έργο.

Η αλήθεια είναι ότι και για εμάς θα ήταν η πρώτη προσπάθεια που κάναμε σε ένα καινούριο περιβάλλον, μια πειραματική δράση σε άγνωστα νερά με μοναδικό εχέγγυο τη διάθεση και τον ενθουσιασμό μας!

Και -νομίζω πως- τα πράγματα στα οποία επιλέγουμε να αφιερώνουμε τον χρόνο μας, ο οποίος είναι ό,τι πιο πολύτιμο έχουμε, υποδηλώνουν μια συγκεκριμένη στάση ζωής, για τον καθένα μας ξεχωριστά.

Η ζωή ως επαγγελματίας αθλήτρια στο εξωτερικό έχει πολλά θετικά αλλά και κάποια αρνητικά στοιχεία, κι ένα από αυτά είναι ο περιορισμένος χρόνος, προσωπικός κι ελεύθερος.

Κι η μόνη υποχρέωση που προκύπτει από αυτό είναι να τον αξιοποιώ στο έπακρο! Να ασχολούμαι με θέματα που με ενδιαφέρουν και να εξελίσσω τους ορίζοντές μου.

Ο πρωταθλητισμός χαρίζει απερίγραπτες συγκινήσεις και κάθε φορά θα τον επέλεγα ξανά. Απαιτεί, όμως, την πλήρη αφοσίωσή σου, με ό,τι καθημερινές θυσίες αυτό συνεπάγεται, κι η ζωή μπορεί να σου προσφέρει τόσες πολλές διαφορετικές εμπειρίες που, κατά τη γνώμη μου, είναι κρίμα να μην προσπαθείς να ανακαλύψεις.

Το καλοκαίρι του 2019, λόγω των υποχρεώσεων μου με την εθνική ομάδα, ο ελεύθερος χρόνος ήταν αρκετά συγκεκριμένος, αλλά είναι κάτι που έχω συνηθίσει να διαχειρίζομαι και τον αφιερώνω σε πρόσωπα και πράγματα που είναι σημαντικά για μένα.

Τι άλλο μπορείς να κάνεις;

Η Αθηνά Παπαφωτίου είναι διεθνής αθλήτρια του βόλεϊ και πτυχιούχος του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης.

Επιμέλεια κειμένου: Λουκάς Μαστροδήμος

Photo Credits: Ανδρέας Παπακωνσταντίνου

Η φωτογράφιση της Αθηνάς Παπαφωτίου πραγματοποιήθηκε στο Μουσείο Μπενάκη.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

Αθηνά Παπαφωτίου: Αθλητισμός Και Εκπαίδευση (2^ο σετ)

Αθηνά Παπαφωτίου: Hakunamatata! (3^ο σετ)

Αθηνά Παπαφωτίου: Πρώτη Ημέρα Στο Σχολείο! (4^ο σετ)

Αθηνά Παπαφωτίου: Κομμάτι Ενός Άλλου Κόσμου (5^ο σετ)

Κάρλι Σνάιντερ: Το Σχολείο Της Ελπίδας

Carli Snyder: Zanzibar School Of Hope