Για τον Γιούλιαν Νάγκελσμαν, «θαύμα» είναι να παραμείνει ο ξεχωριστός εαυτός του

Το όνομα είχε ακουστεί για μήνες, όμως δεν είχε συνοδευτεί από ένα πρόσωπο. Στην «τεχνοκρατική» Γερμανία πρέπει να δεις κάτι για να το πιστέψεις. Δεν φτάνει μία φήμη.

Για τον ψηλό -αλλά με ένα παιδικό πρόσωπο που απέπνεε περισσότερο συμπάθεια παρά σεβασμό (ή φόβο)- νεαρό προπονητή που πάτησε το πόδι του στο προπονητικό κέντρο της Χόφενχαϊμ, τον Φεβρουάριο του 2016, ούτε η πρώτη παρουσία μέτρησε.

Το «μαγκωμένο» χαμόγελο του παρά κάτι μήνες 29χρονου Γιούλιαν Νάγκελσμαν δεν κάλυψε την αμηχανία του.

Η ματιά σε παίκτες, οι περισσότεροι εκ των οποίων ήταν μεγαλύτεροι σε ηλικία από εκείνον, δεν μαρτύρησε αρχικά την υπέρμετρη φιλοδοξία του.

Γνώριζε και εκείνος ότι κινείται σε μία λεπτή γραμμή μεταξύ «ύβρεως», αλαζονείας και του τεντωμένου σχοινιού να θεωρηθεί -επικοινωνιακά- «λίγος». Να μην τον πάρουν στα σοβαρά. Επρόκειτο να γίνει ο νεαρότερος προπονητής στην ιστορία της Μπουντεσλίγκα. Όμως δεν ήταν δύσκολο να δει στο βλέμμα των παικτών «του» τη δυσπιστία.

«Κατάλαβα εύκολα ότι θέλουν να με δοκιμάσουν. Επιθυμούσαν να διαπιστώσουν από μόνοι τους αν είμαι ένας τύπος που απλώς θα τοποθετεί τους κώνους στο χορτάρι ή, τελικά, έχω ιδέα από ποδόσφαιρο», θυμήθηκε λίγο αργότερα.

Σύντομα, κατάλαβαν το δεύτερο. Το διαπίστωσε όλη η Γερμανία. Το αντιλαμβάνεται, πια, ολόκληρη η ποδοσφαιρική Ευρώπη.

Σε εκείνη την παρθενική συνάντηση, ο παλαίμαχος τερματοφύλακας Τιμ Βίζε τού χάρισε και το παρωνύμιο «Baby Mourinho».

Στην αρχή φαινόταν ειρωνικό. Η πορεία έδειξε πως ήταν κάτι παραπάνω από μία «ποιητική αδεία» ή υπερβολή…

Στις 25 Οκτωβρίου 2015, ανακοινώθηκε ότι ο κόουτς της δεύτερης ομάδας της Χόφενχαϊμ θα λάβει «προαγωγή» στην πρώτη, από τη σεζόν 2016-2017.

Τον Φεβρουάριο του 2016, όμως, ο Ολλανδός χεντ κόουτς, Χουμπ Στέφενς, άλλοτε προπονητής και του ΠΑΟΚ, παραιτήθηκε για λόγους υγείας.

Η διοίκηση προτίμησε να βιαστεί. Δεν υπήρχε λόγος να αναλάβει υπηρεσιακός προπονητής για μερικούς μήνες και προωθήθηκε ο Νάγκελσμαν.

Όταν κάθισε στον πάγκο της, η Χόφενχαϊμ ήταν στη 17^η θέση της βαθμολογίας, προτελευταία και επτά βαθμούς πίσω από τη 15^η θέση, που χάριζε την παραμονή. Υπό τις οδηγίες του νεαρού κόουτς, οι «μπλε» κέρδισαν επτά από τα επόμενα 13 παιχνίδια τους και παρέμειναν στην Μπουντεσλίγκα!

Το παρατσούκλι «παιδί-θαύμα», όμως, είχε ένα (δεύτερο) συνθετικό το οποίο ο ίδιος ο Γερμανός δεν ήθελε να ακούει.

Ίσως δεν μπορούσε να το εξηγήσει, όμως πιστεύει περισσότερο στη σκληρή δουλειά, στην έμπνευση και στην πρώτη ολόκληρη χρονιά του στη Χόφενχαϊμ, την οδήγησε στην τέταρτη θέση της και την έξοδο στο Τσάμπιονς Λιγκ!

Πριν κλείσει τα 30 του, είχε αναδειχθεί ο νεαρότερος κόουτς που λαμβάνει το βραβείο του κορυφαίου προπονητή του γερμανικού πρωταθλήματος.

«Αυτή η τιμή είναι το σπουδαιότερο κίνητρο για να συνεχίσω να εργάζομαι σκληρά, καθώς αναγνωρίζω ότι υπάρχουν πολλοί προπονητές που έχουν κάνει καταπληκτική δουλειά και δεν το έχουν κερδίσει ακόμη», σχολίασε σεμνά.

«Για την ακρίβεια, δεν ξέρω καν πώς σας μιλάω, γιατί έχω μένει άφωνος από τη στιγμή που με ενημέρωσαν για το βραβείο», συμπλήρωσε.

Το ίδιο άφωνος έδειχνε και το 2008, όταν ως παίκτης της δεύτερης ομάδας της Άουγκσμπουργκ κατάλαβε ότι το ποδοσφαιρικό όνειρό του παίρνει τέλος.

Στα 19 του, ο ύψους 1,90μ. κεντρικός αμυντικός είχε τραυματιστεί σοβαρά στο γόνατο, φορώντας τη φανέλα των ακαδημιών της Μόναχο 1860…

Οι Βαυαροί τού πρόσφεραν μία ευκαιρία στη δεύτερη ομάδα τους, τη σεζόν 2006-2007, όμως δεν αγωνίστηκε σε κανένα ματς και το ίδιο καλοκαίρι επέστρεψε στην Άουγκσμπουργκ, στην οποία είχε κάνει τα πρώτα βήματά του ως ποδοσφαιριστής.

Το κλισέ αναφέρει ότι «περνούσε περισσότερο χρόνο στο ιατρείο παρά στο γήπεδο», αλλά η αλήθεια είναι πως ο νεαρός Νάγκελσμαν καθόταν περισσότερο στο πλάι του τότε προπονητή της δεύτερης ομάδας, Τόμας Τούχελ.

Το έκδηλο ενδιαφέρον του δεν πέρασε απαρατήρητο από τον Τούχελ και όταν ο Γιούλιαν αποφάσισε να δώσει πρόωρο τέλος στην καριέρα του στο χορτάρι, ο νυν κόουτς της Παρί Σ.Ζ. τον έπεισε να μην τα εγκαταλείψει όλα.

«Μετά τον τελευταίο τραυματισμό μου δεν ήθελα πια να έχω καμία επαφή με το ποδόσφαιρο», παραδέχθηκε σε συνέντευξή του στο CNN.

«Είχα επενδύσει τόσο χρόνο σε αυτό και ήθελα να φύγω μακριά. Από τη μία μέρα στην άλλη η καριέρα μου τελείωσε, πολύ πιο γρήγορα από όσο φανταζόμουν.

»Αν δεν είχα σταματήσει το ποδόσφαιρο, τότε, στα 40 μου θα χρειαζόμουν τεχνητό γόνατο…».

Ο Γιούλιαν Νάγκελσμαν γεννήθηκε στις 23 Ιουλίου 1987 στην πόλη Λάντσμπεργκ τη Βαυαρίας και από πιτσιρικάς είχε τη φιλοδοξία να παίξει επαγγελματικά ποδόσφαιρο.

Η αρχική απειλή (προς το εαυτό του), μετά τον τραυματισμό του, πραγματοποιήθηκε, αλλά για λίγο.

Αποφάσισε να σπουδάσει, επιλέγοντας να αρχίσει τα μαθήματα στη Διοίκηση Επιχειρήσεων, σε σχολή πανεπιστημίου της οποίας είχε περάσει. Σε λιγότερο από δύο χρόνια είχε βαρεθεί… Άλλαξε προσανατολισμό, με μετεγγραφή στο τμήμα Επιστήμης του Αθλητισμού, εξακολουθώντας να πηγαίνει σε κάποιες προπονήσεις της Άουγκσμπουργκ.

Περισσότερο από περιέργεια, περισσότερο από συνήθεια. Δεν ήταν εύκολο να «κόψει» το γήπεδο.

Είχε ακόμη εν ισχύ συμβόλαιο με την ομάδα και ο Τόμας Τούχελ τον πλησίασε μία μέρα και του είπε κοφτά: «Θα γίνεις προπονητής!».

«Σκέφτηκα πως από τη στιγμή που ο σύλλογος με πληρώνει, θα ήταν καλό να βοηθήσω από άλλο πόστο», εξήγησε ο Γιούλιαν. «Ήταν μία ρεαλιστική απόφαση».

Ξεκίνησε να «κατασκοπεύει» αντιπάλους για τον Τούχελ και -δίχως επιπλέον απαίτηση του δεύτερου- να του παραδίδει πλήρεις αναλύσεις.

«Ήταν ένα φυσικό ταλέντο σε αυτό», ψιθύριζαν οι συνεργάτες του Τούχελ, ο οποίος στη συνέχεια βρέθηκε στον πάγκο της Μάιντς, της Μπορούσια Ντόρτμουντ και στην πορεία ανέλαβε τη γαλλική Παρί Σ.Ζ..

Η ποδοσφαιρική μοίρα έφερε δάσκαλο και μαθητή αντιμέτωπους και πάλι, αφού η πρωταθλήτρια Γαλλίας αντιμετωπίζει τον Αύγουστο του 2020 τη Λειψία -πια- του Νάγκελσμαν στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ!

Ο Νάγκελσμαν είχε γίνει ήδη με τη Χόφενχαϊμ ο νεαρότερος πρώτος προπονητής στην ιστορία του Τσάμπιονς Λιγκ και του Γιουρόπα Λιγκ.

Επιπλέον, με την πρόκριση της Λειψίας στην τετράδα του restart του Τσάμπιονς Λιγκ του 2020, έγινε μέρος μίας πρωτόγνωρης προπονητικής επίδοσης, μαζί με τους συμπατριώτες του, Χάνσι Φλικ (Μπάγερν Μονάχου) και Τόμας Τούχελ. Καθώς για πρώτη φορά στην ιστορία του Τσάμπιονς Λιγκ προκρίθηκαν στα ημιτελικά τρεις προπονητές από την ίδια χώρα.

Μέχρι τη νέα μεγάλη (και… μέχρι την επόμενη) στιγμή του Νάγκελσμαν, ωστόσο, υπήρξε ένα «παραμύθι» που άξιζε κάθε δυσκολία του. Άξιζε και κάθε άρνηση και επιλογή με ρίσκο του νεαρού προπονητή.

Δεν πέρασαν δύο χρόνια μετά την έναρξη της συνεργασίας του με τον Τούχελ στην Άουγκσμπουργκ και βρέθηκε στον πάγκο της Κ19 της Χόφενχαϊμ.

Στο μεταξύ, είχε εργαστεί ως βοηθός στο πλευρό του άλλοτε προπονητή του, Αλεξάντερ Σμιντ, στην ομάδα Κ17 της Μόναχο 1860.

Οι ικανότητες, οι ιδέες και η εφαρμογή τους ήταν τέτοιες που έκαναν τον τότε προπονητή της πρώτης ομάδας της Χόφενχαϊμ, Φρανκ Κράμερ, να ζητήσει από τη διοίκηση να τον προβιβάσει ως βοηθό και στους «μεγάλους». «Όταν ο Φρανκ με κάλεσε στο τηλέφωνο, παραλίγο να βάλω τα γέλια. Νόμιζα ότι αστειεύεται», ομολόγησε ο Νάγκελσμαν, που το 2012 ήταν ήδη ασίσταντ στη Μπουντεσλίγκα.

Παράλληλα, συνέχιζε δουλειά και επιτυχίες στη δεύτερη ομάδα της «Χόφε», κατακτώντας τον γερμανικό τίτλο Κ19 το 2014.

Με την ίδια δυσπιστία που τον κοίταξαν οι παίκτες της Χόφενχαϊμ, τον Φεβρουάριο του 2016, τον αντιμετώπισαν και κοινό και Τύπος στη Γερμανία.

Ο ιδιοκτήτης του συλλόγου, Ντίτμαρ Χοπ, κατανόησε τις αντιδράσεις σε μία ζόρικη στιγμή για την ομάδα του, όμως ξεκαθάρισε την εμπιστοσύνη του στον 28χρονο τότε Νάγκελσμαν, λέγοντας πως «θα δείτε ότι σε λίγο καιρό η Χόφενχαϊμ θα είναι μικρή πρόκληση για εκείνον!».

Ο επίσης νεαρός τεχνικός διευθυντής, Αλεξάντερ Ρόζεν, τότε στα 37 του, παραδέχθηκε πως «καταλαβαίνω και δεν κατηγορώ κανέναν για την αντίδρασή του στην επιλογή μας».

Επισημαίνοντας ότι «εμείς, όμως, γνωρίζουμε τον Γιούλιαν για μία πενταετία και ξέρουμε και τις ικανότητές του».

Μάλιστα, μην έχοντας ακόμη δίπλωμα προπονητή, έλαβε ειδική άδεια από τη λίγκα να εργαστεί ωσότου δώσει εξετάσεις για την άδεια.

Η διοίκηση της Χόφενχαϊμ τον στήριξε και δικαιώθηκε, προσφέροντάς του το καλοκαίρι του 2017 επέκταση συμβολαίου ως το 2021.

Μονάχα που στα μέσα της σεζόν 2018-2019, οι «μπλε» ανακοίνωσαν ότι ο Νάγκελσμαν θα αποχωρήσει στο τέλος του πρωταθλήματος.

Οι «μνηστήρες» είχαν γίνει άμεσα πολλοί.

Το 2018 ο Γερμανός κόουτς αρνήθηκε πρόταση της Μπάγερν Μονάχου να αναλάβει τη δεύτερη ομάδα, με προοπτική στο μέλλον να καθίσει και στον πάγκο της πρώτης. Μέσα στη χρονιά υπήρξε φημολογία για ενδιαφέρον της Άρσεναλ, ενώ ο ίδιος ο Νάγκελσμαν αποκάλυψε πως απέρριψε και πρόταση της Ρεάλ Μαδρίτης, όταν αποχώρησε το 2018 ο Ζινεντίν Ζιντάν.

«Η επικοινωνία της Ρεάλ ήταν πολύ κολακευτική, κυρίως γιατί ήμουν σε μία μικρή λίστα υποψηφίων», τόνισε σε ισπανικά μέσα .

Και παραδέχθηκε ιδιαιτέρως ταπεινά και πρακτικά πως «δεν ήμουν έτοιμος για ένα τέτοιο βήμα και ήταν καλύτερη επιλογή για την καριέρα μου η Λειψία».

Η εξαιρετική πορεία της Λειψίας, την οποία οδήγησε στην τρίτη θέση της Μπουντεσλίγκα και την εκ νέου έξοδο στο Τσάμπιονς Λιγκ της σεζόν 2020-2021, ήταν μία ακόμη επιβεβαίωση της ήδη σπουδαίας πορείας του.

Μία ακόμη «λαμπερή» στιγμή.

Ωστόσο, η μπόλικη δουλειά που «έριξε» ο Γιούλιαν Νάγκελσμαν εδώ και χρόνια στο παρασκήνιο, πίσω από κλειστές πόρτες και μέσα σε σκοτεινά δωμάτια με ατελείωτες ώρες βίντεο, τον μετέτρεψε σε ένα από πιο αναλυτικά μυαλά του ποδοσφαίρου.

Παρά το χαμόγελό του, συχνά έχει κατηγορηθεί από τον Τύπο της Γερμανίας για αλαζονική συμπεριφορά.

Πολλές εφημερίδες έχουν αναφέρει ότι «αλαζονεία, καμία διάθεση για ομιλίες στα αποδυτήρια και ανακοίνωση ενδεκάδας λίγο πριν από τη σέντρα των αγώνων είναι συνταγή καταστροφής. Είναι δείγμα ερασιτεχνισμού…».

Για τον προπονητή της Λειψίας έγιναν συνταγή επιτυχίας.

Χάρη αυτά έφερε τη Χόφενχαϊμ στο Τσάμπιονς Λιγκ και με αυτά επιχειρεί με τη Λειψία (και εναλλαγές στο σύστημα από «3-4-1-2» σε «4-2-4») να «μπει στα ρουθούνια» των Μπάγερν Μονάχου και Μπορούσια Ντόρτμουντ.

Ο ίδιος εξηγεί πως «πολύ σημαντικό για μένα ήταν να εξελιχθώ και σαν άνθρωπος. Πώς μπορώ να ελέγξω την επίδραση που έχω στους άλλους;

»Όταν μπαίνω για πρώτη φορά σε ένα δωμάτιο και κανένας δεν με γνωρίζει, οι πρώτες εντυπώσεις είναι κάτι σαν “είναι αλαζόνας;” Εγώ λέω πως είμαι δυναμικός και οι αντιλήψεις των άλλων δεν θα με αλλάξουν».

Ο τρόπος για να «δουλέψει» τη συμπεριφορά του ήρθε μέσω εκπαίδευσης με… άλογα.

«“Προπονήθηκα” με έξι ή επτά άλογα, για να διαπιστώσω τις αντιδράσεις μου και τις αντιδράσεις τους. Χρησιμοποίησα συγκεκριμένες χειρονομίες, γκριμάτσες ώστε να τα φοβίσω ή να τα ενθαρρύνω.

»Δεν ήταν εύκολο, δεν ήταν κάτι που θα έκανε ο καθένας».

Για τον Νάγκελσμαν, που ήταν και παραμένει σχολαστικός, η διαχείριση της ομάδας αποτελεί πάντα μεγάλο κομμάτι της δουλειάς. Συνηθίζει να τονίζει πως «το ποδόσφαιρο είναι 30% τακτική και 70% κοινωνική ικανότητα».

Έχει αιτιολογήσει την απροθυμία του να αποκαλύπτει το βασικό σχήμα της ομάδας του παρά μόνο λίγα λεπτά πριν από την έναρξη, λέγοντας πως «αυτό κρατά ψηλά τα επίπεδα της εγρήγορσης και του ηθικού.

»Αν πω από την παραμονή σε έναν παίκτη ότι δεν θα αγωνιστεί, πιθανότατα θα καθίσει το βράδυ και θα χαζέψει περισσότερη τηλεόραση, λέγοντας ότι “δεν έγινε κάτι, αφού δεν παίζω αύριο”.

»Δεν κριτικάρω ποτέ τον τρόπο ζωής των παικτών μου, όμως επιθυμώ όλοι να είναι έτοιμοι πριν από τον αγώνα».

Θέλησε εξαρχής να βρει διαφορές στις λέξεις «Du» και «Sie», που χρησιμοποιούνται στη γερμανική γλώσσα για το «εσύ». Η δεύτερη είναι πιο επίσημη, πιο ευγενική, όμως ο ίδιος ζητά από τους παίκτες του να του απευθύνουν τον λόγο με το «Du».

Το ίδιο του ζήτησε και ο άλλοτε κόουτς της Μπάγερν, Γιουπ Χάινκες, έπειτα από ήττα της Χόφενχαϊμ με 5-2 στο Μόναχο, κάτι που ο Νάγκελσμαν θεώρησε φιλοφρόνηση.

Αν και νεαρός και συχνά… «ενοχικός» που είναι πετυχημένος προπονητής σε ηλικία που για άλλους είναι παραγωγική για παίκτες ή με μπόλικα «παράσημα» σε αντίθεση με πιο ηλικιωμένους κόουτς, ο Γιούλιαν Νάγκελσμαν επιλέγει ξεκάθαρα ένα ιδιότυπο «my way» στη δουλειά του.

Αποφάσισε από τη θητεία του στη Χόφενχαϊμ να στηριχτεί στην τεχνολογία, με drones, πολλές κάμερες και γιγαντοοθόνες στις προπονήσεις, για ταυτόχρονη ανάλυση στοιχείων εκγύμνασης και τακτικής.

Όταν διαπιστώσει το ταλέντο ενός παίκτη, θα τον πιέσει. Κάτι που έχει αποκαλύψει και ο νυν σταρ της Μπάγερν Μονάχου, Σερζ Γκνάμπρι, τον οποίο είχε ως παίκτη στη Χόφενχαϊμ, με τη μορφή δανεισμού.

Ο Γκνάμπρι έχει δηλώσει την ιστοσελίδα «The Athletic» ότι «ο κόουτς με πίεζε, συνεχώς. Κάθε φορά έλεγε: “Μικρέ, πρέπει να κάνεις παραπάνω πράγματα. Έχεις τόσο μεγάλη προοπτική και μπορείς να ελέγξεις τον αγώνα”».

Ο Νάγκελσμαν συνήθως θα πει αυτό που θέλει να πει, δίχως δισταγμούς.

Όταν το 2017 το όνομά του ακούστηκε για τον πάγκο της Μπάγερν Μονάχου, ως αντικαταστάτης του Κάρλο Αντσελότι, προχώρησε σε ένα κομπλιμέντο στον Ιταλό κόουτς. Δηλώνοντας πως «δεν γίνεται να συζητάμε για αυτό, όταν ο κ. Αντσελότι έχει περισσότερα τρόπαια από όσα εσώρουχα έχω εγώ στην ντουλάπα μου!».

Οι σκέψεις του γίνονται λέξεις, προσεκτικά διαλεγμένες, αν και επιμένει -πέρα από μία μικρή περίοδο όταν ανέλαβε την Χόφενχαϊμ- να μην λειτουργεί λογαριασμούς στα social media.

Ο ατζέντης του (και σύμβουλος του Γιούργκεν Κλοπ), Μαρκ Κοσίτσκε, έχει εξηγήσει πως «το δοκίμασε για να τεστάρει τη διάδραση με τον κόσμο, όμως ο Γιούλιαν κατάλαβε γρήγορα πως δεν έχει κανένα νόημα»…

Νόημα για τον Νάγκελσμαν έχει, εκτός από την πολύωρη απασχόληση με το πάθος του, τη δουλειά του, και η οικογένειά του.

Στον λιγοστό ελεύθερο χρόνο του, προτιμά την ηρεμία του σπιτιού του πλάι στην σύζυγό του, Βερένα και τον γιο του, Μαξιμίλιαν.

«Είναι σημαντικό να έχεις μία υποστηρικτική σύντροφο όταν επιστρέφεις στο σπίτι», δήλωσε παλαιότερα στην εφημερίδα «Bild». «Με τέτοια συμπαράσταση, μπορώ να αφοσιώνομαι απερίσπαστος στο ποδόσφαιρο».

Μπορεί ο Τόμας Τούχελ να του «άναψε» τη «σπίθα» της προπονητικής, όμως ο Νάγκελσμαν θεωρεί ως πηγή έμπνευσης τον Πεπ Γκουαρδιόλα. Προτιμά, κατά βάση, την ισπανική προσέγγιση του κόουτς της Μάντσεστερ Σίτι από τη γερμανική λογική και επισημαίνει πως «πολλοί αναφέρονται στον Τούχελ ως τον μέντορά μου, όμως δεν ήταν δάσκαλός μου.

»Η επαγγελματική σχέση μας ήταν ρεαλιστική, αλλά θα είναι πάντα ευγνώμων για την ιδέα και την ευκαιρία που μου έδωσε».

Παρόλα αυτά, παραδέχεται ότι «έμαθα πολλά από τον Τόμας», και προσπαθεί να συνδυάσει τη γνώση από την επιθετική τακτική του Τούχελ με τις ιδέες του Γκουαρδιόλα «για την πίεση που θέλω να ασκούν οι ομάδες μου κοντά στην εστία των αντιπάλων».

Έχοντας δηλώσει επίσης πως του αρέσει το παιχνίδι της Μπαρτσελόνα, της Άρσεναλ του Αρσέν Βενγκέρ, αλλά και της Βιγιαρεάλ.

Το 2017, πάντως, θέλησε να δώσει ο ίδιος ένα παράδειγμα στους συναδέλφους του, ως ο πρώτος προπονητής που υπέγραψε υπερήφανα για την εκστρατεία «Common Goal» του Ισπανού μέσου της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Χουάν Μάτα.

Όσοι συμμετέχουν στην πρωτοβουλία -όπως η σταρ της Εθνικής Η.Π.Α, Μέγκαν Ραπίνο και ο αρχηγός της Λίβερπουλ, Τζόρνταν Χέντερσον– προσφέρουν το 1% των ετήσιων απολαβών τους για φιλανθρωπίες σχετικές με το ποδόσφαιρο.

Για τον Γιούλιαν Νάγκελσμαν όλα έμοιαζαν να εξελίσσονται γρήγορα. Όλα να γίνονται πρόωρα.

Ο ίδιος, ωστόσο, έχει αποδείξει πως όσο και αν «τρέχει» προς την επιτυχία, δεν βιάζεται, δεν αντιδρά παρορμητικά.

Αν το είχε κάνει, θα είχε ήδη δεχθεί μία εκ των προτάσεων της Μπάγερν Μονάχου ή της Ρεάλ Μαδρίτης.

Όμως, ο άνθρωπος και ο επαγγελματίας που πιστεύει στον εαυτό του και τις ικανότητές του, γνωρίζει ότι οι επόμενες ευκαιρίες δεν θα αργήσουν.

Ο Ναπολέων Βοναπάρτης, άλλωστε, είχε πει πως «η ικανότητα είναι άχρηστη χωρίς την ευκαιρία». Ο Νάγκελσμαν την είχε ανάγκη εκείνη την ευκαιρία, το 2008, από τον Τούχελ. Κυρίως, όμως, έχει πάντα ανάγκη από νέα κίνητρα.

Πολλοί θεώρησαν πως ο πάγκος της Χόφενχαϊμ, το 2016, θα ήταν απλώς τα περιβόητα «15 λεπτά της διασημότητας» που έχει «υποσχεθεί» για όλους ο Άντι Ουόρχολ.

Για εκείνον ήταν μόνο η αρχή. Ήταν η ευκαιρία για απάντηση στην απορία «Julian who?» (=«Ποιος Γιούλιαν;») ήταν το 2016 χρίστηκε χεντ κόουτς στη Μπουντεσλίγκα, στα 29 του.

Το μόνο βέβαιο, αλλά συνάμα εντυπωσιακό και τρόπον τινά «λογοτεχνικό», ήταν πως ο Γιούλιαν Νάγκελσμαν αποκρίθηκε ο ίδιος στην ερώτηση. Τώρα λίγοι δεν γνωρίζουν…

Σημασία, για τον Γερμανό προπονητή, έχει πως ενώ στις πρώτες στιγμές της ενηλικίωσής του τα όνειρά του φάνηκαν να διαλύονται, βρήκε τη δύναμη και την έμπνευση να κοιτάξει κατάματα και να αντιμετωπίσει ό,τι βρήκε μπροστά του.

Συνεχίζοντας, από άλλο «μονοπάτι», το παιδικό όνειρό του.

Και ενσαρκώνοντας όχι απλώς μία καταπληκτική και ελκυστική «success story», αλλά «σκηνοθετώντας» και πρωταγωνιστώντας σε ένα μελετημένο «σενάριο» (του).

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:

Το μεγάλο στοίχημα του πρωτοπόρου Ντάνιελ Τιούν

Το τέλειο πρόσωπο του Γιούργκεν Κλοπ

Το δόγμα Μπιέλσα

Η τέχνη της υπομονής του Σόλσκιερ

Η στροφή Πίρλο

Ο καρκίνος δεν ήταν το πεπρωμένο του Μιγκέλ Άνχελ Ρούσο. Η Μπόκα είναι