Το ποδοσφαιρικό flex του Καρίμ Μπενζεμά

Είναι ένας από τους καλύτερους επιθετικούς στον κόσμο, σταθερά επί μια δεκαετία.

Ένας πλήρης φορ που μπορεί να σκοράρει με χίλιους διαφορετικούς τρόπους και επηρέασε το παιχνίδι ολόκληρης Ρεάλ Μαδρίτης με τις κινήσεις του. Η ασύλληπτη ικανότητα να κινείται στα τρία τέταρτα, υποβοηθώντας την κάθετη πάσα^. το ταλέντο να παίρνει βάθος, για να διασπάσει την πολυπληθή αντίπαλη άμυνα^. πάνω απ’ όλα, το μεγαλείο της έκρηξης, μετά την πρώτη επαφή.

Ο Καρίμ Μοσταφά Μπενζεμά έχει μια σπάνια τεχνική καθαρότητα που παραλύει τον αντίπαλο. Μπορεί να χαϊδέψει τη μπάλα μπροστά στον αμυντικό είτε με το εσωτερικό είτε με το εξωτερικό, για να προκαλέσει την πίεση. Μπορεί να την κρύψει με τη σόλα, για να κερδίσουν μέτρα οι δεύτερες γραμμές.

Έχει την επίγνωση του εαυτού του, γνωρίζει -με αυτό το “αλήτικο” arrogance- ότι διαθέτει το όνομα και το τεχνικό οπλοστάσιο, για να τον φοβάται ο αντίπαλος και να μην διακινδυνεύσει την αμυντική ισορροπία, κάνοντας την τρέλα να πάει επάνω του.

Ο Καρίμ αρέσκεται να επιλέγει διαφορετικές λύσεις, ακριβώς επειδή γνωρίζει ότι κατέχει τις λύσεις. Δεν είναι υπερβολή να ισχυριστεί οποιοσδήποτε ότι έχει “εγκυκλοπαιδικές” γνώσεις για το ποδόσφαιρο.

Σφυρηλατήθηκε αρχικά στα γήπεδα του Μπρον, στα προάστια της μητροπολιτικής περιοχής της Λυών, μετέπειτα στις ακαδημίες της ίδιας της Ολιμπίκ Λυών, για να καταλήξει στο ονειρεμένο παλκοσένικο κάθε ποδοσφαιριστή: το Μπερναμπέου.

Για περισσότερο από μια δεκαετία, βελτίωσε το παιχνίδι και τα χαρακτηριστικά του δίπλα σε συμπαίκτες και υπό την καθοδήγηση προπονητών μεταξύ των καλύτερων στον κόσμο, αναπτύσσοντας μια πολύ σπάνια ευαισθησία για το παιχνίδι εξαιρετικά δυσεύρετη στους σύγχρονους επιθετικούς.

Η ψυχή του, το ένστικτό του, τον κάνει χρήσιμο στη Ρεάλ σε πάμπολλες διαφορετικές καταστάσεις, με αποτέλεσμα να θεωρείται καθοδηγητής του παιχνιδιού της. Ο Μπενζεμά διευθύνει άτυπα το επιθετικό πλάνο της.

Στα μάτια τού ανυποψίαστου θεατή αυτό συμβαίνει άτακτα, με την ψευδαίσθηση ότι, επειδή η μπάλα φεύγει γρήγορα και η επίθεση εκτυλίσσεται εν ριπή οφθαλμού, τα πάντα συμβαίνουν κατόπιν αυτοσχεδιασμού. Δεν ισχύει.

Φέρτε στον νου ίσως την πιο χαρακτηριστική και διάσημη κίνηση της καριέρας του, όταν μόνος του χειρίστηκε ολόκληρη τη γραμμή μαζινό του Σιμεόνε, στη ρεβάνς του ημιτελικού με την Ατλέτικο στο Τσάμπιονς Λιγκ του 2016/17.

Η Ρεάλ ήταν δυο γκολ πίσω, ο Καρίμ βγήκε για πολλοστή φορά από το κουτί, για να ανοίξει το χώρο, υποδέχθηκε τη μπάλα στα πλάγια της περιοχής με πλάτη στο τέρμα.

Σηκώνει το βλέμμα να ψάξει συμπαίκτη και δεν υπάρχει κανείς μέσα στην περιοχή.

Αποφασίζει να σταματήσει, να κερδίσει τον χρόνο, ούτως ώστε να προστατεύσει τη μπάλα, παρά το γεγονός ότι εκτός από τον Σάβιτς στράφηκε επάνω του και ο Γοδίν.

Όντας ντουμπλαρισμένος έχει διέξοδο μόνο προς τα πλάγια, πολύ κοντά στη γραμμή.

Χαϊδεύει τη μπάλα με το δεξί εσωτερικό, ξαφνικά αλλάζει κατεύθυνση, τρέχει προς τη γραμμή του άουτ.

Στους δυο που τον κυνηγούν, προστίθεται και ο Χιμένεθ.

Ο Μπενζεμά πρακτικά δεν έχει επιλογές, το κορμί του ουσιαστικά ακουμπάει τη γραμμή του άουτ.

Η μπάλα είναι μεν στα πόδια του, αλλά για να την κρατήσει στα επόμενα δευτερόλεπτα, πρέπει να βγάλει τουλάχιστον λαγό από το καπέλο του. Τον έβγαλε.

Στην Ισπανία το λένε «croqueta»^. είναι μια κίνηση, την οποία λάνσαρε πρώτος ο Λάουντρουπ και τελειοποίησε ο Ινιέστα.

✨ Hace 3 años… ¡MAGIA de @Benzema!
⚽ @isco_alarcon#RMFansEnCasa | #RMHistory pic.twitter.com/EfnBYNMIFG

— Real Madrid C.F. (@realmadrid) May 10, 2020

Η μπάλα περνά από το ένα πόδι στο άλλο σαν φλίπερ, ο Μπενζεμά στη συγκεκριμένη φάση το έκανε δυο φορές απανωτά (!) εξουδετερώνοντας πλήρως Σάβιτς και Χιμένεθ, τη στιγμή που ο αποσβολωμένος Γοδίν σηκώνει ενστικτωδώς το χέρι για να ζητήσει… κάτι. Δεν είχε σημασία τι^. ο σπουδαίος Γοδίν δεν μπορούσε να πιστέψει ότι έγινε μπροστά του η συγκεκριμένη φάση, συνεπώς ήταν αδύνατον να μη ζητήσει “κάτι”.

Η εποποιία του Καρίμ ολοκληρώθηκε με μια “αλήτικη” πάσα με το εξωτερικό, μια πινελιά που έκοψε την άμυνα της Ατλέτικο σαν βούτυρο και έφερε τον ορμώμενο Κρόος μόνο του ενώπιον του Όμπλακ.

Ο σπουδαίος Σλοβένος το έβγαλε, αλλά στο ριμπάουντ τού Ίσκο ήταν αδύνατον να αντιδράσει. Γκολ.

«Είναι το καλύτερο πράγμα που έχω κάνει στο Τσάμπιονς Λιγκ. Αυτός είναι ο τρόπος που καταλαβαίνω εγώ το ποδόσφαιρο. Για σας μπορεί να μην μετράει, άλλωστε δεν προσμετρήθηκε ούτε σαν γκολ ούτε σαν ασίστ και οι σημερινοί δημοσιογράφοι μόνο στα στατιστικά δίνετε σημασία».

Αυτός είναι ο Μπενζεμά. Σε τρεις σειρές όλος του ο χαρακτήρας, η κοσμοθεωρία του, η ποδοσφαιροθεωρία του καλύτερα.

Πολλοί μπορεί να πουν ότι είναι απλώς μια πολύ ωραία τρίπλα, μια φοβερή ενέργεια στην καλύτερη.

Αυτό που έκανε ο Μπενζεμά δεν αποτιμάται σε αριθμούς, δεν αποτυπώνεται στο τελικό ταμείο της σεζόν, όταν οι αναλυτές παραδίδουν στον τεχνικό διευθυντή και το επιτελείο την έκθεση της σεζόν.

Αυτή η φάση, όμως, η συγκεκριμένη ενέργεια, πήγε την Ρεάλ στον Τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ και παραμένει η πιο αναγνωρίσιμη ενέργεια της καριέρας τού Γάλλου, η πιο χαρακτηριστική περιγραφή τής σχεδόν υπερφυσικής του ικανότητας να είναι κομψός και πρακτικός ταυτόχρονα. Είναι το μαγικό πάντρεμα του ποδοσφαίρου της αλάνας με το ποδόσφαιρο σε πολύ υψηλό επίπεδο. Κάτι που σε γενικές γραμμές είναι ο ίδιος ο Καρίμ.

Δεν είναι τυχαίο ότι το έχει ξανακάνει. Και θα το ξανακάνει. Γιατί είναι στο αίμα του, είναι το pedigree του, η δεύτερη φύση του: βαθιά μπαλιά του Μαρσέλο, κακή κεφαλιά του Ράμος, ο οποίος, αντί να βοηθήσει τον Μπενζεμά, τον υποχρεώνει να στρώσει με το στήθος και απλώς να την κυνηγήσει για να μην βγει άουτ.

Ο Καρίμ την προστατεύει απλώς με το σώμα, δεν έχει χρόνο πάλι να γυρίσει, δεν προλαβαίνει καν να δει ποιος ακολουθεί, στην καλύτερη μπορεί να κερδίσει το κόρνερ. Αφήνει τη μπάλα απλώς να αναπηδήσει και τη χτυπάει με τη φτέρνα τη σωστή στιγμή.

⚽💃📝 ¡@Benzema nos da una clase magistral de cómo hay que taconear!#RMLiga | #HalaMadrid pic.twitter.com/YxKSHLvkP0

— Real Madrid C.F. (@realmadrid) June 30, 2020

Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με το τακουνάκι αυτό καθ’ εαυτό. Είναι ο χρονισμός, η αίσθηση του χώρου, η σωστή απόφαση σε δέκατα του δευτερολέπτου. Πάνω απ’ όλα είναι η τεχνική.

Υψηλότατου επιπέδου τεχνική, γιατί η μπάλα πρέπει να περάσει ανάμεσα από τα πόδια του αντιπάλου, ο οποίος τον έχει ακολουθήσει, και, για να γίνει αυτό, ο Μπενζεμά πρέπει να αλλάξει πόδι, να φέρει το αριστερό στη σωστή θέση και να κάνει μια συντονισμένη κίνηση σαν βήμα χορού.

Ο άμοιρος Μπερνάρντο Εσπινόζα που τον φρουρούσε, είχε την ψευδαίσθηση ότι τα είχε κάνει όλα καλά. Εδώ που τα λέμε, είχε κάνει ακριβώς αυτό που διδάσκονται οι στόπερ στις σχολές και τις ακαδημίες ποδοσφαίρου. Είχε σπρώξει τον φορ προς τα έξω, τον είχε οδηγήσει διαγώνια προς την γραμμή του άουτ και είχε αποκλείσει κάθε πιθανότητα απειλής.

Όταν ο Κασεμίρο εξαπέλυσε τη βολίδα για το νικητήριο γκολ της Ρεάλ, ο Εσπινόζα είχε προλάβει απλώς να γυρίσει το κεφάλι του για να δει τη μπάλα να καταλήγει στα δίχτυα.

Ο Μπενζεμά μετά το ματς ρωτήθηκε για το τακουνάκι, απάντησε εντελώς φυσιολογικά, σα να είχε κάνει μια παράλληλη πάσα στα δυο μέτρα.

Ο Κασεμίρο από την άλλη, έθεσε τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση και μας έκανε να καταλάβουμε τί έγινε, πώς έγινε και γιατί έγινε: «Έχουμε συνηθίσει να προσαρμοζόμαστε στην ποιότητά του. Εγώ απλώς του φώναξα για να καταλάβει ότι έρχομαι σαν τρέηλερ. Δεν μπορούσε να με δει, μπορούσε όμως να με ακούσει. Το γκολ είναι 100% δικό του».

Για έναν άνθρωπο μόνο είναι φυσιολογικά αυτά που κάνει ο Μπενζεμά. Για τον Ζιντάν.

Όχι επειδή ο Ζιζού υποβαθμίζει τις τεχνικές αρετές τού Μπενζεμά, αλλά γιατί και για τον ίδιο τέτοιες ενέργειες είναι απτές και πραγματοποιήσιμες κατά τη διάρκεια ενός αγώνα.

Ελάχιστοι ποδοσφαιριστές έχουν την πολυτέλεια και το ταλέντο να επινοούν πράγματα μέσα στο χορτάρι. Ένα δύσκολο έως απίθανο κοντρόλ, ένα τακουνάκι, μια περιστροφή, μια αδιανόητη τρίπλα.

Η διαφορά του Μπενζεμά από τους άλλους, είναι ότι στις δικές του εξωγήινες ενέργειες, υπεισέρχονται πάντα ψήγματα εκδίκησης. Το βλέπεις στο πρόσωπό του, το παρατηρείς στις αντιδράσεις του, το ακούς στις δηλώσεις του μετά το ματς.

Είναι πολύ δύσκολη ομάδα η Ρεάλ για να κερδίσει οποιοσδήποτε ποδοσφαιριστής καθολική αναγνώριση. Ο Μπενζεμά έδωσε αγώνα για να πείσει. Όχι μόνο το δύσκολο κοινό και τον ανυπέρβλητο οργανισμό της Ρεάλ Μαδρίτης, αλλά και ολόκληρο τον κόσμο.

Μας έπεισε όλους με τον τρόπο του, δίχως να μετράμε μόνο αριθμούς, χωρίς φαντεζί πανηγυρισμούς και βομβαρδισμό προώθησης από μηχανισμούς μάρκετινγκ. Ο Καρίμ κέρδισε το σεβασμό με το εκλεπτυσμένο και οξυδερκές ποδόσφαιρο, το οποίο μας πρότεινε, με την ικανότητά του να επινοεί και να εφευρίσκει εκεί, που οι υπόλοιποι δεν τολμούσαν.

Σίγουρα ο πολιτικός βίος του δεν βοήθησε να γίνει συμπαθής και παγκόσμιο brand. Σαν επιθετικός δεν ήταν ποτέ κυνηγός των ρεκόρ, δεν τον ένοιαζαν ποτέ τα στατιστικά του και να τελειώνει τις σεζόν με 10-15-20 γκολ. Το παιχνίδι του ουδέποτε συνδέθηκε αποκλειστικά με το σκορ, πιθανόν να παρέσυρε αρκετούς το 9 στη φανέλα και η αρχική τοποθέτησή του στο γήπεδο.

«Εξαρτάται πώς βλέπει κάποιος το ποδόσφαιρο. Για μένα ο φορ δεν είναι απλώς το γκολ. Πρέπει να συμμετέχει και στους υπόλοιπους τομείς του παιχνιδιού, να ανοίγει χώρους, να δημιουργεί, να βοηθάει και στην αμυντική λειτουργία. Κατανοώ την κριτική, μέχρι ενός σημείου τη δέχομαι, αλλά με συγχωρείτε, εγώ έχω άλλο όραμα για το ποδόσφαιρο. Φυσικά και θέλω να σκοράρω περισσότερο, όχι, όμως, εις βάρος της ομάδας».

Ο Μπενζεμά επί της ουσίας περιγράφει αυτό, το οποίο πρέπει να κάνει κάθε φορ στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Ο κυνηγός πρέπει να κάνει αυτό που έχει ανάγκη η ομάδα. Να κινηθεί χωρίς τη μπάλα, να ξέρει πώς να κερδίσει μέτρα, να διαβάζει το ματς και να τραβιέται στο πλάι για να δώσει πλάτος, να πιέζει τα στόπερ, να ξέρει να πασάρει, να τριπλάρει, να κάνει τους συμπαίκτες καλύτερους και να τους βάλει ακόμα και με το ζόρι να συμμετέχουν στο παιχνίδι.

⚪️ Hazard & Benzema partnership developing back in the group stage…#UCL | @realmadriden pic.twitter.com/d0RIvAGqKy

— UEFA Champions League (@ChampionsLeague) June 25, 2020

Η παραπάνω είναι μια μικρή γεύση του ρόλου ενός σύγχρονου επιθετικού στο υψηλότερο επίπεδο.

Ο Μπενζεμά έχοντας σαν είδωλο τον Ρονάλντο (το Φαινόμενο, όχι τον Κριστιάνο) αντιλήφθηκε πάρα πολύ νωρίς στην καριέρα του τη σημασία και το “παράδοξο” να παίζει ο φορ μακριά από την περιοχή.

Ο Ρονάλντο ήταν ένας υπερπλήρης επιθετικός^. τον θυμόμαστε για τα δεκάδες γκολ, τα οποία έβαλε τριπλάροντάς τους όλους, αλλά ο μεγαλύτερος τακτικός νεωτερισμός, τον οποίο έφερε στο ποδόσφαιρο του Zeitgeist των mid ’90s, ήταν ότι έβγαλε τον φορ από το κουτί.

Ο Μπενζεμά μεγάλωσε με αυτή την ιδέα σφηνωμένη στο κεφάλι του, έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού του ότι πραγματικά μεγάλος γίνεσαι μονάχα, όταν μαθαίνεις να ξεχωρίζεις και πρεσβεύεις πρόοδο.

Στο ντοκιμαντέρ του «Le K Benzema», υπάρχει μια σκηνή, στην οποία μιλά στον πατέρα του, καθώς περπατούν στο αθλητικό κέντρο της Λυών. Ο Καρίμ λέει ότι οι γονείς των συμπαικτών του στέκονταν πάντα στην πλάγια γραμμή, όταν παρακολουθούσαν τα παιδιά τους. Ο δικός του ο πατέρας καθόταν μονίμως πίσω από την εστία του αντιπάλου και του φώναζε ακατάπαυστα να σουτάρει.

«Έχω ακόμα τη φωνή στ’ αφτιά μου:

-Σούταρε. Μόνο το γκολ μετράει. Μην πασάρεις σε κανέναν. Να σουτάρεις για να βάλεις γκολ.

Αυτή η πίεση με βοήθησε να κάνω την επανάστασή μου, να προσπαθήσω να κερδίσω ένα κομπλιμέντο από τον πατέρα μου και για μια καλή πάσα, μια τρίπλα, μια αλλαγή παιχνιδιού. Μόνο τα τελευταία χρόνια κέρδισα την αναγνώριση από τον πατέρα μου. Καλή κουβέντα για το παιχνίδι μου δεν είχα ακούσει ποτέ».

Κοντολογίς, ο Καρίμ βλέπει το ποδόσφαιρο έξω από τους κλασικούς κανόνες του ρόλου του, αλλά ταυτόχρονα έμαθε να ζει με την πίεση και την υποχρεωτικότητα του γκολ. Όλη αυτή η εσωτερική σύγκρουση οδηγούσε πάντα σε ρήξεις με το περιβάλλον του.

Ουκ ολίγες φορές βρέθηκε με το ένα πόδι εκτός Ρεάλ^. το καλοκαίρι του 2017, η μεταγραφή του στην Άρσεναλ δινόταν σαν τελειωμένη υπόθεση.

Δεν είχε πειστεί ούτε από τα λόγια του Ζιντάν, ενός ανθρώπου, μιας τεράστιας προσωπικότητας που ανέκαθεν τον στήριζε και τον υπερασπιζόταν ανοιχτά και δημόσια.

Ακόμα και στην πιο κακή περίοδό του στη Ρεάλ, τότε που όλοι τον λόγιζαν σαν βοηθητικό του Κριστιάνο, ο Ζιντάν ήταν ο μόνος που προσπάθησε να ξανακολλήσει το γυαλί.

Ο Ζιντάν είχε βρει ένα ιδιότυπο κανάλι επικοινωνίας με τον Μπενζεμά, αλλά για τον Καρίμ δεν σήμαινε απολύτως τίποτα.

«Παρόλο που είναι σαν μεγάλος μου αδερφός και μιλάμε την ίδια γλώσσα, ξέρω ότι αν εγώ δεν είμαι καλά, δεν θα παίξω. Δεν έχει σημασία ότι ξέρει τα κουμπιά μου».

Η αλήθεια είναι ότι εκείνη την περίοδο ο Μπενζεμά τα είχε κατακτήσει όλα με τη Ρεάλ, οποιοσδήποτε -πολλώ δε εκείνος- θα είχε τη φυσιολογική επιθυμία αλλαγής περιβάλλοντος.

Οι φήμες και για το ενδιαφέρον των merengues για τον Λεβαντόφσκι προφανώς συνέτειναν στον εκνευρισμό και την απόφασή του να αποχωρήσει. Έχω την αίσθηση, ωστόσο, ότι η σημαντικότερη παράμετρος για να φύγει ήταν η ασφυκτική κατάσταση που δημιουργείτο από την παρουσία του Κριστιάνο στη Ρεάλ.

Μόνο ένα πρόσωπο μπορούσε και είχε τη δύναμη να μεταπείσει τον Καρίμ και να τον κάνει να αλλάξει άποψη τελευταία στιγμή: ο πατέρας του, ο Χαφίντ Μπενζεμά. Πρόκειται για μια φιγούρα που δεν ήταν πάντα ορατή, αλλά ασκούσε και ασκεί τεράστια επιρροή στον Καρίμ.

Ο Χαφίντ ήταν εκείνος που τον “συνέτισε”, όταν ήθελε να πιάσει από το λαιμό τον Μουρίνιο, ο πατέρας του ήταν εκείνος που του είπε ότι αν πραγματικά νιώθει ο καλύτερος επιθετικός στον κόσμο, τότε δεν έχει νόημα να αφήσει την καλύτερη ομάδα του κόσμου, για να ξεκινήσει πάλι από την αρχή.

Μετά από αυτή την περιπετειώδη ανανέωση συμβολαίου, η αλήθεια είναι ότι είδαμε τον καλύτερο Μπενζεμά που είχαμε δει καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας του.

Τα στατιστικά του λένε ψέματα^. τα 5 γκολ για τον βασικό φορ της Ρεάλ δεν ήταν απλώς φτωχά, ήταν μίζερα. Ο Καρίμ, όμως, είχε 11 ασίστ και τεράστια επιρροή στο επιθετικό παιχνίδι της ομάδας.

Το σημαντικότερο όλων ήταν ότι ο Κριστιάνο αποφάσισε να αλλάξει αέρα και να μετακομίσει στο Τορίνο για τη Γιουβέντους.

Αυτή η κοσμοϊστορική εξέλιξη τρόπον τινά εξανάγκασε και τον Ζιντάν να αναπροσαρμόσει το τακτικό σχήμα της ομάδας και να αναζητήσει εναλλακτικούς τρόπους ανάπτυξης και επίθεσης.

Συνυπολογίζοντας την παρακμή του Μόντριτς, την υποχώρηση του Κρόος, την εξαφάνιση του Μπέιλ, την ασυνέπεια του Ίσκο και την παρουσία του Αζάρ, ο Ζιντάν κλήθηκε να αντιμετωπίσει μεμιάς ένα άθροισμα παραγόντων που έκαναν επιτακτική την αλλαγή του τρόπου παιχνιδιού της Ρεάλ.

Σημειωτέον, ότι αυτό συνέβη μετά τα τρία συνεχόμενα τρόπαια του Τσάμπιονς Λιγκ και την απόλυτα φυσιολογική πτώση.

Οι ευθύνες του Μπενζεμά αυξήθηκαν σε τεράστιο βαθμό. Πλέον δεν αρκούσε η συμμετοχή και η επιρροή του στο επιθετικό κομμάτι και στη συνηθισμένη διασύνδεση των μέσων με τους επιθετικούς. Έπρεπε να γίνει το σημείο αναφοράς, ο ηγέτης που δημιουργεί και εκτελεί αναλόγως τις ανάγκες κάθε αγώνα.

Αυτή η μεταστροφή απαιτούσε και θεαματικές αλλαγές στη φυσική και κυρίως στην πνευματική του κατάσταση. Δεν ήταν εύκολο για έναν 33χρονο ήδη world class player.

Ο Καρίμ έφτιαξε τους κύκλους του ύπνου του, έδωσε εξονυχιστική προσοχή στη διατροφή του, γυμνάστηκε, όσο ποτέ στην καριέρα του, για να χάσει τελικά έξι κιλά και να ξαναποκτήσει την έκρηξη της νιότης του.

Το δυσκολότερο απ’ όλα ήταν η πνευματική προσέγγιση στο παιχνίδι. Έπρεπε να γίνει πιο παρεμβατικός, ακόμα πιο εκφραστικός στο χορτάρι και να αποτελέσει τρόπον τινά τον “φάρο” των υπολοίπων.

Καθοδήγησε νεότερους συμπαίκτες του, με τον Βινίσιους να το έχει αναγνωρίσει και δημοσίως κατ’ επανάληψη, λέγοντας ότι χωρίς τον Μπενζεμά δεν θα είχε ιδέα πού έπρεπε να κινηθεί στο γήπεδο.

«Ο Καρίμ με βοήθησε περισσότερο από κάθε άλλον για να προσαρμοστώ και να καταλάβω πού ήρθα. Κάθε φορά μου επαναλαμβάνει ότι το σημαντικότερο είναι να παραμείνω ήρεμος και συγκεντρωμένος. Σε ένα ντέρμπι με την Ατλέτικο δεχθήκαμε ένα γκολ από δικό μου λάθος. Με πλησίασε πολύ ήρεμα, μου ζήτησε να αλλάξω θέση για λίγα λεπτά, να αποφεύγω για ένα διάστημα τις επαφές με την μπάλα και να ανακτήσω την εμπιστοσύνη, για να ξαναμπώ πνευματικά στο ματς. Δούλεψε στην εντέλεια και μετέτρεψα το ψυχολογικό ντεζαβαντάζ σε εφαλτήριο αντεπίθεσης».

Η πνευματική και η ηγετική του αρωγή δεν μπορεί να αποτιμηθεί, μιλούν, όμως, τα νούμερα -τα οποία δεν του αρέσουν καθόλου- για την αδιαμφισβήτητη ανάδειξή του σε απόλυτο ηγέτη.

Επί δυο συναπτές σεζόν, ο Μπενζεμά ήταν ο καλύτερος επιθετικός της Ρεάλ, συμμετέχοντας άμεσα στο επιθετικό της παιχνίδι με 78 συνολικά γκολ και ασίστ.

Δυο σερί σεζόν από 21 γκολ.

Δυο σερί σεζόν δεύτερος σκόρερ στη Liga, πίσω από τον Λιονέλ Μέσι.

Μεγάλο του παράσημο ότι προσπέρασε τον Πούσκας στη λίστα με τους κορυφαίους σκόρερ όλων των εποχών στην ιστορία της Ρεάλ.

Βρίσκεται πλέον ανάμεσα σε μύθους του Σαντιγιάνα, τον Ντι Στέφανο, τον Ραούλ και τον Κριστιάνο. Εν ολίγοις, στο πάνθεον της Μαδρίτης.

Το κοινό, τα media, ο Τύπος, άρχισε -έστω και αργά- να ασχολείται μαζί του και εκτός γηπέδων.

Έγινε γνωστή η αγάπη του για την υψηλή ωρολογοποιία, ξαφνικά απέκτησε μια καρτεσιανή αύρα με ένα σκεπτόμενο «εγώ», η οποία ξέφυγε από τις καθιερωμένες στερεοτυπικές ταμπέλες περί συγκλονιστικού «κάγκουρα».

Ακόμα και οι φιλίες με τους ράπερ και τους τράπερ, τον «δούκα» της γαλλικής μουσικής σκηνής Booba και το ασύστολο flex με ρούχα και τσαντάκια Gucci, χρυσά Rolex με μπριγιάν, πισίνες με υδρομασάζ, Lamborghini, Ferrari και Bugatti Veyron, εντάχθηκαν σε ένα γενικότερο πλαίσιο “νεοκουλτούρας” και “νεοαισθητικής”.

Καλώς ή κακώς, πέρα από το ποδόσφαιρο υπάρχει και ο τρόπος ζωής των γενεών που έρχονται.

Το instagram, τα καταθλιπτικά σύνδρομα των social network, το Netflix, οι εναλλακτικοί τρόποι παραγωγής φήμης και χρήματος.

Ο Καρίμ είναι ο γιος του Γαλλο-Αλγερινού μετανάστη, ο οποίος τα κατάφερε στη ζωή του, πρεσβεύει μια συγκεκριμένη κουλτούρα, αντιπροσωπεύει το όνειρο χιλιάδων παιδιών που μεγαλώνουν πολύ μακριά από τα πρότυπα, τα οποία μας κάνουν να αισθανόμαστε άνετα.

Ίσως η εξωστρέφεια εκτός γηπέδου, να φέρνει σε ισορροπία αυτή τη μοναδική ποδοσφαιρική πρόταση μέσα στο χορτάρι.

Το flex τής όχι και τόσο ιδιωτικής του ζωής, έρχεται σε αντιδιαστολή με το συχνά “αόρατο” ποδόσφαιρο, το οποίο πρέπει να αποκρυπτογραφηθεί από φιλάθλους και αντιπάλους.

Είναι ένα ποδόσφαιρο, το οποίο πρέπει να διαβαστεί πίσω από τις γραμμές, κάπου μεταξύ της παύσης, την οποία συνηθίζει να κάνει, πριν επιλέξει την ενέργεια που θα του δώσει το πλεονέκτημα και θα αφήσει τον αντίπαλο στο έλεος της απόφασης.

Είναι η στιγμή, όταν ο χρόνος σταματά και ο καθένας γύρω του στέκεται, για να μελετήσει την επόμενη κίνησή του, τον επόμενο “λαγό” που θα βγει από το καπέλο του.

Ο Καρίμ Μπενζεμά κέρδισε τη θέση του στο πάνθεον των κορυφαίων με το σπαθί του.

Κι ας το φλέξαρε λίγο παραπάνω, απ’ όσο πρέπει.

CHECK IT OUT: Όλα τα κείμενα του Zastro