Το στενό «βασίλειό» του είναι το ασφαλές σημείο του. Αν και μοιάζει ειρωνικό να αισθάνεται ασφαλής σε ένα όχημα που τρέχει με ταχύτητα 250χλμ./ώρα.
Είναι ο τόπος που δεν νιώθει εγκλωβισμένος, όσο κι αν στέκεται σχεδόν ακίνητος για μιάμιση ώρα, με ένα προστατευτικό στο λαιμό του και με τον ιδρώτα να κυλάει μέσα στο κράνος του.
Οι αισθήσεις του, ωστόσο, είναι οξυμένες, ίσως και «ακονισμένες». Μαθημένες να λαμβάνουν άμεσες και, συνήθως, σωστές αποφάσεις σε κλάσματα δευτερολέπτων.
Αλλά η σαμπάνια και τα κομφετί που «πασπαλίζουν» την πλειοψηφία των αγώνων του, δεν τον κάνουν να εφησυχάζει. Δεν τον στέλνουν σε ένα άλλο «βασίλειο» γεμάτο εκατομμύρια και δόξα, φήμη και αδιαφορία για τους άλλους.
Το μονοθέσιο είναι το μέρος που δεν χρειάζεται να κρυφτεί, αλλά, έστω και σε μία μάλλον μοναχική διαδρομή, μπορεί να «βροντοφωνάξει». Να αφήσει να εννοηθεί ποιος είναι.
Διότι ο Λιούις Χάμιλτον δεν είναι μόνο ο οδηγός της Formula-1. Δεν είναι απλώς ο κατά πολλούς κορυφαίος όλων των εποχών, ή τουλάχιστον εκείνος που προσπαθεί να «στριμωχτεί» στον ίδιο «θρόνο» με τον Μίκαελ Σουμάχερ.
Υπάρχει και ο Λιούις χωρίς τη -συμβολική- μαύρη στολή, που γνωρίζει μεν ότι τα μάτια είναι «καρφωμένα» πάνω του, είτε οδηγεί είτε όχι. Ο τύπος που επιμένει ότι κάποιοι νέοι κανονισμοί δεν θα εμποδίσουν τις αντιρατσιστικές διαμαρτυρίες του…
Η κατάκτηση του έβδομου τίτλου από τον Βρετανό οδηγό έδειχνε τόσο δεδομένη για το 2020 που είδηση δεν έγινε η επιτυχία, αλλά ο «μανδύας» της.
Ο Χάμιλτον προκάλεσε αντιδράσεις όταν έπειτα από έναν αγώνα αποκάλυψε κάτω από τη στολή του ένα μπλουζάκι που έγραφε «Arrest the cops that killed Breonna Taylor» (=«συλλάβετε τους αστυνομικούς που δολοφόνησαν την Μπριόνα Τέιλορ»).
Η Τέιλορ, όπως και ο Τζορτζ Φλόιντ, έχασαν πέρσι τη ζωή τους στις Ηνωμένες Πολιτείες από τη χρήση αλόγιστης αστυνομικής βίας και οι θάνατοί τους προκάλεσαν και κοινωνική «έκρηξη».
Οι αθλητές σε όλο τον κόσμο στήριξαν το κίνημα «Black Lives Matter» και κυρίως ήταν εκείνοι οι επιφανείς, οι διάσημοι, που έδωσαν μία επιπλέον «σπίθα» στις πολλές πορείες διαμαρτυρίας.
Ο Λιούις Χάμιλτον, ο οποίος πολλές φορές στο παρελθόν είχε ακούσει την κριτική για την «εξωγηπεδική» ζωή του, με σπατάλες και συχνές αλλαγές συντρόφων, θεώρησε τη στήριξη του αγώνα κατά των αδικιών και των διακρίσεων ως ένα νέο «καθήκον».
Η F1 απαγορεύει μεν κάθε μορφή διαδήλωσης ή πολιτικής, θρησκευτικής ή φυλετικής προπαγάνδας, όμως όπως έλεγε από τον περασμένο Σεπτέμβριο ο σταρ της πίστας, «πολλοί κανόνες της FIA έχουν γραφτεί για μένα και δεν με σταμάτησαν!».
Ο 36χρονος οδηγός δεν μετάνιωσε ποτέ για τίποτα.
Η επικράτηση του στις πίστες ήταν τόσο βέβαιη που για εβδομάδες πριν τελειώσει η περσινή σεζόν και πριν καν εξασφαλίσει και μαθηματικά τον έβδομο τίτλο-ισοφάριση του ρεκόρ του Σουμάχερ, ο κόσμος της Formula-1 ασχολούνταν με το επόμενο συμβόλαιο του Χάμιλτον.
Για μήνες ο Βρετανός οδηγός και ο Τότο Βολφ, διευθυντής της Mercedes, δέχονταν ερωτήσεις για το θέμα. Η παραμονή του ήταν επιτακτική για την ομάδα, ώστε να διεκδικήσει το 2021 τον όγδοο διαδοχικό τίτλο των κατασκευαστών.
Άλλωστε, ο Χάμιλτον έχει κερδίσει στους 73 από τους 138 αγώνες που έτρεξε από το 2014 (ποσοστό 53%!) και ακόμη και τώρα κανένας από τους φιλόδοξους νέους οδηγούς δεν κατάφερε μία «ρωγμή» στην «πανοπλία» του.
Οι δύο πλευρές είχαν κοινή διάθεση συνέχισης της συνεργασίας τους, όμως η καθυστέρηση στη συμφωνία έδειξε πως υπάρχουν πολλά σημεία στα οποία διαφωνούν.
Ο Χάμιλτον, παρότι όλες οι περασμένες συμφωνίες του ήταν με διάρκεια πολλών ετών, ζήτησε εξαρχής ένα διετές συμβόλαιο με αντίτιμο 125 εκατομμυρίων δολαρίων. Η Mercedes δεν ανέβαινε σεντ πάνω από τα 40 εκατομμύρια ετησίως, χωρίς τα μπόνους στόχων, που μπορεί να φτάσουν τα πέντε ή δέκα εκατομμύρια.
Η μονοετής συμφωνία που ανακοινώθηκε ήταν για τους ειδικούς ένας συμβιβασμός του Λιούις, καθώς δέχθηκε τα 40 εκατομμύρια. Αν και επισήμως παρουσιάστηκε ως μία κοινή απόφαση, περισσότερο για… βολικούς λόγους, δίχως πολλές ερωτήσεις από τον Τύπο.
Η «win-win» κατάσταση για τις δύο πλευρές, πάντως, δεν απέχει πολύ από την αλήθεια.
Ο Χάμιλτον δεν έλαβε τη γενναία αύξηση που πίστευε πως αξίζει, όμως έχει ακόμη το ακριβότερο συμβόλαιο στη Formula-1, δύο χρόνια πριν την αναμενόμενη κίνηση των διοργανωτών να θέσουν salary-cap με όριο τα 25 εκατομμύρια τον χρόνο.
Η Mercedes δε χρειάστηκε να δεσμευτεί με τον κορυφαίο μεν, αλλά και 37 ετών στο τέλος της ετήσιας συμφωνίας τους οδηγό. Ο Βάλτερι Μπότας είναι ήδη στην ελίτ των εν ενεργεία οδηγών και στη λίστα του Βολφ είναι και ο Τζορτζ Ράσελ, ως πιθανός αντικαταστάτης του Λιούις.
Χάμιλτον και Mercedes έχουν ήδη μπει στη λογική της σκέψης ότι η σχέση τους δεν θα κρατήσει ούτως ή άλλως για πάντα.
Επιπλέον, μπορεί ο Βρετανός να μένει στο κορυφαίο μονοθέσιο και να κερδίσει πολλά χρήματα, ωστόσο η δική του δέσμευση δεν είναι απλώς για την διεκδίκηση του όγδοου τίτλου.
Ο Λιούις έχει δηλώσει πολλές φορές ότι η επερχόμενη σεζόν δεν αφορά μόνο νίκες, πόντιουμ και τίτλους. Στο μυαλό του δεν έχει απλώς μία αθλητική «αθανασία», ξεπερνώντας τον Μίκαελ Σουμάχερ.
Στα μάτια του υπάρχει ένα ευρύτερο πεδίο δράσης, για τη συνέχιση της κινητοποίησής του και της υποστήριξης του αγώνα για τη διαφορετικότητα, την ποικιλομορφία και την ένταξη.
Ο Χάμιλτον, ο οποίος γεννήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 1985 στην πόλη Στίβενεϊτζ, τόνισε πολλές φορές στη διάρκεια της σεζόν που τελείωσε πως «το κίνημα “Black Lives Matter” μού πρόσφερε ένα επιπλέον κίνητρο για τον έβδομο τίτλο».
Εξήγησε ότι «στο παρελθόν είχαν ένα άλλο κίνητρο. Με ενδιέφερε να τερματίζω απλώς πρώτος. Αυτό δεν αλλάζει, όμως πλέον ξέρω ότι μπορώ να αξιοποιήσω την πλατφόρμα μου.
»Οι όποιες αντιδράσεις δεν θα μπορούσαν να με κρατήσουν στη σιωπή. Όταν το είπα αυτό στον εαυτό μου και το κατάλαβα για τα καλά, έδιωξα από μέσα μου κάθε φόβο».
Συμπλήρωσε πως θα ήθελε να δει περισσότερους μαύρους οδηγούς στη F1 και επισήμανε ότι «όλες οι επιτυχίες είναι κάτι εξαιρετικό, όμως είναι για το τώρα, έχουν μικρή διάρκεια. Ο αγώνας για κάτι μεγαλύτερο από εμάς είναι πιο σημαντικός και θα αφήσει πίσω του πιο πολλά από μερικές νίκες ή ρεκόρ».
Μετά τη συμφωνία με τη Mercedes για την ένατη κοινή σεζόν τους, μίλησε κυρίως για τις σκέψεις του εκτός πίστας, λέγοντας ότι «είμαι εξίσου αποφασισμένος να συνεχίσω το “ταξίδι” του μηχανοκίνητου αθλητισμού για τις μελλοντικές γενιές και την αποκατάσταση κάθε κοινωνικής αδικίας και την κατάρριψη κάθε στερεότυπου».
Παράλληλα, δήλωσε «ευγνώμων που η ομάδα μου υποστηρίζει αυτές τις εκκλήσεις μου σε αυτά τα θέματα και περήφανος που προχωράμε μαζί για μία σεζόν αφιερωμένη στην ποικιλομορφία του αθλήματος».
Σε πρόσφατη συνέντευξή του στο περιοδικό «Sportweek» της ιταλικής εφημερίδας «Gazzetta dello Sport», ο Λιούις Χάμιλτον δεν μίλησε για το βήμα στον «Όλυμπο» της Formula-1, με την ισοφάριση των τίτλων του Σουμάχερ.
Εξήγησε, αντίθετα, πώς «πάτησε» και πάλι στη γη, πώς ξεπέρασε το άθλημα του και τις νίκες του για να γίνει το πρόσωπο της προσπάθειας για κοινωνική αλλαγή.
Ο Ιταλός δημοσιογράφος, Λουίτζι Πέρνα, που κάθισε απέναντί του, έγραψε στην «Gazzetta» πως «ο Χάμιλτον είναι ο νέος Μοχάμεντ Άλι!». Ο ίδιος ο Βρετανός οδηγός τόνισε ότι μπαίνει στο μονοθέσιο όπως έμπαινε και ο Άλι στο ρινγκ. Κοινώς, μην αφήνοντας κανένα περιθώριο να ξεχωρίσει κάποιος τον αθλητή από τον άνθρωπο.
Έχει αποφασίσει να θέσει την υστεροφημία του στη διάθεση ενός μεγαλύτερου αγώνα για κοινωνικές «μάχες». Ξέρει πως αυτό δεν γίνεται με τον τρόπο που πετυχαίνει στην πίστα, με την ταχύτητα.
Στον Λουίτζι Πέρνα εκμυστηρεύτηκε ότι «συνάντησα τον Άλι όταν ήταν πλέον πολύ άρρωστος, όμως παρατήρησα ακόμη κι έτσι πολλές ομοιότητες ανάμεσά μας. Κατάλαβα τον τρόπο που αντιλαμβάνεται την κοινωνία, γύρω του».
Στην ίδια συνέντευξη, ο Λιούς Χάμιλτον θυμήθηκε και μία συνάντησή του με τον Νέλσον Μαντέλα. «Τον είδα τρία χρόνια πριν πεθάνει…
»Ήταν 92 ετών τότε, όμως μου έκανε εντύπωση που μου είπε ότι και σε αυτή την ηλικία, μαθαίνει πάντα κάτι νέο. Η χαρακτηριστικά κουβέντα του ήταν πως “κάθε μέρα είναι ένα σχολείο”».
Από το 2017 έγινε χορτοφάγος, από σεβασμό στα ζώα, ενώ εξελίχθηκε σε υπέρμαχο της εξάλειψης του πλαστικού από τους ωκεανούς.
Στη καριέρα του λίγοι ήταν εκείνοι που ακολούθησε. Συνήθως προπορευόταν και άφηνε τους άλλους πίσω του. Στη ζωή του, όμως, δεν θέλει να θεωρεί τον εαυτό του μοναδικό και αποφάσισε να ακολουθεί τα πιστεύω του.
«Δεν μετανιώνω για τίποτα από όσα λέω και κάνω. Ξέρω ότι η FIA αντιδρά στα μηνύματά μου, όμως ακούω μόνο την καρδιά μου. Γνωρίζω πως οι παράγοντες δεν πιστεύουν ότι στα σπορ χωρά η πολιτική.
»Ωστόσο, αυτά τα οποία πρεσβεύουμε δεν είναι πολιτική. Είναι ανθρώπινα δικαιώματα και οφείλουμε να δίνουμε θετικά μηνύματα στο υπέροχο γκρουπ εκείνων που μας παρακολουθούν και προέρχονται από διαφορετικό υπόβαθρο και κουλτούρα».
Ο Λιούις Χάμιλτον δεν θέλει να είναι απλώς θριαμβευτής κάθε φορά που βγαίνει από το μονοθέσιό του. Επιθυμεί να βλέπει τον εαυτό του και ως πρωταθλητή των ανθρώπινων δικαιωμάτων και της κοινωνικής δέσμευσης για σημαντικά μηνύματα. Η επόμενη σεζόν είναι ο νέος «αγώνας» του, μέσα και έξω από την πίστα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
Αβραάμ Καλλινικίδης: «Μη μένεις αμέτοχος» / Αρσέν Μουλουντά: «Νίκησε το μίσος!»
Χάρης Γιαννόπουλος: «Μίλα, εκφράσου!»: Σκέψεις ενός 30χρονου μπασκετμπολίστα…
Σάντια Ντεκ: «Πάλεψε για το αδύνατο» / Μπατούλι Καμαρά: «Οι ευκαιρίες αλλάζουν τον κόσμο»
Εβίνα Μάλτση: «Free Yelena!» / Η δεύτερη ζωή της Μάγια Μουρ
ΑΛΙ! / Δύο Υψωμένες Γροθιές Προς Την Αιωνιότητα
Η Ναόμι Οσάκα δεν ήθελε, αλλά έμαθε να μιλά για όσα έχουν σημασία
Ως θύμα αστυνομικής βίας, ο Στέρλινγκ Μπράουν αρνείται να συμβιβαστεί
Το 12ο δαχτυλίδι του ακτιβιστή Μπιλ Ράσελ / Η αληθινή «κληρονομιά» του Άρθουρ Ας
Μία «φωτιά» (προκατάληψης και κινήτρου) «καίει» ακόμη μέσα στον Ντοκ Ρίβερς
Η βουβή… κραυγή της Μέγκαν Ραπίνο / National Failure League*
Η κρυφή ζωή του Τζον Αμίτσι δεν τον έκανε άνθρωπο «ίσων αποστάσεων» και «μέσων λύσεων»
ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΡΑΤΣΙΣΜΟ / ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΚΤΙΒΙΣΜΟ