Η αρετή της υπομονής του Στίβεν Τζέραρντ

Η φήμη του και η αύρα που αποπνέει μπορεί να τρομάξει. Δεν έχει σκοπό να εκφοβίσει, ωστόσο. Άλλωστε, από την πρώτη μέρα που απευθύνθηκε στους παίκτες των Ρέιντζερς, τους ζήτησε να ηρεμήσουν.

Τους συμβούλευσε όταν βγαίνουν στο χορτάρι -κάτι βεβαίως ευκολότερο στα λόγια από όσο στην πράξη- να κάνουν απλώς αυτό που ξέρουν και μπορούν. Τίποτε λιγότερο, αλλά πάντοτε με την προσπάθεια για κάτι παραπάνω.

Ο Στίβεν Τζέραρντ πιστεύει πως το γήπεδο είναι ένα μέρος όπου κανένας δεν μπορεί να κρυφτεί. Από τον Μάιο του 2018, όταν ο σύλλογος της Γλασκόβης τού έδωσε την πρώτη ευκαιρία να κοουτσάρει επαγγελματικά, αυτό θέλησε να περάσει στην ομάδα (του).

Στην πρώτη προπόνηση, μερικές εβδομάδες μετά, και έχοντας μελετήσει τη λίστα και τις επιδόσεις φυσικής κατάστασης των παικτών, έκανε το πρώτο τεστ του.

Ο Τζόρνταν Μίλσον, υπεύθυνος απόδοσης τον οποίο ο Άγγλος παλαίμαχος σταρ της Λίβερπουλ πήρε μαζί του στη Σκοτία, ετοιμάστηκε. Η δοκιμασία του ήταν φημισμένη. Πέντε σπριντ τριών λεπτών που θα έδειχναν τους καρδιακούς ρυθμούς των ποδοσφαιριστών.

Ένας παίκτης δήλωσε στην ιστοσελίδα «The Athletic» πως «αυτό γινόταν κάθε μέρα, για καιρό, και ακόμη αισθάνομαι αναγούλα όταν τα σκέφτομαι…».

Λιγότερο από τρία χρόνια αργότερα, αυτό είναι μία ρουτίνα που έγινε μακρινή ανάμνηση, μπροστά στον τίτλο της πρωταθλήτριας που κατέκτησε νωρίς-νωρίς η ομάδα του Τζέραρντ, ο οποίος το πανηγύρισε και πίσω από ένα μισόκλειστο παράθυρο!

Το όνειρο της επιστροφής στον «θρόνο» της σκοτσέζικης Πρέμιερσιπ είχε μόνο μία «ρωγμή».

Οι Ρέιντζερς φιλοδοξούσαν να κατακτήσουν τον 55^ο τίτλο τους στο περίφημο «Old Firm», το παραδοσιακό ντέρμπι με τη μισητή συμπολίτισσα Σέλτικ, στις 21 Μαρτίου 2021.

Μία νέα «γκέλα» των «πράσινων», όμως, χάρισε στον Στίβεν Τζέραρντ και τους παίκτες του την πρόωρη μαθηματική εξασφάλιση του «στέμματος».

Οι «μπλε» πέτυχαν ένα διπλό κατόρθωμα. Από τη μία ήταν η επιστροφή στους τίτλους, μερικά χρόνια μετά τη χρεοκοπία και τον ντροπιαστικό υποβιβασμό… Από την άλλη, απέτρεψαν τη Σέλτικ από το ρεκόρ του δέκατου διαδοχικού πρωταθλήματος.

Οι οπαδοί των Ρέιντζερς μπορούσαν να κυκλοφορήσουν και πάλι περήφανοι στην πόλη. Ο ίδιος ο Τζέραρντ είχε ξεκαθαρίσει πως «από την πρώτη στιγμή είχα μπορέσει να αφουγκραστώ την αναμονή του κόσμου και τη νοοτροπία μίας σπουδαίας ομάδας που για χρόνια βρέθηκε σε μία “κόλαση”».

Οι συνθήκες, όμως, έμοιαζαν ταιριαστές. Οι Ρέιντζερς, που είχαν υποβιβαστεί το 2012, «έπεσαν» ξάφνου στα «βαθιά» και αχαρτογράφητα «νερά» της 4^ης κατηγορίας.

Κατάφεραν να επιστρέψουν στους «μεγάλους» το 2016. Δύο χρόνια αργότερα, κι ενώ ακόμη και μέχρι φέτος δεν είχαν καταφέρει και πάλι να σταθούν επάξια απέναντι στον μεγάλο αντίπαλο, πήραν μία απόφαση που έμοιαζε με ρίσκο.

Ένας ρούκι κόουτς στην άκρη του πάγκου. Ένας διάσημος τύπος, ο οποίος κλήθηκε να «κολυμπήσει» επίσης σε «βαθιά νερά». Ένας υπομονετικός άνθρωπος που απέρριψε την πρώτη πρόταση που είχε, στην Αγγλία, διότι δεν αισθανόταν έτοιμος.

Πίσω σε εκείνο το τεστ του Τζόρνταν Μίλσον…

Οι παίκτες των Ρέιντζερς χωρίζονται σε ολιγάριθμα γκρουπ σε κάθε γωνία του γηπέδου. Λαμβάνουν έναν κλιμακωτό χρόνο εκκίνησης, ώστε να δημιουργείται ένα ανταγωνιστικό πλεονέκτημα.

Ο Μίλσον και ο Τζέραρντ περιμένουν αποδείξεις ότι ο καθένας μπορεί να φτάσει και να ξεπεράσει τα όριά του, μπροστά στο απαιτητικό βλέμμα των δύο προπονητών.

Το να μένεις πλάι στον «όχλο» δεν αρκεί. Αν κάποιος αποτύχει να «χτυπήσει» προκαθορισμένες «ζώνες» του καρδιακού ρυθμού, ο Τζέραρντ πατάει το κέντρο του χορταριού για να «δείξει» εκείνον που δεν έδωσε τα πάντα.

Το μήνυμά του ήταν ξεκάθαρο. Αν κάποιος δεν ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους, δεν μπορεί να βοηθήσει την ομάδα…

Ο άλλοτε αρχηγός της Λίβερπουλ δεν είχε πρόθεση να τρομάξει κανέναν. Αλλά τα δικά του μαθήματα ήταν ακόμη νωπά και έντονα στο μυαλό του. Ως παίκτης, η αμφιβολία που είχε ο ίδιος για τον εαυτό του τον οδήγησε σε επίπεδα αφοσίωσης που μόνο στην κορυφή μπορούν να σε φέρουν.

Μετά το τέλος της πρώτης προπόνησής του, ξεστόμισε εκείνο που συνηθίζει να λέει ακόμη κάθε φορά που το σφύριγμα ακούγεται σαν μελωδία ανακούφισης στα αυτιά των εξουθενωμένων ποδοσφαιριστών του… «Η ομάδα έρχεται πάντα πριν από τους εαυτούς σας».

Η έμπνευση που ήρθε να συνοδεύσει την αύρα του Στίβεν Τζέραρντ, ήταν άγνωστη ακόμη και στον ίδιο όταν το 2016 αποφάσισε να αποχωρήσει από την ενεργό δράση.

Λίγοι περίμεναν ότι θα στραφεί στην προπονητική. Έναν χρόνο αργότερα, στη δεύτερη αυτοβιογραφία του, με τίτλο «My Story», υπήρχε μόλις μία παράγραφος για το μέλλον του.

Η προοπτική της ιδιότητας του κόουτς, παρότι είχε καθίσει στα θρανία για εξετάσεις για τη σχετική άδεια, λίγο απασχολούσε το μυαλό του. Σε ένα υστερόγραφο είχε γράψει απλώς πως «δεν γνωρίζω ακόμη αν τελικά θα ακολουθήσω αυτό τον δρόμο…».

Στο πρώτο βιβλίο του, το 2006 και σε ηλικία μόλις 26 ετών, οι εμπειρίες του ήταν εύλογα λιγότερες. Το 2015, όμως, στις σελίδες «εμφανίστηκαν» οι αναμνήσεις και τα διδάγματα από τους κατά καιρούς προπονητές του.

Βάζει πλάι-πλάι τον τρόπο που οι Ράφα Μπενίτεθ και Μπρένταν Ρότζερς πλησίαζαν τους παίκτες Εξιστορεί την προσέγγιση του Ρόι Χόντγκσον, τη συμπεριφορά του Φάμπιο Καπέλο, την προσωπικότητα των άλλοτε σπουδαίων παικτών όπως οι Κέβιν Κίγκαν και Κένι Νταλγκλίς και τον «κάτι παραπάνω από έναν μάνατζερ», τον αείμνηστο Ζεράρ Ουγέ.

Από τα λόγια του άφηνε να εννοηθεί πως η φόρμα ή το κοστούμι του προπονητή δεν «του κάνει». Μία χαρακτηριστική ατάκα του ήταν ότι «δεν βλέπω τον εαυτό μου ως έναν τύπο που τοποθετεί κώνους στο γήπεδο». Τότε δεν γνώριζε αν θέλει να δίνει το γενικό πρόσταγμα.

Τον Νοέμβριο του 2016 πέρασε από συνέντευξη για τη θέση του κόουτς της Μίλτον Κέινς Ντονς -πρώην Ουίμπλεντον- στη League One (3^η κατηγορία). Απάντησε πως δεν ήταν ακόμη έτοιμος. Θα περίμενε.

Η αγαπημένη του Λίβερπουλ τού πρόσφερε μία διαφορετική «παράκαμψη» για το νέο όνειρο που διαμόρφωνε στο μυαλό του.

Τον Ιανουάριο του 2017 προσλήφθηκε στις ακαδημίες των «κόκκινων». Η εργατικότητά του εντυπωσίασε τον κόουτς Γιούργκεν Κλοπ και τον διευθυντή των τμημάτων υποδομής, Άλεξ Ίνγκλθορπ.

Τον Απρίλιο χρίστηκε προπονητής της ομάδας Κ-18. Μερικούς μήνες αργότερα προβιβάστηκε στην Κ-19, για το UEFA Youth League της σεζόν 2017-2018. Ένας χρόνος ήταν αρκετός, ώστε η δουλειά του να γίνει το ίδιο διάσημη με το επώνυμό του.

Την άνοιξη του 2018, οι Ρέιντζερς ήταν σε ένα «σταυροδρόμι» μίας σημαντικής απόφασης. Ο Τζέραρντ ήταν αυτόπτης μάρτυρας μίας ήττας της ομάδας τον Μάρτιο του 2018, ως προσκεκλημένος του διευθυντή σκάουτινγκ, Άντι Σκούλντινγκ, με τον οποίο είχαν συνεργαστεί στο «Άνφιλντ».

Η πρώτη… «οντισιόν» του «Stevie» στο «Άιμπροξ» ήταν τον Οκτώβριο του 2017, όταν η Κ-18 της Λίβερπουλ νίκησε 4-1 την αντίστοιχη των Ρέιντζερς. Ο τότε πρόεδρος, Ντέιβ Κινγκ, είχε μία συνομιλία με τον πρώην «κάπτεν» της Λίβερπουλ.

Θυμήθηκε, μάλιστα, στο «The Athletic», ότι «μιλήσαμε για το τι θέλει να κάνει στο μέλλον και αστειεύτηκα ότι μία μέρα δεν αποκλείεται να του κάνω ένα τηλεφώνημα!».

Όταν οι «διάδοχοι» του Κινγκ αποφάσισαν να τον καλέσουν, έμειναν έκπληκτοι από την ταπεινότητα του Τζέραρντ και τη διάθεση να μάθε τα μυστικά της νέας δουλειάς μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.

Έπειτα από… 15 συναντήσεις, οι Σκοτσέζοι τον έπεισαν.

Η φιλοσοφία του δεν ήταν απόρροια των ένδοξων ημερών του στο χορτάρι.

Σε συνέντευξή του στην ιστοσελίδα «BootRoom», με τίτλο «να είσαι έτοιμος για κάθε ευκαιρία», ο Στίβεν Τζέραρντ εξήγησε τις πρώτες σκέψεις προπονητικές του στις ακαδημίες της Λίβερπουλ.

«Η βασική διαφορά του παίκτη από τον κόουτς είναι το άγχος. Ως παίκτης μπορείς να σκεφτείς τον εαυτό σου. Ως κόουτς έχεις πάνω σου στραμμένα όλα τα βλέμματα. Επειδή είσαι βασικός υπεύθυνος για την απόδοση ενός συνόλου ανθρώπων. Δεν είσαι μόνος σου…».

Παραδέχθηκε πως «έχω ακόμη πολλά να μάθω, για ένα πόστο το οποίο ποτέ δεν θα είναι τέλειο και δεν τελειώνει. Βασικά, αυτό που δεν ολοκληρώνεται ποτέ είναι ότι μαθαίνεις κάτι νέο κάθε μέρα. Το βασικό είναι ότι σε διδάσκει να αλλάζεις εσύ ο ίδιος».

Επισήμανε, για το «βαρύ» όνομα που «κουβαλά» ως σταρ στο χορτάρι, πως «είναι μεγάλο λάθος, όταν αποχωρήσεις από το παιχνίδι, να πιστεύεις αυτόματα ότι θα γίνεις κορυφαίος κόουτς λόγω του επωνύμου που είχες στην πλάτη της φανέλας σου…

»Αν πορευτείς με αυτή τη λογική, παίρνεις ένα μεγάλο ρίσκο και θα χάσεις στον δρόμο σου κάποιες από τις σημαντικές ευκαιρίες να μάθεις και να ωριμάσεις.

»Δεν έχω χρονοδιάγραμμα στόχων. Θέλω, μόνο, να φροντίσω να είμαι έτοιμος όταν μου δοθεί μία ευκαιρία για την πρώτη ομάδα ενός συλλόγου».

Όταν μετακόμισε στη Γλασκόβη, εκτός από την οικογένειά του, πήρε μαζί του και την ποδοσφαιρική «φαμίλια» του.

Το τιμ του είχε όλα τα χαρακτηριστικά που επιθυμούσε. Πέρα από τον Τζόρνταν Μίλσον, στο «Άιμπροξ» βρέθηκε και οι Γκάρι ΜακΆλιστερ, πρώην συμπαίκτης του και νυν ασίσταντ.

Προσέλαβε τον Μάικλ Μπιλ για να «τρέχει» την προπόνηση. Ο Μπιλ, με θητεία σε Λίβερπουλ και Τσέλσι, έχει την εκτίμηση του Τζέραρντ, ο οποίος σε podcast του άλλοτε συμπαίκτη του, Ρόμπι Φάουλερ, είχε δηλώσει πως «θα χρειαστώ 20 χρόνια για να γίνω τόσο καλός προπονητής όσο ο Μάικλ!».

Ο Τομ Κάλσο, πρώην συνεργάτης του στα τμήματα υποδομής της Λίβερπουλ, ακολούθησε τον Τζέραρντ στη Σκοτία και έγινε υπεύθυνος τεχνικής και στημένων φάσεων.

Η πρόοδος των Ρέιντζερς ήταν σταδιακή. Στην πρώτη σεζόν, έμεινε εννέα πόντους πίσω από τη Σέλτικ και προκρίθηκε στους «16» του Γιουρόπα Λιγκ. Στη δεύτερη, η «ψαλίδα» από τη Σέλτικ ήταν στους 13β., πριν τη διακοπή λόγω κορονοϊού.

Στην τρίτη χρονιά του, ο Άγγλος κόουτς οδηγεί την «τρελή» πορεία της ομάδας του, η οποία είναι 20β. μπροστά από τη Σέλτικ και παραμένει αήττητη σε 32 ματς πρωταθλήματος, με 28 νίκες, 77 γκολ στην επίθεση και μόλις εννέα παθητικό!

Οι «σειρήνες» που ήδη ακούει ο Τζέραρντ δεν τον αποπροσανατολίζουν. Θέλει να καθοδηγήσει τη νέα πρωταθλήτρια Σκοτίας και στο επόμενο Τσάμπιονς Λιγκ.

Ο Στίβεν Τζέραρντ γεννήθηκε στις 30 Μαΐου 1980 στο Γουίστον του Μέρσεϊσαϊντ.

Εντάχθηκε στις ακαδημίες της Λίβερπουλ σε ηλικία εννέα ετών και ο διευθυντής τους, Στιβ Χέιγουεϊ, ήταν εκείνος που τον απέτρεψε να κάνει μία επέμβαση ακρωτηριασμού στο μεγάλο δάχτυλο του δεξιού ποδιού του, έπειτα από σοβαρό τραυματισμό στον κήπο του σπιτιού του.

Στα 18 του, το 1998, πραγματοποίησε το παιδικό όνειρό του, με το ντεμπούτο του με την πρώτη ομάδα της Λίβερπουλ.

Με τους «κόκκινους» κατέκτησε σχεδόν τα πάντα. Στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης το 2005, με την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ, κέρδισε το Κύπελλο UEFA και το Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ το 2001 και στην Αγγλία σήκωσε το Κύπελλο το 2001 και το 2006, το Λιγκ Καπ το 2001, το 2003 και το 2012 και το Σούπερ Καπ το 2006.

Η απώλεια της Πρέμιερ Λιγκ τον «πλήγωσε». Κυρίως, τον «στοίχειωσε» το γλίστρημα στο ντέρμπι με την Τσέλσι το 2014, που κόστισε τον τίτλο. Έναν τίτλο που οι «κόκκινοι» κυνηγούσαν από το 1990 και τελικά πανηγύρισαν το 2020, δίχως εκείνον…

Τη σεζόν 2015-2016 αγωνίστηκε στις Η.Π.Α. με τους Λ.Α. Γκάλαξι, πριν ολοκληρώσει την καριέρα του ως παίκτης.

Όπως είχε γράψει στο τελευταίο κεφάλαιο της αυτοβιογραφίας του, «παίζω ποδόσφαιρο για τον Τζον Πολ», τον κατά δύο χρόνια μεγαλύτερο ξάδερφό του, ο οποίος έχασε τη ζωή του σε ηλικία δέκα ετών στην τραγωδία του Χίλσμπορο…

Ο άνθρωπος που μπορεί να καταλάβει καλύτερα από όλους την πρόκληση που δέχθηκε το 2018 ο Στίβεν Τζέραρντ είναι ο Γκρέιαμ Σούνες.

Ο Σκοτσέζος, παλαίμαχος αρχηγός της Λίβερπουλ και κάτοχος του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1978, το 1981 και το 1984, έκανε όπως ο «Στίβι» τα πρώτα προπονητικά βήματά του στους Ρέιντζερς (1986-1991), ως παίκτης-προπονητής.

Ως μάνατζερ κατέκτησε το νταμπλ το 1987, το 1989 και το 1990 και το 1991 ανέλαβε τη Λίβερπουλ, οδηγώντας την στο τρόπαιο του Κυπέλλου UEFA του 1992. Ο 67χρονος, πια, Σούνες, κοουτσάρισε και τις Γαλατασαράι, Σοαυθάμπτον, Τορίνο, Μπενφίκα, Μπλάκμπερν και Νιούκαστλ, πριν γίνει σχολιαστής αγώνων.

Στη Σκοτία θεωρούν πως με την πρόσληψη του Σούνες είναι γίνει μία μικρή «επανάσταση». Με αυτή του Τζέραρντ συντελείται εξέλιξη, χρησιμοποιώντας αντιστοίχως τις λέξεις «revolution» και «evolution». Όταν το 1991 ο Σκοτσέζος άφησε τους Ρέιντζερς για τη Λίβερπουλ, ο τότε πρόεδρος, Ντέιβιντ Μάρεϊ, του είπε πως «κάνεις το μεγαλύτερο λάθος της ζωής σου». Δεν το έκανε…

Όταν ο Στίβεν άφησε τι ακαδημίες στο «Άνφιλντ» για τη Γλασκόβη, ορισμένοι σκέφτηκαν κάτι αντίστοιχο. Κάποιοι εκτίμησαν ότι έπρεπε να κάνει υπομονή για τη θέση του Κλοπ. Ο Τζέραρντ δεν την ήθελε λόγω ονόματος. Ήθελε πρώτα να μάθει, να κάνει λάθη, να δημιουργήσει μία νέα υστεροφημία.

Τη μέρα που δέχθηκε τη θέση στους Ρέιντζερς, ο Σούνες προέβλεψε ότι «αν κάνει τη μισή δουλειά καλά, θα τον έχουν σαν θεό!». Ο Άγγλος δεν θέλει (ακόμη;) να ακολουθήσει την πορεία του Σκοτσέζου, προς το «Άνφιλντ». Του αρκεί η πρόκληση να κάνει όσα έκανε ο Σούνες στο «Άιμπροξ».

Η σουρεαλιστική και γλαφυρή φωτογραφία του Στίβεν Τζέραρντ να πανηγυρίζει πίσω από ένα μισόκλειστο παράθυρο τον τίτλο των Ρέιντζερς, ήταν η φυσική κατάληξη της σκληρής δουλειάς του.

Την ίδια στιγμή, οι βιαστικές αναλύσεις (ή και πρόωροι ευσεβείς πόθοι) θέλουν ως εύλογη εξέλιξη τη θέση του Γιούργκεν Κλοπ στον πάγκο της Λίβερπουλ. Οι ίδιοι φροντίζουν να συντηρήσουν το θέμα.

Ο Άγγλος κόουτς των πρωταθλητών Σκοτίας δεν έχει κρύψει από τα χρόνια του ως παίκτης πως «κάποια στιγμή θα ήθελα να προπονήσω τη Λίβερπουλ». Και όσο και αν το σκέφτηκε πολύ να καθίσει σε πάγκο, τα γραπτά μένουν. Ο Κλοπ, από την πλευρά του, έχει πει σε ανύποπτο χρόνο πως «αν έπρεπε να υποδείξω κάποιο ως αντικαταστάτη μου, αυτός θα ήταν ο Στίβι!».

Τα συμβόλαια και των δύο εκπνέουν το 2024. Τον Μάρτιο του 2021, πάντως, πριν ο Γερμανός διαψεύσει πως αποχωρεί ώστε να αναλάβει τη θέση του Γιοαχίμ Λεβ στην Εθνική Γερμανίας, ο αγγλικός Τύπος πίστευε ότι ο τίτλος «Ο Τζέραρντ νέος κόουτς της Λίβερπουλ» μπορεί να τυπωθεί στα πρωτοσέλιδα νωρίτερα.

Ο Στίβεν Τζέραρντ, ωστόσο, θέλει να αποφύγει να «γλιστρήσει» ξανά. Το γεγονός ότι ο πάγκος του «Άνφιλντ» δείχνει να είναι το πεπρωμένο του, δεν τον κάνει να βιάζεται. Η αρετή της υπομονής είναι σε περίοπτη θέση στο βιογραφικό του.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:

Το τέλειο πρόσωπο του Γιούργκεν Κλοπ / Η υπόσχεση του Μάικλ Όουεν

Ο Ρόμπι Φάουλερ κερδίζει εκατομμύρια στον ύπνο του / Τσάμπι Αλόνσο, η επιτομή του cool

Ο «μικρόκοσμος» του Τζόρνταν Χέντερσον έγινε (ξανά) μεγάλη «αγκαλιά»

Μάικλ Έντουαρντς: Η μυστηριώδης ιδιοφυία στο πλευρό του Γιούργκεν Κλοπ

ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΓΓΛΙΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ