Το άδειο «Emirates» ήταν μία καλή συγκυρία. Λιγότερη «βαβούρα» για την ομάδα του και κανένας πρώην επικριτής του στα αυτιά του. Οι κενές εξέδρες της έδρας της Αρσεναλ, όμως, έστω και φευγαλέα θύμισαν στον Ουνάι Έμερι την τελευταία εικόνα του ίδιου στο Λονδίνο.
Ήταν Νοέμβριος του 2019, σε ένα μισοάδειο γήπεδο, όταν οι Λονδρέζοι έχαναν από την Άιντραχτ Φρανκφούρτης και το κοινό ζητούσε την απόλυση του Ισπανού προπονητή…
Η θητεία του στον πάγκο των «κανονιέρηδων» κράτησε μόλις 18 μήνες, από τον Μάιο του 2018 ως εκείνο τον Νοέμβριο. Ωστόσο, θαρρεί κανείς ότι ως ίντριγκα μπορεί και να πλησίαζε τις δύο και πλέον δεκαετίες του προκατόχου του, Αρσέν Βενγκέρ!
Για το απαιτητικό κοινό της αγγλικής ομάδας έφταιγε αρχικά η αγωνιστική εικόνα. Τον ρόλο του, πάντως, έπαιξε και η δική του εικόνα. Οι φαν περίμεναν έναν ενθουσιώδη κόουτς, με γεμάτο παλμαρέ.
Έναν προπονητή με τρεις διαδοχικούς τίτλους Γιουρόπα Λιγκ με την «ταπεινή» Σεβίλλη και επτά κάτι σαν «τυπικά» (αλλά όχι ευρωπαϊκά) τρόπαια με την ανίκητη στη Γαλλία Παρί Σ.Ζ..
Αντ’ αυτού, στην Άρσεναλ ο Έμερι έδειχνε συχνά «ευνουχισμένος». Κάποιες φορές δυστυχισμένος. Ενδεχομένως και φοβισμένος, όπως έχει παραδεχθεί ότι ήταν στην καριέρα του ως παίκτης. Τον Μάιο του 2021, όμως, πήρε τη «γλυκιά» εκδίκησή του, καθώς ως κόουτς της Βιγιαρεάλ απέκλεισε την πρώην ομάδα του, προκρίθηκε σε έναν ακόμη τελικό Γιουρόπα Λιγκ και νικώντας τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στη διαδικασία των πέναλτι, έγινε recordman προπονητής του θεσμού.
Αυτή τη φορά το χαμόγελό του δεν ήταν ούτε αμήχανο ούτε ψεύτικο…
Ουνάι Έμερι (αριστερά) και Αρσέν Βενγκέρ.
Ο Ουνάι Έμερι δεν θεωρεί τον εαυτό του εκδικητικό τύπο. Μονάχα που αυτή η πέμπτη ευκαιρία για την κατάκτηση του δεύτερου τη τάξει ευρωπαϊκού τίτλου ήρθε κόντρα στον κατάλληλο αντίπαλο.
Δεν τον ένοιαζε η ρεβάνς απέναντι στην Άρσεναλ. Τον ενδιέφερε να «νικήσει» τις προσωπικές αμφιβολίες του, τον εαυτό του, μετά το αποτυχημένο πέρασμα από το Λονδίνο.
Δεν αμφισβήτησε ποτέ τις ικανότητές του, άλλες φορές αλαζονικά και άλλες όχι. Αυτό που τον προβλημάτισε ήταν η διαχείριση. Δεν μετανιώνει για τίποτα. Ειδικά τώρα που ξαναβρήκε τον εαυτό του.
Σε εκείνο το ματς με την Άιντραχτ, τον Νοέμβριο του 2019, δεν τον «έδιωξαν» οι φωνές που είχαν ήδη ακουστεί εναντίον του από Τύπο και οπαδούς. Την πόρτα της εξόδου τού έδειξε μάλλον το άδειο «Emirates», που έδειξε την αδιαφορία για την «ομάδα του» Ισπανού.
Ο ίδιος, από την άλλη, απεχθάνεται αυτή την αδιαφορία. Προτιμά να προκαλέσει, να δημιουργήσει συζήτηση, παρά να περάσει απαρατήρητος.
Ίσως να τον πείραξε το 2019 περισσότερο το άδειο γήπεδο παρά η -μάλλον αναμενόμενη- απόλυσή του…
Όσοι τον ξέρουν καλά, επιμένουν πως μέσα του κρύβει πολύ περισσότερο πάθος από αυτό που αναδύει η clean-cut και συχνά νωθρή φυσιογνωμία του.
Photo by: arsenalfc.com.
Η ουσιαστικά μία σεζόν του στο Λονδίνο, το 2018-2019, ήταν για τον ίδιο «σχετικά καλή». Αυτό δεν άρεσε στη διοίκηση…
Πριν από τον χαμένο τελικό του Γιουρόπα Λιγκ από την Τσελσι, στο Μπακού του Αζερμπαϊτζάν, η Άρσεναλ είχε χάσει κι άλλες ευκαιρίες να εξασφαλίσει θέση στο Τσάμπιονς Λιγκ της επόμενης περιόδου με τρεις ήττες σε επτά ημέρες από τις Κρίσταλ Πάλας, Γουλβς και Λέστερ…
Η απρόσμενη ισοπαλία κόντρα στη Μπράιτον ήταν ένα «χτύπημα» που δεν κόστισε στον Έμερι τη δουλειά του, όμως έβαλε για τα καλά την αμφιβολία στη ματιά κόσμου και διοίκησης.
Όσα έγιναν κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, κυρίως με τη βεντέτα με τον Μεζούτ Οζίλ, οδήγησαν ουσιαστικά στη ρήξη και την απόλυση του επόμενου φθινοπώρου.
Οι παράγοντες δεν σκέφτηκαν μόνο την απώλεια του Γιουρόπα Λιγκ, που ήταν ειδικότητα του Έμερι. Δεν λογάριασαν απλώς τα 130 εκατομμύρια λίρες που είχαν ξοδευτεί για οκτώ μετεγγραφές. Κάτι είχε «σπάσει» στη μεταξύ τους σχέση.
Οι αιτίες πολλές, όπως και οι αφορμές.
Τον Οκτώβριο του 2018, έπειτα από ένα καταπληκτικό ξεκίνημα στη σεζόν (με 12 σερί νίκες μετά τις δύο πρώτες ήττες), οι οπαδοί φώναζαν «έχουμε πίσω την Άρσεναλ μας!». Τον Μάιο του 2019, θέλοντας ίσως και από ανασφάλεια να τονίσει το μακροπρόθεσμο πλάνο του, ο Ισπανός κόουτς έλεγε ότι «σε όλη την καριέρα μου νικούσα για να μην απολυθώ. Εδώ νικάω για να “χτίσω” κάτι».
Τον Νοέμβριο του 2019 η εξέδρα είχε αλλάξει το σύνθημά της: «Emery out!»… Έφυγε, έμεινε μερικούς μήνες εκτός πάγκων και τον Μάιο του 2020 υπέγραψε στη Βιγιαρεάλ.
Photo by: bbc.com.
Ο Ουνάι Έμερι Ετσεγόιεν γεννήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 1971 στη Χονταρίμπια. Μία πόλη 17.000 κατοίκων την οποία αποκαλούν έτσι οι Βάσκοι, καθώς στην υπόλοιπη Ισπανία την ξέρουν ως Φουεντεράμπια.
Ήταν ένα από τα πέντε παιδιά του Χουάν Έμερι και της Αμέλια Ετσεγόιεν και μεγάλωσε σε μία ποδοσφαιρική οικογένεια.
Ο παππούς του, Αντόνιο Έμερι Αροθένα, ήταν ο τερματοφύλακας της Ρεάλ Ουνιόν που το 1929 δέχθηκε το παρθενικό γκολ στην ιστορία της Λα Λίγκα. Το παρωνύμιό του ήταν «Pajarito», που σήμαινε «μικρό πουλί» και το χρησιμοποιούσαν για γκολκίπερ που έκαναν εντυπωσιακές εκτινάξεις. Τα γονίδια πέρασαν και στους γιους του, Χουάν και Ρομάν.
Ο πατέρας του Ουνάι αγωνίστηκε επίσης ως πορτιέρο από το 1951 ως το 1967, αλλά μόνο στη δεύτερη κατηγορία με τις Αλαβές, Μπούργκος, Λογκρονιές, Ρεάλ Ουνιόν, Λα Κορούνια Σπόρτινγκ Χιχόν, Ουέλβα και Γρανάδα.
Ο Ρομάν αγωνίστηκε ως μέσος σε Μάλαγα και Λογκρονιές.
Το περιβάλλον και οι παραστάσεις επηρέασαν τον Ουνάι, ο οποίος στα 15 του εντάχθηκε στις ακαδημίες της Ρεάλ Σοσιεδάδ. Σε ηλικία 19 ετών προβιβάστηκε στη δεύτερη ομάδα, παίζοντας ως αριστερός μέσος. Ωστόσο, αγωνίστηκε σε μόλις οκτώ ματς στη μεγάλη κατηγορία και πέτυχε ένα γκολ, σε νίκη 8-1 επί της Αλμπαθέτε.
Από το 1996 ως το 2004 έπαιξε στη Segunda Division με Τολέδο, Φερόλ, Λεγανιές και στην τρίτη κατηγορία με τη Λόρκα Ντεπορτίβα και αποσύρθηκε στα 32 του λόγω τραυματισμών στο γόνατο.
Ο Ουνάι Έμερι σε παιδική ηλικία (αριστερά) και στον πάγκο της Βιγιαρεάλ / Photo by: Unai Emery – Instargram.
Η αποχώρησή του από την ενεργό δράση στο ξεκίνημα της σεζόν 2004-2005 τον έφερε άμεσα στη «δεύτερη ζωή του».
Ο πρόεδρος της Λόρκα τού πρόσφερε θέση υπηρεσιακού προπονητή και ο Ουνάι Έμερι την οδήγησε στη δεύτερη κατηγορία, στην οποία τερμάτισε 5η, μόλις πέντε βαθμούς μακριά από την άνοδο στη Λα Λίγκα!
Ο Ισπανός είχε βρει το νέο ποδοσφαιρικό μεράκι του. Το 2006 μετακόμισε στην Αλμερία και το 2007 την ανέβασε στην Πριμέρα Ντιβιζιόν για πρώτη φορά στην ιστορία της.
Πριν από την πρεμιέρα στη Λα Λίγκα, είπε στους παίκτες του ότι τους εμπιστεύεται όλους εξίσου και αποφάσισε να επιλέξει τη βασική 11αδα στα… ζάρια! Μέθοδος που οδήγησε σε νίκη με 3-0 επί της Λα Κορούνια.
Στη μεγάλη κατηγορία τερμάτισαν 8οι, πριν η Βαλένθια δει στον 37χρονο τότε προπονητή τον αντικαταστάτη του Ρόναλντ Κούμαν.
Οι «νυχτερίδες» κατετάγησαν 6ες το 2009 και 3ες το 2010, επιστρέφοντας στο Τσάμπιονς Λιγκ έπειτα από δύο σεζόν. Την ίδια θέση έλαβε και το 2011 και 2012 και το ίδιο καλοκαίρι αποφάσισε να δεχθεί τα ρούβλια της Σπαρτάκ Μόσχας.
Στη Ρωσία θα μάθαινε για πρώτη φορά και σύντομα πόσο δύσκολη είναι η ποδοσφαιρική ξενιτιά… Απολύθηκε έπειτα από πέντε μήνες, τον Νοέμβριο του 2012, έπειτα από συντριβή με 5-1 από τη συμπολίτισσα Ντινάμο.
Η Ισπανία θα γινόταν, όπως και μετέπειτα, αφού έφυγε από την Άρσεναλ, το «καταφύγιό» του. Τον Ιανουάριο του 2013 αντικατέστησε τον άλλοτε κόουτς και του Ολυμπιακού, Μίτσελ στον πάγκο της Σεβίλλης.
Στον πάγκο της Σπαρτάκ Μόσχας, σε φιλικό με τον Ολυμπιακό στην Αυστρία, τον Ιούλιο του 2012 / Photo by: Eurokinissi (Action Images).
Στην Ανδαλουσία βίωσε τις καλύτερες στιγμές της καριέρας του.
Ο Ουνάι Έμερι κατέκτησε τρία διαδοχικά τρόπαια Γιουρόπα Λιγκ (2014-2016) και έγινε ο δεύτερος μετά τον Τζιοβάνι Τραπατόνι με τρεις τίτλους στη διοργάνωση, αλλά ο μοναδικός με σερί θριάμβους.
Από το 2015 είχε υπογράψει επέκταση συμβολαίου, ωστόσο το 2016 ζήτησε να αποχωρήσει. Το ελκυστικό ενδιαφέρον της πανίσχυρης οικονομικά Παρί Σ.Ζ. ήταν αρκετό για να τον κάνει να αφήσει για δεύτερη φορά την πατρίδα του.
Στο Παρίσι αντικατέστησε τον Λοράν Μπλαν, με φιλοδοξία να διατηρήσει την ευρωπαϊκή αύρα του. Η Παρί ήταν ανίκητη στη Γαλλία, ωστόσο οι σπατάλες είχαν στόχο το Τσάμπιονς Λιγκ.
Στις εγχώριες διοργανώσεις κατέκτησε μεν επτά τίτλους, όμως όχι μόνο δεν οδήγησε την ομάδα του σε τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά πληγώθηκε δις από συμπατριώτες του.
Το 2016-2017, στους «16», η Παρί επιβλήθηκε με 4-0 της Μπαρτσελόνα, αλλά στη ρεβάνς του «Καμπ Νου» οι Καταλανοί τη διέλυσαν με 6-1 και την άφησαν εκτός συνέχειας! Σε μία ονείρωξη για τους λάτρεις του αθλήματος, αλλά σε εφιάλτη για τον ίδιο. Την επόμενη χρονιά, πάλι στα πρώτα νοκ-άουτ, ηττήθηκε δύο φορές από τη μετέπειτα πρωταθλήτρια Ευρώπης, Ρεάλ Μαδρίτης…
Τον Απρίλιο του 2018 ανακοίνωσε ότι αποχωρεί από το Παρίσι. Η Άρσεναλ και το Λονδίνο ήταν νέα πρόκλησή του.
Στην πραγματικότητα, όμως, η εμπειρία στην Πρέμιερ Λιγκ ήταν μία πρόκληση με τον ίδιο τον εαυτό του.
Ήταν μία περίοδος γεμάτη σκαμπανεβάσματα. Ηττήθηκε από Μάντσεστερ Σίτι και Τσέλσι στα δύο πρώτα ματς του, όμως στη συνέχεια η Άρσεναλ έμεινε αήττητη για 22 παιχνίδια.
Η πορεία ως το τελικό του Γιουρόπα Λιγκ θα γινόταν «παράσημο» μόνο με την κατάκτηση που δεν ήρθε και οι μόλις τέσσερις βαθμοί στα πέντε τελευταία ματς πρωταθλήματος κόστισαν την έξοδο στο Τσάμπιονς Λιγκ.
Ο Έμερι δεν έδειχνε ανήσυχος ή πιεσμένος. Όλα άρχισαν να αλλάζουν όταν ενώ εκείνος υπέδειξε τη μετεγγραφή του Βίλφρεντ Ζαχά από την Κρίσταλ Πάλας «γιατί χρειαζόμαστε έναν παίκτη που ξέρει να κερδίζει ματς μόνος του», η διοίκηση επέλεξε το ρεκόρ συλλόγου των 72 εκατ. λιρών για τον Νικολά Πεπέ της Λιλ.
Κατάλαβε πως «έχασε το πάνω χέρι» στις προσθήκες, όμως ακόμη και μία -κατά τη δική του ομολογία- απόφαση να αφήσει το ελεύθερο στους παίκτες, προκάλεσε αναστάτωση.
Η φυγή του Άαρον Ράμσεϊ για τη Γιουβέντους είχε επίσημη αιτιολογία ότι οι Λονδρέζοι δε μπορούσαν να του πληρώνουν 400.000 λίρες την εβδομάδα, όπως έκαναν οι Ιταλοί!
Ο Έμερι, μετά και τις αποχωρήσεις των Πετρ Τσεχ, Λοράν Κονσιελνί, Νάτσο Μονρεάλ, αναζήτησε τον επόμενο αρχηγό και όλοι περίμεναν ένα όνομα. Το «Μεζούτ Οζίλ», όμως, δεν ακούστηκε ποτέ από τα χείλη του και η βεντέτα που ουσιαστικά «πλήγωσε» τον Ισπανό μόλις είχε ξεκινήσει…
Μεζούτ Οζίλ και Ουνάι Έμερι / Photo by: goal.com.
Ο ίδιος ο Έμερι, πάντως, σε συνέντευξή του στον «Guardian» μετά την απόλυσή του, είχε θεωρήσει πως «η διοίκηση δεν με προστάτευσε και η αλήθεια είναι πως αισθάνθηκα μόνος».
Τόνισε πως «όλοι μου έλεγαν “ναι, είμαστε μαζί σου”, αλλά στη σχέση μου με την εξέδρα και τους παίκτες και τα αποδυτήρια δεν το εφάρμοσαν ποτέ…».
Η κόντρα του με τον Οζίλ ήταν η καλύτερη αφορμή για τα «αδηφάγα» ταμπλόιντ. Ο Ουνάι Έμερι τόνισε ότι «ο Μεζούτ πρέπει στο τέλος της ημέρας να τα βρει με τον εαυτό του και να κοιτάξει στον καθρέφτη του, να δει τη δική του συμπεριφορά. Προσπάθησα να τον βοηθήσω, γιατί ανέκαθεν οι σπουδαίοι παίκτες ήταν οι αγαπημένοι μου. Όμως εκείνος δεν ήταν ούτε ορεξάτος ούτε, κυρίως, συνεπής».
Μάλιστα, αποκάλυψε πως η απόφαση να μην του δώσει το περιβραχιόνιο του αρχηγού ήταν επιλογή των παικτών.
Επισήμανε πως «ο βαθμός της συνέπειάς του δεν ήταν αυτός που θα άξιζε αυτή την τιμή, ωστόσο την απόφαση να μην γίνει “κάπτεν” την πήραν οι συμπαίκτες του και όχι εγώ…».
Αυτό που δεν παραδέχθηκε ποτέ, όμως, ήταν πως ενώ είχε συναινέσει στην παραχώρηση του Οζίλ, τον Σεπτέμβριο του 2019 δήλωσε πως «τον έχουμε ανάγκη». Ο Γερμανός μέσος είχε μάθει για την αρχική στάση του Ισπανού κόουτς και η μεταξύ τους σχέση δεν διορθώθηκε ποτέ.
Η υπόθεση ήταν ακόμη μία επιβεβαίωση όσων είπε στους παράγοντες μετά τον χαμένο τελικό στο Μπακού, ότι στην ομάδα υπάρχει έλλειψη δέσμευσης, αφοσίωσης, χαρακτήρα και ξεκάθαρης ηγεσίας. Από όλους…
Στη θητεία του στην Άρσεναλ, ο Ουνάι Έμερι ανέπτυξε πολλές «άμυνες», «έβγαλε» πολλές ανασφάλειες, αν και τόνιζε πως «ένας προπονητής πρέπει να έχει το σθένος να αναλαμβάνει την ευθύνη. Δουλειά μου δεν είναι μόνο η τακτική, αλλά και η προστασία του ποδοσφαιριστή. Όμως, και η διοίκηση πρέπει να προστατεύει εμένα».
Αυτή η ατμόσφαιρα, ακόμη και αν ο ίδιος δεν το τόνισε επισήμως, τον ανάγκασε να εκτεθεί και στους παίκτες και στο συμβούλιο και στο κοινό. Η γλώσσα του σώματος του Έμερι δεν θα τον βοηθούσε στο «τεχνοκρατικό» Λονδίνο, με τους απαιτητικούς φαν των «κανονιέρηδων».
Πολλές φορές «χάθηκε στη μετάφραση» των αγγλικών του. Στα αποδυτήρια τον κορόιδευαν όταν έλεγε «good ebening» αντί για «good evening». Στην αρχή αυτοσαρκάστηκε και το διασκέδασε. Στην πορεία αυτό έγινε «σημάδι» για το τι θα επακολουθήσει.
Η επιστροφή στην Ισπανία και η συμφωνία με τη Βιγιαρεάλ τον βοήθησε να βρει τον εαυτό του. Ακόμη και δίχως τη «γλυκιά» εκδίκηση και τη ρεβάνς επί της Άρσεναλ, πάλι θα χαμογελούσε.
Όπως είπε ανώνυμα στην ιστοσελίδα The Athletic ένα μέλος του τεχνικού τιμ της αγγλικής ομάδας που συνεργάστηκε και με τον Έμερι και πλέον με τον Μικέλ Αρτέτα, «ο Ουνάι ζει μέσα στο κεφάλι του και ο Μικέλ “μπαίνει” στο κεφάλι των άλλων. Και οι δύο, όμως, είναι δουλευταράδες, αφοσιωμένοι, απαιτητικοί, “ζεστοί” και αστείοι».
Ο προπονητής της Βιγιαρεάλ, όμως, δεν κατόρθωσε ποτέ όλα αυτά να τα προβάλει δημοσίως. Και προτιμά να είναι παρεξηγημένος, παρά να περνά απαρατήρητος και να είναι αδιάφορος…
Photo by: Unai Emery / Instagram.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
Στο μπιστρό του Αρσέν Βενγκέρ / Ο επιλεκτικός ιδεαλισμός του Μεζούτ Οζίλ
Ο Ράιαν Μέισον δεν αναπολεί τη ζωή που δεν έζησε…
Το δόγμα Μπιέλσα / Η τέχνη της υπομονής του Σόλσκιερ
Ο Πεπ Γκουαρδιόλα μπορεί (και θέλει) να αναδείξει κάθε πλευρά του εαυτού του
Για τον Τζούλιαν Νάγκελσμαν, «θαύμα» είναι να παραμείνει ο ξεχωριστός εαυτός του