Πρώτη φορά στην Πορτογαλία, ενόψει του Euro 2004, πήγαμε μαζί με τον Ότο Ρεχάγκελ να επιλέξουμε το ξενοδοχείο, όπου θα μείνουμε, και το προπονητικό κέντρο.
Αυτό, ίσως, ακούγεται κάτι εύκολο, αλλά δεν ήταν καθόλου, μιας και όλα τα “καλά” ήταν πιασμένα από τις μεγάλες ευρωπαϊκές Εθνικές ομάδες, οι οποίες -σίγουρες ότι θα προκριθούν- τα έκλειναν προκαταβολικά.
Για να καταλάβετε, η Γερμανία κλείνει τα πάντα, πριν καν αρχίσει η προκριματική φάση μιας διοργάνωσης! Τόσο σίγουροι είναι και με το δίκιο τους!
Ο Ρεχάγκελ, μάλιστα, συνήθιζε να λέει στις μεγάλες διοργανώσεις, χαριτολογώντας: «Γιάννη, αφού τα καλά ξενοδοχεία και προπονητικά είναι κλεισμένα, δεν έχουμε παρά να τις αποκλείσουμε αυτές τις ομάδες, για να πάμε μετά να μείνουμε εμείς»!
Έτσι, κλείσαμε, λοιπόν, στο Ρίο Άβε, σε ένα μέρος απομονωμένο σχετικά, χωρίς να σκεφτούμε εκείνη τη στιγμή αν αρέσει στους ποδοσφαιριστές. Με το που φτάνουμε, όντως το ξενοδοχείο δεν άρεσε πολύ στους παίκτες. Είναι φυσιολογικό, όμως. Αυτοί ήταν νέα παιδιά, ήθελαν να μένουμε σε ένα μέρος πιο κεντρικό, στην πόλη, ώστε να κάνουν και τη βόλτα, τον περίπατό τους.
Στην πορεία, ευτυχώς για μένα και τον Ότο Ρεχάγκελ που το είχαμε διαλέξει, όχι μόνο το συμπάθησαν, αλλά, στο τέλος, δεν ήθελαν και να φύγουν!
Ότο Ρεχάγκελ και Γιάννης Τοπαλίδης / Photo by: Eurokinissi (Action Images).
12 ΙΟΥΝΙΟΥ, ΠΟΡΤΟ, ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ-ΕΛΛΑΔΑ 1-2
Ο Ρεχάγκελ μας έλεγε ότι, επειδή είναι η πρεμιέρα κόντρα στη διοργανώτρια, όλος ο κόσμος περιμένει να κερδίσουν οι Πορτογάλοι. «Αυτό είναι καλό για μας, γιατί το άγχος το έχουν εκείνοι», έλεγε ο κόουτς Ρεχάγκελ, ο οποίος επέμενε να μας θυμίζει, ότι, πριν από μερικούς μήνες, τον Νοέμβριο, στο Αβέιρο, παίξαμε ένα φιλικό παιχνίδι μαζί τους, το οποίο έληξε 1-1, όπου η Εθνική μας στάθηκε πολύ καλά, παρότι αναγκάστηκε να παίξει περίπου 50 λεπτά με 10 παίκτες.
«Αν εμείς κρατάμε το μηδέν ή προηγηθούμε, θα τους αγχώσουμε ακόμα περισσότερο. Μπορούμε να πάρουμε ένα θετικό αποτέλεσμα. Το πιστεύω», κατέληγε ο Γερμανός στις μεταξύ μας συζητήσεις, αλλά και μιλώντας προς τους παίκτες.
Εμείς πάντα, στην προετοιμασία κάθε παιχνιδιού, δίναμε βάρος στην αντιμετώπιση παικτών που ξέραμε ότι, αν τους περιορίσουμε, έχουμε κάνει τη μισή δουλειά. Ο Κριστιάνο Ρονάλντο, αν και μόλις 19 ετών, ήταν ένας από αυτούς φυσικά. Ένας παίκτης που ξεχώριζε, “πετούσε” πραγματικά, από τόσο μικρή ηλικία. Μόνο η εμπειρία τού έλειπε, τότε. Και, τελικά, ήταν αυτός που σκόραρε για την Πορτογαλία, έστω και στις καθυστερήσεις. Δύο ακόμα παίκτες, στους οποίους δώσαμε ιδιαίτερη βαρύτητα στο σκάουτινγκ και στο πώς θα τους αντιμετωπίσουμε, ήταν ο Φίγκο και ο Παουλέτα.
Πράγματι, το παιχνίδι πήγε ακριβώς έτσι, όπως το θέλαμε. Προηγηθήκαμε πολύ νωρίς. Και τολμώ να πω ότι, αν τελικά μας ισοφάριζαν, θα ήταν αποτυχία για εμάς η ισοπαλία, έτσι όπως κύλησε η αναμέτρηση.
🇬🇷 React to this using emoji only!
Giorgos Karagounis scored the first as Greece beat hosts Portugal 2-1 in the opening match at EURO 2004.#OTD | @EthnikiOmada pic.twitter.com/Aoz5VjfCsR
— UEFA EURO 2024 (@EURO2024) June 12, 2020
Στο γήπεδο ήταν σχετικά λίγοι Έλληνες, σκόρπιοι στην κερκίδα. Ο κόσμος άρχισε να μαζεύεται για την Εθνική, μετά τα τρία πρώτα παιχνίδια.
16 ΙΟΥΝΙΟΥ, ΠΟΡΤΟ, ΕΛΛΑΔΑ-ΙΣΠΑΝΙΑ 1-1
Και με την Ισπανία, όπως με την Πορτογαλία, δείξαμε στους παίκτες τον δρόμο, μέσω των πρόσφατων μεταξύ μας αγώνων. Θυμίζω πως μπορεί να είχαμε χάσει στο ξεκίνημα των προκριματικών στο ματς που έγινε στο γήπεδο της Λεωφόρου, μετά είχαμε πετύχει μια σπουδαία νίκη, όμως, επί ισπανικού εδάφους, στη Σαραγόσα, 1-0, με γκολ του Γιαννακόπουλου.
Η αλήθεια είναι πως, σε σχέση με το παιχνίδι της πρεμιέρας με τους Πορτογάλους, εδώ είχαμε λίγο περισσότερο άγχος, λίγη περισσότερη αγωνία, λόγω της νίκης μας, φυσικά.
Η Ισπανία, λοιπόν, ήταν μια ομάδα που μας ήξερε και την ξέραμε πολύ καλά. Ξέραμε ότι είναι ένα σύνολο που μπορεί να σε “πνίξει”, πιέζοντάς σε ασφυκτικά, όπως και έκαναν. Και, φυσικά, είναι μια ομάδα που διαθέτει εξτρέμ, όπως ο Βιθέντε και ο Ετσμπερία, όπως και ο Χοακίν που μπήκε αλλαγή, άρα μπορεί να δημιουργήσει από τα άκρα. Μιλάμε για παίκτες με χαρακτηριστικά που -ακόμη και σήμερα- δεν τα βρίσκεις εύκολα, καλοί στο ένας εναντίον ενός, φτιάχνοντας φάσεις για δύο πολύ επικίνδυνους επιθετικούς, όπως ήταν ο Μοριέντες και ο Ραούλ. Όλα αυτά, όμως, ήταν πράγματα που τα ξέραμε πολύ καλά και τα περιμέναμε.
Στο ζέσταμα, είχαμε ένα απρόοπτο, με τον Δέλλα να έχει κάποιες ενοχλήσεις στο πόδι. Τελικά, όχι μόνο έπαιξε, αλλά ήταν και πολύ καλός. Όπως όλη η ομάδα, φυσικά.
Οι Ισπανοί σκοράρουν και νομίζεις ότι στο γήπεδο έχει γίνει σεισμός! Τόση ένταση! Παντού στις εξέδρες Ισπανοί! Το τελευταίο ημίωρο, δεν κυλούσε το ρολόι, έμοιαζε ατέλειωτο! Εμείς ήμασταν ικανοποιημένοι και με το 1-1, ο στόχος μας ήταν το θετικό αποτέλεσμα.
Ο Άγγελος Χαριστέας προλαβαίνει τους Πουγιόλ-Ελγκέρα και εκτελεί τον Κασίγιας, κάνοντας το «Ελλάδα-Ισπανία 1-1» / Photo by: Eurokinissi (Action Images).
20 ΙΟΥΝΙΟΥ, ΦΑΡΟ, ΡΩΣΙΑ-ΕΛΛΑΔΑ 2-1
Φθάνοντας στο τρίτο και τελευταίο παιχνίδι του ομίλου, ξέραμε ότι η αντίπαλός μας είχε ήδη και μαθηματικά αποκλειστεί. Λέγαμε, λοιπόν, μεταξύ μας, ότι έναν βαθμό που θέλουμε, για να περάσουμε, ό,τι και να γίνει, κουτσά-στραβά, θα τον πάρουμε.
Ένα πρόβλημα που είχαμε να αντιμετωπίσουμε, ήταν η απουσία του τιμωρημένου Καραγκούνη.
Ο Ρεχάγκελ τρωγόταν και χτυπούσε συνεχώς το καμπανάκι: «Προσέξτε! Επειδή έχω παίξει και με τη Βέρντερ με αρκετές ρωσικές ομάδες, είναι στη νοοτροπία τους να μην τα παρατάνε. Και είναι και εξαιρετικοί παίκτες, μην σας ξεγελά το γεγονός ότι έχουν ήδη αποκλειστεί». Ομολογώ, τώρα, μετά από τόσα χρόνια, πως δεν τον πιστεύαμε! Ούτε εγώ, αλλά και αρκετοί παίκτες το ίδιο. Ότι τα λέει για να μας κρατήσει όλους σε εγρήγορση! Και ξέρετε τι έγινε; Δεχθήκαμε το πιο γρήγορο γκολ στην ιστορία της διοργάνωσης, από τον Κιριτσένκο, στα 67 δευτερόλεπτα!
Πριν καλά-καλά βγούμε από τα αποδυτήρια, είμαστε πίσω στο σκορ! Ως ομάδα, στα προκριματικά και στην τελική φάση, ξέραμε πως το δυνατό μας σημείο ήταν είτε να κρατήσουμε το μηδέν πίσω, είτε να προηγηθούμε. Όταν βρισκόμασταν εμείς πίσω στο σκορ, είχαμε δυσκολία να το ανατρέψουμε. Και σαν να μην έφτανε αυτό, πριν καλά συμπληρωθεί το εικοσάλεπτο, δεχθήκαμε και δεύτερο γκολ!
Η αντίδρασή μας από τον πάγκο ήταν να περάσουμε τον Τσιάρτα στο παιχνίδι, πριν ακόμη βγει το πρώτο ημίχρονο, περιμένοντας από τις μπαλιές του να κάνουμε κάτι. Πράγματι, στο επόμενο λεπτό σκοράραμε!
Ο Ζήσης Βρύζας σκοράρει εναντίον της Ρωσίας / Photo by: Eurokinissi (EPA).
Πήγαμε στα αποδυτήρια, στην ανάπαυλα, και είπαμε ότι πρέπει οπωσδήποτε να ανατρέψουμε τη κατάσταση, γιατί με ήττα μπορεί και να αποκλειστούμε!
Το παιχνίδι κυλούσε και, ταυτόχρονα, μας έλεγαν απ’ έξω (ο τιμωρημένος Καραγκούνης, θυμάμαι, ο οποίος καθόταν στην εξέδρα πίσω από τον πάγκο) ότι ακόμα και με ήττα προκρινόμαστε, καθώς η Πορτογαλία κερδίζει την ίδια ώρα την Ισπανία. Εμείς προσπαθήσαμε, παρ’ όλα αυτά, να ισοφαρίσουμε, ώστε να είμαστε σίγουροι.
Δεν τα καταφέραμε, και, έτσι, παρά την πρόκριση, αρχικά εγώ και ο Ρεχάγκελ δεν πανηγυρίσαμε, όσο θα θέλαμε. Η ήττα μάς είχε πικράνει, ήμασταν λίγο παγωμένοι. Κι έρχεται ο «Κάρα» και λέει: «Ρε παιδιά, προκριθήκαμε, είναι ιστορική η επιτυχία μας. Τι κάθεστε»; Και εδώ που τα λέμε, μας παρέσυρε κι εμάς, γιατί είχε δίκιο! Ο κόουτς, λίγο μετά, γύρισε και μου είπε: «Γιάννη, όλοι περιμένανε να πάρουμε το πρώτο αεροπλάνο της επιστροφής για την Αθήνα. Αλλά δεν τους κάναμε τη χάρη! Πάμε Λισαβόνα»!
Μετά το ματς, γυρίσαμε στο ξενοδοχείο και είδαμε στην τηλεόραση την εκπομπή της ΕΡΤ. Ήταν περίπου η στιγμή που αρχίσαμε να αντιλαμβανόμαστε τον… χαμό που γινόταν πίσω στην πατρίδα, για μια πρόκριση που αποδείχθηκε ιστορική, όπως και συνολικά η πορεία μας και το επίτευγμα. Ο κόσμος ήταν ενθουσιασμένος και αυτό ήταν κάτι που το εισπράτταμε.
Οι Έλληνες διεθνείς πανηγυρίζουν την πρόκριση στα νοκ-άουτ του Euro 2004, έπειτα από την ήττα από την Ρωσία / Photo by: Eurokinissi (EPA).
25 ΙΟΥΝΙΟΥ, ΛΙΣΑΒΟΝΑ, ΓΑΛΛΙΑ-ΕΛΛΑΔΑ 0-1
Μετά την πρόκρισή μας, παρά την ήττα από την Ρωσία, και επειδή, την επόμενη μέρα, θα μαθαίναμε τον αντίπαλό μας, αν θα παίξουμε, δηλαδή, με την Αγγλία ή την Γαλλία, ομάδες από τον δεύτερο όμιλο, ο Ρεχάγκελ αποφασίζει εκείνος να πάει να δει από κοντά το Αγγλία-Κροατία, στη Λισαβόνα (Da Luz), όπου μετακομίζουμε ήδη ως αποστολή, κι εγώ να πάω για το παιχνίδι της Γαλλίας με την Ελβετία, στην Κοΐμπρα.
Τελικά, οι Γάλλοι πέρασαν ως πρώτοι του ομίλου. Μιλάμε για μια ομαδάρα τότε (όπως και τώρα, φυσικά), η οποία είχε να χάσει δύο χρόνια (μπορεί και παραπάνω) και είχε ένα απίστευτο σερί αποτελεσμάτων.
Είπα στον κόουτς ότι, όσο αυτό είναι εφικτό, πρέπει να προσπαθήσουμε να περιορίσουμε τον Ζιντάν και τον Ανρί. Πήραμε και το βίντεο του παιχνιδιού και αρχίσαμε τη μελέτη.
Μιλώντας στους παίκτες, στο μίτινγκ, ο Γερμανός προσπάθησε να τους αποφορτίσει με τον εξής τρόπο:
«Παιδιά, με τους Γάλλους θα παίξουμε ως εξής», και γυρίζει προς το μέρος μου, «Γιάννη, σήκω! Ακούστε, λοιπόν! Φανταστείτε ότι είμαστε δύο μποξέρ, εγώ η Ελλάδα κι ο Γιάννης η Γαλλία. Δεν μπορώ να μπω σε ανοικτή μάχη μαζί του, με συνεχόμενα χτυπήματα, γιατί, ως πιο δυνατός, θα με κερδίσει. Πώς μπορώ να τον κερδίσω, λοιπόν; Θα του δίνω μια γροθιά και θα πηγαίνω λίγο πίσω. Μετά από λίγο, θα του δίνω άλλη μια και, πάλι, θα κάνω πίσω. Θα προσπαθώ να τον χτυπήσω αιφνιδιαστικά, σε ανύποπτες στιγμές και, μετά, θα φυλάγομαι. Αυτός είναι ο τρόπος».
Το κάναμε τόσο παραστατικά, ώστε οι παίκτες ξεκαρδίστηκαν στα γέλια!
Ότο Ρεχάγκελ και Γιάννης Τοπαλίδης σε προπόνηση της Εθνικής Ελλάδος, πριν την αναμέτρηση με την Γαλλία / Photo by: Eurokinissi (Action Images).
«Είναι μια ομάδα, για πολύ μεγάλο διάστημα, αήττητη», πρόσθεσε στην ομιλία του ο Ρεχάγκελ.
«Ήρθε η ώρα τους να χάσουν. Από μας». Το έλεγε και το πίστευε.
Το παιχνίδι πήγε και πάλι, όπως το είχαμε σχεδιάσει. Καταφέραμε σε ένα σημαντικό βαθμό να περιορίσουμε τους παίκτες που είχαμε σημαδέψει, ειδικά αν σκεφτεί κανείς τι είχαν κάνει σε ατομικό επίπεδο Ζιντάν και Ανρί, στο αμέσως προηγούμενο παιχνίδι με τους Ελβετούς.
Ωστόσο, κάποια στιγμή, αρχίσαμε να δεχόμαστε ασφυκτική πίεση. Μιλήσαμε με τον Ρεχάγκελ και ο κόουτς αποφάσισε, μετά από μια ώρα αγώνα, να βγάλει τον Νικολαΐδη που, μέχρι εκείνη τη στιγμή του ματς, έπαιζε στην κορυφή της επίθεσης, έναν παίκτη που είχε ταλαιπωρηθεί από τραυματισμό και δεν ήταν στο 100%. Αλλαγή μπήκε ο Λάκης. Ο Ρεχάγκελ τού έδωσε εντολή να παίξει στη δεξιά πλευρά, ώστε με την ταχύτητά του να μας δώσει μέτρα στο γήπεδο και ανάσες στην πίεση. Φουνταριστός -εκεί, δηλαδή, όπου έπαιζε ο Νικολαϊδης– πέρασε ο Χαριστέας, ο οποίος, έως τότε, έπαιζε στα πλάγια της επίθεσής μας.
Το πλάνο βγήκε στο απόλυτο, αν σκεφτείτε πως πέτυχε το γκολ ο Άγγελος.
Λίγο πριν από το τέλος, κάναμε μια ακόμα αλλαγή, περάσαμε στο παιχνίδι τον Τσιάρτα, με το σκεπτικό να κρατήσει τη μπάλα στα πόδια του, κερδίζοντας χρόνο.
🇬🇷 Angelos Charisteas 🎯
Greece won 1-0 #OTD to knock-out defending champions France in the EURO 2004 quarter-final!
⏪ @EthnikiOmada pic.twitter.com/RfVCk6ZO1Z
— UEFA EURO 2024 (@EURO2024) June 25, 2020
Μετά την πρόκρισή μας, γίνεται χαμός στο ξενοδοχείο! Στην αρχή της διοργάνωσης, όλα ήταν καλά, είχαμε ησυχία, ώστε να παραμένουμε συγκεντρωμένοι, αλλά, όσο προχωρούσαμε, είχε αρχίσει πλέον να έρχεται πολύς κόσμος. Με τον Ρεχάγκελ θέλαμε την ομάδα απομονωμένη, αλλά αυτό, πλέον, δεν γινόταν με τίποτα. Βασικά, μέσα κι έξω από εκεί, όπου μέναμε, γινόταν χαμός, ήταν αδύνατο να κοντρολάρεις αυτό που συνέβαινε!
1 ΙΟΥΛΙΟΥ, ΠΟΡΤΟ, ΕΛΛΑΔΑ-ΤΣΕΧΙΑ 1-0 (παρ.)
Δύο μέρες μετά τη νίκη επί των Γάλλων, πήγαμε στο Πόρτο, εγώ, ο Ότο Ρεχάγκελ και ο Πρόεδρος της ΕΠΟ, Βασίλης Γκαγκάτσης, για να δούμε το παιχνίδι των Τσέχων με τους Δανούς. Η Τσεχία νίκησε εύκολα σχετικά με 3-0, ήταν μια από τις καλύτερες ομάδες στο τουρνουά και πολλοί περίμεναν να φτάσει ως τον Τελικό και, γιατί όχι, να το πάρει κιόλας.
Επιστρέφοντας, συζητήσαμε με τον κόουτς και προσπαθήσαμε να βάλουμε στο χαρτί τα μειονεκτήματα της αντίπαλου μας, να δούμε πού πρέπει να χτυπήσουμε. Αποφασίσαμε να δώσουμε βάρος στο μαρκάρισμα του “δαιμόνιου” Μπάρος που ήταν και πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης, του πανύψηλου σέντερ φορ, Κόλερ, του Ροζίτσκι και, φυσικά, του Νέντβεντ.
Ο Ρεχάγκελ φώναξε τον Μιχάλη Καψή που είχε πάει καλά γενικά στα προσωπικά μαρκαρίσματα, και τον ρώτησε: «Πιστεύουμε ότι μπορείς να μαρκάρεις τον Κόλερ. Θέλεις να τον μαρκάρεις; Θα τα καταφέρεις»; «Αν εσείς πιστεύετε ότι θα τα καταφέρω, ναι. Θα το κάνω», μας απάντησε.
Πάντα, ο Ρεχάγκελ, όταν επρόκειτο για τέτοιες καταστάσεις, για δύσκολες αποστολές, πρώτα, μιλούσε με τον παίκτη και, μετά, έπαιρνε την απόφασή του, την οποία ανακοίνωνε σε όλη την ομάδα.
Θεωρήσαμε, λοιπόν, ότι, παρότι ο Δέλλας φαινόταν να ματσάρει καλύτερα με τον Κόλερ, βάσει σωματότυπου, θα ήταν προτιμότερο να τον πάρει, τελικά, ο Καψής και ο Τραϊανός να παίξει σε ρόλο ελεύθερου αμυντικού.
Αναφορικά με τον τραυματισμό του Νέντβεντ και την αποχώρησή του, σίγουρα ήταν ευνοϊκό για μας, επειδή, όμως, έχουν γραφτεί και ακουστεί πολλά, θέλω να θυμίσω ότι, το 2016, στον Τελικό του Euro, Γαλλία-Πορτογαλία, ο Κριστιάνο Ρονάλντο αποχώρησε πολύ νωρίς τραυματίας. Αν είχε χάσει η ομάδα του, θα λέγαμε «βγήκε τραυματίας και έχασαν». Αλλά δεν έγινε έτσι. Παρά την απώλειά του, οι Πορτογάλοι το σήκωσαν.
Θέλω, δηλαδή, να πω ότι, με τα «αν», δεν γράφεται ιστορία και, πάντα, την ιστορία την γράφουν οι παρόντες.
Κατσουράνης και Νέντβεντ στη φάση του τραυματισμού του Τσέχου, στον ημιτελικό του Euro 2004, ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τσεχία / Photo by: Eurokinissi (EPA).
Όσο το τουρνουά προχωρούσε, βλέπαμε ότι οι αντίπαλες ομάδες, όσο κυλούσε το παιχνίδι είτε 0-0 είτε υπέρ μας, αγχώνονταν, γιατί ήξεραν ότι δύσκολα δεχόμαστε γκολ.
Το ματς, λοιπόν, κυλούσε και βλέπαμε ότι το παιχνίδι πηγαίνει ολοταχώς στην παράταση. Πρότεινα στον κόουτς να βάλουμε τον Τσιάρτα, έναν παίκτη που μπορεί να εκτελέσει τέλεια τα στημένα ή να δημιουργήσει φάσεις με βαθιές μπαλιές από τον χώρο του κέντρου. Πράγματι, βγάλαμε τον Βρύζα, στις καθυστερήσεις, και, στην παράταση, κερδίσαμε τρία στημένα. Μιά του κλέφτη, δυό του κλέφτη, στο τρίτο, μπήκε το γκολ του Δέλλα, από τη εκτέλεση κόρνερ του Τσιάρτα!
Να ξέρετε ότι, πάντα, όπως σε κάθε ομάδα, έτσι και σε εμάς, υπήρχε και σκεπτικό και πλάνο. Ήμασταν τυχεροί, γιατί μας βγήκε και πάλι! Οι στημένες μπάλες, είτε αμύνεσαι, είτε επιτίθεσαι, είναι φάσεις τακτικής και, φυσικά, είχαμε δουλέψει στην προπόνηση. Κάθε παίκτης ήξερε ακριβώς πού να πάει και τι να κάνει, άλλωστε είχαμε παιδιά με ικανότητα στο παιχνίδι στον αέρα, όπως ο Βρύζας, ο Χαριστέας, ο Κατσουράνης, ο Δέλλας. Αλλά ήμασταν και πολύ τυχεροί, γιατί είχαμε έναν παίκτη, όπως ο Τσιάρτας, με φοβερό πόδι, ο οποίος μπορούσε να στείλει τη μπάλα, όπου θέλει! Τεράστιος παίκτης, με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, του οποίου τα προσόντα -νομίζω ότι- η ομάδα εκμεταλλεύτηκε άριστα και του οποίου τις αδυναμίες στο αμυντικό κομμάτι “έκρυψε”, όσο αυτό ήταν εφικτό.
Τελειώνει το παιχνίδι με το γκολ, πανηγυρίζουμε, αλλά, πλέον, δεν μας αρκεί: στόχος μας, πια, είναι να το πάρουμε!
🇬🇷 Traianos Dellas 🤯
𝙏𝙃𝙄𝙎 extra time goal sent Greece through to the EURO 2004 final with a 1-0 win over the Czech Republic!#OTD | @EthnikiOmada pic.twitter.com/5TR9NNQAdp
— UEFA EURO 2024 (@EURO2024) July 1, 2020
4 ΙΟΥΛΙΟΥ, ΛΙΣΑΒΟΝΑ, ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ-ΕΛΛΑΔΑ 0-1
Ξέρετε, πάντα, στην πορεία μιας ομάδας, τον βασικότερο ρόλο παίζει το τι πιστεύουν ο προπονητής και οι παίκτες. Πολλές φορές, θα ακούσετε σε μια εκπομπή ή θα διαβάσετε κάπου ότι ο τάδε δημοσιογράφος λέει αυτό ή ο τάδε αναλυτής ή πρώην ποδοσφαιριστής λέει το άλλο. Όλοι, λοιπόν, έλεγαν και πίστευαν ότι η Ελλάδα θα πάει στο Euro και, στην καλύτερη περίπτωση, θα αποκλειστεί ή, στη χειρότερη, θα διασυρθεί. Αλλά εμάς δεν μας ένοιαζε τίποτα απ’ όλα αυτά. Το δικό μας “πιστεύω” ήταν τόσο ισχυρό, ώστε δεν βλέπαμε τίποτα άλλο, πέρα από τον στόχο μας.
Το λέω ακόμη και το πιστεύω ότι, συνολικά στην πορεία μας, το δυσκολότερο δεν ήταν να κατακτήσουμε το Euro, αλλά να καταφέρουμε να είμαστε παρόντες, να πάρουμε την πρόκριση, για να παίξουμε στη διοργάνωση. Και αυτό το λέω, γιατί -θυμάστε ότι- ξεκινήσαμε με δύο ήττες: 2-0, εντός έδρας (στη «Λεωφόρο») από την Ισπανία, και ένα ακόμα 2-0, στο Κίεβο από την Ουκρανία. Ποια ομάδα θα έβρισκε τα ψυχικά αποθέματα να γυρίσει “τούμπα” αυτή την κατάσταση, όταν όλοι τη θεωρούν “τελειωμένη”, και να φτάσει να προκρίνεται και -μάλιστα- πρώτη;
Αυτό -πάντα, πίστευα και πιστεύω ότι- είναι το πρώτο και σημαντικότερο επίτευγμα. Γιατί, χωρίς αυτό, δεν θα είχε ακολουθήσει τίποτα από το υπόλοιπα.
Ότο Ρεχάγκελ και Γιάννης Τοπαλίδης στον πάγκο της Εθνικής, στην αναμέτρηση Ουκρανία-Ελλάδα, τον Οκτώβριο του 2002 / Photo by: Eurokinissi (Action Images).
Τη μέρα του αγώνα, φεύγουμε από το ξενοδοχείο για το γήπεδο και μας πάνε συνοδεία κλούβες, περιπολικά, αστυνομικές μοτοσυκλέτες. Πραγματικά, χαμός!
Ο Ρεχάγκελ, ατάραχος, γυρνά προς το μέρος μου και μου λέει συνωμοτικά: «Γιάννη, τι είναι όλοι αυτοί; Τι φοβούνται; Μη χάσουμε το δρόμο και δεν πάμε στο γήπεδο, όπου θέλουν να μας διαλύσουν, για να πάρουν τη ρεβάνς»; Και χαμογελά πονηρά…
Ο Γερμανός έλεγε πάντα ότι, στην πατρίδα του, τους Πορτογάλους τους λένε «Ευρωπαίους Βραζιλιάνους». Τεχνίτες, βιρτουόζοι, αλλά φλύαροι, μπορεί να κάνουν εκατό ντρίπλες, την πιο ωραία φάση και, τελικά, να μη βάλουν γκολ. Και γι’ αυτό δεν είχαν πετύχει και καμία μεγάλη διάκριση στο πρόσφατο παρελθόν.
Η προϊστορία ήταν υπέρ μας. Και στο φιλικό πριν από λίγους μήνες αλλά και στο ματς της πρεμιέρας, είχαμε βρει το “κουμπί” τους. Για κάποιον λόγο που δεν μπορώ να καταλάβω, δεν ξέρω τι φοβόντουσαν όλοι. Εναντίον μας, όλοι έπαιζαν με έναν επιθετικό. Όποια ομάδα έπαιξε με δύο φουνταριστούς, όπως έκανε η Ρωσία, μας παίδεψε. Όποιος είχε, όμως, έναν στην κορυφή, ήταν “βούτυρο στο ψωμί μας”. Τον έπαιρνε ο Καψής, ο Δέλλας έπαιζε πιο ελεύθερος και είχαμε τον έλεγχο.
Στην προετοιμασία του αγώνα, δεν μας ενδιέφερε καθόλου αν ο αντίπαλος μάς γνώριζε καλά. Ούτε ο Ρεχάγκελ άλλαξε καθόλου τη ρουτίνα μας. Είπε το αυτονόητο: «Δεν χρειάζεται να σας πω τίποτα διαφορετικό γι’ αυτό το παιχνίδι. Είμαστε ήδη νικητές, ακόμα κι αν χάσουμε, αλλά, φτάνοντας εδώ, θέλουμε πολύ να νικήσουμε. Τους έχουμε παίξει δύο φορές ήδη στο σπίτι τους, τους κοντράραμε, τους νικήσαμε, μπορούμε και μια ακόμα. Ένας Τελικός είναι κίνητρο για σας, από μόνος του. Νομίζω ότι είναι το πιο εύκολο παιχνίδι απ’ όλα, όσα δώσαμε ως τώρα». Εμάς, λοιπόν, μας ενδιέφερε να είμαστε εμείς καλά “διαβασμένοι” και να ακολουθήσουμε τη στρατηγική μας. Ουσιαστικά, δεν αλλάξαμε τίποτα: καλή άμυνα, αντεπιθέσεις, να εκμεταλλευθούμε τα στημένα.
🇬🇷 EURO 2004 🏆
Angelos Charisteas scored the only goal in the EURO 2004 final as Greece were crowned champions!#OTD | @EthnikiOmada pic.twitter.com/xhN6BWiCi7
— UEFA EURO 2024 (@EURO2024) July 4, 2020
Ένα μεγάλο πρόβλημα για εμάς ήταν η απουσία του Καραγκούνη. Ωστόσο, είχαμε τη σιγουριά ότι διαθέταμε ένα πολύ δυνατό κέντρο, με παίκτες, όπως ο Ζαγοράκης, ο Μπασινάς, ο Κατσουράνης, οι οποίοι μπορούν να καλύψουν το κενό, να κρατήσουν τη μπάλα, να είναι απροσπέλαστοι.
Όλοι έλεγαν για την άμυνά μας, αλλά θεωρώ πως η μεσαία μας γραμμή ήταν αυτή που έκανε τη διαφορά.
Και πάλι, όλα πήγαν, όπως τα θέλαμε. Προηγούμαστε με 1-0 και θέλει περίπου μισή ώρα ακόμα.
Η Πορτογαλία, η οποία ουσιαστικά δεν έκανε καμία κλασική ευκαιρία, παίζει και πάλι με ένα καθαρόαιμο «9», τον Παουλέτα. Βλέπουμε τον Σκολάρι να σηκώνει τον Νούνο Γκόμες. Πάω -τρέχοντας- στον Ρεχάγκελ και του λέω -φανερά αγχωμένος- «Θα βάλει και δεύτερο επιθετικό, θα παίξει με δύο μπροστά». «Γιάννη, ψυχραιμία», μου λέει ο Γερμανός. Και βλέπουμε, λοιπόν, τον προπονητή της Πορτογαλίας να βγάζει σέντερ-φορ, να βάζει σέντερ-φορ, τον Νούνο Γκόμες αντί τον Παουλέτα, να μην αλλάζει, δηλαδή, τίποτα στο σχήμα! Την απάντηση, για την ιστορία, την είχαμε έτοιμη. θα γυρίζαμε ως τρίτο στόπερ έναν από το κέντρο, πιθανότατα τον Κατσουράνη.
Με τη λήξη του αγώνα, δεν μπορώ να περιγράψω τίποτα!
Μεθυσμένοι όλοι!
Σε ντελίριο!
Είναι στιγμές που όλοι έχετε δει στην τηλεόραση: τους πανηγυρισμούς, την απονομή, την υποδοχή στην Αθήνα!
Όλα αξέχαστα!
Photo by: Eurokinissi (Action Images).
Ο Γιάννης Τοπαλίδης είναι προπονητής ποδοσφαίρου.
Επιμέλεια κειμένου: Αλέξανδρος Σωτηρόπουλος
CHECK IT OUT: Γιάννης Τοπαλίδης: Εγώ και ο Ότο
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Τραϊανός Δέλλας: Να το ξαναζήσουμε