Όταν μια ομάδα κορυφής επιλέγει να έχει στις τάξεις της έναν πολύ «ιδιαίτερο» -προβληματικό, για τους περισσότερους- χαρακτήρα δύο τινά αποκαλύπτονται…
Η αγωνιστική εξάρτησή της από τις ικανότητές του εν λόγω αθλητή και η προσωπικότητα του κόουτς. Μικρή ή μεγάλη, ανάλογα με τη διαχείριση του παίκτη και της κατάστασης, γενικότερα.
Ο Ρον Αρτέστ, εν προκειμένω, υπήρξε ο ορισμός του ευέξαπτου και απρόβλεπτου -πλην όμως χαρισματικού– αθλητή.
Το 2004, στα 25 του, είχε πρωταγωνιστήσει στον επικότερο τσαμπουκά που έχει γίνει ποτέ σε παρκέ και κερκίδες του ΝΒΑ, σε αναμέτρηση των Πέισερς με τους Πίστονς.
Το 2006, πριν τον στείλουν στους Σακραμέντο Κινγκς (ανταλλαγή με τον Πέτζα Στογιάκοβιτς), λέγεται πως είχε εμφανιστεί στην προπόνηση φορώντας πάνω από τα αθλητικά του ρούχα ένα… μπουρνούζι.
«Θέλω να σας πω ότι η ζωή είναι ωραία και εύκολη, αρκεί να το αντιληφθούμε», είπε, αφήνοντας σύξυλους τους συμπαίκτες του.
Οι φήμες έδιναν και έπαιρναν πως ο Αρτέστ έπασχε από βαριάς μορφής κατάθλιψη. Ήταν υποχρεωμένος να ακολουθεί μια συγκεκριμένη θεραπευτική αγωγή και τα φάρμακα που λάμβανε, τον μετέτρεπαν σε έναν υπερκινητικό και με φοβερή ενέργεια άνθρωπο.
Το 2010, δώρισε μεγάλο μέρος του μισθού του σε ιατρικές οργανώσεις που ασχολούνται με θέματα ψυχικής υγείας.
Την ίδια χρονιά (18/06/2010), έβαλε φαρδιά πλατιά την υπογραφή του και στην κατάκτηση του πρωταθλήματος από τους Λέικερς. Και, μάλιστα, για πρώτη φορά στην ιστορία τους, σε 7ο ματς επί των Σέλτικς (είχαν προηγηθεί 4 χαμένοι τίτλοι από τους Κέλτες σε 7ο αγώνα).
Με τον αδιαμφισβήτητο ηγέτη της ομάδας, Κόμπι Μπράιαντ, να σπάει τα καλάθια, οι Λιμνάνθρωποι είχαν βρει τις λύσεις στον Άρτεστ, ο οποίος έπαιξε καλή άμυνα στον Πιρς, βοήθησε πολύ στο σκοράρισμα και πέτυχε ένα τεράστιας σημασίας τρίποντο στο φινάλε.
Αντίπαλοι και συμπαίκτες
Στο τέλος της σεζόν 2007-08, ο Αρτέστ, παίκτης των Σακραμέντο Κινγκς τότε, είχε εισβάλει -άγνωστο πώς- στα αποδυτήρια των Λέικερς μετά τον χαμένο τελικό από τους Σέλτικς. Ο Κόμπι βρισκόταν μόνος του, περίλυπος, στο ντους, όταν άκουσε έναν απίθανο τύπο να του λέει πως θα έκανε τα πάντα για να έρθει στο Λος Άντζελες, προκειμένου να τον βοηθήσει να κατακτήσει τον τίτλο του πρωταθλητή.
Μια σεζόν μετά, Κόμπι και Αρτέστ είχαν αρπαχτεί αρκετές φορές, στο πλαίσιο των ημιτελικών της Δύσης (Λέικερς-Ρόκετς), καθώς ο δεύτερος εκνευριζόταν από τον τρόπο που έπαιζε με τους αγκώνες του ο Μπράιαντ.
Ερχόμενος στους πρωταθλητές, ο Αρτέστ όφειλε να μπει σε καλούπια. Να υποταχθεί στους κανόνες. Πρωτίστως, του Φιλ Τζάκσον και του Κόμπι.
Χαρακτηριστική είναι η απαγόρευση δηλώσεων που του επιβλήθηκε μετά την πρόκριση των Λέικερς στους τελικούς! Ο Αρτέστ είχε πετύχει 25 πόντους, σε αυτόν τον έκτο αγώνα κόντρα στους Σανς, και ο δημοσιογράφος του ΤΝΤ, Έρνι Τζόνσον, θεώρησε καλό να του κάνει ορισμένες ερωτήσεις έξω από τα αποδυτήρια. Υπολόγιζε, ωστόσο, χωρίς τον Μπράιαντ.
«Δεν θα μιλήσεις με τον Ρον Αρτέστ», του είπε και ο δημοσιογράφος απόρησε: «Γιατί, Κόμπι;». «Είμαι ο ηγέτης αυτής της ομάδας, θα μιλήσεις σε μένα», ήταν η απάντηση που πήρε, πριν αναζητήσει το βλέμμα του κόουτς, ο οποίος ήταν κοντά στο σκηνικό.
Ο Φιλ Τζάκσον κούνησε τους ώμους του, ξεκαθαρίζοντας: «Αυτός είναι ο αρχηγός!».
Κόμπι Μπράιαντ και Ρον Αρτέστ.
Τι είχαν πάθει όλοι όμως με τον Αρτέστ;
Η εξήγηση του δημοσιογράφου είναι πως πιθανότατα θα έκανε «προκλητικές» δηλώσεις, δίνοντας επιπλέον κίνητρο στους Σέλτικς στη μάχη για τον τίτλο!
Η εξήγησή του ήταν απόλυτα σωστή…
Άντεξαν τα αποδυτήρια
Το τέλος της σεζόν βρήκε τους Λέικερς πρωταθλητές. Παραλαμβάνοντας το βραβείο του MVP από τον εμβληματικό Μπιλ Ράσελ, ο Μπράιαντ τόνισε πως «χωρίς τον Ισπανό (σ.σ. Πάου Γκασόλ), δεν θα είχα καταφέρει τίποτα».
Σημειωτέον πως οι ισορροπίες στα αποδυτήρια ήταν εξαιρετικά λεπτές. Μεταξύ άλλων, ο Πάου γκρίνιαζε συνέχεια, μέσα στη σεζόν, για το γεγονός ότι ο Μπράιαντ δεν τον τροφοδοτούσε όσο θα έπρεπε.
Ιστορικό είναι και το ξέσπασμα του Αρτέστ στη συνέντευξη Τύπου, εκείνη τη βραδιά. Ο μεγάλος πρωταγωνιστής, περιστοιχισμένος από τα μέλη της οικογένειάς του, έδωσε μια σπουδαία παράσταση, περιγράφοντας πώς έβαλε το μεγάλο σουτ που έκρινε τον τίτλο.
Σε ερώτηση για το πόσο σημαντικό ήταν που ο Κόμπι εμπιστεύτηκε τους συμπαίκτες του, απάντησε (μεταξύ σοβαρού και αστείου):
«Ναι, μας εμπιστεύτηκε, μας έκανε να νιώσουμε ωραία, μου έδωσε και πάσα. Μου έδωσε πάσα…». Και, συνέχισε πανηγυρίζοντας για το γεγονός ότι πήρε πάσα από τον Μπράιαντ, επαναλαμβάνοντας σε υψηλότερο τόνο: «μου έδωσε πάσα. Ο Κόμπι μου έδωσε πάσα»! Ο Φιλ (σ.σ. Τζάκσον) δεν ήθελε να σουτάρω το τρίποντο. Τον άκουγα, είναι ο ζεν μάστερ, δεν χρειάζεται να φωνάζει, απλώς τον ακούς στο κεφάλι σου, “Ρον, μη σουτάρεις, μη σουτάρεις”. Εγώ είπα “Ό,τι πεις”. Και… σούταρα».
Κάπου εκεί, ο υπεύθυνος των Λέικερς έσπευσε να ολοκληρώσει τη διαδικασία.
Νωρίτερα, στο παρκέ, είχε προλάβει να δηλώσει: «Ευχαριστώ τη ψυχίατρό μου που με βοήθησε πολύ. Με κράτησε ήρεμο, κατά τη διάρκεια των πλέι οφ!».
Η γιατρός ήταν ο δικός του φύλακας-άγγελός του. Έτσι λεγόταν και το κομμάτι που είχε γράψει με τους Active Member στο Πέραμα, το 2001 (το πρώτο ελληνικό άκουσμά του ήταν στα αποδυτήρια των Μπουλς -με… ευθύνη του Ντράγκαν Τάρλατς-, στο περιθώριο της αναμέτρησης Σικάγο-Σακραμέντο).
Δέκα χρόνια αργότερα, ο Αρτέστ αποφάσισε να αλλάξει του όνομά του σε… Metta World Peace, με απόφαση δικαστηρίου.
Στη βουδιστική διάλεκτο το «Μetta» εκφράζει την καλοσύνη. Το 2012, πάντως, εν ώρα αγώνα, έριξε μια «γεμάτη» αγκωνιά στον Τζέιμς Χάρντεν. Χωρίς… καλοσύνη.
Η καριέρα του ολοκληρώθηκε το 2017, στο Λος Άντζελες, για να ακολουθήσει τον δρόμο της προπονητικής στη θυγατρική τους ομάδα.
Και όπως αναφέρει, χαρακτηριστικά, γράφοντας στην ιστοσελίδα του: «Τα όνειρα δεν έχουν ημερομηνία λήξης».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
Γιώργος Λιμνιάτης: «Το μάθημα του Κόμπι»
Ο Κόμπι Μπράιαντ ήταν ιδανικός «συμπαίκτης» έξω από το παρκέ
Ο Κόμπι Μπράιαντ «έλαμψε» γιατί συνήθισε τις θυσίες στο σκοτάδι
Κόμπι Μπράιαντ, η εκτυφλωτική νοοτροπία του «τίποτα δεν πάει χαμένο»…