Ο Κόμπι Μπράιαντ είχε περιγράψει κάποια στιγμή τον εαυτό του ως «storyteller». Οι αφηγήσεις του μάγευαν όπως και οι κινήσεις του στο παρκέ. Οι εξιστορήσεις του για τον, κατά τα δικά του λόγια, «αδερφό μου», Πάου Γκασόλ, ήταν συχνά ανατριχιαστικά συγκινητικές.
Σχεδόν πάντα αποθεωτικές. Αυτό το «σχεδόν» αφορούσε δύο «παρασπονδίες».
Η πρώτη ήταν στις συναντήσεις του στους τελικούς των Ολυμπιακών Αγώνων του 2008 στο Πεκίνο και του 2012 στο Λονδίνο, όπου ο Κόμπι είχε επαναλάβει πως «ο Πάου είναι οικογένεια, αλλά στο γήπεδο θα τον διαλύσω!». Οι Η.Π.Α. κατέκτησαν και τα δύο χρυσά μετάλλια. Στο Τόκιο, το 2021, ο παλαίμαχος αρχηγός των Λέικερς δεν θα ήταν εκεί ούτε ως θεατής…
Η δεύτερη ήταν όταν κλήθηκε να αποτυπώσει τις ομοιότητες και τις διαφορές του Ισπανού σταρ με τον αδερφό του, Μαρκ. Ο Μπράιαντ ήταν ξανά περιγραφικός και γλαφυρός, στο Sports Illustrated.
«Πάντα το ίδιο συμβαίνει μεταξύ δύο αδερφών. Ο μεγαλύτερος σε ηλικία είναι ο πιο υπεύθυνος, ο λιγότερο τολμηρός. Αυτό που θέλω να πω είναι πως αν ο Πάου και ο Μαρκ στέκονταν σε έναν γκρεμό και ετοιμάζονταν για bungee jumping, ο Πάου θα ρωτούσε “είναι ασφαλές;”. Ο Μαρκ, ο νεότερος, όμως, απλώς θα πηδούσε!».
Τα δύο, αμφότερα πλέον διάσημα, αδέρφια, πήραν δύο διαφορετικά μονοπάτια για την επιτυχία και την καταξίωση. Ωστόσο, ο δεσμός τους και το φινάλε της διεθνούς καριέρας τους ήταν κοινό.
Στο Τόκιο, μετά την ήττα της Ισπανίας από τις Η.Π.Α. στον προημιτελικό, αποχαιρέτησαν την αγαπημένη εθνική τους.
Πάου Γκασόλ και Κόμπι Μπράιαντ, στον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων, το 2008 στο Πεκίνο / Photo by: Eurokinissi (Action Images).
Τους αποκαλούν «το καλύτερο δίδυμο αδερφών που έπαιξαν ποτέ μπάσκετμπολ!». Οι ίδιοι, σεμνοί ως συνήθως, χαμογελούν αμήχανα στην αναφορά.
Ένα ευχάριστο μειδίαμα σχηματίζεται στα πρόσωπά τους όταν ακούν τους διπλούς διθυράμβους. Γιατί, παρά την αφοσίωσή τους, το πλάνο έδειχνε αρχικά διαφορετικό.
Ο πατέρας τους, Αουγκούστι, νοσοκόμος στο επάγγελμα και η γιατρός μητέρα τους, στις κοινές βάρδιες τους στο νοσοκομείο της Βαρκελώνης, περίμεναν πώς και πώς την εισαγωγή του Πάου στην ιατρική σχολή.
Ο κ. Γκασόλ, πάντως, είχε κι ένα εναλλακτικό σχέδιο. Η κρυφή επιθυμία του ήταν να δει τον μεγάλο γιο του με τη φανέλα της ποδοσφαιρικής Μπαρτσελόνα, ως αντίπαλο δέος στον «πρίγκιπα» Ραούλ της μισητής Ρεάλ Μαδρίτης.
Το «μήλο» στη «μηλιά» της φαμίλιας Γκασόλ, όμως, ήταν υπερβολικά μεγάλο. Ο Πάου ξεπέρασε τα 2,15μ. μπόι και δεν έγινε ούτε γιατρός ούτε κλώτσησε την ασπρόμαυρη μπάλα.
Τα ποδοσφαιρικά όνειρα του Αουγκούστι «κατέρρευσαν» σχεδόν ταυτόχρονα με εκείνα του να δει κάποτε τον Πάου να απαγγέλει τον όρκο του Ιπποκράτη. Ο Μαρκ, από την άλλη, έφτασε τα 2,10μ. και ακολούθησε τα νέα βήματα του μεγάλου αδερφού του. Με διαφορετικές, πάντως, αφετηρίες αλλά και προοπτικές.
Το βράδυ της 3ης Αυγούστου 2021, πάντως, το φινάλε τους στην Εθνική Ισπανίας ήταν κοινό. Με ένα κολάζ φωτογραφιών στο Twitter, είπαν «αντίο» και ένα απλό «That’s all, folks!» (=«αυτό ήταν»).
That’s all folks!#beerpapiOUT pic.twitter.com/YCwfYE9THg
— Marc Gasol (@MarcGasol) August 3, 2021
Στον τόπο όπου το 2006 είχαν κατακτήσει τον παγκόσμιο τίτλο στον τελικό εναντίον της Ελλάδας (η οποία στην τετράδα είχε νικήσει την Αμερική) -παρότι ο Πάου δεν αγωνίστηκε λόγω τραυματισμού στον ημιτελικό με την Αργεντινή– τα αδέρφια Γκασόλ ολοκλήρωσαν 15 χρόνια αργότερα την θριαμβευτική πορεία τους.
Ο Πάου, ο οποίος γεννήθηκε στις 6 Ιουλίου 1980, εξελίχθηκε σε έναν ψηλόλιγνο νεαρό οποίος μετά τη θητεία του στη «Μπάρτσα» (μαζί και με τον Ευθύμη Ρεντζιά), στα 21 του, βρέθηκε στο ΝΒΑ. Ο τότε 16χρονος Μαρκ, γεννημένος στις 29 Ιανουαρίου 1985, μετακόμισε με όλη την οικογένεια στο Μέμφις, για χάρη του νέου φόργουορντ των Γκρίζλις.
Ενώ ο Πάου ήταν ως παίκτης εξαρχής ένα φιλόδοξο πρότζεκτ, που επιλέχθηκε στο Νο3 του ντραφτ και αναδείχθηκε και ρούκι της σεζόν (πρώτος μη Αμερικανός που έλαβε το βραβείο), ο μικρός δεν τράβηξε άμεσα τα βλέμματα πάνω του. Ήταν ένας εύσωμος και σχετικά ατσούμπαλος έφηβος, ο οποίος μετά τα γυμνασιακά χρόνια στην Αμερική, επέστρεψε στην πατρίδα του. Στα 18 του έγινε επαγγελματίας στη Μπαρτσελόνα.
Έπαιξε το «Παλάου Μπλαουγκράνα» μία τριετία, φόρεσε τη φανέλα της Τζιρόνα άλλα δύο χρόνια και το 2007 οι Λέικερς τον επέλεξαν στο Νο48 του ντραφτ.
Μερικούς μήνες αργότερα, τα δικαιώματα του παραχωρήθηκαν στο Μέμφις, αντί του… αδερφού του, ο οποίος μετακόμισε στο Λ.Α. και στο πλάι του Κόμπι κατέκτησαν τους τίτλος του ΝΒΑ το 2009 και το 2010! Το Το 2015, έγραψαν ιστορία στη Νέα Υόρκη ως τα πρώτα αδέλφια που αγωνίστηκαν βασικοί σε All Star Game.
Ο Μαρκ φόρεσε τελικά τη φανέλα των Λέικερς τη σεζόν 2020-2021, όμως είχε φορέσει κι εκείνος το δαχτυλίδι του πρωταθλητή το 2019 με τους Τορόντο Ράπτορς, ως ο δεύτερος παίκτης που κατέκτησε την ίδια χρονιά τον τίτλο στο ΝΒΑ και το Παγκόσμιο Κύπελλο!
Είναι το πρώτο δίδυμο αδερφών στην ιστορία της αμερικανικής Λίγκας που στέφθηκαν πρωταθλητές. Μπορεί οι προοπτικές του ξεκινήματός τους να μην ήταν ίδιες, όμως για τον Μαρκ πάντα μετρούσε το «να μπορώ να πέφτω κάθε βράδυ στο κρεβάτι ξέροντας ότι έκανα το καλύτερο δυνατό στην προπόνηση ή τον αγώνα».
Παρέα με τον αδερφό του κατέκτησαν επτά μετάλλια σε Ολυμπιακούς Αγώνες, Παγκόσμια πρωταθλήματα και Ευρωμπάσκετ.
Ο Πάου φόρεσε άλλα τέσσερα μόνος του, μετρώντας 11 «παράσημα» σε 20 χρόνια διεθνούς καριέρας (και 85% ποσοστό νικών με την Εθνική!), ενώ οι Ισπανοί πριν φορέσει το εθνόσημο, είχαν κερδίσει έξι μετάλλια σε έξι δεκαετίες!
Το 2017 κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ και το πανηγύρισε σαν το πρώτο του. Το 2021 στο Τόκιο, σε ηλικία 41 ετών, δεν θέλησε να χάσει την ευκαιρία να είναι πάλι παρών.
Ειδικά, για άλλη μία φορά, δίπλα στον αδερφό του, με τον οποίο παρουσίασαν το ίδιο πάθος και την ίδια αποφασιστικότητα. Για τον Μαρκ, η «σκιά» του (πιο) ταλαντούχου Πάου δεν έγινε ποτέ απωθημένο. Έγινε κίνητρο, παράδειγμα και οδηγός.
Todo queda en #LaFamilia ✌🏼🏀 pic.twitter.com/A8f9JvE3ub
— Pau Gasol (@paugasol) June 30, 2021
Αυτό που μοιράζονται οι Πάου και Μαρκ Γκασόλ ξεπερνά τους δεσμούς αίματος και το ίδιο το μπάσκετμπολ. Αφοσιώθηκαν στην αγάπη τους για την πορτοκαλί μπάλα, όμως δεν καθορίστηκαν από αυτή.
Στο παρκέ βρήκαν μία γαλήνη, αλλά και το καθαρό μυαλό να κατανοήσουν πως οφείλουν να δώσουν προτεραιότητα σε πράγματα που έχουν μεγαλύτερη σημασία, με μία επίσης κοινή ευαισθησία.
Το 2013 ίδρυσαν το «Gasol Foundation», για την προώθηση των σπορ και της υγιεινής ζωής και διατροφής σε σχολεία της Βαρκελώνης και του Λος Άντζελες. Ο Πάου ασχολείται τακτικά με θέματα προσφύγων, μέσω του ιδρύματος, κυρίως για παιδιά οικογενειών που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις πατρίδες τους…
Ο Μαρκ, από την άλλη, δεν δίστασε να μπει σε μία σωστική λέμβο και να βρεθεί στη Μεσόγειο, συμμετέχοντας σε επιχειρήσεις διάσωσης μεταναστών!
Ο Ναπολέων Βοναπάρτης πίστευε πως «την ιστορία τη γράφουν οι νικητές». Οι αδερφοί Γκασόλ, αλλά και ο μεγάλος σταρ, ο παράλληλα «στρατηγός» και στρατιώτης» της Εθνικής Αργεντινής, Λουίς Σκόλα, τον επιβεβαίωσαν με όλη τη σπουδαία καριέρα τους.
Ωστόσο, στο Τόκιο δεν χρειάστηκε να θριαμβεύσουν για να (ξανα)γράψουν ιστορία. Παρά τον αποκλεισμό της Εθνικής Ισπανίας και της Εθνικής Αργεντινής, από Η.Π.Α. και Αυστραλία αντίστοιχα, τους τίμησαν όπως τους άξιζε.
Μπορεί η «Super Saitama Arena» να ήταν μελαγχολικά άδεια στην τελευταία «παράστασή» τους με το εθνόσημο, όμως το standing ovation των αντιπάλων ακουγόταν, θαρρεί κανείς, με χειροκρότημα χιλιάδων!
CHECK IT OUT:
Ο Μαρκ Γκασόλ δεν είναι ο παίκτης που έχεις συνηθίσει
Ο Πεπ Γκουαρδιόλα μπορεί (και θέλει) να αναδείξει κάθε πλευρά του εαυτού του
Γιώργος Λιμνιάτης: «Το μάθημα του Κόμπι» / Ευθύμης Ρεντζιάς: «Διαφορετική κουλτούρα»
Εβίνα Μάλτση: «Free Yelena!» / Η δεύτερη ζωή της Μάγια Μουρ
More Than Athletes / ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΚΤΙΒΙΣΜΟ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:👇
