Κάθε πρωί ξυπνά και πριν καν πάρει το πρωινό του σκέφτεται το ματς της ημέρας. Με έναν παιδικό ρομαντισμό φαντάζεται τη μπάλα να φεύγει από τα χέρια του για να καταλήξει στο καλάθι.
Αναλύει στο μυαλό του τον αντίπαλο, προβλέπει τις κινήσεις του και σχεδιάζει τις δικές του. Εκείνο το πρωί, όμως, με το που σηκώθηκε από το κρεβάτι, σκέφτηκε μία παύλα.
Αυτό το «-» που έστεκε πλάι στο όνομά του στο πεδίο «ομάδα» των εγγράφων των Ολυμπιακών Αγώνων του Τόκιο, τον άγχωσε ελαφρώς. Ο Εβάν Φουρνιέ, όπως και ο συμπαίκτης του στην Εθνική Γαλλίας, Νικολά Μπατούμ, έφτασαν στην Ιαπωνία δίχως εξασφαλισμένο συμβόλαιο με ομάδα του ΝΒΑ…
Ο Φουρνιέ άλλα τη ρουτίνα του και πήρε στα χέρια του το κινητό του. Κάλεσε τον ατζέντη του και χωρίς πολλές εισαγωγές τον ρώτησε: «Πού θα πάω;». Λίγη ώρα αργότερα, έμαθε πως συμφώνησε με τους Νικς για τετραετές συμβόλαιο αντί 78 εκατ. δολαρίων! Λίγο νωρίτερα, στις… 3:30 τα ξημερώματα, ο Μπατούμ κάλεσε τον δικό του εκπρόσωπο. Η δικά του περίπτωση έδειχνε πιο απλή. «Κλείσε τη συμφωνία για να ηρεμήσω και να προχωρήσω». Ο βετεράνος Γάλλος φόργουορντ συμφώνησε να παραμείνει για δύο χρόνια στους Κλίπερς.
Αμφότεροι, χωρίς επαγγελματικές έγνοιες στο κεφάλι τους, οδήγησαν στα δύο επόμενα ματς τους «τρικολόρ» ως τον τελικό του Ολυμπιακού τουρνουά. Μία μεγαλοπρεπέστατη τάπα του Μπατούμ. Ένα προσωπικό «στοίχημα», μαζί με κοινές οικογενειακές «υποχρεώσεις».
Η free agency του ΝΒΑ σπανίως συμπίπτει με Ολυμπιακούς Αγώνες ή άλλες διεθνείς διοργανώσεις.
Το διαφοροποιημένο πρόγραμμα της τελευταίας διετίας, λόγω κορονοϊού, δημιούργησε αυτή την ιδιαίτερη συνθήκη. Φουρνιέ και Μπατούμ, ωστόσο, δεν σκέφτηκαν ούτε μία στιγμή να μην αγωνιστούν με την εθνική τους, με ρίσκο έναν τραυματισμό που θα δυσκόλευε μία συμφωνία στις Η.Π.Α..
Ο Εβάν Φουρνιέ ολοκλήρωσε τη σεζόν 2020-2021 με τους Σέλτικς, οι οποίοι τον απέκτησαν με ανταλλαγή από το Ορλάντο στα μέσα της χρονιάς. Προτεραιότητά του ήταν να παραμείνει στη Βοστόνη.
Η αδυναμία των «πράσινων» να του προσφέρουν αρκετά χρήματα, όμως, τον έφερε στην ελεύθερη αγορά. Οι Σέλτικς, λόγω άλλων συμβολαίων, δεν μπορούσαν να φτάσουν στα 78 εκατ. που πρόσφερε η Νέα Υόρκη.
Ο 29χρονος γκαρντ επιμένει πως «μου αρέσει η πίεση, τα φώτα, η πρόκληση για κάτι σπουδαίο». Το ίδιο κάνει και με τη φανέλα με το εθνόσημο. Στον ημιτελικό με την Σλοβενία πέτυχε 23 πόντους. Μέχρι, πάντως, ο Νικολά Μπατούμ να διασφαλίσει την πρόκριση στον τελικό και τη συνάντηση με την USA Team, χάρη σε ένα κόψιμο στην εκπνοή σε λέι απ του Πρέπελιτς!
Μία τάπα την οποία αποκάλυψε πως «θα γίνει το επόμενο πόστερ στο δωμάτιο του γιου μου»! Ο 32χρονος εξήγησε στην ιστοσελίδα «The Athletic» πως «όταν έκλεισε η συμφωνία με τους Κλίπερς, “επέστρεψα” στους Ολυμπιακούς. Ήταν για μέρες μία τρελή κατάσταση».
Λίγα λεπτά τον τελικό, σε μία χαρακτηριστική φωτογραφία, παρηγορούσε τον μεγάλο σταρ της Σλοβενίας και των Ντάλας Μάβερικς, Λούκα Ντόντσιτς.
🗣️ "Nicolas is a class act. He told me he hates playing against me, but in a good way. That was nice of him, he's just a class act."
– @luka7doncic 🇸🇮#Tokyo2020 | #Basketball pic.twitter.com/AsNJM3HiIB
— FIBA (@FIBA) August 5, 2021
Με «καθαρό» μυαλό, οι δύο Γάλλοι παίκτες αφοσιώθηκαν πλήρως στην εθνική ομάδα τους. Η αφοσίωσή τους, βεβαίως, δεν αμφισβητήθηκε.
Το όραμα ενός μεταλλίου, η περηφάνια της πατρίδας τους και η φιλοδοξία να τιμήσουν αμφότεροι τα αθλητικά γονίδιά τους, δεν χάρισε δεύτερες σκέψεις για την παρουσία τους στο Τόκιο.
Ο Εβάν Φουρνιέ, γεννημένος στις 29 Οκτωβρίου 1992 στο Σαρεντόν, ξεκαθάρισε πως δεν του πέρασε ποτέ από το μυαλό να μην αγωνιστεί στο Τόκιο, αποφεύγοντας το ρίσκο ενός τραυματισμού. «Δεν έχω χάσει καμία διοργάνωση», θύμισε.
«Παίζουμε για τον εαυτό μας, αλλά και για τη χώρα και την οικογένειά μας. Ο πατέρας μου ήταν αθλητής και δεν κατόρθωσε ποτέ να αγωνιστεί σε Ολυμπιακούς, λόγω κι ενός σοβαρού τραυματισμού… Θέλω το μετάλλιο και για εκείνον».
Οι γονείς του, Φρανσουά και Μαριάμ, ήταν αθλητές του τζούντο σε εθνικό επίπεδο. Ο πατέρας του έγινε στη συνέχεια και ομοσπονδιακός προπονητής. «Μαθημένοι σε έναν ανταγωνιστικό σπορ, μου δίδαξαν το πνεύμα του να αγωνίζεσαι, να μάχεσαι και κερδίσεις και οι αξίες τους με επηρέασαν», έχει εξηγήσει από το 2012, έναν χρόνο πριν από το ντεμπούτο του με την Εθνική Γαλλίας.
Δεν στάθηκε απλώς στην καριέρα του (ήταν επιλογή στο Νο20 του ντραφτ από τους Ντένβερ Νάγκετς, το 2012, μετά τη θητεία σου σε Ναντέρ και Πουατιέ). Το 2017 δημιούργησε το ίδρυμα με το όνομά του, το οποίο κάθε καλοκαίρι προσφέρει δωρεά καμπ σε παιδιά ηλικίας 11-17 ετών στη Γαλλία.
«Το παιδικό όνειρό μου ήταν να βρεθώ σε ένα τέτοιο καμπ. Πρέπει πάντοτε να θυμόμαστε τα όνειρα που είχαμε ως παιδιά…».
Ο γεννημένος στις 14 Δεκεμβρίου 1988 στην πόλη Λισιό Νικολά Μπατούμ ακολούθησε από μικρός τα χνάρια του πατέρα του, αν και ουσιαστικά δεν τον γνώρισε.
Ο Ρισάρ Μπατούμ ήταν επαγγελματίας καλαθοσφαιριστής, ο οποίος όμως άφησε το 1990 την τελευταία πνοή του στο γήπεδο, από ανεύρυσμα… Ο Νικολά ήταν μόλις δύο ετών, όμως είχε αποκαλύψει στο Sports Illustrated πως είχε εικόνες και μνήμες από το μοιραίο περιστατικό. «Ήμουν στην εξέδρα με την μητέρα μου. Ήταν μία φρικτή ανάμνηση και το σκέφτομαι συχνά.
»Θυμάμαι πως του έκαναν ένα φάουλ. Πριν στηθεί στη γραμμή για τις βολές, κατέρρευσε. Μπορώ να τον θυμηθώ κάτω, κόσμο να τρέχει. Αργότερα κοιμήθηκα, όμως όταν ξύπνησα όλα τα κανάλια ήταν πλάι στη μαμά μου, η οποία έκλαιγε… Ήμουν δύο ετών, όμως το θυμάμαι».
Η μητέρα του έπαιζε επίσης μπάσκετμπολ, ωστόσο όσο έβλεπε τον κανακάρη της να μεγαλώνει και να αγαπά την πορτοκαλί μπάλα, δεν ήθελε να ασχοληθεί επαγγελματικά. «Μου ζήτησε να παίξω ποδόσφαιρο, αλλά στη Νορμανδία έκανε πολύ κρύο και, επομένως, έκανα τη σωστή επιλογή!», έχει πει χαριτολογώντας για την απόφασή του.
Ο Μπατούμ επιλέχθηκε στο Νο25 του ντραφτ του 2008 από το Χιούστον, παραχωρήθηκε άμεσα στο Πόρτλαντ και έχει αγωνιστεί και στη Σάρλοτ, στην οποία είχε υπογράψει πενταετές συμβόλαιο αντί 120 εκατ.!
Είναι, πλέον, επενδυτής στις ομάδες ανδρών και γυναικών της Βιλερμπάν, στην οποία ιδιοκτήτης είναι ο παλαίμαχος γκαρντ, Τόνι Πάρκερ.
Και έχει ιδρύσει από το 2011 το «MAMA», ίδρυμα στη μνήμη του πατέρα του, μέσω του οποίου προσφέρει με τη σύζυγό του ποσά 50.000 ευρώ για ιατρικές επεμβάσεις ανθρώπων που δεν έχουν αυτά τα χρήματα για εγχειρίσεις στην Αμερική.
Η φιλοσοφία του Νικολά Μπατούμ, όπως την αποτύπωσε τον Μάρτιο του 2021 στην εφημερίδα «Charlotte Observer», περικλείεται στη συνεχή προσπάθεια.
«Ακόμη κι όταν οι καταστάσεις δεν πηγαίνουν όπως θέλεις, πρέπει να συνεχίζεις να κάνεις τη δουλειά σου, να εμφανίζεσαι εκεί που χρειάζεται, να δουλεύεις σκληρά και να εμπιστεύεσαι τους συμπαίκτες σου».
Μία περιγραφή, θαρρεί κανείς, σαν… τρέιλερ της τελευταίας φάσης του ημιτελικού με τη Σλοβενία. Μετά τους 15 πόντους και 14 ριμπάουντ στον προημιτελικό των Ολυμπιακών Αγώνων του Τόκιο με την Ιταλία, έμεινε στους τρεις πόντους στον ημιτελικό. Ο για πολλούς «τελειωμένος» Μπατούμ, όμως, έκανε την τάπα που έκρινε το ματς και εξασφάλισε το μετάλλιο για τη Γαλλία! Το μετάλλιο που τόσο πολύ ήθελε να αφιερώσει στον πατέρα του.
Την ίδια επιδίωξη είχε και έχει ο Εβάν Φουρνιέ. Αμφότεροι «θαμπώθηκαν από τη λάμψη της προοπτικής του χρυσού μεταλλίου και δεν προτίμησαν να λείψουν, ώστε να διασφαλίσουν το πράσινο χρώμα των δολαρίων.
Δύο εβδομάδες στο Τόκιο τούς έχουν προσφέρει ήδη όσα μία ολόκληρη σεζόν στο ΝΒΑ.
CHECK IT OUT:
Στιβ Μπαρτ τζούνιορ: «Στο όνομα του πατρός» / Κέντρικ Ρέι: «Μπάσκετ σημαίνει οικογένεια»
Ο Άντριου Ουίγκινς λάτρεψε τα γονίδια, αλλά κυρίως το «δώρο» του χρόνου
Πάου και Μαρκ Γκασόλ θριάμβευσαν στον διαφορετικό αλλά και κοινό «τους» κόσμο
Ταμπέρι-Μπαρσίμ: Ο αθλητικός σεβασμός δεν μπαίνει στον… γύψο
Πασκάλ Σιάκαμ: Ένα ιερό -εκ πατρός- καθήκον
Η Σάιλα Χιλ είναι κάτι περισσότερο από κόρη του Σέιν Χιλ