Η ολιγομελής ιδιωτική πτήση της USA Basketball για το Τόκιο έμοιαζε εκ των πραγμάτων -και ίσως εύλογα- ιδιαιτέρως αμήχανη. Θα μετέφερε στην Ιαπωνία, με καθυστέρηση, τα τρία τελευταία μέλη της Εθνικής Η.Π.Α. για τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Ο Ντέβιν Μπούκερ προτίμησε να κοιμηθεί. Όχι για να αποφύγει την κουβέντα (και την καζούρα;), τρεις μόλις μέρες μετά την ήττα των Σανς στους Τελικούς του ΝΒΑ από τους Μπακς του «Man on a Mission» Γιάννη Αντετοκούνμπο.
Συνεχάρη, χωρίς πολλά λόγια και βλέμματα, για άλλη μία φορά τους συνταξιδιώτες του, και νέους πρωταθλητές, Τζρου Χόλιντεϊ και Κρις Μίντλτον. Ωστόσο, η ξεκούραση ήταν απαραίτητη ενόψει της άφιξης, μόλις δύο μέρες πριν από την πρεμιέρα του Ολυμπιακού τουρνουά.
Φόρεσε τα ακουστικά του. Στο μυαλό του ήταν ήδη η νέα μεγάλη πρόκληση της καριέρας του. Ένα χρυσό μετάλλιο. Στα αυτιά του ήχησε ένα ραπ τραγούδι που έχει εξελιχθεί σε προσωπικό και οικογενειακό ύμνο.
Στην απέναντι καρέκλα κάθισε αναπαυτικά ο Χόλιντεϊ. Δεν κοιμήθηκε. Άλλωστε, όπως τόνισε χαριτολογώντας στην ιστοσελίδα «The Athletic», «τους τελευταίους δύο-τρεις μήνες, με τα πλέι οφς και το ταξίδι στο Τόκιο, δεν πρέπει να έχω κοιμηθεί!».
Στο δικό του μυαλό ήρθε επίσης το χρυσό μετάλλιο. Το κατέκτησε στον τελικό κόντρα στη Γαλλία των Φουρνιέ και Μπατούμ, στην παρθενική συμμετοχή του σε Ολυμπιακούς. Θα είναι, όμως, το τρίτο που θα κοσμεί το σαλόνι του σπιτιού του.
How Sweet It is #GoldHabits 🥇
🇺🇸 #USABMNT x #Tokyo2020 pic.twitter.com/tetmNntN8W
— USA Basketball (@usabasketball) August 7, 2021
Έντεκα μήνες πριν από τον γάμο του με την Λόρεν Τσίνεϊ, η σύντροφός του πήρε μαζί της τον Τζρου Χόλιντεϊ στο Λονδίνο, για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012.
Η Λόρεν ήταν τότε μέσος της Εθνικής ποδοσφαίρου γυναικών των Η.Π.Α.. Ο Τζρου αγωνιζόταν ακόμη στους Σίξερς, οι οποίοι τον είχαν επιλέξει το 2009 στο Νο17 του ντραφτ.
Δεν επιθυμούσε να είναι περισπασμός για την Λόρεν. Αποφάσισε και να υποδυθεί τον τουρίστα και, κυρίως, να γίνει πιστός φαν της ίδιας και της ομάδας της.
Ήταν, τότε, 22 ετών. Πριν από τον τελικό έβαψε το πρόσωπό του στα χρώματα της αμερικανικής σημαίας και φόρεσε τη φανέλα της Λόρεν. Στο Τόκιο, στα 31 του, ήταν η δική του σειρά, έστω και χωρίς την αντίστοιχη συμπαράσταση. Η Λόρεν, όπως και οι υπόλοιπες σύντροφοι των παικτών, δεν ταξίδεψαν στην Ιαπωνία, λόγω των απαγορεύσεων παρουσίας ξένων επισκεπτών για τους Αγώνες, που κρίθηκαν επιτακτικές για την προστασία από την πανδημία.
Στον δικό του θρίαμβο δεν υπήρχαν βαμμένα πρόσωπα και συζυγικές ζητωκραυγές. Η Λόρεν Χόλιντεϊ, την οποία ο Τζρου είχε στηρίξει στη δυσκολότερη περιπέτεια της ζωής της, το 2016, τον περιμένει υπομονετικά στο Μιλγουόκι.
Το χρυσό μετάλλιο του γκαρντ των Μπακς θα μπει περήφανα πλάι σε εκείνα που η Λόρεν κατέκτησε το 2008 στο Πεκίνο και το 2012 στην αγγλική πρωτεύουσα.
Ο Χόλιντεϊ, όπως και ο Μίντλετον έγιναν ο πέμπτος και έκτος παίκτης που κατακτούν το ίδιο καλοκαίρι τίτλο του ΝΒΑ και χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο, μετά τους Μάικλ Τζόρνταν (1992), Σκότι Πίπεν (1992, 1996), ΛεΜπρον Τζέιμς (2012) και Κάιρι Ίρβινγκ (2016).
Ο Τζρου Χόλιντεϊ σε στιγμιότυπο από τη νίκη των Η.Π.Α. επί της Αυστραλίας, στον ημιτελικό των Ολυμπιακών Αγώνων του Τόκιο / Photo by: Eurokinissi.
Ο Τζρου Χόλιντεϊ, ο οποίος γεννήθηκε στις 12 Ιουνίου 1990 στο Τσάτσγουορθ της Καλιφόρνια και πριν από το Μιλγουόκι αγωνίστηκε και στη Νέα Ορλεάνη, δεν θέλησε να ξεκουραστεί μετά το τέλος της κοπιαστικής και θριαμβευτικής σεζόν.
Το μετάλλιο, που τόσο λάτρευε να κρατά όταν του έδειχνε τα δικά της η σύζυγός του, δεν ήταν απωθημένο αλλά κάτι σαν προσωπική «υποχρέωση».
Όχι με την κακή, αλαζονική ή αγχωτική έννοια, πάντως, διότι ο Χόλιντεϊ έχει αποδείξει πως το μπάσκετμπολ δεν είναι προτεραιότητά του, σε σύγκριση με την οικογένειά του.
Ο νυν συμπαίκτης του «Giannis», ως γκαρντ των Πέλικανς, είχε χάσει το ξεκίνημα της σεζόν 2016-2017, ώστε να μείνει στο πλευρό της συντρόφου του.
Κατά τη διάρκεια της πρώτης εγκυμοσύνης της, η Λόρεν άκουσε τα μαντάτα για όγκο στον εγκέφαλο… «Η οικογένεια έρχεται πάντα πριν και πάνω από το μπάσκετμπολ», είχε ξεκαθαρίσει. Είμαι ευλογημένος που παίζω σε αυτό το επίπεδο, όμως τίποτε δεν μετρά περισσότερο από τους ανθρώπους μου». Η Λόρεν υποβλήθηκε σε πετυχημένη επέμβαση, γέννησε ένα υγιέστατο κοριτσάκι και πλέον είναι μητέρα δύο παιδιών.
Οι στιγμές με τη φαμίλια του είναι οι σημαντικότερες της ζωής του. Το πιο περήφανο κατόρθωμά του, ωστόσο, δεν είναι ούτε το δαχτυλίδι του πρωταθλητή ούτε το χρυσό στο Τόκιο.
Το 2020, σε συνεννόηση με την Λόρεν και το ίδρυμά τους, αποφάσισαν να δωρίσουν το υπόλοιπο του μισθού του Τζρου -περίπου έξι εκατ. δολάρια(!) μετά την προσωρινή διακοπή λόγω Covid-19- σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις Αφροαμερικανών ιδιοκτητών που επλήγησαν από τον κορονοϊό.
Αυτό είναι ένα μετάλλιο που δεν χρειάζεται να κρεμαστεί στο σαλόνι του.
Η ανακοίνωση των Τζρου και Λόρεν Χόλιντεϊ για τη χρηματοδότηση επιχειρήσεων Αφροαμερικανών / Photo by: Lauren Holiday – Instagram.
Η οικογένεια έπαιξε τον δικό της ρόλο και στην ανατροφή και την πορεία του Ντέβιν Μπούκερ.
Επιστρέφοντας στις Η.Π.Α. μετά τον θρίαμβο της USA Basketball στο Τόκιο, ο σταρ των Φίνιξ Σανς μπορεί να παίξει στο κινητό του το τραγούδι «Mr. Carter» του ράπερ Jay-Z στον πατέρα του. Τον ίδιο ήχο του έστειλε και μετά την πρόσφατη πρόκριση της ομάδας της Αριζόνα στους Τελικούς του ΝΒΑ.
Ο 48χρονος Μέλβιν Μπούκερ, παλαίμαχος παίκτης που φόρεσε τις φανέλες των Ρόκετς, Νάγκετς, Ουόριορς, αλλά και των Μιλάνο, Σκαβολίνι, Ούλκερ και Χίμκι στην Ευρώπη, αποχώρησε από την ενεργό δράση το 2008. Το τραγούδι αναφέρει σε ένα σημείο «Go farther, go further, go harder, or not, why bother?» (=«πήγαινε πιο μακριά, πήγαινε πιο δυνατά, αλλιώς γιατί να κάνεις τον κόπο;») και είναι η περίληψη όσων συμβούλευε τον Ντέβιν όταν ήταν μικρός.
Ο «Book» μεγάλωσε με την μητέρα του στο Γκραντ Ράπιντς, όσο ο πατέρας του αγωνιζόταν στην Ευρώπη. Περνούσε τα καλοκαίρια του στο Μος Πόιντ του Μισισίπι με τον Μέλβιν και μετακόμισε μόνιμα εκεί στα μέσα της εφηβείας του.
Φόρεσε τη φανέλα του τοπικού γυμνασίου, στο οποίο είχε αγωνιστεί και ο μπαμπάς του. Την πρώτη μέρα στο νέο σχολείο, ο Ντέβιν άρχισε να έχει δεύτερες σκέψεις και για τη μετακόμιση και για τις φιλοδοξίες καριέρας στα παρκέ…
«Ο μικρός, όμως, είχε από μόνος του μία νοοτροπία να μην τα παρατά ποτέ», είχε εξηγήσει στην ιστοσελίδα «The Undefeated» ο Μέλβιν, στον οποίο ο γιος του δεν αποκάλυψε αρχικά την πρόθεση να τα παρατήσει.
Ο Μέλβιν Μπούκερ (αριστερά), με αντίπαλο τον Τζέι Αρ Χόλντεν, σε αγώνα της Σκαβολίνι με την ΑΕΚ για την Ευρωλίγκα, τον Ιανουάριο του 2002 στο ΟΑΚΑ / Photo by: Eurokinissi (Action Images).
Ο Μέλβιν Μπούκερ συνήθιζε να παίρνει μαζί του τον κανακάρη του στα καλοκαιρινά ανεξάρτητα πρωταθλήματα στο Μος Πόιντ. Δεν τον έβαζε στην ίδια ομάδα, «ώστε να μην αισθάνεται την ασφάλεια. Έπρεπε να βγάζει πέρα μόνος του…».
Αν ο Ντέβιν συμμετείχε σε κάποια διαφωνία ή καυγά, δεν είχε σύμμαχο τον μπαμπά. «Εκεί ήταν μόνος του», εξήγησε ο Μέλβιν.
Ο νυν γκαρντ των Σανς λέει πια ότι «αυτό με έμαθε να πιέζω τον εαυτό μου. Ο πατέρας μου με δίδαξε να κάνω 100 περισσότερα σουτ στην προπόνηση, ένα έξτρα χιλιόμετρο στο τζόκινγκ. Η δική του νοοτροπία, με έκανε να θέλω να γίνομαι καλύτερος κάθε μέρα».
Αυτό που επιθυμούσε ο μπαμπάς Μπούκερ ήταν «εξαρχής να καταφέρει ο μικρός να γίνει καλύτερος από μένα. Μόνο αυτό με ενδιέφερε. Έχασα πολλές στιγμές μαζί του όταν έπαιζα στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, όμως το μπάσκετμπολ μάς ένωσε και μας βοήθησε να καλύψουμε τον χαμένο χρόνο».
Ο παλαίμαχος παίκτης χαμογελούσε κρυφά όταν διαπίστωνε τη σκληράδα του γιου του. Πριν ο Ντέβιν γίνει επιλογή στο Νο13 του ντραφτ του 2015, βρέθηκε σε μία δοκιμαστική προπόνηση του Φίνιξ.
Μία άσκηση προέβλεπε επίθεση ένας με έναν. Αν σκόραρες, έμενες εκεί. Αν αστοχούσες, πήγαινες στην άμυνα και αν δεχόσουν καλάθι, έβγαινες. Ο Ντέβιν δεν σταμάτησε να σκοράρει.
Όταν ο τότε τζένεραλ μάνατζερ των «Ήλιων», Ράιαν ΜακΝτόνα, εξιστόρησε τη συνάντησή τους, είπε πως «κάποια στιγμή δεν χρειαζόταν να δούμε κάτι άλλο και ζήτησα να πάμε σε άλλη άσκηση».
Ο Μπούκερ, όμως, με μία… κακιά λέξη, ξεκαθάρισε πως η άσκηση δεν σταματά αν δεν τον σταματήσει κάποιος! «Πρέπει ως τότε να είχε 18/18 σουτ», θυμήθηκε ο Αμερικανός παράγοντας.
Αν και στο φημισμένο πανεπιστήμιο Κεντάκι δεν ήταν βασικός, βρέθηκε στο ΝΒΑ και εντυπωσίασε από την αρχή.
Δεν ήταν απλώς οι 70 πόντοι ένα βράδυ στη Βοστόνη, τον Μάρτιο του 2017! Είχε αποφασίσει να «κοπιάρει» τις κινήσεις του παλαίμαχου γκαρντ και πρωταθλητή με τους Πίστονς, Ρίτσαρντ Χάμιλτον.
Είχε αρχίσει να παρατηρεί το παιχνίδι του Κόμπι Μπράιαντ. Όταν το 2016 τον συνάντησε για τελευταία φορά στο παρκέ, ο Κόμπι τού χάρισε τα παπούτσια του, γράφοντας πάνω «Be Legendary». Την ατάκα «Γίνε Θρύλος», ο Μπούκερ την έκανε -με τον ίδιο γραφικό χαρακτήρα του Μπράιαντ- τατουάζ στο χέρι του.
Μπορεί να έχασε τον τίτλο του ΝΒΑ από τον Μίντλτον και τον Χόλιντεϊ, όμως με το χρυσό στο Τόκιο έκανε περήφανο και τον πατέρα του και τους άλλους μέντορές του.
Το κοινό με τον γκαρντ των Μπακς είναι πως στη μεγαλύτερη «σκηνή» της καριέρας τους, δεν στάθηκαν μόνοι τους.
Μπορεί το κοινό να αποθεώνει τους ίδιους Τζρου Χόλιντεϊ και Ντέβιν Μπούκερ, ωστόσο εκείνοι υποκλίθηκαν κρατώντας στο χέρι τους «αόρατους» συμμάχους. Ο πρώτος την σύζυγό του και ο δεύτερος τον πατέρα του, αλλά και νοητά και όλους εκείνους που επίσης τον ενέπνευσαν.
Devin Booker got "Be Legendary" tatted on him. Kobe wrote the same message on the KOBE XI PEs he gave Book in 2016 💜💛
(via @DevinBook, h/t Sneakercenter/Instagram) pic.twitter.com/D1jgnhcPXs
— NBA on ESPN (@ESPNNBA) March 4, 2020
CHECK IT OUT:
Στιβ Μπαρτ τζούνιορ: «Στο όνομα του πατρός» / Κέντρικ Ρέι: «Μπάσκετ σημαίνει οικογένεια»
Τζρου και Λόρεν Χόλιντεϊ «παίζουν» σε έναν συνεχή «αγώνα» με αναποδιές, αλλά και συνεισφορά
Ο Άντριου Ουίγκινς λάτρεψε τα γονίδια, αλλά κυρίως το «δώρο» του χρόνου
Φουρνιέ και Μπατούμ δεν είχαν κανένα δίλημμα σχετικά με το χρυσό ή το… χρώμα του χρήματος
Πάου και Μαρκ Γκασόλ θριάμβευσαν στον διαφορετικό αλλά και κοινό «τους» κόσμο
Πασκάλ Σιάκαμ: Ένα ιερό -εκ πατρός- καθήκον
Η Σάιλα Χιλ είναι κάτι περισσότερο από κόρη του Σέιν Χιλ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:👇
