Κάθε σύγκριση έμοιαζε αναπόφευκτη. Τόσο μέσα στο σπίτι όσο και σε κάθε γήπεδο. Στο δωμάτιό του οι αναφορές ήταν γεμάτες στήριξη. Στο χορτάρι, συνοδεύονταν από αμφιβολία, αν και όχι ακριβώς για τον ίδιο…
Ο Τζος Σάρτζεντ δεν προτίμησε απλώς την πρώτη προσέγγιση λόγω του αθλητικού DNA που «κληρονόμησε» από τους γονείς του. Εκτός από ντρίμπλες και σουτ, έμαθε από εκείνους να προσαρμόζεται εύκολα, σε κάθε περιβάλλον.
Δεν είναι μία απλή κουβέντα το να αισθάνεται οικεία σε κάθε μέρος το οποίο έχει ήδη επισκεφθεί και ζήσει, παρά τα μόλις 21 χρόνια του. Έτσι νιώθει και αυτό τον βοηθά και μέσα στον αγωνιστικό χώρο.
Οι προσδοκίες ήταν εξαρχής υψηλές. Μαζί, ωστόσο, και με τις ανησυχίες. «Θα γίνει ένας νέος Φρέντι Αντού;», απορούσαν κοινό και Τύπος στις Η.Π.Α.. Η αδημονία για τον επόμενο σταρ έκανε τους τρίτους να ανυπομονούν κι συνάμα να «υποψιάζονται». Το ταλέντο ήταν εκεί, όμως περασμένα παραδείγματα παικτών που δεν μεγιστοποίησαν τις δυνατότητές τους δεν άφηναν τους τρίτους να ενθουσιαστούν.
Ο Σάρτζεντ δεν έγινε μεν (χρονικά) «διάδοχος» του Αντού, ο οποίος είχε υπογράψει επαγγελματικό συμβόλαιο σε ηλικία 14 ετών, αλλά «βάδισε» επίσης γρήγορα και ίσως πρόωρα στην ποδοσφαιρική «σκηνή».
Το νέο «σπίτι» του, ως συμπαίκτης του Χρήστου Τζόλη στη Νόριτς, είναι για τον Αμερικανό επιθετικό άλλη μία ευκαιρία. Άλλη μία συνάντηση της φαντασίας με την πραγματικότητα.
https://www.instagram.com/p/CS-VahPhzAp/
Το ποδόσφαιρο δεν είναι για τον Τζος Σάρτζεντ απλώς μία δουλειά. Δεν είναι, επίσης, μόνο αυτό που ξέρει να κάνει καλά, να σκοράρει.
Ένα ιδιότυπο «γκολ» για τον πρώην φορ της Βέρντερ Βρέμης είναι και το χαμόγελο. Μ’ αυτό μπαίνει στην προπόνηση και τον αγώνα και μ’ αυτό θέλει να βγει, ό,τι κι αν έχει γίνει στο τερέν.
Με την ίδια διάθεση μετακόμισε τον Αύγουστο του 2021 από τη Βρέμη στο Νόριτς και από τη Μπουντεσλίγκα στην Πρέμιερ Λιγκ. Τούτη τη φορά, όμως, ο προσωπικός δρόμος του προς την καταξίωση θέλει να συνδυαστεί και με ομαδική επιτυχία.
Η Βέρντερ υποβιβάστηκε τη σεζόν 2020-2021 και τον παραχώρησε στη Νόριτς αντί εννέα εκατομμυρίων λιρών (περίπου 10,5 εκατ. ευρώ). Η αγγλική ομάδα, που επέστρεψε στην Πρέμιερσιπ, δεν θέλει να έχει την ίδια τύχη.
Οι τρεις ήττες σε ισάριθμα ματς στο τρέχον πρωτάθλημα δεν προκαλούν για την ώρα ανησυχία, καθώς προήλθαν από τις δύο τελευταίες πρωταθλήτριες, Λίβερπουλ και Μάντσεστερ Σίτι και από την πάντα φιλόδοξη Λέστερ.
Σ’ αυτά τα τρία ματς ο Αμερικανός αγωνίστηκε μόνο ως αλλαγή, για συνολικά 43΄. Την πρώτη «γεμάτη» ευκαιρία του την πήρε ως βασικός στον αγώνα για το Carabao Cup, μαζί με τον Τζόλη.
Στο εντυπωσιακό 6-0 επί της Μπόρνμουθ, ο Σάρτζεντ και ο πρώην παίκτης του ΠΑΟΚ πέτυχαν από δύο γκολ! «Αυτό μου χάρισε μπόλικη αυτοπεποίθηση», τόνισε ο πρώτος στην ιστοσελίδα «The Athletic».
https://www.youtube.com/watch?v=AeP8DRJdPyY
Ο Τζος Σάρτζεντ γεννήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 2000 στην πόλη Ο’Φάλον του Μιζούρι.
Η ευρύτερη περιοχή του Σεντ Λουίς θεωρείται «ποδοσφαιρική» -για το «soccer» που λένε στη χώρα και όχι το αμερικανικό φούτμπολ– και ο μικρός ακολούθησε άμεσα τα βήματα των γονιών του.
Ο πατέρας του, Τζεφ, έπαιξε ποδόαφαιρο και μπάσκετμπολ στο πανεπιστήμιο Σάνγκαμον Στέιτ στο Ιλινόι. Η μητέρα του, Λιάν, ήταν παίκτρια ποδοσφαίρου και σόφτμπολ στο κολέγιο Σάουθερν Ιλινόι-Έντουαρντσβιλ. Κανένας, τους, πάντως, δεν ακολούθησε επαγγελματική καριέρα στο χορτάρι.
Ο Τζος άρχισε να κλωτσά τη μπάλα από την ηλικία των τριών ετών. Το ταλέντο του έδειχνε έμφυτο και ακόμη και τόσο νεαρός, έγινε μέλος ομάδων για πιτσιρίκια πέντε και έξι ετών.
Στα οκτώ του βρέθηκε στην ακαδημία Scott Gallagher Soccer Club και στο παρθενικό ανταγωνιστικό ματς του σκόραρε εννιά φορές! Η εξέλιξή του ήταν άμεση.
Ως παίκτης του γυμνασίου Σεντ Ντομίνικ ήταν σε ηλικία 14 ετών ο δεύτερος καλύτερος παίκτης στις Η.Π.Α.. Από τότε ήταν βασικό μέλος της Εθνικής Κ-15 της πατρίδας του και την επόμενη σεζόν μετακόμισε στη Φλόριντα, ώστε να ενταχθεί πλήρως στο πρόγραμμα εθνικών ομάδων και να φοιτήσει σε εσωτερικό σχολείο.
Σε κάθε αλλαγή της ζωής του ήταν έτοιμος, δίχως δισταγμούς και δεύτερες σκέψεις. Το μόνο που ήθελε ήταν να είναι μέσα στο γήπεδο και η ηλικία του δεν αποτέλεσε ποτέ ανασταλτικό παράγοντα…
https://www.instagram.com/p/Bcq2Hr9AK5P/
Ακόμη και μετά τη μετακόμισή του, χωρίς την οικογένειά του, ο Σάρτζεντ δεν είχε κατασταλάξει σχετικά με το ποδόσφαιρο. Κάθε φορά που φορούσε το εθνόσημο, όμως, ερχόταν και πιο κοντά στην απόφασή του να παίξει επαγγελματικά.
Στα 15 του ήταν βασικός στην Κ-17 των Η.Π.Α. και σκοράροντας πέντε γκολ στο Κύπελλο της CONCACAF, τον Απρίλιο του 2017, την οδήγησε ως τον τελικό και την πρόκριση στο Μουντιάλ U-17.
Η, όπως εξελίχθηκε, ιστορική χρονιά του, όμως, δεν είχε ολοκληρωθεί. Δύο ημέρες μετά το τέλος του τουρνουά, ο ομοσπονδιακός προπονητής της Κ-20, Ταμπ Ράμος, τον συμπεριέλαβε απρόσμενα στην 21 μελών αποστολή για το Παγκόσμιο Κύπελλο U-20 του 2017, στην Κορέα.
Ο Τζος ενσωματώθηκε άμεσα, πιστεύοντας ότι θα έχει συμπληρωματικό ρόλο. Πριν από την πρεμιέρα με το Εκουαδόρ, κάλεσε στο σπίτι και είπε στους γονείς του να μην ξαγρυπνήσουν για τον αγώνα (ξημερώματα Αμερικής) «γιατί δεν νομίζω πως θα αγωνιστώ…».
Ο πατέρας του, όμως, έβαλε το ξυπνητήρι, σηκώθηκε στις 3 το πρωί και όταν άνοιξε την τηλεόραση, είδε τον κανακάρη του στη βασική 11αδα, να τραγουδά τον εθνικό ύμνο.
Το τελικό 3-3, με δύο γκολ του Σάρτζεντ, ήταν το ματς που τον «σύστησε» στην παγκόσμια ποδοσφαιρική «σκηνή». Πλέον, δεν είχε πάνω του «καρφωμένα» μόνο τα βλέμματα των Αμερικανών.
Έγινε ο νεαρότερος Αμερικανός που σκοράρει σε Μουντιάλ U-20 και ο δεύτερος, μετά τον Φρέντι Αντού, που αγωνίζεται την ίδια χρονιά στις εθνικές Κ-17 και Κ-20.
Τον Νοέμβριο του 2017 κλήθηκε για πρώτη φορά και στη «μεγάλη» εθνική και έγινε ο μοναδικός που σε ένα ημερολογιακό έτος έχει συμμετοχές σε Κ-17, Κ-20 και -έστω μόνο σε προπόνηση- Εθνική Ανδρών!
Το ντεμπούτο του, πάντως, καθώς δεν αγωνίστηκε σε εκείνο το φιλικό με την Πορτογαλία, «μετατέθηκε» για τον Μάιο του 2018.
Στις 28/5/18, ο Τζος Σάρτζεντ φόρεσε για πρώτη φορά το εθνόσημο με την Ανδρών και δεν άργησε να κάνει αυτό που ξέρει καλά. Στην αναμέτρηση με τη Βολιβία πέτυχε νωρίς-νωρίς το παρθενικό γκολ του.
Πέντε μήνες αργότερα, σκοράροντας κι εναντίον του Περού, έγινε μόλις ο τρίτος Αμερικανός με τουλάχιστον δύο διεθνή γκολ πριν γιορτάσει τα 19α γενέθλιά του, μετά τους Κρίστιαν Πούλισιτς και Χουάν Αγκουντέλο!
Το ίδιο… «βιαστικά» κύλησε και η επαγγελματική καριέρα του. τον Σεπτέμβριο του 2017, η Βέρντερ Βρέμης ανακοίνωσε πως τον επόμενο χειμώνα θα του πρόσφερε συμβόλαιο, μόλις έκλεινε τον Φεβρουάριο του ’18 τα 18 του χρόνια.
Πέρασε τους πρώτους μήνες στην Κ-23 του συλλόγου, στην τέταρτη κατηγορία της Γερμανίας, μετρώντας επτά γκολ και δύο ασίστ σε 12 παρουσίες. Από το καλοκαίρι του 2018 προωθήθηκε στην πρώτη ομάδα και αν και περίμενε υπομονετικά για το ντεμπούτο του, ήταν ανυπόμονος για το πρώτο γκολ του στη Μπουντεσλίγκα.
Το ξεκίνημά του στους «μεγάλους», μπροστά στα φώτα, τις κάμερες και τις γεμάτες εξέδρες, έμοιαζε ονειρικό.
Στις 12/12/18, κόντρα στη Φορτούνα Ντίσελντορφ, πέρασε ως αλλαγή στο 76΄ και στην παρθενική επαφή του με τη μπάλα, δύο λεπτά αργότερα, σημάδεψε τα δίχτυα!
Κάποιοι το αποκάλεσαν «τύχη του πρωτάρη». Ήταν, πάντως, το ταχύτερο γκολ σε ντεμπούτο στην ιστορία της Βέρντερ και του χάρισε άμεσα επέκταση συμβολαίου. Είχε ήδη λάβει την «ταμπέλα» του «νέου Κλαούντιο Πιζάρο».
Ο Περουβιανός, ο οποίος είχε μετεγγραφεί στη Βρέμη το 1999, σε ηλικία 20 ετών και τόνισε στη Deutsche Welle πως «εγώ ολοκληρώνω την πορεία μου κι εκείνος την αρχίζει.
»Προσπαθώ να τον βοηθήσω με την εμπειρία μου. Να τον καθοδηγήσω ώστε να αποφύγει τα λάθη που έκανα εγώ. Είναι, πάντως, ένα παιδί που δεν χρειάζεται πολύ χρόνο για να εξελιχθεί και να γίνει όσο καλύτερος μπορεί».
Το παρωνύμιο δεν τον άγχωσε αλλά και δεν το δικαίωσε και ακριβώς, με 15 γκολ σε 83 ματς με τη Βέρντερ, πριν αποχωρήσει για τη Νόριτς.
Ο ίδιος, άλλωστε, προτιμά το «Napoleon Dynamite» που του έχουν αναφέρει και χαμογελά στο «Screech», το οποίο παραπέμπει στον ομώνυμο χαρακτήρα αμερικανικής τηλεοπτικής κωμωδίας της δεκαετίας του ’90.
Τα κόκκινα μαλλιά του ξεχωρίζουν. Παρά την πορεία του, πάντως, στη χώρα του δεν τον θεωρούν ακόμη παίκτη του επιπέδου των Πούλισιτς και Ουέστον ΜακΚένι, οι οποίοι αγωνίζονται σε σπουδαίες ευρωπαϊκές ομάδες και είναι οι κύριοι εκφραστές της νέας γενιάς του αμερικανικού «soccer».
Είναι βέβαιος πως στη Νόριτς θα τα καταφέρει. Εξηγεί πως στην πόλη ήδη αισθάνεται άνετα, όπως άλλωστε και στη Βρέμη, ως περιβάλλον.
Μία από τις πρόσφατες προσωπικές αλλαγές του, την οποία διατηρεί και στην Αγγλία, είναι η αποχή από τα social media. Έχει κρατήσει ενεργούς τους λογαριασμούς του, όμως τους έχει σβήσει από το κινητό του, ώστε να μην του αποσπούν την προσοχή…
«Νιώθω πολύ καλύτερα που, όπως έκανα παλαιότερα, δεν χρειάζεται να ψάξω αμέσως μετά τους αγώνες τι λένε και το γράφουν για μένα. Μικρότερος είχα αυτή τη συνήθεια και με επηρέαζαν τα αρνητικά σχόλια.
»Γνωρίζω ότι σε κάθε ματς πρέπει να αποδείξω ποιος είμαι, αλλά επειδή όλα έγινα τόσο γρήγορα στην καριέρα μου, έχω αποφασίσει πια να σκέφτομαι μόνο την επόμενη μέρα», επισημαίνει.
Οι συγκρίσεις, οι προσδοκίες, δεν θα τον εγκαταλείψουν. Το γνωρίζει, το αποδέχεται, το «αγκαλιάζει». Για τον Τζος Σάρτζεντ, ωστόσο, θα είναι μονίμως μία «αθόρυβη» συνάντηση της φαντασίας με την πραγματικότητα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
Το «American dream» του Ουέστον ΜακΚένι δεν έχει πατρίδα
Ο Ανσού Φατί (δεν) είναι συνηθισμένος έφηβος…
Η ανεξάντλητη ωριμότητα της πρόωρης ενηλικίωσης του Τζουντ Μπέλινγκαμ
Το δίλημμα «Τσέλσι ή Μπάγερν» δεν ήταν το μοναδικό για τον Τζαμάλ Μουσιάλα
Καταυλισμός προσφύγων ή κορυφή της Ευρώπης είναι απλώς «άλλη μία μέρα» στη ζωή του Αλφόνσο Ντέιβις
Για τον Φιλ Φόντεν, το ποδόσφαιρο δεν ήταν ποτέ αρκετό…
Ο Έρλινγκ Χάαλαντ είναι το πρώτο έμβιο glitch
Οι αποφάσεις του Γιούνους Μούσα «κυλούν» όπως η μπάλα στο χορτάρι
ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΓΓΛΙΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ / ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΠΟΥΝΤΕΣΛΙΓΚΑ