Είναι μαγικό, είμαι στην πόλη όπου μεγάλωσα, κάνω αυτό που ξέρω κι έχουμε δημιουργήσει την ακαδημία του Ολυμπιακού Βόλου.
Στην αρχή δεν υπήρχαν παιδάκια καθόλου, πλέον έχουμε φτάσει κοντά στα 150 παιδιά, ενώ έχουμε φτιάξει και και την Red Special Team σε συνεργασία με τον Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων ΑΜΕΑ Μαγνησίας. πρόκειται για παιδάκια που έχουν κάποια προβλήματα και τους δώσαμε μέσα από την ομάδα και παίζοντας μπάσκετ μια διέξοδο χαράς.
Ασχολούμαι επίσης και με την αντρική ομάδα, κάτι που προέκυψε στην πορεία, γιατί υπήρξε ένα οικονομικό πρόβλημα στον σύλλογο και κλήθηκα να βοηθήσω αφιλοκερδώς, κάποιες φορές μάλιστα και στηρίζοντας.
Κοουτσάρω την ομάδα, είμαστε στη Β’ Εθνική, έχουμε νέα παιδιά, ο μεγαλύτερος είναι 21 ετών, και αναδεικνύονται μέσα από την ομάδα, ήδη μετά τον πρώτο γύρο μάλιστα όλες οι ομάδες που μας παρακολουθούν θα ήθελαν να έχουν δικούς μας παίκτες στο ρόστερ τους.
Το γήπεδο, παρά το γεγονός ότι δεν κάνουμε νίκες, γεμίζει, βλέπουν ότι είναι μια τίμια προσπάθεια των νεαρών παιδιών, έρχονται και βλέπουν πολύ ωραίο μπάσκετ, πολεμάμε όλα τα παιχνίδια μέχρι τέλους, είναι κάτι το οποίο δεν έχει ξαναγίνει.
Στο τοπικό ντέρμπι με τη Νίκη, για παράδειγμα, χάσαμε 10 πόντους στην έδρα μας και το γήπεδο χειροκροτούσε τους παίκτες μας για την προσπάθεια που έκαναν.
Βλέπουν δηλαδή παιδιά 16-18 χρόνων να κοντράρουν στα ίσια ομάδες με δεκαπλάσιο μπάτζετ.
Η ομάδα του Ολυμπιακού Βόλου τη σεζόν 2022-23 / Photo by: ovbc.gr.
Είναι πολύ σημαντικό για τη φήμη του συλλόγου το γεγονός ότι στηρίζει νέα παιδιά και ότι αυτά ξέρουν την “ταυτότητα” του Ολυμπιακού Βόλου.
Το να παίζει κάποιος 40 χρόνων είναι επιλογή του και δεν το αγγίζω, θεωρώ όμως ότι κάτι τέτοιο δεν αποτελεί εξέλιξη σε αυτές τις κατηγορίες και τα τοπικά.
Πρέπει να βάλουμε τα νέα παιδιά για να έχουμε ελληνικό μπάσκετ, να έχουμε παίκτες που θα παίξουν αύριο, μεθαύριο σε υψηλότερη κατηγορία, αν δεν τους δώσουμε χώρο, δεν θα πάμε μπροστά, για εμένα αυτό είναι το πιο σημαντικό που γίνεται στον Ολυμπιακό Βόλου.
Ταυτόχρονα, το ότι προπονώ παιδιά με ειδικές ανάγκες είναι εξαγνισμός, νομίζω ότι έτσι συνειδητοποιείς τις δυσκολίες που μπορεί να υπάρξουν στη ζωή. εσύ μπορεί να μην έχεις άμεσα στη ζωή σου αντίστοιχα προβλήματα, υπάρχουν όμως οικογένειες που προσπαθούν για το αυτονόητο.
Από την Πολιτεία δεν ζητάω στήριξη, δεν μου αρέσει, γιατί στη χώρα μας νομίζω ότι πρέπει να κοιτάμε τι μπορούμε να δώσουμε, όχι τι μπορούμε να πάρουμε.
Περιμένω όμως από τοπικούς φορείς και επιχειρήσεις του Βόλου, δεν μιλάω για Περιφέρεια, Δήμο, πολιτικούς κτλ, αλλά ο ιδιωτικός τομέας θα μπορούσε να βοηθήσει την προσπάθεια αυτών των παιδιών.
Στόχος για εμένα είναι το εγχείρημα αυτό να μεγαλώσει όσο γίνεται περισσότερο.
Αυτήν την στιγμή είναι 25 παιδιάκια, 25 οικογένειες που έρχονται μια ή δύο φορές την εβδομάδα, κάνουμε προπόνηση και βρίσκουν τεράστια χαρά.
Θέλω λοιπόν να καταφέρω να βρω κάποιους ανθρώπους, κάποιες εταιρείες που θα χρηματοδοτήσουν τις ανάγκες των παιδιών, τα ρούχα τους, τους ανθρώπους που έρχονται.
Η Red Special Team / Photo by: ovbc.gr.
Αυτή την στιγμή είναι όλο εθελοντικό, τα παιδιά αυτά έρχονται, προπονούνται και υπάρχουν άνθρωποι που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους.
Πρέπει όμως να γίνει πιο επαγγελματικά, ο προπονητής, ο βοηθός, ο ειδικός γυμναστής, ο γυμναστής ειδικής αγωγής, ο γιατρός, όλοι αυτοί πρέπει να είναι επαγγελματίες, ώστε αυτός ο οργανισμός να αποτελεί μια σταθερή βάση για αυτά τα παιδιά, ανεξάρτητα από τον Νίκο, τον Κώστα, τον Γιώργο, τον οποιονδήποτε.
Αυτά τα παιδιά δεν πρέπει να στηρίζονται στην καλή θέληση ενός ανθρώπου αλλά σε μια επαγγελματική κατάσταση που θα τους παρέχει εμπιστοσύνη και σταθερότητα στη ζωή και την καθημερινότητά τους.
Δεν έγινε, για παράδειγμα, μια προπόνηση, γιατί είχαμε την απώλεια του πατέρα μου. Έμαθα ότι τα παιδάκια στενοχωρήθηκαν πάρα πολύ, είναι βαρύ για τα παιδιά αυτά.
Ένα άλλο παιδάκι μπορεί να χάσει μια προπόνηση, αλλά να κάνει άλλες δύο, άλλες τρεις, να την καλύψει ή να βρει κάτι άλλο να κάνει. Για αυτά τα παιδιά όμως η μια προπόνηση αποτελεί διέξοδο και, αν ξαφνικά κάτι συμβεί και δεν μπορεί να γίνει, είναι μεγάλο βάρος γι’ αυτά, προσπαθώ λοιπόν να είμαι πολύ συνεπής σε αυτά που τους υπόσχομαι.
Τους γιους μου τους κοουτσάρω ο ίδιος εδώ και πολλά χρόνια.
Στα Βριλήσσια που ήμασταν, τα παιδιά ξεκίνησαν το μπάσκετ Β’ Δημοτικού και φτάσαμε μέχρι και Γ’ Λυκείου να τους κοουτσάρω, δεν ήμουν πάντα προπονητής τους, αλλά περιοδικά τους αναλάμβανα, αναλόγως την ηλικία τους, το τμήμα τους κτλ.
Η προσπάθειά μου και τότε και τώρα αφορά στο να μην ξεχωρίσουν σε σχέση με τους συμπαίκτες τους, να μην νιώσουν οι ίδιοι άσχημα, να μην νιώσουν οι συναθλητές τους άσχημα, να μην βλέπουν διαφορές, να μην τους ευνοήσω σε κάτι, επειδή είναι παιδιά μου, να μην τους αδικήσω σε κάτι, επειδή είναι παιδιά μου.
Νομίζω, κρίνοντας από τα αποτελέσματα, ότι το έχω καταφέρει.
Photo by: ovbc.gr.
Και έδωσα κι εγώ τις κατευθύνσεις που μου έδωσαν οι γονείς μου για το σχολείο και τη μόρφωσή τους.
Αυτό λέω και στους αθλητές μου, πραγματικά δεν με ενδιαφέρει αν ένας αθλητής μου τα καταφέρει, μακάρι να παίξει μπάσκετ, είναι μια πολύ ωραία δουλειά, μακάρι να κάνεις το χόμπι σου επάγγελμα.
Στη ζωή όμως πρέπει να έχουμε τουλάχιστον δύο επιλογές, αλλιώς είμαστε όμηροι της μίας!
Πρέπει να έχουμε τα μαθήματα, το μπάσκετ και μακάρι να έχουμε και τρίτη επιλογή, ακόμα καλύτερα!
Γι’ αυτό όλα αυτά τα χρόνια προσπαθώ να ταιριάξω το μπάσκετ με την ακαδημαϊκή πορεία των αθλητών μου.
Στα Βριλήσσια είχαμε καταφέρει να δώσουμε υποτροφίες σε ιδιωτικά ΙΕΚ, στα οποία σπούδασαν προπονητική παιδιά που δεν είχαν περάσει στις Πανελλήνιες.
Κάποιοι από αυτούς έγιναν συνεργάτες μου, βοηθοί, μπήκαν στη διαδικασία να ζουν από αυτό και χαίρομαι πάρα πολύ!
Παιδιά με τα οποία είχαμε συναντηθεί για πρώτη φορά στα 15 τους τώρα μπορεί να είναι 25, να είναι προπονητές και να κρατούν ομάδες.
Επίσης, χαίρομαι που βοήθησα επαγγελματικά 15-20 παιδιά να πάνε στην Αμερική και να σπουδάσουν δωρεάν μέσα από το μπάσκετ, καθώς συνεργαστήκαμε με πιστοποιημένο σκάουτερ του NCAA, τον Μαρκ Κουκ, τον οποίον γνώρισα μέσω του παλιού μου συμπαίκτη, Κλιφ Λέβινγκστον.
Αλλά και στον Βόλο δίνουμε έμφαση στη μόρφωση, καθώς κάποιοι παίκτες μας σπουδάζουν προπονητική, φυσικοθεραπεία κτλ μέσω υποτροφιών.
Το πιο σημαντικό λοιπόν είναι να δίνεις μια προοπτική στα παιδιά όχι μόνο μέσα από το μπάσκετ αλλά και μέσα από τις σπουδές και την ανάπτυξή τους.
Photo by: ovbc.gr.
Ο Νίκος Μπουντούρης είναι πρώην διεθνής παίκτης του μπάσκετ και νυν προπονητής.
Επιμέλεια κειμένου: Ζέτα Θεοδωρακοπούλου
CHECK IT OUT: Νίκος Μπουντούρης: Πάνω απ΄όλα είναι το μπάσκετ
