Δεν την ένοιαξε ποτέ η «ταμπέλα» του «αγοροκόριτσου».
Τα παιδικά της χρόνια στη γενέτειρά της, την πόλη Ρέντινγκ στη Βόρεια Καλιφόρνια, την βρήκαν… να μην την χωρά το σπίτι της.
Συνήθιζε να τριγυρνά με ύφος στους δρόμους, φορώντας ακριβά sneakers, με προτίμηση στα (μπασκετικά) Air Jordans 11.
Η υπόλοιπη στιλιστική συνοδεία, περίεργη, όπως -η ίδια έχει παραδεχθεί- και ο χαρακτήρας της.
Μία φανέλα των Ντάλας Κάουμποϊς, ομάδας ράγκμπι, μία βερμούδα και απορίες για την αθλητική προτίμηση.
Μαζί με την αδερφή της, άρχιζαν τη μέρα παίζοντας χόκεϊ στην άσφαλτο.
Το πρόγραμμα μπορεί να περιλάμβανε μπάσκετμπολ, ποδόσφαιρο (soccer, στα μέρη της) και, πάλι, χόκεϊ.
Η Μέγκαν Ραπίνο μεγάλωσε ρωτώντας.
Είχε απορίες, τις οποίες, όμως, φρόντιζε να λύνει από μόνη της.
Η σταρ της Εθνικής ποδοσφαίρου των Η.Π.Α. και πρωταγωνίστρια του φετινού Μουντιάλ Γυναικών στη Γαλλία δεν είναι ούτε συμβατική αθλήτρια ούτε, κυρίως, συμβατικός άνθρωπος.
Όπως ομολόγησε σε κείμενό της στην ιστοσελίδα The Players Tribune, μεγάλωσε με απανωτές ερωτήσεις πριν από την εφηβεία της.
Αλλά δεν σταμάτησε να ρωτά.
Η Μέγκαν Ραπίνο, σε νεαρή ηλικία, με τα αγαπημένα Air Jordans 11 / Photo by : Megan Rapinoe (IG).
Αρχικά, ρώτησε τον παππού της γιατί την φώναζε «Ma Barker» και αποκαλούσε την αδερφή της «Muffin».
Η δεύτερη εξήγηση απλή. Η Ρέιτσελ ήταν, κατά το κοινώς λεγόμενο, «πιο κοριτσάκι».
Η Μέγκαν, από την άλλη, «τρομοκρατούσε» τη γειτονιά με την παρέα της και ο παππούς της αποφάσισε να την φωνάζει με το όνομα της διαβόητης γκάνγκστερ της δεκαετίας του ’20!
Η γεμάτη ενέργεια Μέγκαν διοχέτευε το ακούραστο πνεύμα της στα σπορ.
Πίστευε πως αυτή θα είναι η ζωή της.
Ώσπου, όπως έγραψε στο The Players Tribune, στα 12 ήρθε αντιμέτωπη με απορίες: «Φούστες; Αγόρια; Χοροί;»…
Στην εφηβεία οι ρόλοι των φύλων άρχιζαν να ξεκαθαρίζουν.
«Εγώ, ωστόσο, αισθανόμουν περίεργα», τόνισε η Ραπίνο.
«Δύο πράγματα με βοήθησαν να επιβιώσω το γυμνάσιο: Ο αθλητισμός και η αδερφή μου».
Η Μέγκαν δεν αισθανόταν λυπημένη που ήταν στη σκιά της Ρέιτς.
«Εκείνη ήταν η βασίλισσα κι εγώ την ακολουθούσα. Αλλά δεν με ένοιαζε και ήμουν άνετη με τον “ρόλο” μου».
Ακόμη και σαν «κομπάρσος» στις παρέες με τα αγόρια, η νυν σταρ του ποδοσφαίρου δεν παρέμενε σιωπηλή.
Μία ατάκα του Αμερικανού συγγραφέα, Χένρι Ντέιβιντ Θόρω, έμελλε να καθορίσει εν πολλοίς τον χαρακτήρα της.
«Η τραγωδία στην ανθρώπινη επαφή αρχίζει όχι όταν παρατηρείται παρεξήγηση με τα λόγια, αλλά όταν η σιωπή δεν γίνεται κατανοητή»…
Η «γνωριμία» της Μέγκαν Ραπίνο με το soccer έγινε μέσα σε οχλαγωγία, για να φτάσει σε μία σιωπηρή διαμαρτυρία στις μέρες μας, αλλά μόνο μέσα στο χορτάρι.
Το 1999, η 14χρονη Μέγκαν πήγε με την αδερφή της στο γήπεδο «Stanford Stadium», στον ημιτελικό του Μουντιάλ Γυναικών στις Η.Π.Α., κόντρα στην Βραζιλία.
Η νεαρή κοπέλα έμεινε άφωνη στη θέα τόσο της εθνικής όσο και των 70.000 θεατών στις κερκίδες!
«Ήταν ένα “κύμα” που κανένας δεν είδε να έρχεται», λέει πια η Ραπίνο.
Ήταν η στιγμή που αποφάσισε να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο, βλέποντας την Αμερική να κατακτά το τρόπαιο.
«Ήταν κάτι που υποτίθεται ότι δεν έπρεπε να συμβεί.
»Υποθέτω ότι πολλές κοπέλες είπαν εκείνες τις ημέρες “αυτό θέλω να κάνω”.
»Εγώ κατάφερα να το ονειρευτώ και να το πετύχω».
Είκοσι χρόνια αργότερα, η Ράπινο οδηγεί τις Η.Π.Α. προς νέο θρίαμβο, καθώς με τα δύο γκολ στη νίκη 2-1 στον προημιτελικό με τη Γαλλία έφτασε τα πέντε στο φετινό Παγκόσμιο Κύπελλο και ετοιμάζεται για τον ημιτελικό με την Αγγλία.
Ο αντίπαλος αλλάζει. Το ιδιότυπο «πρωτόκολλο» της Ραπίνο, όμως, όχι…
Όπως σε κάθε αγώνα εδώ και καιρό, η 34χρονη πρώην παίκτρια της γαλλικής Λυών θα παραμείνει σιωπηλή κατά την ανάκρουση του εθνικού ύμνου της πατρίδας της.
Τα λόγια του ύμνου δεν βγαίνουν από τα χείλη της.
Δεν ανοιγοκλείνει καν το στόμα της.
Δεν θα ξεχωρίζει στην παράταξη μόνο για το ροζ-μωβ χρώμα των μαλλιών της.
Θα είναι πιθανότατα η μοναδική που στην παρουσίαση των ομάδων και στην ανάκρουση του «Star Spangled Banner» δεν θα τοποθετήσει το χέρι της στην καρδιά.
Είναι η νέα «έκδοση» της αποδοκιμασίας για τις ανισότητες στη χώρα της, μετά την παλαιότερη κριτική εις βάρος της για την απόφαση να γονατίζει κατά την ανάκρουση του εθνικού ύμνου.
Την αρχική αντίδραση στην αστυνομική βία κατά Αφροαμερικανών και την ξεκάθαρη στήριξη στον αθλητή του ράγκμπι, Κόλιν Κάπερνικ.
Ήταν η πρώτη λευκή αθλήτρια που θέλησε να συμπαρασταθεί στον Κάπερνικ.
Την ακολούθησε η άλλοτε σταρ της ομάδας ποδοσφαίρου των Η.Π.Α. και ακτιβίστρια, Άμπι Ουάμπακ.
Λίγο μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016 (κι ενώ στους Ολυμπιακός του Λονδίνου, το 2012, είχε σκοράρει το λεγόμενο «Olimpico», με απευθείας κόρνερ), η Ραπίνο βρέθηκε εκτός ομάδας για αυτή την ενέργειά της.
Η επίσημη δικαιολογία της ομοσπονδίας ήταν πως δεν ήταν στο αγωνιστικό επίπεδο που έπρεπε.
«Ήταν αλήθεια!», παραδέχθηκε εκείνη.
Όμως επισήμανε πως «παρότι προερχόμουν και από τραυματισμό, αισθάνθηκα ότι έβαλαν μία μαύρη “ταμπέλα” πάνω μου.
»Ίσως είναι σκληρό να το λες, αλλά αυτό ένιωθα. Πίστευα ότι αν δεν είχα αντιδράσει έτσι, όλα θα ήταν καλά.
Πάντως, μαντέψτε… Δεν θα μείνω αμέτοχη».
Η νέα σιωπηρή διαμαρτυρία της Μέγκαν Ραπίνο κατά την ανάκρουση του εθνικού ύμνου των Η.Π.Α.
Τους επόμενους μήνες, διάβαζε μηνύματα στον λογαριασμό της στην ιστοσελίδα twitter που την έβριζαν χυδαία και της εύχονταν να πεθάνει…
«Ήμουν ΟΚ… Ανώνυμοι στο twitter.
»Στον πραγματικό κόσμο, ούτε ένας δεν βρέθηκε να μου πει κάτι αρνητικό. Άνθρωποι έρχονταν στο γυμναστήριο ή σε ένα καφέ και μου έλεγαν ότι κι εκείνοι στηρίζουν τον Κόλιν. Αυτό αποκατέστησε την πίστη μου στην ανθρωπότητα».
Η Μέγκαν Ράπινο κλήθηκε και πάλι στην Εθνική Η.Π.Α..
«Όταν έλαβα την κλήση, ένα χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπό μου.
»Ένα υπέροχο γ……ο χαμόγελο!
»Ξέρω ότι το Μουντιάλ του 2019 ίσως είναι η τελευταία εμφάνισή μου. Όμως δεν παίρνω ούτε μία ημέρα από αυτό ως δεδομένη.
»Έχω την πιο κουλ εργασία στον κόσμο και κάτι που ονειρεύομαι από εκείνο τον ημιτελικό του 1999 στο “Stanford Stadium”».
Ο… άφωνος εθνικός ύμνος, πάντως, είναι η μοναδική βουβή στιγμή της Μέγκαν Ραπίνο.
Κατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου δημοσιεύτηκε ένα προ μηνών βίντεο από φωτογράφηση της φανέλας της Εθνικής Η.Π.Α., στο οποίο ρωτούν την 34χρονη χαφ των Σιάτλ Ρέιν αν θα επισκεφθεί τον πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ σε περίπτωση κατάκτησης του Μουντιάλ.
«Δεν πρόκειται να πάω στον γ……ο Λευκό Οίκο!», αποκρίθηκε κοφτά.
«Δεν νομίζω ότι θα θέλω να πάω και θα ενθαρρύνω τις συμπαίκτριές μου να σκεφτούν καλά αν θα δανείσουν μία πλατφόρμα προβολής σε μία κυβέρνηση που δεν νιώθει το ίδιο με εμάς και δεν μάχεται για τα ίδια πράγματα για οποία μαχόμαστε εμείς».
Η Ραπίνο είναι περήφανο μέλος της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας στην πατρίδα της.
Δηλωμένη ομοφυλόφιλη, διατηρεί με δεσμό με την διάσημη παίκτρια μπάσκετμπολ, Σου Μπερντ (μαζί έγιναν το πρώτο ζευγάρι στο εξώφυλλο του τεύχους Body Issue του ESPN) και δεν φοβάται να μιλήσει.
Με την σύντροφό της, παίκτρια του WNBA, Σου Μπερντ / Photo by: Megan Rapinoe (IG).
Η απάντηση του Τραμπ δεν άργησε να έρθει.
Πάντα, μέσω twitter…
«Είμαι φανατικός οπαδός της Εθνικής ποδοσφαίρου των ΗΠΑ, όμως η Μέγκαν θα πρέπει να κερδίσει, προτού μιλήσει. Τελείωσε τη δουλειά, πρώτα.
»Δεν έχουμε αποστείλει ακόμη πρόσκληση στη Μέγκαν ή την ομάδα, αλλά τώρα την καλώ, χάσει κερδίσει», σχολίασε ο «πλανητάρχης».
Λίγο αργότερα, φυσικά μέσω των social media, συνέχισε επιθετικά…
»Η Μέγκαν δεν θα έπρεπε να δείξει ασέβεια στη χώρα, τον Λευκό Οίκο, τη σημαία, ειδικά έπειτα από όλα όσα έχουν γίνει για εκείνη και την ομάδα. Να είσαι περήφανη για τη σημαία που φοράς. Οι Η.Π.Α. τα πηγαίνουν υπέροχα».
Η… δευτερολογία του Αμερικανού προέδρου δεν επηρέασε την άποψη της Ράπινο, η οποία απλώς τόνισε ότι «δεν δείχνω ασέβεια στη σημαία.
»Απλώς η σημαία την οποία θέλει να “κρατά” ο πρόεδρός μας δεν αντιπροσωπεύει τα πιστεύω μου και γενικότερα τις ατομικές ελευθερίες».
Άλλωστε, αντιμετώπισε και με χιούμορ τις διαδικτυακές ατάκες του Τραμπ, γράφοντας: «Μαμά, έλα να με πάρεις. Ηλικιωμένοι άνθρωποι μου επιτίθενται».
Το 2015, μετά την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου, οι διεθνείς των Η.Π.Α. είχαν επισκεφθεί κανονικά τον πρώην πρόεδρο, Μπαράκ Ομπάμα.
Η Ραπίνο ήταν η πρώτη δηλωμένη ομοφυλόφιλη αθλήτρια που φωτογραφήθηκε για το περίφημο ετήσιο τεύχος με μαγιό του περιοδικού Sports Illustrated.
Αμέσως μετά τον προημιτελικό με τη Γαλλία και δύο γκολ της, φώναξε «go gays».
Και συμπλήρωσε πως «είναι καταπληκτικό να είσαι ομοφυλόφιλη και καταπληκτική, κατά τη διάρκεια του Pride Month, στο Παγκόσμιο Κύπελλο.
»Κερδίζω περισσότερη ενέργεια όταν βλέπω ανθρώπους που μάχονται για τα ίδια δικαιώματα που μάχομαι κι εγώ.
»Κερδίζω περισσότερη ενέργεια όταν προσπαθώ να δείξω σε κάποιους ότι κάνουν ή σκέφτονται λάθος».
Δεξιά, σε παρέλαση για την γκέι κοινότητα (Photo: Megan Rapinoe / IG).
Στο κείμενό της στο The Players Tribune, θυμήθηκε την πρώτη κλήση της στην Εθνική, το 2006, και τη συνάντησή της με την τότε αρχηγό, Κριστίν Λίλι.
«Ήμουν 21 ετών, αλλά όταν η Κριστίν μπήκε στα αποδυτήρια έγινα 12.
»Την κοιτούσα. Ήρθε ευγενικά να μιλήσει στις νέες παίκτριες και να ρωτήσει τι κάνουμε.
»Δεν ήξερα τι να της πω. Θυμάμαι ότι δεν μπορούσα να βγάλω μιλιά.
» Η Λίλι ήταν τόσο καλή μαζί μας, ενώ θα μπορούσε να είναι κάτι σαν “είμαι η Κριστίν Λίλι και μπορείτε να υποκλιθείτε μπροστά στον θρύλο”».
Η Ραπίνο δεν χρειάστηκε να υποκλιθεί μπροστά της.
Δεν χρειάστηκε να το κάνει μπροστά στον πρόεδρο Τραμπ.
Και, κυρίως, δεν το έκανε ούτε μπροστά στην αμερικανική ομοσπονδία ποδοσφαίρου…
Τον Μάρτιο του 2019, μαζί με την Άμπι Ουάμπακ, την Άλεξ Μόργκαν και άλλες 25 συναθλήτριές τους υπέγραψαν την αγωγή κατά της US Soccer για διάκριση φύλου και διαφορά στις αμοιβές.
Οι Αμερικανίδες κατήγγειλαν την καταπάτηση του Νόμου του 1964 περί Πολιτικών Δικαιωμάτων, κάτι που έκανε λίγο αργότερα στην Αργεντινή η παίκτρια ποδοσφαίρου, Μακαρένα Σάντσες.
Σε παλαιότερο αγώνα με την Άμπι Ουάμπακ.
Παράλληλα, η Ραπίνο συνεχίζει το φιλανθρωπικό έργο της για το GLSEN (Gay, Lesbian and Straight Education Network) και την Ολυμπιακή Επιτροπή της χώρας της.
Το 2013, έγινε πρέσβειρα του Athlete Ally, οργανισμού κατά της ομοφοβίας στον αθλητισμό.
Τον Σεπτέμβριο του 2017, επίσης μαζί με την Άλεξ Μόργκαν, υπέγραψαν υπερήφανα για την εκστρατεία «Common Goal» του Ισπανού μέσου της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Χουάν Μάτα.
Σαν μέρος της καμπάνιας, όσοι λαμβάνουν μέρος συνεισφέρουν το 1% των απολαβών τους για την ενίσχυση σκοπών όπως φιλανθρωπίες σχετικά με το ποδόσφαιρο.
«Θα ήμουν εγωίστρια αν δεν χρησιμοποιούσα το πεδίο που έχουμε ως μία πετυχημένη ομάδα, για να μιλήσω για πράγματα που έχουν σημασία», έχει εξηγήσει.
Θεωρεί πως κάθε άνθρωπος έχει την επιλογή και την ευκαιρία να γίνει ο καλύτερος που μπορεί.
Επιμένει ότι είναι «προσωπική ευθύνη» να μιλήσει για ανθρώπους και σκοπούς τους οποίους πιστεύει και είναι βέβαιη «για την επιρροή που έχουν τα λόγια μας, αν ορθώσουμε τη φωνή μας.
»Υπάρχουν κάποιοι που ρισκάρουν τη ζωή τους ή τη δουλειά τους για τις ατομικές ελευθερίες και είναι ευθύνη μας να τους ακολουθήσουμε».
Η Μέγκαν Ραπίνο δεν θέλει να ξεχωρίζει μόνο για τα γκολ της.
Αλλά δεν επιθυμεί να ξεχωρίζει μόνη της και ως σπάνια φιγούρα σε έναν αθλητικό κόσμο που φοβάται ακόμη να «αγγίξει» αμφιλεγόμενα ζητήματα.
Θέλει περισσότεροι να την ακολουθήσουν.
Εκείνη δεν στέκεται απέναντι μόνο σε όσους αμφισβητεί.
Αλλά και κόντρα στην πεποίθηση πως τα σπορ πρέπει να μένουν μακριά από την πολιτική.
Μέσα στο χορτάρι θα μείνει βουβή, αλλά με συμπεριφορά που βροντοφωνάζει.
Έξω από τις τέσσερις γραμμές, όμως, θα εξακολουθεί να υψώνει τη φωνή της.
Γιατί θέλει, διότι μπορεί και, γιατί, για την ίδια, «έτσι θέλω, έτσι πρέπει και έτσι είναι το σωστό».
ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΡΑΤΣΙΣΜΟ
ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΚΤΙΒΙΣΜΟ