Δεν αισθανόταν ποτέ μόνη.
Θαρρεί κανείς, είχε πάντα όλα τα βλέμματα του κόσμου πάνω της.
Δεν το ήθελε.
Δεν την ενοχλούσε, αλλά δεν το ήθελε.
Πίστευε ότι είναι παράδειγμα προς αποφυγή.
Τώρα, οι ματιές και οι κάμερες που τη «σημαδεύουν», την κάνουν να νιώθει, δικαίως, σαν παράδειγμα προς μίμηση.
Η Κάρσον Πίκετ γεννήθηκε δίχως αριστερό αντιβράχιο…
Ωστόσο, γεννήθηκε με περίσσια ψυχικά αποθέματα.
Πολλά περισσότερα από τη συχνά λογοτεχνική μεν, αλλά συνάμα κι ενδεχομένως κατά φαντασία περιβόητη «ψυχή για νίκη», σε έναν αθλητικό κόσμο ταλέντου και απαιτούμενων σωματικών προσόντων.
Για εκείνη, σημασία είχε η δική της απαίτηση.
Όχι από τους άλλους. Από τον εαυτό της.
Η Κάρσον Πίκετ με τη φανέλα της Ορλάντο Πράιντ.
Η 26χρονη αμυντικός της ομάδας ποδοσφαίρου Ορλάντο Πράιντ στις Η.Π.Α. και της Μπρίσμπειν Ρόαρ στην Αυστραλία, είναι κάτι παραπάνω από μία απλή παίκτρια.
Όχι λόγω της σωματικής ιδιομορφίας της.
Μία ιδιομορφία που η ίδια δεν αντιμετώπισε ποτέ ως αναπηρία.
Μπορεί στα τέλη Ιουλίου του 2019 να έζησε τη δική της εκδοχή της «ουορχολικής» διαπίστωσης για τα «15 λεπτά δημοσιότητας που δικαιούνται όλοι», όμως αυτό της αρκεί.
Όχι για λόγους αλαζονείας ή φήμης.
Για λόγους έμπνευσης, παραδείγματος, επιβεβαίωσης αφοσίωσης και, κυρίως, επιτομή του να μην τα παρατάς.
Ήταν η στιγμή που η κάμερα της Κολίν Τιντ, απαθανάτισε τον χαιρετισμό της Πίκετ με των δύο ετών γιο της, Τζόσεφ, ο οποίος επίσης γεννήθηκε δίχως αριστερό αντιβράχιο.
Η σύγχρονη δύναμη των μέσων κοινωνικής δικτύωσης «έστειλε» την εικόνα σε δευτερόλεπτα σε όλο τον κόσμο.
«Ειλικρινά, το καλύτερο με τη φωτογραφία μας είναι ότι είναι αληθινή. Αυθόρμητη.
»Δεν την προσχεδιάσαμε και ήταν απλώς η αντίδρασή μας όταν είδαμε ο ένας τον άλλον», εξήγησε η Πίκετ στην εφημερίδα USA Today.
Η Πίκετ και ο μικρός Τζόσεφ γνωρίστηκαν τον Απρίλιο του 2019 και από τότε ανέπτυξαν έναν ιδιαίτερο δεσμό.
Συναντήθηκαν για πρώτη φορά έπειτα από έναν αγώνας των Ορλάντο Πράιντ και η νεαρή παίκτρια, όταν τον αντίκρισε, έσκυψε και του έδειξε το χέρι της.
Η αντίδραση του Τζόσεφ ήταν ένα μεγάλο χαμόγελο.
Κάτι γνώριμο το οποίο δεν ήταν, δεν είναι και δεν πρέπει να είναι αποκρουστικό.
«Μπορεί ο κόσμος ή ο Τζόσεφ να με θεωρεί πρότυπό του, αλλά είναι κι εκείνος το δικό μου ίνδαλμα», επισήμανε η Αμερικανίδα αθλήτρια.
«Είναι δώρο και για μένα να καταλαβαίνω ότι ένα τόσο μικρό παιδί έχει τόσα συναισθήματα και μόνο που σε βλέπει.
»Ένα παιδί μου με καταλαβαίνει με τρόπο που δεν καταφέρνουν οι περισσότεροι άνθρωποι»…
Η αμυντικός των Πράιντ είναι μέλος του Lucky Fin Project, οργάνωσης για την προώθηση της ένταξης παιδιών με παρόμοια προβλήματα με το δικό της στην κοινωνία και τα σπορ.
Ο υπότιτλος του εγχειρήματος αναφέρει πως «Τα Δέκα Δάχτυλα Είναι Υπερεκτιμημένα».
Η Πίκετ θεωρεί ότι τόσο εκείνη όσο και ο μικρός Τζόσεφ μπορούν να γίνουν τα πρόσωπα της εκστρατείας και πιστεύει πως «η φιλία μας θα είναι μακρόχρονη».
Κατανοώντας τις δυσκολίες που βιώνει ένα παιδί σε αυτή την κατάσταση, δίχως όμως μοιρολατρία.
Και εξηγώντας πως «όταν ήμουν μικρή, δεν ήξερα πώς λειτουργεί ο κόσμος.
»Δεν γνώριζα πόσο σκληρός μπορεί να γίνει.
»Ήμουν στο εμπορικό κέντρο και μπορούσα να καταλάβω ότι ο κόσμος με κοιτούσε με απορία.
»Οι γονείς μου, όμως, μου έλεγαν πάντα ότι ο θεός με έφερε σε αυτή τη θέση, για κάποιο λόγο.
»Αυτό που θέλω από τον Τζόσεφ και από άλλα παιδιά με σωματικές ιδιομορφίες είναι να κατανοήσουν πως ακόμη κι αν ο κόσμος σε βλέπει σαν διαφορετικό, αυτό που μετρά είναι η καρδιά και η θέλησή σου».
Ιούνιος 2018…
Στα αποδυτήρια της Ορλάντο Πράιντ, λίγο μετά τον αγώνα στη Γιούτα, η σταρ της ομάδας τη Φλόριντα, Άλεξ Μόργκαν, επιχειρεί να μπει στο ντους με πονεμένο ώμο.
Η Μόργκαν, κατά πολλούς η κορυφαία παίκτρια της παγκόσμιας πρωταθλήτριας Εθνικής των Η.Π.Α. και πρόσωπο της αγωγής των παικτριών κατά της ομοσπονδίας της χώρας, ζητώντας ίσες ευκαιρίες και απολαβές με τους άνδρες, θεωρείται ιδανική συμπαίκτρια.
Αγωνιστικά και εκτός γηπέδου.
Μαζί με την παλαίμαχο σταρ και ακτιβίστρια Άμπι Ουάμπακ και την Μέγκαν Ραπίνο, αθλητικό και κοινωνικό σύμβολο στην Αμερική, η Μόργκαν είναι η βιτρίνα του ποδοσφαίρου της χώρας.
Δεν είναι, ωστόσο, απόμακρη.
«Δεν μπορώ να λούσω τα μαλλιά μου!», φωνάζει κάποια στιγμή με απόγνωση.
«Πονάει τόσο πολύ το χέρι μου που δεν μπορώ να το σηκώσω»…
Έπειτα από σιωπή λίγων δευτερολέπτων, η Κάρσον Πίκετ της απαντά:
«Καλώς ήρθες στον κόσμο μου!».
Τα αποδυτήρια γεμίζουν με γέλια.
Η Άλεξ Μόργκαν (αριστερά), μαζί με την Πίκετ, σε προπόνηση του Ορλάντο.
Η Πίκετ, άλλωστε, δεν αντιμετώπισε ποτέ το πρόβλημά της με αρνητική διάθεση. Με ηττοπάθεια.
Και όπως δήλωσε την ίδια περίοδο στην αγγλική εφημερίδα «The Guardian», «ελέγχεις όσα μπορείς να ελέγξεις».
»Οι άλλοι ενδεχομένως να σε κοιτάζουν στραβά ή να σου συμπεριφέρονται με άσχημο τρόπο.
»Όμως, ο τρόπος με τον οποίο θα συμπεριφέρεσαι εσύ, θα πάει πιο πέρα από οτιδήποτε άλλο».
Στην ίδια συνέντευξη, η Πίκετ επισήμανε χωρίς δόση αλαζονείας πως «έχω την ικανότητα και την ευχέρεια να επηρεάσω τη ζωή κάποιων ανθρώπων.
»Οι γονείς μου επαναλαμβάνουν διαρκώς να χρησιμοποιώ αυτή την πλατφόρμα που μου έδωσε ο θεός και να χρησιμοποιώ το χέρι για κάτι σημαντικότερο από τον εαυτό μου.
»Δεν θέλω να επηρεάσω τη ζωή των παιδιών μέσα από το ποδόσφαιρο. Αυτό είναι κάτι μεγαλύτερο από το ποδόσφαιρο. Θέλω να τους δείξω ότι τίποτα δεν μπορεί να τους εμποδίσει από το να έχουν όνειρα και φιλοδοξίες».
Η Πίκετ μεγάλωσε στο Φλέμινγκ Άιλαντ της Φλόριντα, με αθλητικά γονίδια.
Η μητέρα της, Τρέζουρ, ήταν παίκτρια μπάσκετμπολ στο κολέγιο.
Ο πατέρας της, Μάικ, ήταν ποδοσφαιριστής, επίσης στο NCAA και έπαιζε μαζί με την κόρη του, από τότε που η Κάρσον ήταν πέντε έτων.
«Ασχολήθηκα με το ποδόσφαιρο λόγω του πατέρα μου», παραδέχεται η Πίκετ.
Συμπληρώνοντας πως «συχνά η μητέρα μου φώναζε στο γεύμα να σταματήσουμε να μιλάμε για ποδόσφαιρο!».
Δεν θεώρησε ποτέ πως είναι σε μειονεκτική θέση.
Ήταν αριστούχος μαθήτρια και εξαιρετική παίκτρια στο πανεπιστήμιο Φλόριντα Στέιτ, από το οποίο επιλέχθηκε στο ντραφτ του NWSL (National Women Soccer League) από τη Σιάτλ Ρέιν.
Έπειτα από παρουσία στην Αυστραλία, όσο η αμερικανική λίγκα διακόπτεται, έμαθε πως έγινε ανταλλαγή στο Ορλάντο.
Ο πρώην κόουτς των Πράιντ, Σκοτσέζος Τομ Σερμάνι, αν και την προόριζε αρχικά για αναπληρωματική, είδε τις ικανότητές της και της έδωσε θέση βασικής.
Αυτό που έχει «κερδίσει» τον προπονητή της, όμως, «είναι η αίσθηση του χιούμορ που διαθέτει ακόμη και όταν η ιδιομορφία του χεριού της επηρεάζει το παιχνίδι».
Η Πίκετ δεν εκτελεί τα πλάγια άουτ στους αγώνες, καθώς δεν μπορεί να φέρει το αριστερό χέρι της τόσο ψηλά στο κεφάλι της.
Ο Σερμάνι, όμως, αναφέρει πως «κάνει πλάκα ακόμη και με το πώς δένει τα κορδόνια της. Είναι φαινόμενο αθλήτριας και ανθρώπου!».
Από το στόμα της Κάρσον Πίκετ δεν θα βγουν ποτέ τέτοιες δηλώσεις.
Το μόνο που ήθελε ήταν κίνητρο, όνειρα.
Αυτό που επιθυμούσε ήταν ίση αντιμετώπιση.
«Ποτέ δεν επέτρεψα στον εαυτό μου να πει την έκφραση “δεν μπορώ” ή κάτι αντίστοιχο», λέει.
Εξήγησε σε παλαιότερες δηλώσεις της στη USA Today, το 2015, σαν φοιτήτρια, πως «δεν είπα ποτέ “δεν μπορώ να το κάνω. Έχω μόνο ένα χέρι”.
»Οι γονείς μου με έμαθαν να προσπαθώ. Αν χτυπούσα, είχα χτυπήσει και έκλαιγα. Για λίγο.
»Όμως πάντα εκείνοι με έκαναν να δοκιμάζω πράγματα που μπορεί να με τρόμαζαν ή να με έκαναν νευρική».
Όσο μεγάλωνε, οι απορίες για το αντιβράχιό της δεν σταματούσαν.
«Πώς είναι να κάνεις τόσα πράγματα με ένα χέρι;», τη ρωτούσαν. «Πώς είναι να κάνετε τόσα πράγματα με δύο χέρια;», απαντούσε με δική της απορία. «Δεν έχω βιώσει καμία διαφορά…
»Όλα, η ζωή, τα όνειρά σου και οι στόχοι σου είναι στο χέρι σου».
Άλλωστε, όπως επιμένει, «πρέπει να ελέγξω όσα μπορώ να ελέγξω».
Η Κάρσον Πίκετ με τον μικρό Τζόσεφ Τιντ (Photo: Tiddbit_Outta_Hand / IG).